Στις τελευταίες απεργιακές συγκεντρώσεις που προκηρύσσουν οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, δηλαδή η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, γιατί δεν παρευρίσκονται ούτε χίλιοι νοματαίοι σε μια περίοδο καταστροφικής ανθρωπιστικής κρίσης; Πού είναι το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα; Δεν είναι πουθενά. Είναι δυο σφραγίδες, (κυρίως η ΓΣΕΕ) εντελώς ανυπόληπτες μιας και για πολλά χρόνια ήταν βραχίονες των κυβερνητικών πολιτικών. Αντιδημοκρατικοί μηχανισμοί που λειτουργούσαν πρώτα και κύρια για τα συμφέροντα της κομματικής νομενκλατούρας. Κάνω λάθος; 
Η απελευθέρωση των ελληνικών συνδικάτων από τα δεσμά του κράτους της δεξιάς ουσιαστικά ολοκληρώθηκε με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Η κυριαρχία σε αυτά, των προσκείμενων στο νέο κόμμα εξουσίας συνδικαλιστών λειτούργησε και σαν κυματοθραύστης απέναντι στο ΚΚΕ που αγωνιζόταν να ενισχύσει τη δύναμη και την επιρροή στις δυνάμεις της μισθωτής εργασίας με οργανωμένο τρόπο και επιμονή. Δυστυχώς μετά το 1990, το συνδικαλιστικό "ταξικό δόγμα" του ΚΚΕ, "ένα σωματείο, μία ομοσπονδία, μία ΓΣΕΕ", πήγε περίπατο και η ηγετική ομάδα που απελευθερώθηκε από τα "δεσμά" της Μόσχας, τα ανέτρεψαν όλα. Ήταν που ήταν στα χάλια του το συνδικαλιστικό κίνημα, το αποτελείωσε και η διασπαστική απόφαση του Περισσού. Δημιούργησαν το ΠΑΜΕ, χωρίς μάλιστα να αποχωρούν από τα τριτοβάθμια όργανα στα οποία μετείχαν τυπικά για τα οφίτσια και τα όποια οικονομικά και συνδικαλιστικά μπόνους.