Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019

Novartis: Το σκάνδαλο πέθανε και ενταφιάστηκε, ζήτω το μετα-σκάνδαλο, να 'ναι καλά και τα κορόιδα

του Δημήτρη Κ. Ψυχογιού
 
© in.gr - Δημήτρης Κ. Ψυχογιός: Η υγεία των κορόιδων, 6.11.2019
  

«Τα κόμματα έχουν κλειστεί σε πύργο - γυάλινο, για να μπορούμε να παρακολουθούμε τις κονταρομαχίες τους, να χειροκροτούμε και να ψηφίζουμε», γράφει ο Δ. Ψυχογιός. 
Aς δούμε τη μεγάλη εικόνα: Όλη η αδιαφάνεια βυζαντινού τύπου με τις ανακριτικές και δικαστικές δολοπλοκίες για την υπόθεση Novartis, με τους λεγόμενους Ρασπούτιν, με τους πολιτικά αταίριστους εταίρους τους και με τους πολιτικά ομοαίματους (αλλά από άλλη παρέα) άσπονδους εχθρούς τους, πού κατέληξε στην πράξη; Στο να ξεχαστεί και να ξεπλυθεί, νομικά και πολιτικά, το ίδιο το ζήτημα, δηλαδή η καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, του Δημοσίου και όχι μόνον, μέσω της κατευθυνόμενης συνταγογράφησης και της υπερτιμολόγησης των φαρμάκων, και να συζητάμε μόνον για το μετα-ζήτημα. Το «σκάνδαλο» απέθανε και ετάφη, όμως στην περίκλειστη αλλά γυάλινη πολιτική σκηνή ζει και βασιλεύει το μετα-σκάνδαλο: Συζητούν μόνον εάν οι «Ρασπούτιν» και οι συνεργάτες τους στοχοποίησαν άδικα πολιτικούς ως χρηματιζόμενους από την φαρμακευτική εταιρία.
Τέτοια έργα τα ξαναείδαμε. Το φινάλε της κωμοτραγωδίας Novartis θυμίζει την πολιτική θύελλα περί «μαστρωπών»-ολιγαρχών στα ΜΜΕ που προκάλεσαν την περίοδο 2004-2007 οι τότε κυβερνώντες (για την ακρίβεια, τους ολιγάρχες τους αποκαλούσαν «νταβατζήδες»), η οποία, αντί για ξήλωμα των «μαστρωπών» και για ένα τέλος της μαστρωπείας, συνέβαλε, στην πράξη, στην πλήρη ασυδοσία τους. Άραγε, κατά λάθος συνέβη; Θριάμβευσε η ετερογονία των σκοπών, ή κάτι άλλο; Πάντως, κάπως έτσι, φτάσαμε στη σημερινή πραγματικότητα των ελληνικών μέσων ενημέρωσης. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει...
Και τί θα γίνει άραγε τώρα με την Novartis, με το σκάνδαλο, με το μετα-σκάνδαλο και με τα νέα κοινοβουλευτικά δικαστήρια δι' αναψυχήν των κορόιδων; Χρησιμοποιώντας τα λόγια του Φρίντριχ Σίλλερ στο δράμα Η Συνωμοσία του Φιέσκο στη Γένοβα, «ο Μαύρος την τέλειωσε την δουλειά του» - εάν το διέπραξε κατά λάθος ή σκόπιμα είναι ερώτημα που δεν έχει και πολλή σημασία. Όπως κι άν έγινε, «ο Μαύρος τώρα μπορεί να φύγει».* Και έτσι, κανείς δεν θα ασχοληθεί ξανά με το τί γινόταν (και τί γίνεται) στο κύκλωμα του φαρμάκου. 
Γ. Ρ.
   
Έχει επιστημολογικό, ίσως και οντολογικό ενδιαφέρον, το ότι η βουλή δεν θα ασχοληθεί με το «σκάνδαλο Novartis» αλλά με το αν υπάρχει και ποιοι κατασκεύασαν σκάνδαλο που ίσως δεν υπάρχει. Όπως λέμε μετα-θεωρίες τις θεωρίες που μελετούν θεωρίες, εδώ έχουμε μετα-σκάνδαλο που το μελετά προ-ανακριτική επιτροπή – αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Το τέλος του έργου το ξέρουμε όμως: η νεοδημοκρατική πλειοψηφία θα συντάξει το πόρισμά της, η συριζαϊκή μειοψηφία το δικό της, οι υπόλοιποι θα αποχωρήσουν διακριτικά ένας-ένας – πλην του ΚΙΝΑΛ μάλλον, που θα συνεισφέρει υποσημειώσεις στο πόρισμα της ΝΔ πριν το υπερψηφίσει.
Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, τι νόημα έχει αν στη Επιτροπή θα μετέχουν ή όχι οι αξιότιμοι κκ Πολάκης και Τζανακόπουλος; Οι ίδιοι μπορούν να βρουν άλλες αφορμές να δίνουν παραστάσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ άλλα θέματα ώστε να μπορεί να κραυγάζει ο κ. Ραγκούσης - με όλο το πάθος του προσήλυτου που πρέπει να πείσει τη νέα εκκλησία του για την ειλικρίνεια της πίστεώς του - ότι μας κυβερνά χούντα. Μόνο ο κ. Παπαγγελόπουλος αγωνιά: κινδυνεύει οι εξ αίματος συγγενείς του να τον παραπέμψουν σε δίκη – αλλά τέτοια είναι η πολιτική, κυριαρχούν αχάριστοι και εκδικητικοί συνωμότες, μαθαίνει στα γεράματά του ο αγνός ιδεολόγος.
Όλα είναι άριστα στον καλύτερο δυνατό κόσμο: κόμματα και πρόσωπα γράφουν πόντους για τις δημοσκοπήσεις ελπίζοντας ότι θα γίνουν ψήφοι στις εκλογές.
* Friedrich Schiller: «The Mohr hat seine Arbeit getan, der Mohr kann gehen»
Για το σκάνδαλο Novartis καθαυτό - ότι δωροδοκούσε μερικές χιλιάδες γιατρούς για να συνταγογραφούν τα φάρμακα της - για το οποίο η επιχείρηση πλήρωσε εκατοντάδες εκατομμύρια πρόστιμα σε χώρες όλων των ηπείρων (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ινδίες, Κίνα, Κορέα, Ρωσία…), το πολιτικό μας σύστημα δεν ενδιαφέρεται. Ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση ούτε αυτή μας είπαν αν έστειλαν (ή θα στείλουν) στοιχεία στη δικαιοσύνη για να ασκηθούν διώξεις – και κυρίως αν έκαναν ή θα κάνουν κάτι για να εκλείψει η απειλή για την υγεία μας, γιατροί μας δίνουν αχρείαστα ή λάθος φάρμακα· ούτε βουλευτές επερώτησαν τις κυβερνήσεις για τη συμπεριφορά τους.
Τα κόμματα έχουν κλειστεί σε πύργο – γυάλινο, για να μπορούμε να παρακολουθούμε τις κονταρομαχίες τους, να χειροκροτούμε και να ψηφίζουμε. Είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο υπάρχουμε – αυτό βέβαια θέτει άλλο οντολογικό και υπαρξιακό ζήτημα: αν πεθάνουμε όλοι από τέτοιες πρακτικές των φαρμακευτικών (ή άλλων) εταιρειών, πού θα βρουν οι πολιτικοί μας άλλο λαό να τον φορολογούν και να τους ψηφίζει; Μήπως πρέπει να ενδιαφερθούν για την υγεία μας, αντί απλώς να ελπίζουν ότι θα πιάσει η ευχή «εις υγείαν των κορόιδων»; 

4 σχόλια:

  1. Ο λαός διαμορφώνει τη ζήτηση και ο επαγγελματίας πολιτικός παράγει και πουλάει αυτό που ο λαός ζητάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν φανταζόμουν ότι το fbi ασχολείται με τις υπερσυνταγογραφήσεις στην ελλάδα. παγκόσμιο χωριό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η εκθεση του FBI, ειχε την ιδια τυχη με τη λιστα Λαγκαρντ, Μποργιανς, Παναμα Πειπερς, Οφσορ κτλ. Δεν δικαζεται κανεις στην Ελλαδα διοτι ολοι θεωρουν εαυτον εν δυναμει λαμογιο και θελουν να κρατησουν πισινη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "όλοι"; εγώ δεν θεωρώ εμένα "δυνάμει λαμόγιο". κατά τα φαινόμενα ούτε και σεις αφού, "όλοι θεωρούν εαυτόν" και όχι "θεωρούμε τους εαυτούς μας", ούτε υποθέτω ο διαχειριστής αυτού του μπλογ και πιθανότατα ούτε ο υπογράφων το άρθρο που αποκαλύπτει το, κατά την γνώμη του, πραγματικό σκάνδαλο. στην ελλάδα επίσης δικάζουν οι δικαστές και οι περισσότεροι δεν είμαστε.

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι