Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

Κακές και καλές λέξεις και φράσεις: «Συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων με την Τουρκία» και «Δώδεκα μίλια χωρικά ύδατα»

Ι. 

Μόλις ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης διόρισε ως σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον κ. Θάνο Ντόκο, τα αρνητικά σχόλια στα μέσα ενημέρωσης ήρθαν από ποικίλες πλευρές. Φυσικά από μέσα και σχολιαστές της εθνικολαϊκίστικης ακραίας Δεξιάς, αλλά δεν έλειψαν και αιχμές από στελέχη της λεγόμενης πατριωτικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί επικαλέσθηκαν ως μομφή μια δήλωση του προ μηνών (στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος»), στην οποία, πολύ προσεκτικά, υπό πολλές προϋποθέσεις και με πολλά «εάν και εφόσον», ο κ. Ντόκος δεν απέκλειε για το μέλλον, μορφές συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου από την Ελλάδα και την Τουρκία. Εάν όντως υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο ή στο Αιγαίο, εάν θα είναι εκμεταλλεύσιμα και συμφέρουσα η εξόρυξή τους τη στιγμή της απόφασης, εάν η Ελλάδα κρίνει σκόπιμη την εξόρυξη και εκμετάλλευσή τους κλπ κλπ.

Φυσικά, οι καταγγέλοντες και επικριτές, απομονώνοντας τη λέξη «συνεκμετάλλευση» και αποσιωπώντας τα συμφραζόμενα της δήλωσης του κ. Ντόκου και τις προϋποθέσεις που έθετε, τον διαστρέβλωσαν και τον αδίκησαν. Όμως για εκείνους, σημασία είχε το να καταγγείλουν τη «συνεκμετάλλευση». Είτε για να επιβεβαιώσουν ιδεολογήματά τους, είτε απλά και μόνον για κομματική ...αποκλειστική εκμετάλλευση. Αλλά το πιο κρίσιμο ζήτημα είναι αλλού. Η χρήση των υδρογονανθράκων ως κύριας πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας είναι τεχνολογία που εισήλθε ήδη σε κύκλο αποδρομής. Η εμμονική προσκόλληση στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο κοινωνικο-πολιτικών δεινοσαύρων (σε τελευταία ανάλυση και οικονομικών-τεχνολογικών), του τύπου Αμερικής του Τραμπ, Ρωσίας του Πούτιν ή των μεσανατολίτικων βασιλείων, μεσο-μακροπρόσθεσμα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε στην αποδρομή από τα ορυκτά καύσιμα. Ο κόσμος είναι αναγκασμένος να προσφύγει σε άλλες κύριες πηγές ενέργειας. Ανανώσιμες, αειφορικές. Εκτός άν θέλει να αυτοχειριαστεί.

Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε Κουβέιτ - Ελληνικά οράματα για το μέλλον, παραφράζοντας τον Καββαδία

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2020

Πώς στήνεται μια «πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή» - Η προϊστο-
ρία του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD)

της Βίμπκε Μπέκερ

© Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) - Wibke Becker: Die Geschichte der AfD : Frühe Radikale, 9.01.2020
  
Μερικοί ισχυρίζονται ότι η AfD ήταν αρχικά ένα «πολύ αστικό κόμμα», αλλά στη συνέχεια ριζοσπαστικοποιήθηκε και έγινε ένα κόμμα ακροδεξιό, κόμμα που κινείται στις παρυφές του εθνικοσοσιαλισμού. Στην πραγματικότητα η μεταγενέστερη εξέλιξη του κόμματος αυτού, η ωρίμανσή του, ήταν προβλέψιμη από την αρχή. Την αποκάλυπτε ο ριζικά ακραίος τρόπος σκέψης των ιδρυτών του. Το μόνο που συνέβη στην πορεία ήταν η όλο και μεγαλύτερη ενίσχυση των ακροδεξιών χαρακτηριστικών του.
   
Το κόμμα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) επιμένει να υπερασπίζεται ένα κεφάλαιο της ιστορίας του με μια δόση υπερηφάνειας: Λέει ότι ξεκίνησε ως αστικό και συντηρητικό κόμμα. Μόνον αργότερα ριζοσπαστικοποιήθηκε, με δύο μεγάλες μεταμορφώσεις, όπως η κάμπια πρώτα γίνεται προνύμφη και στο τέλος ενήλικο πτερωτό έντομο.
Αυτές οι δύο μεταμορφώσεις πράγματι συνέβησαν. Η πρώτη συνέβη το 2015, όταν το κόμμα διαχώρισε την θέση του από τον πρόεδρό του και εκ των ιδρυτικών στελεχών του Μπερντ Λούκε (Bernd Lucke). Η δεύτερη το 2017,
όταν διαχώρισε την θέση του από την δεύτερη πρόεδρο Φράουκε Πέτρι (Frauke Petry). Όμως, το γεγονός ότι αυτές οι δύο βαθειές μεταμορφώσεις πράγματι συνέβησαν, επαρκεί  για να κατανοήσει κανείς την αληθινή συνολική ιστορία του κόμματος; 
Όταν ιδρύθηκε η AfD το 2013, οι πρωταγωνιστές της ιδρυτικής πράξης ήταν άνθρωποι γνωστοί. Κατείχαν υψηλές θέσεις στην οικονομική ζωή της Γερμανίας, στον Τύπο ή στα πανεπιστήμια. Δημοσίευαν κείμενα στα μέσα ενημέρωσης ή έδιναν διαλέξεις, το κοινό γνώριζε πολλά γι' αυτούς. Τρεις από τις πιο σημαντικές ιδρυτικές κεφαλές της ήταν ο οικονομικός επιστήμονας Μπερντ Λούκε, ο πολιτικός Αλεξάντερ Γκάουλαντ (Alexander Gauland) και το διευθυντικό στέλεχος επιχειρήσεων Χανς-Όλαφ Χένκελ (Hans-Olaf Henkel). Εάν με το τωρινό μάτι προσέξουμε καλύτερα τι ήταν γνωστό για όλους αυτούς ήδη από τότε, μπορούμε να διακρίνουμε ότι το στοιχείο του ριζοσπαστισμού είχε εμφυτευθεί στην AfD ήδη από την αρχή.

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι