tag:blogger.com,1999:blog-5404718712166081736.post2740187619175451897..comments2024-01-29T19:08:13.234+02:00Comments on <br><br><br>Μετά την Κρίση: Κώστας Βάρναλης (1937): Εἰς τὴν Δεξαμενήν Για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη Crisis and Critiquehttp://www.blogger.com/profile/11531350509013159303noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-5404718712166081736.post-56857364722989472892020-07-18T17:25:30.021+03:002020-07-18T17:25:30.021+03:00Είχα αγορασει την συλλογή διηγημάτων του Μ. Μητσακ...Είχα αγορασει την συλλογή διηγημάτων του Μ. Μητσακη για τον οποίο είχα ακουσει παλιότερα πολύ καλά λόγια. Μου έκανε μεγαλη εντύπωση οτι το 1890 δεν έχει μεγάλες διαφορές στην νοοτροπία των μικροαστών (απέχθεια προς την χειρωνακτική εργασία, παρασιτισμός μεσιτεία, πολυσθενεια των εισοδημάτων,…) σε σχέση με το 1970-1980 (τους σημερινούς 60-ρηδες)<br /><br />Όλα ξεκίνησαν από την ανάγνωση του διηγήματος «Παρά την δεξαμενήν» εις το υπαίθριο καφενείο της οποίας, ήδη από το 1976 ήμουν τακτικός θαμώνας επί πολλές ώρες ως φοιτητής… και ακόμη και σήμερα, αλλά αραιότερα…<br /><br />Ενθουσιασθηκα απο το κάτωθι τέλος του διηγήματος :<br />«…τον σύγχρονον εν Ελλάδι πολιτισμόν, τον σύγχρονον εν Ελλάδι βίον, κατά το ήμισυ ευρωπαϊκόν και το ήμισυ έλληνα, κατά το ήμισυ φράγκον και κατά το ήμισυ ανατολίτην, δομινοφορούντα μασκαράν, επιχρυσωμένον τενεκέν, βρακάν με ψηλό καπέλλο…»<br /><br />οπου προ 100 και πλεον ετων αναφερει αυτα που σχολιαζω στην καθ’ημας δυτικοανατολικη ελλαδα των γαλλικών με πιάνο (εκ των οποιων μερικοί/ες ΚΚΕεσ.) μαζί με τα κλαρίνα της Ομόνοιας και την τσιφτετελ-λαδα,…την όψιμη συχνά παρασιτική ή μεταπρατική μεγαλοαστική και αστική τάξη(μιγμα γόνων ευπόρων αριστερών, μαυραγοριτων και παλαιοτερων τζακιων)<br /><br /><br />Αφώτιστος ΦιλέλληνAnonymousnoreply@blogger.com