 |
| Μια «φωτογραφία υπό πιο στενή οπτική γωνία» (1995-2023): GDP per capita at 2011 Purchasing power parity (S'000), σύγκριση με Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία. Πηγή: IMF via © FT (In charts, Greece’s economy is rebounding - but there is far to go, 18.09.2018) |
Πως είδε η ελληνική δημόσια συζήτηση το πρόσφατο δημοσίευμα των Finacial Times για την πορεία της ελληνικής οικονομίας ; Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που λέγεται είναι ότι το δημοσίευμα αποκαλύπτει ένα «παράδοξο»: Αφενός οι FT ομολογούν μια «εντυπωσιακή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας», δηλαδή «της οικονομίας έτσι γενικά». Αυτό συμπεραίνουν από το 2 % της ανόδου του ΑΕΠ και
από τις αναβαθμίσεις από οίκους αξιολόγησης. Αφετέρου, η έγκυρη
οικονομική εφημερίδα διαπιστώνει ότι την ίδια στιγμή που η χώρα
καταγράφει τις καλύτερες πρόσφατες επιδόσεις στην Ευρωζώνη ως προς την «ανάπτυξη» του ΑΕΠ, έχει γίνει ταυτόχρονα η δεύτερη φτωχότερη μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ (με την Βουλγαρία στην τελευταία θέση). «Υποσχόμενη» μάλιστα να γίνει σύντομα η τελευταία χώρα, πίσω και από την Βουλγαρία.
«H ελληνική οικονομία ανακάμπτει», αλλά «οι Έλληνες φτωχαίνουν».
Αυτό είναι το εύκολο απόσταγμα της όποιας εγχώριας συζήτησης, ακόμη και
όταν αυτή η συζήτηση δεν συσκοτίζει εντελώς τα σημαντικά φλυαρώντας
λαϊκίστικα για τα ασήμαντα.
Φυσικά
δεν φτωχαίνουν όλοι οι Έλληνες. Αλλά αυτό δεν είναι αντικείμενο του
δημοσιεύματος των FT και θα το ερευνήσουμε σε άλλη δημοσίευση.
Ωστόσο,
από την άλλη πλευρά οι διαφορετικοί οικονομικοί δείκτες που
χρησιμοποιούν για να τεκμηριώσουν το δημοσίευμα τους οι Finacial Times,
εξηγούν εύγλωττα γιατί το υποτιθέμενο παράδοξο δεν είναι καθόλου
παράδοξο: Η μεν ανάκαμψη «της οικονομίας»
και η μείωση του ποσοστού του δημόσιου χρέους (η οποία διευκολύνει τις
αναβαθμίσεις των οίκων) προκύπτουν από τις εθνικές επιδόσεις ως προς τον
Δείκτη «Μέσο Κατά Κεφαλήν Ακαθάριστο Εθνικό Προιόν» (ΑΕΠ).
Η δε οπισθοδρόμηση στη σκάλα του βιοτικού επιπέδου σε σύγκριση με τις
άλλες 26 χώρες της ΕΕ, δηλαδή η αυξανόμενη απόκλιση από την πορεία του
ευρωπαικού μέσου όσου, προκύπτουν από τις εθνικές επιδόσεις ως προς τον Δείκτη «Μέσο Κατά Κεφαλήν ΑΕΠ Ανηγμένο σε Αγοραστική Δύναμη (GDP per capita at PPP - Purchasing Power Parity)».
Λογικό συμπέρασμα: Η Ελλάδα είναι χώρα με εσωτερική αγορά στην οποία οι
τιμές βασικών καταναλωτικών και διαρκών αγαθών είναι δυσανάλογα ακριβές
σε σύγκριση με το μέσο εισόδημα. Και επιπλέον, η άνοδος των τιμών σ΄
αυτή την εσωτερική αγορά, είναι ταχύτερη από την άνοδο του μέσου
εισοδήματος. Άλλωστε,
από αυτή την συγκριτικά ταχύτερη άνοδο των τιμών τροφοδοτείται και
μεγάλο μέρος της συγκριτικά με άλλες χώρες ταχύτερης ανόδου του ΑΕΠ.
Κεραυνός
εν αιθρία; Παροδικό φαινόμενο; Εξωγενείς οι αιτίες, όπως εξορκίζεται;
Πόλεμοι, παγκόσμια επακόλουθα της πανδημίας, άνοδος του κόστους των
καυσίμων; Μήπως φταίνε κυρίως οι πολυεθνικές εταιρείες που κυριαρχούν
στην εφοδιαστική αλυσίδα και μας προμηθεύουν βασικά εισαγώγιμα αγαθά;
Ή μήπως αυτή η κακοδαιμονία είναι απλά και μόνον επακόλουθο της οικονομικής κρίσης και της λιτότητας που ήρθε στην Ελλάδα, δήθεν ξαφνικά, μετά το 2010;
