Στη χώρα των βαρόνων ληστών άλλοτε, των αναρχο-καπιταλιστών τώρα - Πώς ο πιο βαθύς καρκίνος διαδίδεται σε πανεπιστήμια, κοινοβούλια, κυβερνητικούς θεσμούς

του Άλεξ Κοτς

©The Gurdian - Alex Kotch: Death and destruction: this is David Koch's sad legacy, 27.8.2019

Οι μόχθοι, τα δεινά, οι δυστυχίες των ανθρώπων δεν έχουν καμιά σημασία· εκτός αν τα υφίσταται ο ίδιος o ζάπλουτος ή - ίσως - άλλα μέλη της οικογένειάς του.

Στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. ο αντικρατικός αναρχο-καπιταλισμός, δηλαδή η πιο ακραία μορφή του κλασικού νεοφιλελευθερισμού αγγλοσαξωνικού τύπου, με αιχμή την απαίτηση νόμιμης φοροαποφυγής και το βαθύ μίσος κατά του κράτους πρόνοιας, είναι κίνημα και διεκδίκηση μάλλον κάποιων μεσαίων επιχειρηματιών, ορισμένων ελευθεροεπαγγελματιών και άλλων αυτοαποκαλούμενων ή και κατά φαντασίαν «μεσαιοταξιτών». Έχει σχετικά περιθωριακή παρουσία στην επίσημη πολιτική ή εξαπολύει από εκεί νερωμένες πολιτικές τοξίνες τύπου «επιτελικό κράτος». Στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, οι μεγάλες επιχειρήσεις προτιμούν «να τα βρίσκουν» συναινετικά με το κράτος και με την καθιερωμένη πολιτική. Αυτό κάνουν, τόσο οι ημικρατικές αυτοκινητοβιομηχανίες της Γερμανίας και της Γαλλίας με τα «πειραγμένα» Diesel και με πρωθυπουργούς Ομόσπονδων Χωρών (Länder, των καθ' ημάς «κρατιδίων» - μερικά από αυτά είναι οι μεγαλύτεροι μέτοχοι και όχι μόνον της VW) στα εποπτικά τους συμβούλια των θεσμών συναπόφασης (Mitbestimmung), όσο και οι Έλληνες ολιγάρχες, οι πάνω απ' όλα τηλεοπτικοί. 
Αντίθετα, στις ΗΠΑ, ο αντικρατικός αναρχο-καπιταλισμός είναι κατά παράδοση επιθετικό κίνημα που δικεδικεί την πλήρη απορρύθμιση. Προωθείται από ολιγάρχες που βρίσκονται πίσω από γιγαντιαίους επιχειρηματικούς ομίλους, συχνά ολιγοπωλιακούς, με επίκεντρα κυρίως το πετρέλαιο, τα φάρμακα, τα όπλα, τα χρηματοπιστωτικά. Ο αναρχο-καπιταλισμός, οι δισεκατομμυριούχοι ελευθεριακοί (libertarians) με τα πολύμορφα lobby τους και η τερατώδης επίδρασή τους στην πολιτική, στη δημόσια σφαίρα και στην εκπαίδευση είναι ο πιο βαθύς καρκίνος που μαστίζει την Αμερική. Στην κατά παράδοση χώρα των βαρόνων ληστών, αυτός ο καρκίνος ήταν μεταδοτικός και εξακολουθεί να είναι - με μεγάλη εξαίρεση την εποχή του Φρανγκλίνου Ρούσβελτ. Τώρα βλέπουμε πώς τον διέδωσαν επί δεκαετίες, με άοκνη επιμονή, με ανεξάντλητο χρήμα και με Οργουελική προπαγάνδα, σε πανεπιστήμια, σε αίθουσες κοινοβουλίων και στον Λευκό Οίκο.

Γ. Ρ.
  

Το 1992, ο δισεκατομμυριούχος βιομήχανος Ντέιβιντ Κοκ (David Koch) διαγνώστηκε με προχωρημένο καρκίνο του προστάτη και οι γιατροί τού έδιναν μόνο λίγα χρόνια ζωής. Χάρις στον τεράστιο πλούτο του μπόρεσε να πληρώσει για τις καλύτερες θεραπείες στον κόσμο και έζησε άλλα 27  χρόνια μέχρι το θάνατό του, στο τέλος Αυγούστου 2019. 

Σε όλη του τη ζωή ως ενήλικας, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Τσαρλς κυβερνούσε τις Koch Industries, έναν βιομηχανικό όμιλο εταιρειών με ποικίλες δραστηριότητες. Με τζίρο περίπου 110 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ο όμιλος Koch παράγει χημικά προιόντα και λιπάσματα, συνθετικά υλικά όπως το Lycra, πωλεί ξυλεία και κατασκευάζει χαρτί και προϊόντα γυαλιού. Παράγει επίσης ηλεκτρονικά εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται σε οπλικά συστήματα. Προπαντός όμως, η Koch Industries εξορύσσει και διυλίζει πετρελαιοειδή και εκμεταλλεύεται αγωγούς πετρελαίου και αερίου που έχει εξαπλώσει σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Amherst της Μασαχουσέτης, ο όμιλος ιδιωτικών εταιρειών Koch Industries είναι ο 17ος μεγαλύτερος παραγωγός αερίων θερμοκηπίου των Ηνωμένων Πολιτειών και ο 13ος μεγαλύτερος ρυπαντής των υδάτων. Στη ρύπανση ξεπερνά τους πετρελαϊκούς γίγαντες Exxon-Mobil, Occidental Petroleum και Phillips 66.

Ο όμιλος έχει διαπράξει εκατοντάδες παραβιάσεις της περιβαλλοντικής και εργατικής νομοθεσίας, της νομοθεσίας για την ασφάλεια στους τόπους εργασίας και παραβιάσεις πολλών άλλων νόμων. Έχει κατηγορηθεί ότι έκλεψε πετρέλαιο από περιοχές που ανήκουν σε Ινδιάνικες φυλές (Indian Reservations), δωροδόκησε πολιτικούς σε ξένες χώρες για να ασκεί εκεί επιχειρηματική δραστηριότητα. Ένας από τους αγωγούς βουτανίου της εταιρείας, σε κακή κατάσταση λόγω άθλιας συντήρησης, προκάλεσε τον θάνατο δυο εφήβων, πράγμα που «διευθετήθηκε» με παράτυπο εξωδικαστικό συμβιβασμό και με αποζημίωση λόγω θανάτων ύψους σχεδόν 300 εκατομμυρίων δολαρίων. Επικίνδυνες διαρροές μεθανίου, εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, διαρροές χημικών ουσιών και άλλες περιβαλλοντικές βλάβες που προκάλεσαν εταιρείες των αδελφών Koch συνεργούν στους κινδύνους που απειλούν τον πλανήτη· και φέρεται ότι προκάλεσαν καρκίνο σε πολλούς ανθρώπους. Ωστόσο, μόνον όταν ο ίδιος ο Koch βρέθηκε αντιμέτωπος με την ασθένεια, μόνον τότε νοιάστηκε για τον καρκίνο και άρχισε να χρηματοδοτεί ιατρικές έρευνες για την αντιμετώπισή του.
Αυτή είναι η τραγική νοοτροπία πολλών ολιγαρχών της Δεξιάς: Οι μόχθοι, τα δεινά, οι δυστυχίες των ανθρώπων δεν έχουν καμιά σημασία - εκτός αν τα υφίσταμαι εγώ ο ίδιος ή, ίσως, μέλη της οικογένειάς μου. Ποτέ δεν χρειάστηκε να παλέψω για να ζήσω με 7,25 δολάρια την ώρα· γιατί να το δω ως πρόβλημα; Ποτέ καμιά ασθένεια δεν μου προκάλεσε κίνδυνο χρεοκοπίας· γιατί λοιπόν να χρειάζονται κρατικές προνοιακές παροχές για να πληρώσει κάποιος άλλος μια ιατρική περίθαλψη που θα σώσει τη ζωή του; Η αλλαγή του κλίματος δεν επηρέασε άμεσα τη δική μου ζωή· γι' αυτό, θα συνεχίσω να αρνούμαι ότι ανθρωπογενείς παράγοντες έχουν να κάνουν με την αλλαγή αυτή. Μολονότι κληρονόμησα μια επιχείρηση και μια περιουσία, κάθε σεντ της σημερινής αστρονομικού ύψους χρηματιστηριακής αξίας τους το κέρδισα επάξια. Αν δούλευες τόσο σκληρά όσο δούλεψα εγώ, θα είχες κι εσύ ό,τι έχω εγώ.

Την επιτομή αυτής τη ακραίας εγωιστικής νοοτροπίας, την ενσάρκωσε ο ίδιος ο Koch. Το 1980 ήταν υποψήφιος αντιπρόεδρος με το κόμμα-σέχτα των «Libertarians» [«Ελευθεριακoί», δηλ. «αναρχοκαπιταλιστές»· το Αμερικανικό πρωτότυπο των «Τζήμερων», χρηματοδοτούμενο από μεγάλους ομίλους βιομηχανιών, έλαβε τότε σχεδόν 1 εκατομμύριο ψήφους, ή ποσοστό 1,06% με υποψήφιο πρόεδρο τον Ed Clark]. Ζητούσαν την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, της προνοιακής ιατρικής περίθαλψης (Medicare και Medicaid), των παροχών κοινωνικής πρόνοιας, του κατώτατου μισθού και της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency). Χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία της σέχτας με 2 εκατομμύρια δολάρια από τα δικά του χρήματα και προσπάθησε να παρακάμψει όλη τη νομοθεσία περί χρηματοδότησης των κομμάτων και προεκλογικών εκστρατειών, έτσι ώστε αυτός και ο αδελφός του να μεγιστοποιήσουν τη φουσκωμένη από τα ΜΜΕ πολιτική επιρροή τους, χωρίς να δεσμεύονται από όσους ενοχλητικούς κανονισμούς επιχειρούν να σταθούν αντάξιοι της συνταγματικής επιταγής για τις αμερικανικές εκλογές: «One person, one vote» («Κάθε άτομο έχει μόνον μία ψήφο» - οι ψήφοι είναι ισότιμες.)

Αυτή η σκληρή νοοτροπία  είναι ο πραγματικός καρκίνος που μάστιζε τον David Koch. Δεν μπορούσε να τον σκοτώσει, αλλά εξαπλωνόταν ως μετάσταση σε πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών, στις αίθουσες του Κογκρέσου, στις δημόσιες υπηρεσίες ελέγχου και ρύθμισης. Και στον Λευκό Οίκο. Ήταν η αρρώστεια που κρατούσε σφιχτά στα πλοκάμια της τους απίστευτα πλούσιους που έζησαν πριν από τον Koch και είναι η αρρώστεια που θα μολύνει όσους ζάπλουτους ολιγάρχες θα έλθουν μετά από αυτόν. Είναι η θρησκεία του αναρχο-καπιταλισμού, η πίστη και η λατρεία της ελεύθερης αγοράς ως θεϊκού όντος. Αυτό το φως φώτισε με τόσο μεγάλη λαμπρότητα τον Koch και την οικογένειά του. Το μόνο που χρειάζεται για να γίνουμε μια πραγματική ουτοπική κοινωνία, είναι να καταργήσουμε εντελώς την κυβέρνηση, το κράτος. Η ουτοπική κοινωνία μιας χούφτας εταιρικών μοναρχών, που θα κυβερνούν δισεκατομμύρια εξαθλιωμένους δουλοπάροικους, καταδικασμένους να μοχθούν σαν είλωτες μέχρι το θάνατό τους, προσθέτοντας με το μόχθο τους κι άλλα μηδενικά στα τριμηνιαία κέρδη των λίγων εκλεκτών.
Ο Koch, εκτός από τη συμβολή του στην απελευθέρωση αμέτρητων τόνων αερίων θερμοκηπίου από τη γη στην ατμόσφαιρα, ήταν ένας από τους βασικούς χρηματοδότες των προπαγανδιστών που αρνούνται την κλιματική αλλαγή. Έδωσε ισχυρά οικονομικά όπλα σε επιστήμονες, για να μπορεί και στο μέλλον να ληστεύει αμείωτα τη γη, όπως μέχρι τώρα κατέστρεφε. Οι αποκαλύψεις στο νέο βιβλίο Kochland του Christopher Leonard, δείχνουν ότι ο Koch έπαιξε μεγάλο ρόλο στη χρηματοδότηση των αρνητών της κλιματικής αλλαγής, και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερο από όσο γνωρίζαμε προηγουμένως. 
Μαζί με τον αδελφό του Τσαρλς, ο Ντέιβιντ Κοκ χρηματοδότησε ένα δίκτυο δεξαμενών σκέψης που κάνουν προπαγάνδα υπέρ των ελεύθερων αγορών και συμμετείχε ενεργά σε αυτές.  Παράγουν διαρκώς μελέτες που απευθύνονται κυρίως στον ακαδημαϊκό κόσμο και υποστηρίζουν περικοπές της φορολογίας και «ελάφρυνση» της νομοθεσίας που ρυθμίζει τις οικονομικές δραστηριότητες, προκειμένου να δώσουν ένα χέρι βοήθειας στους μεγάλους εταιρικούς ομίλους όπως οι Koch Industries. Σ' αυτά τα ιδεολογικά κέντρα περιλαμβάνονται το «Cato Institute», το οποίο ίδρυσαν οι αδελφοί Kοκ και στο οποίο ο Ντέιβιντ ήταν ισόβιο μέλος του διοικητικού συμβουλίου, το «American Enterprise Institute», όπου ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του, το Κέντρο Mercatus του Πανεπιστημίου George Mason, το «Ινστιτούτο Μελετών των Επιστημών του Ανθρώπου» («Institute for Humane Studies»), καθώς και το «Heritage Foundation». Απόφοιτοι ακαδημαϊκών και πολιτικών ιδρυμάτων που ανήκουν στο δίκτυο των αδελφών Κοκ είναι τώρα διευθυντικά στελέχη κυβερνητικών οργανισμών, αξιωματούχοι σε θεσμικά όργανα που είναι αρμόδια για τη ρύθμιση των οικονομικών δραστηριοτήτων, σύμβουλοι πολιτικών προσώπων και ισόβιοι δικαστές.

H Sara Palin, κυβερνήτρια της Αλάσκας (2006-2009) και πρωτεργάτρια του κινήματος «Tea Party» εντός του Ρεπουμπλικανικού κόμματος το 2010

Το 1984 ο Ντέιβιντ Κοκ συνίδρυσε την πρόδρομη οργάνωση η οποία μετεξελίχτηκε μετά στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Αμερικανοί για την Ευημερία («Americans for Prosperity», AFP),  έναν από τις πρώτους, ανάμεσα σε πολλούς, μεγάλους πολιτικούς ομίλους που χρηματοδότησαν και προώθησαν ενεργά οι δύο αδελφοί. Εδώ και δεκαετίες, οι αδελφοί Kοκ αύξαναν ολοένα και περισσότερο τα ποσά που δαπανούσαν για χρηματοδότηση πολιτικών δραστηριοτήτων αλλά και τη δική τους άμεση ανάμειξη στα πολιτικά πράγματα, χρησιμοποιώντας την AFP και άλλες ομάδες για να δημοσιοποιούν τις laissez-faire πολιτικές προτάσεις των δεξαμενών σκέψης και ομάδες πίεσης αποτελούμενες από μέλη του Κογκρέσου για να τις προωθούν στη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Το 2009 η AFP βοήθησε για να ενδυναμωθεί η περιβόητη ομάδα «Tea Party» εντός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, η οποία παρουσιάστηκε ως δήθεν «εκ των κάτω» λαϊκή πρωτοβουλία. Η AFP και άλλες οργανώσεις του δικτύου Κοκ διεξήγαγαν επί πολλά χρόνια εκστρατεία ενάντια στην προσπάθεια του Προέδρου Ομπάμα να νομοθετήσει την ασφάλιση υγείας για όλους και να επεκτείνει το σύστημα ιατρικής περίθαλψης (Medicaid) στα πολλά εκατομμύρια των Αμερικανών με χαμηλά εισοδήματα. Ο Ντέιβιντ Κοκ χρηματοδότησε την επιστημονική έρευνα για θεραπείες του καρκίνου, αλλά φαίνεται πως πίστευε ότι μόνον οι οικονομικά εξασφαλισμένοι αξίζουν αυτές τις θεραπείες. 
Οι χρηματοδοτήσεις από τις πολιτικές ομάδες των αδελφών Κοκ και οι δωρεές από αυτούς και τις εταιρείες τους για προεκλογικές εκστρατείες υποψηφίων έστειλαν ένα ολόκληρο κύμα πολιτικών πολύ δεξιών ιδεολογικών κατευθύνσεων σε αντιπροσωπευτικά νομοθετικά σώματα πολιτειακού και ομοσπονδιακού επιπέδου. Η κατακόρυφη άνοδος του κινήματος «Tea Party» εντός του Ρεπουμπλικανικού κόμματος το 2010, φαινόμενο που έθεσε τις βάσεις για την μετέπειτα εκλογή ενός δεξιού εθνικιστή ως Προέδρου των ΗΠΑ, δεν θα μπορούσε να λάβει την έκταση που έλαβε, χωρίς τη γενναιόδωρη συνδρομή των αδελφών Κοκ. Τώρα το πολιτικό δίκτυο των Κοκ ισχυρίζεται ότι είναι δυσαρεστημένο για τις σκληρές μεταναστευτικές πολιτικές του Προέδρου Τραμπ και για τους φορολογικούς πολέμους του με την Κίνα, με την ΕΕ και άλλες χώρες· όμως, τούτο ακριβώς το δίκτυο υποστήριξε το ακροδεξιό κίνημα που έχουμε μπροστά μας σήμερα, αυτό που έστειλε στα νομοθετικά σώματα αμέτρητους αντιπροσώπους για να υπερψηφίζουν με ενθουσιασμό αντιμεταναστευτικές και εθνικιστικές πολιτικές αποφάσεις.
Στη δεκαετία 2010-2019, οι αντιπρόσωποι που εκλέχτηκαν σε πολιτειακά νομοθετικά σώματα με την υποστήριξη των αδελφών Κοκ ενέκριναν συμφωνίες των επιμέτους Πολιτειών πολύ επωφελείς για τις εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου και παρεμπόδισαν την ανάπτυξη των εταιρειών παραγωγής ενέργειας από την ηλιακή ακτινοβολία. Ταυτόχρονα, οι ευεργετημένοι από τους Κοκ ομοσπονδιακοί αντιπρόσωποι στη Βουλή και στη Γερουσία περικόπτουν φόρους, ανακαλούν ομοσπονδιακούς κανονισμούς και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να στερήσουν πολλά εκατομμύρια Αμερικανούς από την δημόσια κάλυψη της υγειονομικής τους περίθαλψης. 
Όποιος βρεθεί στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης, βλέπει  στο MIT το «Ινστιτούτο David H. Koch για την Ολοκληρωμένη 'Ερευνα του Καρκίνου» και το «Κέντρο Φροντίδας για Παιδιά David H Koch» («David H Koch Childcare Center»). Όποιος θέλει να παρακολουθήσει εκδηλώσεις τέχνης και πολιτισμού υψηλού επιπέδου στο Μανχάταν, πάει στο Θέατρο David. H Koch στο Lincoln Center. Εκείνοι που δεν γνωρίζουν τις επιχειρήσεις και τις πολιτικές δραστηριότητες των αδελφών Κοκ, ασφαλώς θα υποθέσουν ότι είναι πολύ γενναιόδωροι άνθρωποι. Φυσικά, οι διευθυντές αυτών των ιδρυμάτων είναι πάντα ευγνώμονες στους Κοκ.«Ο Ντέιβιντ Κοκ ήταν πρότυπο φιλανθρώπου· χρηματοδότησε πάμπολλες πρωτοβουλίες πολιτιστικών, επιστημονικών και ιατρικών ιδρυμάτων», δήλωσε ο Robert Millard, πρόεδρος της MIT Corporation στο κανάλι News MIT. «Η γενναιοδωρία του ωφέλησε την ανθρωπότητα σε όλα τα πεδία - από την τέχνη μέχρι την έρευνα για τον καρκίνο στην επιστήμη. Το MIT είναι βαθιά ευγνώμον για τις πολλές συμβολές του στην πανεπιστημιακή του κοινότητα».
«Οι συνεισφορές του στην ιατρική έρευνα θα είναι ζωντανές για πάντα. Εκατομμύρια Αμερικανοί και άλλοι άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο επωφελήθηκαν έχουν και θα συνεχίσουν να επωφελούνται από αυτές», δήλωσε ο Jonathan Simons, Διευθύνων Σύμβουλος του Ιδρύματος για τον Καρκίνο του Προστάτη, σε ένα αφιέρωμα στον Ντέιβιντ Κοκ. «Θα μας λείψει η δική του αίσθηση του χιούμορ, η σοφία και η διορατικότητα του».
Ο Κοκ μπορεί να πρόσφερε ζωτική υποστήριξη σε θεσμούς της τέχνης, μπορεί να χρηματοδότησε την έκθεση δεινοσαύρων του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και ερευνητές του καρκίνου, ωστόσο δεν είναι επιτρεπτό να αφήσουμε αυτές τις φιλανθρωπικές πράξεις να γίνουν το άλλοθι ενός δισεκατομμυριούχου, η απληστία του οποίου ως επιχειρηματία ισοδυναμεί με σοβαρό κίνδυνο για το μέλλον του πλανήτη και του ανθρώπου ως είδους. Τούτος ήταν ο στόχος αυτών των μεγαλόψυχων, υποτίθεται, συνεισφορών: Να ρίξουν πάνω στους Κοχ το φως των θετικών συμβολών, να εκτρέψουν την κριτική για τις επαίσχυντες επιχειρηματικές πρακτικές της Koch Industries και να υπερασπιστούν την κληρονομιά ενός ανελέητου βαρόνου ληστή. 

Ποιο ήταν το βασικό κίνητρο πίσω από τη ζωή και τη σταδιοδρομία του Κοκ, ενός χημικού μηχανικού που σπούδασε στο MIT, ο οποίος αρνούνταν ότι ανθρωπογενείς παράγοντες συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή και στις καταστοφικές επιπτώσεις της; Μήπως ήταν η μεγάλη του αποστροφή για τις αυθεντίες και την εξουσία, που την απέκτησε όταν ως παιδί τον φρόντιζε μια αυστηρή φιλοναζί νταντά, με μονίμως απόντα τον πατέρα του; Μήπως ήταν η θρησκευτικού τύπου πίστη του στον καπιταλισμό των «ελεύθερων» αγορών και μια ειλικρινής πεποίθηση ότι οι αγορές, αν αφεθούν πραγματικά αδέσμευτες, θα λύσουν όλα τα πελώρια προβλήματα της ανθρωπότητας; Μήπως ήταν μια ειλικρινής πεποίθηση ότι - παρόλο που αυτός και ο αδελφός του είχαν πατέρα έναν πλούσιο διευθυντή εταιρείας πετρελαίου -  κάθε φτωχός και κάθε απλός εργάτης θα μπορούσαν να ανυψωθούν από το τίποτα μόνοι τους, χωρίς τη βοήθεια κανενός, μολονότι ζουν σε μια ανελέητα άνιση κοινωνία, αρκεί, απλά, να προσπαθήσουν σκληρότερα;
Δεν νομίζω ότι αυτές οι εξηγήσεις ευστοχούν. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Το κίνητρο είναι η απληστία, το τυφλό κυνήγι του τρομακτικού πλούτου και της εξουσίας. Είναι η νοοτροπία και ο εθισμός που κάνει τους πολίτες αυτής της χώρας όλο και λιγότερο ίσους μεταξύ τους και απειλεί τον πλανήτη ολόκληρο.

Ο  Ντέιβιντ Κοκ πέθανε ως ο ενδέκατος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο· άφησε πίσω του περιουσιακά στοιχεία καθαρής αξίας ύψους 51 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά μία εκτίμηση. Το όνομά του είναι χαραγμένο στην πέτρα, στις έδρες των κέντρων αντικαρκινικής έρευνας της Νέας Αγγλίας, στα νοσοκομεία του Μανχάταν και σε αίθουσες πολιτιστικών εκδηλώσεων. 
Αλλά αυτά τα ιστορικά αποτυπώματα είναι προσωρινά και σχετικά αμελητέα, εάν συγκριθούν με τα κληροδοτήματα που μας άφησε, με αυτά που θα αντέξουν στους αιώνες και είναι πολύ πιο σημαντικά και τρομακτικά. Το ασταμάτητο κυνήγι ενός πλούτου ασύλληπτου μεγέθους, ανεξαρτήτως συνεπειών -  του Ντέιβιντ Κοκ και του αδελφού του, των άλλων συναδέλφων τους ολιγαρχών και των πολιτικών τους συμμάχων -, θα μείνει για πάντα ως γενεσιουργός παράγοντας όλων των μελλοντικών καταστροφών που θα προκαλούνται από κλιματικές αλλαγές. Θα μείνει σε κάθε πόλη που θα σκεπαστεί από την καταστροφική άνοδο της στάθμης της θάλασσας, σε κάθε ζωντανό είδος που θα εξαφανίζεται εξαιτίας της υπερβολικής θέρμανσης των νερών, της απερήμωσης ή των πλημμυρών βιβλικής κλίμακας και σε κάθε απελπισμένο πρόσφυγα που θα εγκαταλείπει τον τόπο του επειδή η αλλαγή  του κλίματος θα τον κάνει τόπο αβίωτο.
Θάνατος και καταστροφή. Αυτό είναι το κληροδότημα του David Koch.

O Alex Kotch γράφει στον Guardian, στο American Prospect, στο Sludge και σε πολλές άλλες εφημερίδες και περιοδικά. Επικεντρώνεται στην ερευνητική δημοσιογραφία, ιδιαίτερα στον ρόλο του χρήματος στην πολιτική.