του Νίκου Καϊμάκη
© Αναζητήσεις για την Αριστερά - Ν. Καϊμάκης : Ένας ακόμη μύθος καταρρίπτεται, 9.10.2016
© Αναζητήσεις για την Αριστερά - Ν. Καϊμάκης : Ένας ακόμη μύθος καταρρίπτεται, 9.10.2016
Στην περίοδο 2000-2015 η Ελλάδα, εισέπραξε τις μακράν μεγαλύτερες Κοινοτικές εισροές από όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ, τόσο σε απόλυτο μέγεθος όσο και αναλογικά με το ΑΕΠ τους. Και αντί να λογοδοτήσουν οι πολιτικά υπεύθυνοι της ιδιοτελούς κατασπατάλησης και μη δημιουργικής αξιοποίησης αυτού του πακτωλού, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, συνένοχοι για το έγκλημα και «αθώοι» παρατηρητές (και πάντως, όλοι τους, όχι θύματά του), εξαπάτησαν και εξαπατούν τους πολίτες με αντιευρωπαϊκά παραμύθια και με τις ρητορείες μιας νέας και διαπαραταξιακής εθνικοφροσύνης.
Η παράγραφος-ευχή με την οποία καταλήγει ο συγγραφέας είναι ηθικά νόμιμη και πολιτικά αναγκαία, γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία - και είναι καλό να πεθαίνει τελευταία.
Η παράγραφος-ευχή με την οποία καταλήγει ο συγγραφέας είναι ηθικά νόμιμη και πολιτικά αναγκαία, γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία - και είναι καλό να πεθαίνει τελευταία.
Γ. Ρ.
Σύμφωνα με την Public Issue (βαρόμετρο) του Μαΐου 2016, το 55% των Ελλήνων πολιτών έχει αρνητική άποψη για την Ε.Ε, ενώ η υποστήριξη προς το ευρώ έχει υποχωρήσει επίσης στο 55% (Η Καθημερινή της Κυριακής, 09/10/2016).
Με έντονη πολεμική ρητορική καλλιεργήθηκαν αφηγήματα, ότι την κρίση την προκάλεσαν τα μνημόνια, το ευρώ, τα τοκογλυφικά επιτόκια, τα δομικά προβλήματα της Ε.Ε, ότι οι Ευρωπαίοι του Βορρά θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα μας σε αποικία χρέους, να αγοράσουν τα πάντα για «ένα κομμάτι ψωμί», ότι μας δανείζουν για να αγοράζουμε τα βιομηχανικά προϊόντα του Βορρά ή αμυντικό εξοπλισμό.
 |
| Ποιές χώρες-μέλη της ΕΕ έδωσαν και ποιές πήραν τα πιο πολλά |
Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική. Η χώρα μας έχει λάβει τη μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση μεταξύ όλων των χωρών-μελών, με μεγάλη μάλιστα διαφορα από όλα τα άλλα κράτη-μέλη. Η Ελλάδα με το εξαιρετικά μικρό μέγεθός της, ως αγορά 1,6%, έλαβε από την Ε.Ε τα τελευταία 15 χρόνια 2000-2015 συνολικές ενισχύσεις 71,8 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 4,5 δις ευρώ ετησίως ή το 2,36 % κατά μέσο όρο του ΑΕΠ. Με τις επιδοτήσεις αυτές έχουν χρηματοδοτηθεί και χρηματοδοτούνται ακόμη μεγάλα έργα υποδομής, μετρό, οδικοί άξονες αεροδρόμια, γέφυρες, λιμάνια, ενώ οι ετήσιες ενισχύσεις προς τον αγροτικό τομέα ξεπερνούν τα 2 δις ευρώ. Παράλληλα, χρηματοδοτούνται χιλιάδες μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και ελεύθεροι επαγγελματίες, μέσω αναπτυξιακών προγραμμάτων.
Επί πλέον το ΕΣΠΑ, μέσω μιας «δημιουργικής» ερμηνείας του, χρηματοδοτεί βασικές λειτουργίες του κράτους. Δεν υπάρχει πλέον σημείο χωρίς έργο ή δραστηριότητα, που δεν έχει χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ. Επι πλέον, η Ε.Ε. για να διευκολύνει τη χώρα μας που αντιμετωπίζει δημοσιονομική κρίση και αδυνατεί να καλύψει την εθνική συμμετοχή στα έργα, αποφάσισε την αύξηση της άμεσης χρηματοδότησης καταβάλλοντας το 95% του συνολικού κόστους των εκτελούμενων έργων.
 |
| Νικόλαος Γκύζης, Τα παραμύθια της γιαγιάς |
Επί πλέον το ΕΣΠΑ, μέσω μιας «δημιουργικής» ερμηνείας του, χρηματοδοτεί βασικές λειτουργίες του κράτους. Δεν υπάρχει πλέον σημείο χωρίς έργο ή δραστηριότητα, που δεν έχει χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ. Επι πλέον, η Ε.Ε. για να διευκολύνει τη χώρα μας που αντιμετωπίζει δημοσιονομική κρίση και αδυνατεί να καλύψει την εθνική συμμετοχή στα έργα, αποφάσισε την αύξηση της άμεσης χρηματοδότησης καταβάλλοντας το 95% του συνολικού κόστους των εκτελούμενων έργων.
Σύμφωνα με αυτά τα πραγματικά δεδομένα, που ασφαλώς συνδέονται με την παρατεταμένη οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα 8 χρόνια, προκύπτουν κρίσιμα ερωτήματα.
Αφού η Ελλάδα είναι η πιο ωφελημένη χώρα - μέλος της Ε.Ε με 71,8 δίς ευρώ τα τελευταία 15 χρόνια, πέραν των 250 περίπου δις ευρώ των μνημονιακών δανείων, γιατί αυτά δεν τα βλέπουμε στην οικονομία; στην καθημερινή ζωή μας; Γιατί οι κυβερνήσεις μιας 15ετίας δεν αξιοποίησαν τον πακτωλό χρημάτων για να ρυθμίσουν τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας και μας έριξαν στα βράχια. Δεν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε κανένα; Είναι τώρα δυνατόν όλος ο πολιτικός συρφετός των προηγούμενων κυβερνήσεων να κουνάει το δάκτυλο στη σημερινή Κυβέρνηση; Δεν θα αποδωθούν ευθύνες σε κανέναν για τα χρήματα που «φαγώθηκαν» σε καταναλωτικούς σκοπούς, σε υπερτιμολογημένα έργα, συχνά περιττά, ασύνδετα, χωρίς σχεδιασμό, με κορυφαία τη μεγάλη ιδέα της Ολυμπιάδας του 2004; Γιατί η κοινωνία και τα κόμματα που διαχειρίστηκαν τα τελευταία 15 χρόνια την εξουσία, δημιούργησαν με το όργιο των πελατειακών σχέσεων τον κρατικό Λεβιάθαν, ενώ αγνόησαν το κρίσιμο ασφαλιστικό πρόβλημα και το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος;
Αφού η Ελλάδα είναι η πιο ωφελημένη χώρα - μέλος της Ε.Ε με 71,8 δίς ευρώ τα τελευταία 15 χρόνια, πέραν των 250 περίπου δις ευρώ των μνημονιακών δανείων, γιατί αυτά δεν τα βλέπουμε στην οικονομία; στην καθημερινή ζωή μας; Γιατί οι κυβερνήσεις μιας 15ετίας δεν αξιοποίησαν τον πακτωλό χρημάτων για να ρυθμίσουν τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας και μας έριξαν στα βράχια. Δεν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε κανένα; Είναι τώρα δυνατόν όλος ο πολιτικός συρφετός των προηγούμενων κυβερνήσεων να κουνάει το δάκτυλο στη σημερινή Κυβέρνηση; Δεν θα αποδωθούν ευθύνες σε κανέναν για τα χρήματα που «φαγώθηκαν» σε καταναλωτικούς σκοπούς, σε υπερτιμολογημένα έργα, συχνά περιττά, ασύνδετα, χωρίς σχεδιασμό, με κορυφαία τη μεγάλη ιδέα της Ολυμπιάδας του 2004; Γιατί η κοινωνία και τα κόμματα που διαχειρίστηκαν τα τελευταία 15 χρόνια την εξουσία, δημιούργησαν με το όργιο των πελατειακών σχέσεων τον κρατικό Λεβιάθαν, ενώ αγνόησαν το κρίσιμο ασφαλιστικό πρόβλημα και το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος;
Ελπίζω το 2ο Συνέδρο του ΣΥΡΙΖΑ να απαλλαγεί από την αντιευρωπαϊκή έκρηξη που επικρατεί σήμερα και να αποδώσει τις ευθύνες για τα πραγματικά οικονομικά εγκλήματα που έγιναν σε βάρος αυτού του βασανισμένου λαού, εκεί όπου ανήκουν.
Γιάννης Παπαδογιάννης: Στα 71,8 δισ. οι ευρωπαϊκές ενισχύσεις στην Ελλάδα την περίοδο 2000 - 2015 (Η Καθημερινή της Κυριακής, 09/10/2016)
Γ. Β. Ριτζούλης: Κρυμμένα μυστικά και αυταπάτες - στη ριζοσπαστική Αριστερά και στους επίδοξους Έλληνες Σοσιαλδημοκράτες
Γ. Β. Ριτζούλης: Κρυμμένα μυστικά και αυταπάτες - στη ριζοσπαστική Αριστερά και στους επίδοξους Έλληνες Σοσιαλδημοκράτες
O Νίκος Καϊμάκης είναι Ηλεκτρολόγος μηχανικός. Διετέλεσε ανώτερο τεχνικό στέλεχος της ΔΕΗ, στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς Διετέλεσε επίσης, διευθυντής στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Αρθρογραφεί στην ελληνική έκδοση του Monde Diplomatique
Νίκος Καϊμάκης: Αρθρογραφία στην εφημερίδα Αυγή
Νίκος Καϊμάκης στον ιστότοπο Μετά την Κρίση: 
Ο αρθρογράφος αφού γράφει όλα αυτά τα πολύ (και κατά την δική μας γνώμη) σωστά, ρωτά προς το τέλος : “ Γιατί η κοινωνία και τα κόμματα που διαχειρίστηκαν τα τελευταία 15 χρόνια την εξουσία, δημιούργησαν με το όργιο των πελατειακών σχέσεων τον κρατικό Λεβιάθαν, ενώ αγνόησαν το κρίσιμο ασφαλιστικό πρόβλημα και το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος; “.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον μέσο liberal (που δεν ταυτίζεται αναγκαία αλλά δυστυχώς ταυτίζεται στην πράξη σχεδόν πάντα με τον μέσο νεοφιλελεύθερο) το ζήτημα είναι απλό : φταίει η “αριστερή ηγεμονία”. Οπως για τον Ράμφο φταίει για όλα εν τέλει η Ορθοδοξία και η σχέση μας με τον Χρόνο που πηγάζει από αυτήν, όπως για τον Κοντογιώργη φταίει για όλα η Βαυαροκρατία και η εκ μέρους της διάλυση των ελληνικών κοινών και της Δημοκρατίας που επικρατούσε σε αυτά, όπως για τον μέσο εθνιστή, δεξιό ή αριστερό φταίει για όλα η ξενοκρατία και εν τέλει υποτίθεται οι Εβραίοι, έτσι για τον μέσο λίμπεραλ φταίει για όλα η λεγόμενη αριστερή ηγεμονία. Αλλά τον πασοκισμό είναι καταχρηστικό να τον λες “αριστερή ηγεμονία”, τον χυδαίο μικροαστικό εθνοκρατισμό δεξιό ή αριστερό και τον πελατειακό κεϋνσιανισμό με δανεικά είναι προχειρότητα και λάθος και συχνά φανατισμός και ιδεοληψία να τον λες “αριστερή ηγεμονία”, επειδή συνδυάστηκε χωροχρονικά με απαράδεκτους επαγγελματίες της πολιτικής που βόλευε η εποχή να κάνουν καριέρα με έμβλημα την αριστερά.
Στο ευλογότατο λοιπόν ερώτημα “πως είναι δυνατόν να μας βγάλουν από την κρίση αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτήν;” (πχ η νδ τώρα, το πασόκ κλπ), άλλοι συμπολιτές μας συμφωνούν μεν αλλά γρήγορα ξεχνούν (απορροφημένοι από την καθημερινότητά τους) ότι δεν είναι δυνατόν, ενώ άλλοι απαντούν ότι δεν ήταν ο εαυτός τους όταν μας οδηγούσαν στην κρίση, η νδ πχ δεν ήταν ο εαυτός της , ήταν υπό την μεθυστική και καταναγκαστική μολυσματική επήρεια της αριστερής ηγεμονίας.
Αλλά ειλικρινά και πέρα από τα παραπάνω, είναι δυνατόν σήμερα κάποιος να περιμένει οτιδήποτε από το 2ο συνέδριο του σύριζα; να κάνει αυτή την ανάλυση και μετά να υπονοεί ότι μπορούμε να περιμένουμε κάτι θετικό, κάτι ουσιαστικό, οτιδήποτε γενικά από το 2ο συνέδριο του σύριζα; Αν κάποιος με ρωτούσε για ποιον λόγο δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από το 2ο συνέδριο του σύριζα και ήξερα ότι δεν εμφορείται από τις ιδέες της “Καθημερινής” και του Κασιμάτη, ούτε και από τις ιδέες του Rednotebook, του Μηλιού, Λάσκου, Ταρπάγκου κλπ, τότε θα του έλεγα : Διάβασε το ιστολόγιο aftercrisisblog, εκεί υπάρχουν όλα τα επιχειρήματα.
Ο πυρήνας του σχολίου είναι όντως σύμφωνος με το πνεύμα πολλών άρθρων που δημοσιεύονται εδώ. Το τελικό συμπέρασμα ενδεχομένως υπερτιμά τις πολιτικές ικανότητες ενός ιστότοπου εν μέσω τέτοιων καταστάσεων ρευστότητας και αδιαφάνειας στον ελλαδικό, αλλά κυριως στον εν γένει ευρωπαικό χώρο (βλέπε Brexit, τους διάφορους Ορμπάν, την αργή κατάρρευση της Μέρκελ από τη δεξιά πίεση, ακόμη και την αποσταθεροποίηση της αμερικανικής ισορροπιστικής δημοκρατίας των checks and balances από έναν μογκούλο).
ΔιαγραφήΓια το τί ήταν και είναι ο ΠΑΣΟΚισμός (στον οποίο μάλλον πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και η περίοδος Καραμανλή ΙΙ - άρα, καλύτερα άς μιλήσουμε για επικρατούντα ιδεολογήματα και, κυρίως, νοοτροπίες στην μεταπολιτευτική Ελλάδα), μπορεί κανείς να παραπέμψει στις αναλύσεις και την πολιτική στάση δύο προσώπων που δυστυχώς δεν είναι πια εδώ να επιχειρηματολογήσουν, του Μιχάλη Παπαγιαννάκη και του Άγγελου Ελεφάντη.
Ανεξάρτητα από το πώς απαντα κανεί στο ερώτημα, "τι μπορεί κανείς να περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα", το πραγματικό και πρακτικά χρήσιμο ζητούμενο, είναι άλλο: Τι χρειάζεται να γίνει για να ξεκολλήσουμε από τον ελληνικό βάλτο, μέ τον ΣΥΡΙΖΑ ή χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Γιατί ακόμη και άν υποθέσουμε ότι αύριο φεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα άλλαζε στην πράξη;
Γ. Ρ.
Αν και η μόνη νοητή πλέον πολιτική (θα έλεγα δυστυχώς η μόνη νοητή ανθρώπινη κατάσταση) για το 90% περίπου των κομμάτων και των πολιτών είναι ο φιλελεύθερος καπιταλισμός, και από αμιγώς αριστερή άποψη δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα ουσιαστικό από τον σύριζα, θα είχε ίσως ένα νόημα να παραμείνει λίγο ακόμη στην κυβέρνηση ο σύριζα, ώστε να κάνει κάποια πράγματα που είναι εντελώς αδιανόητο να κάνουν οι άλλοι και το πιο σημαντικό από αυτά κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι το “πόθεν έσχες” (βλέπε pothen.gr) (επίσης τα κανάλια των ολιγαρχών), αλλά αυτό προϋποθέτει ότι είσαι αποφασισμένος να “σπάσεις αυγά”, ώστε να πιάσεις την μικρομεσαία θάλασσα φοροδιαφυγής και φοροκλοπής και να μην χρειάζεται να ταράξεις στις παράλογες εισφορές όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Οπως τονίζει δε ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς (αλλά και άλλοι) αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει την Ελλάδα από τα υπόλοιπα “κανονικά” δυτικά κράτη, δεν είναι το μέγεθος του δημόσιου τομέα σύμφωνα με τα επίσημα νούμερα, αλλά ο τεράστιος αριθμός των αυτοαπασχολούμενων. Και αυτοαπασχολούμενος σημαίνει μας λέει ο Τσουκαλάς φοροδιαφυγή παντού αν δεν τον “κυνηγήσουν”, και στην Σουηδία πχ. Οπότε φεύγουν από την μέση “βαθιές” εξηγήσεις του τύπου “φταίει η Ορθοδοξία και το Βυζάντιο, φταίει η τουρκοκρατία, φταίει η βαυαροκρατία” κλπ (αν και αυτές δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι περιέχουν βαθμούς αλήθειας).
ΔιαγραφήΟι δε πραγματικοί φιλελεύθεροι που νοιάζονται για την λίμπεραλ ηγεμονία στην Ελλάδα και που δεν είναι οπαδοί τύπου πάο-οσφπ, πάοκ-άρης θα έπρεπε να νιώθουν σαν ευλογία τον Τσίπρα διότι αυτός είναι όντως χρήσιμος με την έννοια του Ανιέλι της Φίατ, διότι όπως έγραψε πρόσφατα ο Παπαχελάς σπάνε ταμπού δεκαετιών πχ με τις ιδιωτικοποιήσεις. Ο δε δημοσιονομικός κόφτης είναι ένα νεοφιλελεύθερο αριστούργημα για το οποίο η Θάτσερ θα ήταν περήφανη. Όσοι δε από εμάς αντίθετα δεν είναι αρκετά “ρεαλιστές” και ελπίζουν ότι το ανώτατο δυνατό στάδιο δεν είναι ο φιλελεύθερος καπιταλισμός, δεν μπορεί παρά να απογοητεύονται διότι ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται της ριζοσπαστικής αριστεράς, κατέστησε παντοδύναμα όλα τα ιδεολογικά στερεότυπα του λιμπεραλισμού. Αυτή την στιγμή μοιάζουν παντοδύναμα για τις επόμενες δεκαετίες, αν όχι χιλιετίες.
Αντι μνημοσυνου…..
ΑπάντησηΔιαγραφή«…..Συνοπτικά, οι κυβερνήσεις των δυο κομμάτων εξουσίας έκαναν διαρκώς «λάθη» την τελευταία 40-ετία :
1. Δεν είχαν άλλο σχέδιο από την μέγιστη παραμονή τους στην εξουσία
2. Δεν διευκόλυναν/επιδότησαν τις επενδύσεις για πραγματική ανάπτυξη και εξαγωγές, αλλά την επιδότηση αμφίβολης αποτελεσματικότητας επενδύσεων και αγροτών για παραγωγή ασύμφορων, εικονικών ή για καταστροφή προϊόντων
3. Ευνόησαν το «παρκάρισμα» πολλών υψηλόμισθων, χαμηλής μόρφωσης υπαλλήλων στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ εις βάρος πολλών απόφοιτων ΑΕΙ υψηλών ικανοτήτων.
4.Διατηρούσαν μεγάλες κρατικές δαπάνες και ελλειμματικούς κρατικούς προϋπολογισμούς
5. Τα ελλείμματα συσσωρεύονταν διαχρονικά ως κρατικό χρέος, με αποτέλεσμα συνεχή δανεισμό για εξυπηρέτηση ελλειμμάτων, παλαιοτέρων δανείων,….
6. Δημιούργησαν κράτος με την υψηλότερη διαφθορά, μαύρη και γκρίζα οικονομία στην Ε.Ε., της τάξης του 40%.
7. Δημιούργησαν ένα πλήρως αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο φορολογικό σύστημα με πλειάδα διατάξεων φοροαποφυγών, φοροαπαλλαγών και εξαιρέσεων για φυσικά και νομικά πρόσωπα σε συνεργασία με τον ΣΕΒ και τους συνδικαλιστικούς φορείς ελ. επαγγελματιών, που τώρα -εκ των υστέρων- σε συνθήκες ύφεσης αρχίζει να καταργεί, διατηρώντας τους διεφθαρμένους εφοριακούς.
8. Δεν «ήθελαν» να γνωρίζουν την ακίνητη κρατική περιουσία, αφήνοντας μικρούς, μεσαίους και μεγάλους καταπατητές να αποκτούν δια χρησικτησίας και άλλων μεθόδων δημόσιες εκτάσεις.
“Για να δούμε αν μπορούμε να ελπίζουμε στα … κόμματα εξουσίας στη χώρα μας, θα πρέπει να μελετήσουμε τις κοινωνικοοικονομικές καταβολές τους, την συνολική δημοκρατική συμπεριφορά τους και την προσφορά τους στον τόπο. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι κόμματα με βαθιές κοινωνικές και οικονομικές καταβολές. Δεν υπήρξαν ποτέ κόμματα δημοκρατικών αρχών με μακρά δημοκρατική παράδοση. Είναι κόμματα ιδιοκτησίες των δημιουργών τους. Ο μεν Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν επέστρεψε στη λογική της ΕΡΕ, αλλά έφτιαξε το δικό του σπίτι, όπως το ήθελε αυτός, ο δε Ανδρέας Παπανδρέου δεν επέστρεψε στη λογική της Ένωσης Κέντρου, αλλά έφτιαξε και αυτός τη δική του ιδιοκτησία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα δύο κόμματα δημιουργήθηκαν μετά την πτώση της δικτατορίας από τους δύο αυτούς πολιτικούς με μοναδικό στόχο την εξυπηρέτηση των προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών τους στη λογική της ιδιοκτησίας. Γύρω από τους ιδιοκτήτες αναπτύχθηκε, με το πέρασμα του χρόνου, μια πολιτική ολιγαρχία από διάφορες οικογένειες, συγγενείς και παντός είδους φίλους και παρέες…. Τελικά τα κόμματα, αυτά, όπως ήταν φυσικό ως ιδιοκτησίες περιήλθαν στους κληρονόμους των ιδρυτών τους. Ως κύρια πολιτική πρακτική και τα δύο κόμματα εφάρμοσαν την πελατειακή λογική της εξαγοράς της ψήφου με διάφορα ρουσφέτια και διορισμούς, το καθένα με τον δικό του τρόπο.”
Τελικά, ο θεσμός της βασιλείας, και των τίτλων ευγενείας (δούκας, μαρκήσιος, κόμης, υποκόμης, βαρόνος,…) με τα αντίστοιχες ιδιοκτησίες δεν έχουν καταργηθεί ουσιαστικά.
“Η Νέα Δημοκρατία (Ν.Δ.) προέρχεται από τα βάθη της προ-δικτατορικής ΕΡΕ, με τον εθνο-λαϊκισμό και τον ιδιόρρυθμο πατερναλιστικό κρατισμό να αποτελούν τη καταστατική ιδεολογική αναφορά της. Παλαιό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας …, συνήθιζε … να λέει πως, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό το γεγονός ότι το κόμμα, που εκφράζει τη συντηρητική παράταξη δεν αρέσκεται σε ιδεολογικές αναζητήσεις. Τούτο διότι, όταν αποφασίζει να το πράξει, ξεπροβάλει κυρίαρχο το ρεύμα μίας παλαιο-συντηρητικής και πατερναλιστικής τάσης, που δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο έκφρασης ενός σύγχρονου φιλελεύθερου και προοδευτικού λόγου.”
«2011:Οι νεοδημοκράτες … είναι οργισμένοι, αγανακτισμένοι, και πολλοί από αυτούς έγιναν πολιτικά «άστεγοι». Νέα παιδιά, που οραματίζονταν το μέλλον με αισιοδοξία, απογοητεύτηκαν και άλλαξαν πορεία. Πολλά μέλη, στελέχη και φίλοι του κόμματος, αλλάζουν απόψεις και συστρατεύονται σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. “
“Αγνώστου :…1.Το 1977, το 13,5% του ΠΑΣΟΚ του 1974, έγινε 25% για να φθάσει το 1981 στο 48 % και στην άλωση της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, υπό σχεδόν τριτοκοσμικές συνθήκες.
ΑπάντησηΔιαγραφή2.Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε και πλαισιώθηκε κυρίως από εσωτερικούς μετανάστες και είναι – μακράν- το πρώτο κόμμα στους «προοδευτικούς» επαρχιώτες της υπαίθρου και των χωριών των πόλεων, οι οποίοι μπορεί να κινούνται ολίγον προς τα αριστερά ή τα δεξιά, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ξαναγυρίσουν αμέσως στην στάνη, όταν ο τσοπάνος θα ανοίξει την πόρτα της για να βοσκήσουν λίγο χορτάρι.(Σ.Σ. πλέον δεν είναι τόσον βέβαιο, αλλά αρκετοί θα αναγκασθούν να επιστρέψουν στην γενέθλια γη).
3. Την πρώτη 4ετία στις τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ συνέρρεε παντός τύπου και είδους πληθυσμός, εφόσον ως αρχηγικό ‘’κίνημα‘’ προσέλκυσε αγρότες-κτηνοτρόφους , μικροέμπορους, βιοτέχνες, εσωτερικούς μετανάστες κάθε είδους. Μάλιστα, κάθε μη δεξιός διοριζόταν αυτή την 4ετία, αφού το ΠΑΣΟΚ δεν είχε καν επαρκή οργανωτική δομή και αρκετά μέλη με προσόντα για διορισμό (λόγω και των διαγραφών-αποχώρησης πολλών σημαντικών σοσιαλιστών με δράση στην Χούντα καθώς και πολλών φοιτητών τον Μάιο του 1975, που διασκορπίσθηκαν σε άλλες ‘’προοδευτικές’’ οργανώσεις και κόμματα) και πολλές θέσεις στην δημόσια διοίκηση (αφού εξυπηρετήθηκαν οι σχετικά λίγοι οργανωμένοι οπαδοί του) περίσσευαν. (Σ.Σ. Την περίοδο 1981-1985 οι περισσότεροι πλέον επιστρέψαν και διετέλεσαν, είτε είναι, υφυπουργοί ή υπουργοί ).
4. Με αυτό τον μηχανισμό διορίστηκαν αρκετοί απόφοιτοι 6-τάξιου γυμνασίου και πολλοί επιστήμονες μέλη του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού, μαοϊκοί, τροτσκιστές κ.λ.π., πολλοί από τους οποίους – στη συνέχεια- λόγω των σημαντικών γνώσεων τους επί της πολιτικής πρακτικής, συνεργάσθηκαν –νωρίτερα ή αργότερα – με το καθεστώς ΠΑΣΟΚ, αποκομίζοντας διάφορα οφέλη.”
Εκτός από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που φέρνουν την κύρια ευθύνη για την βαθμιαία διόγκωση του χρέους από το 1981 έως σήμερα και μάλιστα την μεταολυμπιακή αφασία της ΝΔ (2004-2009) έχει πλέον χαθεί η τελευταία ευκαιρία των «αριστερών» κομμάτων και των αντίστοιχων συνδικαλιστών/ μόνιμων επί 35-ετία “στελεχών” να κάνουν την αυτοκριτική τους.
Στο «υπερρυθμισμένο» ελληνικό κράτος δεν υπήρξε μακρόχρονο όραμα πορείας της χώρας μες τον κόσμο. Πραγματική ανάπτυξη, εξαγωγές, μείωση δημοσίων δαπανών, αγορά ελληνικών προϊόντων, καταπολέμηση της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής, ήταν για τριάντα έτη “πουκάμισα αδειανά” παρά τα -περί του αντιθέτου- ψέματα των κομμάτων εξουσίας. Επίσης, η εξαιρετική διάσταση «πολιτικής ιδεολογίας» και καθημερινής πρακτικής χαρακτηρίζει τον μέσο αριστερό επιχειρηματία/ επαγγελματία/εργαζόμενο σχεδόν σε βαθμό σχιζοφρένειας. ….»