Καταστροφική συναίνεση και αγώνας για την εξουσία

Η κατάληξη του άρθρου του Τάσου Γιαννίτση

«Το μισό που δεν λέγεται» - © Το Βήμα, 09/11/2014
αναδημοσίευση: "Πολιτική Επιθεώρηση", "Μεταρρύθμιση"

   

Ως εθνική συλλογικότητα αντιμετωπίζουμε:

• το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, της γήρανσης,
• μια θεαματική συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης, 
• μια επικίνδυνη καταστροφή του «ανθρώπινου και του φυσικού κεφαλαίου», 
• μια αλματώδη ανάδειξη νέων επικίνδυνων ανταγωνιστών μας στην παγκόσμια οικονομία, 
• πρωτόγνωρες ανακατατάξεις στον άμεσο γεωπολιτικό μας περίγυρο, και, 
• μια από τις πιο έντονες φασιστοποιήσεις σε ευρωπαϊκή χώρα με πολλαπλές πατέντες, 

Η πολιτική απάντηση - κυβερνητική και μη - στις προκλήσεις αυτές είναι: 

• η προσφυγή σε περισσότερο χρέος,
• η ανοχή κωμικών για μια χώρα όπως η Ελλάδα συνθηκών στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, 
• η συρρίκνωση των επενδύσεων, 
• αυξήσεις εισοδημάτων που πάνε σε κατανάλωση για σχετικά πιο ευνοημένα τμήματα, 
• απονομή συντάξεων σε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσθετους συνταξιούχους, αρκετοί από τους οποίους σε χαμηλές ηλικίες, 
• κατασπατάληση ή πολιτική οικειοποίηση των επενδυτικών πόρων των ευρωπαϊκών Ταμείων, και 
• ένας γενικευμένος και πτωχευμένος αντι-αναπτυξιακός τρόπος λειτουργίας του Κράτους, 

χωρίς να ξεχνάει κανείς την άρνηση του όγκου του επιχειρηματικού τομέα να παίξει το ρόλο του αναπτυξιακού μοχλού, αναλαμβάνοντας ρίσκα και λειτουργίες, όπως σε τόσες άλλες κοινωνίες που μας έχουν ξεπεράσει.

Τελικά, αυτό που λείπει στη χώρα δεν είναι η συναίνεση σε έναν καταστροφικό κοινό παρονομαστή. Αυτή υπάρχει και είναι ευρύτατη. Λείπουν πολιτικές δυνάμεις που θα ανακόψουν τα συλλογικά παραμυθιάσματα, τις αρπακτικές λογικές και την παθολογική πολιτική ιδιοτέλεια, θα συγκρουστούν για να κάνουν το συλλογικό-εθνικό συμφέρον πρωταρχικό στόχο και θα πείσουν για το πώς θα βγούμε από μια περιδίνηση που, παρά τα επτά χρόνια κρίσης, εξακολουθεί να εγκλωβίζει τις προοπτικές της χώρας.

Σήμερα, έχουμε μπει σε νέα καυτά πεδία και οι κίνδυνοι έχουν διευρυνθεί. Ομως ο εξοντωτικός αγώνας για την εξουσία μεγαλώνει την άβυσσο μεταξύ πολιτικής και συλλογικού συμφέροντος σε βάρος του δεύτερου. Ο κίνδυνος είναι στην σύγκρουση αυτή να χρησιμοποιηθεί άκριτα κάθε μέσο, όπως μια εξωτερική κρίση, που είναι συνήθης παράγοντας παραγωγής αστάθειας, φόβου και επηρεασμού της πολιτικής συμπεριφοράς των πολιτών. Μια ελληνο-τουρκική κρίση στο επόμενο διάστημα θα είχε, αναμφίβολα, ιστορικά αρνητική συμβολή στην εμβάθυνση της κρίσης στην οποία ακόμα βρίσκεται η χώρα.

Ο Τάσος Γιαννίτσης γεννήθηκε το 1944, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διδακτορικό δίπλωμα στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Στο επίκεντρο των επιστημονικών του εργασιών βρίσκονται τα θέματα της αναπτυξιακής θεωρίας και πολιτικής, τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα διεθνή οικονομικά, θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τα οικονομικά της τεχνολογίας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα καθώς και το 1993-94 με υπουργό τον Γ. Γεννηματά, μέλος της Επιτροπής Αγγελόπουλου (1994), οικονομικός σύμβουλος των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου (1994-95) και Κώστα Σημίτη (1996-2000). Διετέλεσε διαδοχικά Υπουργός Εργασίας-Κοινωνικών Υπηρεσιών (2000-01), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-04) και Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004). Το 2011-2012 ήταν Υπουργός Εσωτερικών στη μεταβατική κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία πάνω σε θέματα οικονομικής και πολιτικής και μεγάλο αριθμό άρθρων σε θέματα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.

 

Στον ιστότοπο Μετά την κρίση, του Τάσου Γιαννίτση,
Οι ελίτ της «μεσαίας τάξης» εναντίον των αδύναμων:Η επιστροφή της πολιτικής της σύγκρουσης

 

Η Ελλάδα μπροστά στον υποβιβασμό - Βιβλιοπαρουσίαση: Τάσος Γιαννίτσης, Η Ελλάδα στην κρίση, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2013 (Μετά την Κρίση)

Άλλα βιβλία του Τάσου Γιαννίτση