Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, τώρα τί; Αντί για χώρες-τράπεζες «Καραϊβικής» στην Ευρώπη, ώρα για καθαρό ευρωπαϊκό τραπέζι

Ο πόλεμος του Ντέϊβιντ Κάμερον και των ομοϊδεατών του εναντίον του Γιούνκερ, των «νησιωτών» εναντίον των «ηπειρωτικών», δηλαδή των απανταχού ευρωσκεπτικιστών εναντίον των οπαδών της ευρωπαϊκής ενοποίησης, είναι πασίγνωστος. Αυτοί που εκπροσωπούνται μέσω του Bloomberg, ως γνωστόν είναι με την πλευρά Κάμερον. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, το τι θέλουν οι αντιευρωπαϊστές είναι το δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι η απώλεια της ηθικο-πολιτικής νομιμοποίησης της προεδρίας Γιούνκερ.

Ηλίας Μακρής, 11.11.2014, "Καθημερινή"

Μετά τις αποκαλύψεις, το Bloomberg, έχει δίκιο, όποια κι αν είναι η ευθύνη του σημερινού προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μακροχρόνιου πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου. Ακόμη και άν δεν ευθυνόταν ο Γιούνκερ (που είναι αδύνατο) για τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι μεταξύ Λουξεμβουργιανής κυβέρνησης και μεγάλων εταιριών όλου του κόσμου για φορολογική ασυλία των τελευταίων, δίκιο έχει το Bloomberg: Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί μόνον να είναι τίμια... 
Μιλάμε για πρόεδρο της Επιτροπής νομιμοποιημένο με την πρωτιά στην ευρωπαϊκή ψήφο των πολιτών. Το δράμα είναι ότι οι πολίτες, όταν ψήφιζαν ευρωπαϊκά κόμματα το Μάϊο του 2014  (και μαζί με τα κόμματα τους κορυφαίους τους), δεν ήξεραν...
Υποψίες εύλογες, για πολλούς και για τον πρόεδρο, πάντα υπήρχαν. Όμως, άλλο είναι να υποπτεύεσαι, άλλο να ξέρεις με τεκμήρια αυτά που αποκάλυψε το  International Consortium of Investigative Journalists και άλλο να ακούς τώρα, εκ των υστέρων, την αίτηση συγγνώμης. Την αποδοχή ότι και αυτό το νόμιμο δεν ήταν ηθικό, όπως τόσα άλλα νόμιμα.

Άν ήξεραν οι πολίτες, θα ψήφιζαν έτσι ή θα ψήφιζαν διαφορετικά; Κανείς δεν ξέρει. Και αφού δεν ξέρει, το ηθικό (αυτό που αναζήτησε τώρα, κατόπιν εορτής, ο ίδιος ο πρόεδρος Γιούνκερ) είναι ένα: Παραίτηση. Ο άλλος δρόμος προς τη «σωτηρία της ψυχής» της Ευρώπης, ο εποικοδομητικός αλλά πολύ πιο δύσβατος, είναι η έμπρακτη αυτοκριτική, η επανόρθωση και αναπλήρωση, η επένδυση στο κοινό μέλλον και στην κοινή μοίρα της Ένωσης. Όμως αυτός προϋποθέτει καθαρή πολιτική βούληση, ακλόνητο πολιτικό σθένος, αυτεξούσιο απέναντι στις εθνικές κυβερνήσεις. Μπορεί να επιδείξει αυτές τις πολιτικές αρετές η σημερινή εκτελεστική εξουσία της Ένωσης, η «Επιτροπή Γιούνκερ»;

Η στιγμή ζητά από τις ηγεσίες των ευρωκοινοβουλευτικών ομάδων που συναποτελούν το Ευρωπαϊκό Συνταγματικό τόξο να αποφασίσουν με «ανταγωνιστική συνεργασία» τι μέλλει γενέσθαι: Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλιστές, οι Φιλελεύθεροι, οι Πράσινοι, η Ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει συγκρουσιακά να συναποφασίσουν, σε συνθήκες μάχης μεταξύ τους, αλλά πάντα δημοκρατικά και τελικά ενωτικά. Να βρουν λύση για «καθαρό ευρωπαϊκό τραπέζι».

Οι σκιώδεις τράπεζες και τα εθνικά καθεστώτα νόμιμης αλλά ανήθικης φοροδιαφυγής ή δυσανάλογα ευνοϊκής φορολόγησης τύπου Καραϊβικής, στο Λουξεμβούργο, στην Κύπρο, στην Ιρλανδία ή παντού μέσα στην «Ευρώπη σε κρίση», είναι καρφί στα μάτια των πολιτών. Φυσικά εξίσου προκλητικά είναι τα offshore ευαγή ιδρύματα στην Καραϊβική και τα ειδικά φορολογικά καθεστώτα υπεράκτιων εδαφών που τα στηρίζουν τα κράτη τους - μέλη της ΕΕ (π.χ. τα Cayman, οι Virgin Islands και τα Turks and Caicos του ΗΒ και του ...κ. Καρατζαφέρη, η Aruba και το Curaçao, εν μέρει και ολόκληρη η μητρόπολή τους Ολλανδία), όπως επίσης τα «αδέλφια» τους στα Channel Islands, στα Jersey, Guernsey και Isle of Man, αγαπημένα νησιά του κ. Κάμερον και των στυλοβατών του Bloomberg, κάτω απο τη μύτη του Γιούνκερ ή του Μπαρόζο, τριακόσια χιλιόμετρα από τις Βρυξέλλες. Όπως και στο ...Κρανίδι ή στην Κύμη, κάτω από τη μύτη των κυρίων Σαμαρά, Τσίπρα και Βενιζέλου και της καλά αμοιβόμενης δικαστικής εξουσίας μας.

Η αναζήτηση διεξόδου δεν είναι δουλειά πρωθυπουργών και κυβερνήσεων, ούτε του Κάμερον, ούτε της Μέρκελ ή του Ολλάντ, αλλά εν πρώτοις των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων, αντίπαλων μεταξύ τους, ωστόσο, ταυτόχρονα, κοινών εντολοδόχων της πολιτικής ολοκλήρωσης στην ήπειρο και τελικά του Ευρωκοινοβουλίου ως φορέα αποφάσεων. Οι πρωθυπουργοί ας επικυρώσουν απλώς στο τέλος το «καθάρισμα του τραπεζιού».

Άν οι πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης δεν συγκρουσθούν σκληρά τώρα, ώστε τελικά να μπορέσουν να συναποφασίσουν την έξοδο από το βάλτο, με θέσπιση κανόνων που να ισχύουν για όλους και να ανακαλούν σε στοιχειώδη ηθική τάξη τη διεστραμμένη νομιμότητα του ανεξέλεγκτου εταιρικού κόσμου, η πολιτική απονομιμοποίηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και η αποσύνθεση της Κοινότητας θα επιταχυνθεί.

Γιώργος Β. Ριτζούλης

International Consortium of Investigative Journalists:  

Luxembourg Leaks: Global Companies' Secrets Exposed

LuxLeaks: Εταιρείες που συνήψαν συμφωνίες ευνοικής φορολόγησης (ICIJ)

Όουεν Τζόουνς - Η φοροαποφυγή είναι ληστεία (Guardian - "Ενθέματα της Αυγής") 

  

Αγγελική Σπανού - Τσακίζοντας τον Γιούνκερ ("Μεταρρύθμιση")

Τασούλα Καραϊσκάκη - Υποθέσεις «παράθυρα» με θέα στη διαφθορά  ("Καθημερινή")