Μόλις ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης διόρισε ως σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον κ. Θάνο Ντόκο, τα αρνητικά σχόλια στα μέσα ενημέρωσης ήρθαν από ποικίλες πλευρές. Φυσικά από μέσα και σχολιαστές της εθνικολαϊκίστικης ακραίας Δεξιάς, αλλά δεν έλειψαν και αιχμές από στελέχη της λεγόμενης πατριωτικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί επικαλέσθηκαν ως μομφή μια δήλωση του προ μηνών (στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος»), στην οποία, πολύ προσεκτικά, υπό πολλές προϋποθέσεις και με πολλά «εάν και εφόσον», ο κ. Ντόκος δεν απέκλειε για το μέλλον, μορφές συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου από την Ελλάδα και την Τουρκία. Εάν όντως υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο ή στο Αιγαίο, εάν θα είναι εκμεταλλεύσιμα και συμφέρουσα η εξόρυξή τους τη στιγμή της απόφασης, εάν η Ελλάδα κρίνει σκόπιμη την εξόρυξη και εκμετάλλευσή τους κλπ κλπ.
Φυσικά, οι καταγγέλοντες και επικριτές, απομονώνοντας τη λέξη «συνεκμετάλλευση» και αποσιωπώντας τα συμφραζόμενα της δήλωσης του κ. Ντόκου και τις προϋποθέσεις που έθετε, τον διαστρέβλωσαν και τον αδίκησαν. Όμως για εκείνους, σημασία είχε το να καταγγείλουν τη «συνεκμετάλλευση». Είτε για να επιβεβαιώσουν ιδεολογήματά τους, είτε απλά και μόνον για κομματική ...αποκλειστική εκμετάλλευση. Αλλά το πιο κρίσιμο ζήτημα είναι αλλού. Η χρήση των υδρογονανθράκων ως κύριας πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας είναι τεχνολογία που εισήλθε ήδη σε κύκλο αποδρομής. Η εμμονική προσκόλληση στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο κοινωνικο-πολιτικών δεινοσαύρων (σε τελευταία ανάλυση και οικονομικών-τεχνολογικών), του τύπου Αμερικής του Τραμπ, Ρωσίας του Πούτιν ή των μεσανατολίτικων βασιλείων, μεσο-μακροπρόσθεσμα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε στην αποδρομή από τα ορυκτά καύσιμα. Ο κόσμος είναι αναγκασμένος να προσφύγει σε άλλες κύριες πηγές ενέργειας. Ανανώσιμες, αειφορικές. Εκτός άν θέλει να αυτοχειριαστεί.
 | |
| Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε Κουβέιτ - Ελληνικά οράματα για το μέλλον, παραφράζοντας τον Καββαδία |
