Απόσπασμα από την συζήτηση του Γ. Βαρουφάκη με τον Άνχελ Γκουρία, Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (OECD), 1 Μαρτίου 2013.
Ερώτηση:
Ανάμεσα στις προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης, που θα τοποθετούσατε την Ιρλανδία και την Ισπανία; Δεν βρίσκονται στην ίδια θέση (με την Ελλάδα, Ιταλία και Πορτογαλία). Δεν είχαν υψηλό δημόσιο χρέος, ωστόσο κατέληξαν και αυτές στην ίδια ομάδα Ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα.
Γ. Βαρουφάκης:
Θα τις τοποθετούσα στην ίδια ακριβώς θέση με τις άλλες. Άς εξηγήσω. Είναι εντελώς σωστό ότι η Ισπανία και η Ιρλανδία είχαν χαμηλότερη αναλογία δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ, συγκρινόμενες με την Γερμανία. Καμμιά σύγκριση με Ελλάδα και Ιταλία. Στην πραγματικότητα είχαν δημοσιο-οικονομικά πλεονάσματα. Έτσι, με τους όρους του Ευρωπαικού δημοσιο-οικονομικού συμφώνου ήταν τα "καλά παιδιά" της Ευρωζώνης, του ΔΝΤ, του σύμπαντος. Αλλά είναι μέλη της ίδιας προβληματικής νομισματικής ένωσης.
Θα τις τοποθετούσα στην ίδια ακριβώς θέση με τις άλλες. Άς εξηγήσω. Είναι εντελώς σωστό ότι η Ισπανία και η Ιρλανδία είχαν χαμηλότερη αναλογία δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ, συγκρινόμενες με την Γερμανία. Καμμιά σύγκριση με Ελλάδα και Ιταλία. Στην πραγματικότητα είχαν δημοσιο-οικονομικά πλεονάσματα. Έτσι, με τους όρους του Ευρωπαικού δημοσιο-οικονομικού συμφώνου ήταν τα "καλά παιδιά" της Ευρωζώνης, του ΔΝΤ, του σύμπαντος. Αλλά είναι μέλη της ίδιας προβληματικής νομισματικής ένωσης.
Άς συγκρίνουμε και αντιπαραθέσουμε την Ιρλανδία και την Ελλάδα. Στην Ιρλανδία εισέρρεε ένας χείμαρρος κεφαλαίων, κυρίως απο Γερμανικές και Βρετανικές τράπεζες, σε Ιρλανδικές τράπεζες όπως η Anglo-Irish Bank και η Irish Nationwide Building Society. Οι τελευταίες μεταβίβαζαν τα κεφάλαια σε εταιρείες κατασκευής ακινήτων, οι οποίες, σε διαπλοκή με πολιτικούς, δημιούργησαν στεγαστική φούσκα. Η φούσκα αυτή τροφοδότησε με "καύσιμα" την κατανάλωση, εξαιτίας της επίδρασης της υπεραξίας. Οι άνθρωποι άκουγαν ότι η αξία των ακινήτων τους ανέβαινε και έτσι ήταν πολύ περισσότερο πρόθυμοι να δανείζονται με προσωπικά δάνεια ή μέσω πιστωτικών καρτών για να χρηματοδοτούν την κατανάλωσή τους.
Στην Ελλάδα συνέβη το ίδιο ακριβώς, με τη διαφορά ότι πέρασε μέσα από το κράτος. Το Δημόσιο δανειζόταν από Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες για να παρέχει κεφάλαια στις κατασκευαστικές εταιρείες.
Στην Ελλάδα συνέβη το ίδιο ακριβώς, με τη διαφορά ότι πέρασε μέσα από το κράτος. Το Δημόσιο δανειζόταν από Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες για να παρέχει κεφάλαια στις κατασκευαστικές εταιρείες.
Όταν ήλθε η κρίση του 2008 και εξαφανίσθηκε η ρευστότητα, οι τιμές των ακινήτων στην Ιρλανδία άρχισαν να πέφτουν και οι κατασκευαστές κατέρρευσαν, καθώς δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους στις τράπεζες. Ως επακόλουθο, οι τράπεζες χρεωκόπησαν και (προκειμένου να τις διασώσει το Ιρλανδικό Δημόσιο), οι Ιρλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν ξαφνικά μια αναλογία χρέους πρός ΑΕΠ ανάλογη με την Ελληνική. Στην Ελλάδα το κράτος ήταν αυτό που είχε δανεισθεί, και κατά συνέπεια, το κράτος χρεωκόπησε.
Η διαφορά μεταξύ των δύο χωρών αφορά το ερώτημα για την κατεύθυνση αυτής της διαδρομής κεφαλαίων, αλλά η ουσία είναι η ίδια. Υπήρξε ροή πλεονασματικών κεφαλαίων απο το (Ευρωπαϊκό) κέντρο προς την περιφέρεια, η οποία δεν τόνωσε την ανταγωνιστικότητα της περιφέρειας. Στην Ιρλανδία την τόνωσε πιό πολύ, αλλά να μην ξεχνάμε ότι η χώρα αυτή έχει πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές για τα εταιρικά κέρδη. Αυτό το φορολογικό καθεστώς προσελκύει πολύ περισσότερες εταιρείες empty shell, οι οποίες έχουν αλλού τις παραγωγικές τους δραστηριότητες και παρουσιάζουν το ενεργητικό τους ως μέρος του Ιρλανδικού ΑΕΠ.
Στο τέλος, η κατάσταση είναι ακριβώς ίδια. Μένω πραγματικά έκπληκτος με τους ανθρώπους που εκπλήττονται από το γεγονός, ότι η Ελλάδα και η Ιρλανδία βρέθηκαν στην ίδια "βάρκα", χρεωκοπημένες χώρες - μέλη της Ευρωζώνης, που χρηματοδοτούνται απο τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.
Ολόκληρη η εισήγηση του Γ. Βαρουφάκη και οι ερωταπαντήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου