Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Ποιά πολιτική απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία; Λάθος προτεραιότητες ;

Αντί να βάζουν σε πρώτο πλάνο τη ρητορική για τη διαπραγμάτευση του χρέους, μήπως χρειάζεται επειγόντως ο τονισμός να πέσει στο πρόγραμμα εσωτερικής οικονομικής και κοινωνικής επαν-όρθωσης και επαν-εκκίνησης; Όχι βέβαια σ΄ ένα πρόγραμμα επιστροφής στο μη διατηρήσιμο, καταστροφικό status της ελληνικής φούσκας του 2007, αλλά σε πρόγραμμα αντιστροφής εκείνων των προτεραιοτήτων.
Πολύ διαγραμματικά: το επείγον είναι να ξεκινήσει επιτέλους η δύσκολη οικοδόμηση του Νέου Κοινωνικού Συμβολαίου που χρειάζεται η χώρα, για την αντικατάσταση του νεκροζώντανου παλιού (1980 – 2008 ή μήπως 1950-2008), που έφτιαξε μια δυσαρμονική κοινωνία με αποτυχημένο κράτος.
Γιατί άραγε αποφεύγουν να το κάνουν μέχρι τώρα; Φυσικά, επειδή αυτό πρέπει να θίξει συμφέροντα
μέρους της κοινωνίας μειοψηφικού μεν, πολύ εκτεταμένου και επιδραστικού δε. Αυτό, στο κομματικό σύστημα που θριάμβευε μέχρι τώρα ήταν απολύτως ταμπού. Ο Νεοδημοκρατικός και Πασοκικός τρόπος πολιτικής διαχείρισης με το πελατειακό κράτος 3 ή 6 δεκαετιών, ρίχνει βαρειά σκιά πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ. 
Επίσης, είναι σχεδόν μηδενική η κινητοποίηση και πίεση από τα αδικημένα η και ισοπεδωμένα κομμάτια της κοινωνίας, τις κοινωνικές ομάδες που είναι και αισθάνονται «outsiders», πολίτες εκτός των τειχών. Αντίθετα τεράστια είναι η κοινωνική πίεση από διασφαλισμένες κοινωνικές ομάδες - πελάτες, από «insiders» και προστατευμένους: ούτως εχόντων των πραγμάτων, η κατάσταση είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολη και έχουν κάποιο δίκιο στο πολιτικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ να είναι επιφυλακτικοί.
Όμως άν δεν πάρουν αυτοί την πρωτοβουλία να δώσουν τώρα έστω και
«σήματα καπνού» για ένα New Deal – και κινηθούν αντίστροφα, κάνοντας το λάθος να δώσουν αντίθετα σήματα μιας αδύνατης (και απευκταίας) επιστροφής στο 2007, τότε η ζημιά που θα κάνουν στο κόμμα τους, στην αριστερά και κυρίως στη χώρα και στους πολίτες, θα είναι ανεπανόρθωτη.
 Γ. Ρ.
Downward Spiral της λιτότητας
  

 
Η πολιτική προοπτική πέρα από την ομφαλοσκόπηση περί χρέους και τους πειρασμούς του ευρωσκεπτικισμού:
Γ. Σταθάκης: ροτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η σύγκρουση με τους «ολιγάρχες» της ελληνικής οικονομίας"  
Πόσο δίνει κάθε χώρα για τον ελληνικό διακρατικό δανεισμό;
Η οικονομική πολιτική του Ποδέμος είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά μπορεί και πρέπει να τολμήσει περισσότερο

Σε ποιών τα χέρια είναι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας & άλλων χωρών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι