Συνεχίζεται η διάσπαση της Δύσης. Όχι της ιστορικο-πολιτισμικής «Εσπερίας» - στην οποία ανήκει σαφώς και η Ρωσία το αργότερο μετά τον Πέτρο τον Α', τον επιλεγόμενο Μεγάλο, αλλά της μεταπολεμικής πολιτικής συμπόρευσης και στρατηγικής συμμαχίας χωρών για να αντιμετωπιστεί το παλιό «Ανατολικό» αντίπαλο δέος και, στη συνέχεια, νεότερες διάχυτες, ασύμμετρες και ομιχλώδεις πηγές κινδύνων. Μάλιστα, χάρις στο ανατρεπτικό δαιμόνιο του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, το αποσχιστικό ρήγμα γίνεται όλο και βαθύτερο και αποκτά μεγαλύτερη εμβέλεια. Η εξαγγελία εξόδου των ΗΠΑ από τις Συνθήκες για αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι ρωγμή που υπερβαίνει τα τυπικά πολιτικά και οικονομικά διαφιλονικούμενα· αμφισβητεί το πώς γίνεται διεθνώς αντιληπτή στην δεδομένη ιστορική στιγμή η κατάσταση του κόσμου και πώς αυτό τεκμηριώνεται επιστημονικά με εμπειρικά δεδομένα και με επαληθεύσιμες ή διαψεύσιμες επιχειρηματολογίες. Όπως μας λέει ο κ. Τραμπ, η απειλή από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι «ανυπόστατη»· είναι απλό «εμπορικό κόλπο των Κινέζων».
Θα αποχωρήσει άραγε και από τον ΟΗΕ η ισχυρότερη οικονομικά και στρατιωτικά χώρα, άν και όταν ωριμάσει το αίτημα στο εκλογικό της κοινό;
Θα αποχωρήσει άραγε και από τον ΟΗΕ η ισχυρότερη οικονομικά και στρατιωτικά χώρα, άν και όταν ωριμάσει το αίτημα στο εκλογικό της κοινό;
Εν τω μεταξύ, οι Βρετανοί Συντηρητικοί και οι άλλοι (οι αυθεντικοί) Brexiters του UKIP που τους καθοδήγησαν στο ταξίδι για τη Χώρα του Ποτέ και του Πουθενά, απειλούνται με εκλογικό αυτογκόλ στο ντέρμπυ με τον Εργατικό αντίπαλο, τον μισο-υποβιβασμένο μέχρι πριν από λίγο.
Το πιο σημαντικό: Η κομμουνιστική Κίνα, ο μεγαλύτερος έμπορος αλλά και παραγωγός αερίων θερμοκηπίου του πλανήτη, καλύπτει το κενό που αφήνουν οι ΗΠΑ και αυτοαναγορεύεται πρώτος προστάτης του ελεύθερου εμπορίου, αξιόπιστος υπέρμαχος τόσο της παγκοσμιοποίησης, όσο και της προστασίας του κλίματος. Και επιχειρεί αριστοτεχνικά μεταξένιο εναγκαλισμό της ΕΕ με Ζώνες και με Δρόμους (Belt and Road).
Ο δε Πούτιν - ο οποίος είναι μεν τυχοδιώκτης, άνθρωπος του τζόγου, αλλά όχι τρελάρας ή φαντασιόπληκτος - κάθεται στην άκρη, σιωπά, δεν βγαίνει να υποστηρίξει τον «Αμερικανό φίλο» και νέο «κουμπάρο». Ποντάρει και στο κόκκινο και στο μαύρο, περιμένει ήρεμος να δεί πού θα καθήσει η μπίλια. Η χρονική σύμπτωση της επίσκεψής του στο Παρίσι για τα εγκαίνια της έκθεσης στα ανάκτορα των Βερσαλλιών «Πέτρος ο Μέγας, ένας Τσάρος στη Γαλλία - 1717», με την απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, είναι βέβαια τυχαία. Όμως τέτοιες συμπτώσεις που υπενθυμίζουν ή υποσημειώνουν ιστορικές στροφές μακροπρόθεσμης εμβέλειας (όπως εκείνο το παλιό μεγάλο άνοιγμα της Ρωσίας επί τσάρου Πιότρ Α΄ Ρομανόφ προς τη λοιπή Ευρώπη και τον κόσμο και η τωρινή απόπειρα στροφής των ΗΠΑ ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο), μερικές φορές, και κατά παράδοξο τρόπο, σηματοδοτούν μείζονα αλλαγή ιστορικής περιόδου.
Επαφίεται τώρα στους πολλούς και σπουδαίους Αμερικανούς που δεν είναι ούτε Τρα(ο)μπιστές, ούτε αρνητές της κλιματικής αλλαγής, ούτε νεοσυντηρητικοί, ούτε απομονωτιστές ή οπαδοί ενός αμερικανικού Sonderweg, να αποδείξουν πάλι, όπως το 1941, ότι η διεθνιστική παράδοση του Φραγκλίνου Ρούσβελτ και η Διαφωτιστική παράδοση του Τζωρτζ Ουάσιγκτων, του Τόμας Τζέφερσον και των άλλων Founding Fathers των ΗΠΑ είναι ζωντανή· και ότι μπορεί να νικήσει τη σκοτεινή, παράλογη Αμερική, που θέλει - μάταια - να ξαναγίνει μεγάλη με το να κάνει τον υπόλοπο κόσμο όσο γίνεται πιό μικρό.
Το πιο σημαντικό: Η κομμουνιστική Κίνα, ο μεγαλύτερος έμπορος αλλά και παραγωγός αερίων θερμοκηπίου του πλανήτη, καλύπτει το κενό που αφήνουν οι ΗΠΑ και αυτοαναγορεύεται πρώτος προστάτης του ελεύθερου εμπορίου, αξιόπιστος υπέρμαχος τόσο της παγκοσμιοποίησης, όσο και της προστασίας του κλίματος. Και επιχειρεί αριστοτεχνικά μεταξένιο εναγκαλισμό της ΕΕ με Ζώνες και με Δρόμους (Belt and Road).
Ο δε Πούτιν - ο οποίος είναι μεν τυχοδιώκτης, άνθρωπος του τζόγου, αλλά όχι τρελάρας ή φαντασιόπληκτος - κάθεται στην άκρη, σιωπά, δεν βγαίνει να υποστηρίξει τον «Αμερικανό φίλο» και νέο «κουμπάρο». Ποντάρει και στο κόκκινο και στο μαύρο, περιμένει ήρεμος να δεί πού θα καθήσει η μπίλια. Η χρονική σύμπτωση της επίσκεψής του στο Παρίσι για τα εγκαίνια της έκθεσης στα ανάκτορα των Βερσαλλιών «Πέτρος ο Μέγας, ένας Τσάρος στη Γαλλία - 1717», με την απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, είναι βέβαια τυχαία. Όμως τέτοιες συμπτώσεις που υπενθυμίζουν ή υποσημειώνουν ιστορικές στροφές μακροπρόθεσμης εμβέλειας (όπως εκείνο το παλιό μεγάλο άνοιγμα της Ρωσίας επί τσάρου Πιότρ Α΄ Ρομανόφ προς τη λοιπή Ευρώπη και τον κόσμο και η τωρινή απόπειρα στροφής των ΗΠΑ ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο), μερικές φορές, και κατά παράδοξο τρόπο, σηματοδοτούν μείζονα αλλαγή ιστορικής περιόδου.
Επαφίεται τώρα στους πολλούς και σπουδαίους Αμερικανούς που δεν είναι ούτε Τρα(ο)μπιστές, ούτε αρνητές της κλιματικής αλλαγής, ούτε νεοσυντηρητικοί, ούτε απομονωτιστές ή οπαδοί ενός αμερικανικού Sonderweg, να αποδείξουν πάλι, όπως το 1941, ότι η διεθνιστική παράδοση του Φραγκλίνου Ρούσβελτ και η Διαφωτιστική παράδοση του Τζωρτζ Ουάσιγκτων, του Τόμας Τζέφερσον και των άλλων Founding Fathers των ΗΠΑ είναι ζωντανή· και ότι μπορεί να νικήσει τη σκοτεινή, παράλογη Αμερική, που θέλει - μάταια - να ξαναγίνει μεγάλη με το να κάνει τον υπόλοπο κόσμο όσο γίνεται πιό μικρό.
  |
| Opinion polling for the United Kingdom general election, 2017 |
Ο κόσμος γίνεται όλο και σαφέστερα πολυ-πολικός· και μάλιστα αρχίζει τώρα να λειτουργεί με εναλλασσόμενες συμπράξεις και εταιρικές σχέσεις, αντί του παλαιού απολιθωμένου ψυχροπολεμικού διπολισμού «Ανατολής-Δύσης» - η αναβίωση του οποίου δεν έχει κανένα νόημα σήμερα. Με την άνοδο της Κίνας υπερβαίνει οριστικά και την μονοπολική στιγμή (Charles Krauthammer, The Unipolar Moment, Foreign Affairs 1990), που διαδέχθηκε τον διπολισμό μετά το «έτος των θαυμάτων» 1989 και κυριάρχησε μέχρι το έτος της απομυθοποίησης 2008, για όσο οι ΗΠΑ δεν ήταν απλώς η ηγέτιδα της Δυτικής συμμαχίας αλλά έπαιζε ρόλο πλανηταρχικής χώρας.
Αυτό μπορεί να είναι καλό. Αλλά με μια απαραίτητη προϋπόθεση: Προέχει, επειγόντως, να τεθούν υπό έλεγχο οι μαθητευόμενοι μάγοι και μάγισσες τύπου Ντόναλντ Τραμπ, Ντέιβιντ Κάμερον, Μπόρις Τζόνσον, Τερέζα Μέι, προτού οι τρελαμένες σκούπες τους και οι ανεξέλεγκτοι κουβάδες τους μετατρέψουν - για μια ακόμη φορά - την Ευρώπη σε ερείπια και τον κόσμο σε πλημμυρόπληκτο πλανήτη.
Γ. Ρ.
Joschka Fischer: Goodbye to the West
Στον ιστοχώρο Μετά την Κρίση:
Πήτερ Μάας: Δεξιοτέχνες του λαϊκισμού ή παλαβοί για δέσιμο; Σκοτεινά γραπτά από το επιτελείο του Προέδρου Τραμπ
Απίστευτο και όμως αληθινό (;) - Μουρλοί υπάρχουν παντού:
ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ: «Μύθος η κλιματική αλλαγή - Είναι συνωμοσία των Κινέζων»!
Απίστευτο και όμως αληθινό (;) - Μουρλοί υπάρχουν παντού:
ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ: «Μύθος η κλιματική αλλαγή - Είναι συνωμοσία των Κινέζων»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου