Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Σαντάλ Μουφ και AWParis: «Κίτρινα γιλέκα»

Α. Μιλά η βελγίδα πολιτική επιστήμονας, θεωρητικός του λαϊκισμού, Σαντάλ Μουφ (συνέντευξη στη γαλλική εφημερίδα Libération: «Κίτρινα γιλέκα - αντίδραση στην έκρηξη των ανισοτήτων μεταξύ των υπερπλούσιων και των μεσαίων τάξεων», αγγλική μετάφραση Verso).
Σαφώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια «λαϊκιστική κατάσταση». Με αυτό εννοώ την δημιουργία ενός πολιτικού διαχωρισμού ανάμεσα σε «εκείνους που βρίσκονται κάτω», του «εμείς», του λαού αφενός, και αφετέρου εκείνους που βρίσκονται επάνω», της «κάστας» αφετέρου. Την κατάσταση αυτή την δημιουργεί η ανάδυση μιας σειράς αντιστάσεων εναντίον των 30 χρόνων ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού ο οποίος εγκαθίδρυσε ένα είδος μετα-δημοκρατίας. Χαρακτηριστικά αυτής της μετα-δημοκρατικής εποχής είναι μια κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης και μια κρίση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού συστήματος. Πρωτίστως, οι πολίτες αισθάνονται ότι δεν τους προσφέρονται πραγματικές πολιτικές εναλλακτικές λύσεις για να επιλέξουν, δεν βλέπουν πια διαφορές μεταξύ κεντρο-δεξιάς και κεντρο-αριστεράς. Αμφιβάλλουν άν έχει νόημα να ψηφίζουν. Αυτό είναι ένα βαθύ ρεύμα κοινό σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Είναι αυτό που αποκαλώ «ψευδαίσθηση συναίνεσης». Οι άνθρωποι αισθάνονται εγκαταλλειμένοι, θέλουν να ακούγεται η φωνή τους [...] Είναι μια αντίδραση στην «ολιγαρχική μεταλλαγή» της κοινωνίας, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η έκρηξη των ανισοτήτων μεταξύ μιας ομάδας υπερπλούσιων και της μεσαίας κοινωνικής τάξης [...]
Αυτό το κίνημα δεν μπορεί να προσφέρει λύση μακροπρόθεσμη, εάν δεν μεταμορφωθεί σε βάθος. Σε κάθε περίπτωση, ο Εμμανουέλ Μακρόν αποσκοπεί στην ενίσχυση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που οδήγησαν εδώ. Πιστεύει ότι το πρόβλημα της Γαλλίας είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν προχώρησαν αρκετά, ιδίως ο περιορισμός του κράτους πρόνοιας στα πρότυπα της πολιτικής του «τρίτου δρόμου» που εφάρμοσε στην Αγγλία ο Τόνυ Μπλερ. Ο Μακρόν είναι το ανώτατο στάδιο αυτής της μετα-πολιτικής [...] 
Η αντι-πολιτική μορφή αυτού του κινήματος μπορεί να εξελιχθεί είτε προς την κατεύθυνση ενός δεξιού λαϊκισμού, είτε προς την κατεύθυνση ενός αριστερού λαϊκισμού. Θα ήθελα να πιστεύω ότι η προς το παρόν, η τροπή των γεγονότων αφήνει ανοιχτή την προοπτική ενός πολιτικού κινήματος αριστερού λαϊκισμού [...] Φαίνεται ότι υπάρχουν ήδη δεσμοί μεταξύ της επαρχιακής-αγροτικής Γαλλίας από την οποία ξεκινησε το κίνημα και των περιοχών όπου επικρατεί η εργατική τάξη. Καταλαβαίνουν ότι έχουν κοινά συμφέροντα. Το μεγάλο ζήτημα είναι πώς θα μορφοποιηθούν οι διεκδικήσεις τους [...]
Η ιδέα του δημοσιογράφου, σκηνοθέτη και βουλευτή François Ruffin είναι να συμμαχήσει με τα «Κίτρινα γιλέκα» η διανοούμενη μικροαστική τάξη – δηλαδή σε συντομία, οι άνθρωποι που οργάνωσαν το 2016 το κίνημα των Nuit debout εναντίον της νέας εργατικής νομοθεσίας. Εάν οι δύο αυτές συνιστώσες δεν καταφέρουν να συνδεθούν με αιτήματα φεμινιστικά, αντιρατσιστικά και της εργατικής τάξης, τότε οι πιθανότητες να συγκροτηθεί πολιτικά ένας αριστερός λαϊκισμός θα αποδειχθούν πολύ περιορισμένες.
Θα ήταν καλύτερο για τα Κίτρινα γιλέκα να οργανωθούν γύρω από έναν αρχηγό;
Όχι αναγκαστικά. Ωστόσο πιστεύω ότι ένας αρχηγός, συμβολικός τουλάχιστον, μπορεί να καταφέρει να δώσει μορφή στα συναισθήματα που εκφράζονται ως κοινωνική οργή. Υπήρξε ποτέ σημαντικό πολιτικό κίνημα χωρίς αρχηγό; [...]
Είναι συγκρίσιμο το κίνημα αυτό με το Κίνημα Πέντε Αστέρων στην Ιταλία? 
Η θολή και οριζόντια φύση του κινήματος, με μοναδικό εχθρό τον Μακρόν, θυμίζει τις αρχές του Κινηματος Πέντε Αστέρων. ¨Οπως στην ιταλική περίπτωση, δεν είναι ούτε δεξιό ούτε αριστερό και προε το παρόν έχει μορφή ετερογενή και αντι-πολιτική. Απορρίπτει όλα όσα έχουν να κάνουν με πολιτικά κόμματα και αντιπροσωπεύουν το κατεστημένο. Εάν τα Κίτρινα γιλέκα δεν πάρουν μια θεσμική πολιτική μορφή, είναι πολύ πιθανόν να μεταστραφούν σε επικίνδυνη κατεύθυνση. Αυτό ακριβώς συνέβη στο Κίνημα Πέντε Αστέρων. Από τότε που μπήκαν στην κυβέρνηση της Ιταλίας, το κίνημα αυτό επέλεξε  την κατεύθυνση της Δεξιάς. Τα Κίτρινα γιλέκα, άν συνεχίσουν, θα αντιμετωπίσουν το ίδιο πρόβλημα.
B.
Αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία είναι η τυπική γαλλική παραλλαγή της αίσθησης πάρα πολλών ανθρώπων ότι τους έχουν ξεχάσει, τους έχουν εγκαταλείψει, ότι τους θεωρούν ξεπερασμένους, ότι  τα «ωφέλη» της παγκοσμιοποίησης τους προσπέρασαν και τους αγνόησαν. Οι συνθήκες της ζωής αυτών των ανθρώπων έγιναν και γίνονται όλο και χειρότερες. Κάθε διαδικτυακή παραγγελία στο Amazon, κάθε πίτσα που έρχεται στο σπίτι, κάθε βραχυπρόθεσμη διαδικτυακή ενοικίαση ακινήτου μέσω του airbnb, αυξάνει τη ζήτηση για ανθρώπους που αμείβονται πάρα πολύ άσχημα για την εργασία που προσφέρουν και είναι αδύνατο να ζήσουν με τέτοια αμοιβή. 
Αυτό δεν συμβαίνει μόνον στη Γαλλία, αλλά σε όλες τις Δυτικές βιομηχανικές χώρες με τις κορεσμένες αγορές τους και τους χαμηλούς ρυθμούς ανόδου του ΑΕΠ. Λαμβάνει χώρα μια τεράστια, ανατρεπτική αλλαγή και στη διαδικασία αυτή νέες τεχνολογίες καθιστούν τις παλιές μεθόδους άχρηστες και περιττές, ζητούνται νέα προσόντα και οι οικείοι τρόποι συμπεριφοράς δεν βοηθούν πια.
Στη θέση της τάξης των ευγενών που κυριαρχούσε πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, βρίσκονται τώρα οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες δεν πληρώνουν φόρους, σε γενικές γραμμές κάνουν ό,τι θέλουν και επηρεάζουν τη δημόσια ζωή μέχρις και στα εσώτατα της νομοθέτησης. Η «Τρίτη Τάξη» («tiers état» - στην καθομιλουμένη, ο απλός λαός) δεν ασκεί καμιά επιρροή, είναι όμως υποχρεωμένη να πληρώνει φόρους για να διατηρεί στη ζωή αυτό το κράτος που αντιπαθεί.
Κανείς δεν προέβλεψε με πόσο βίαιο τρόπο έμελλε να εκφορτισθεί η οργή αυτή στη Γαλλία. Προς το παρόν, ένα μπορεί να πει κανείς: Η Γαλλία είναι τυχερη που έχει έναν Πρόεδρο σαν τον Μακρόν. Φυσικά έκανε λάθη. Ωστόσο, άν στη θέση του ήταν άνθρωποι σαν τον Φιγιόν, την Λε Πεν, τον Μελανσόν ή τον Βοκιέ, όλη η χώρα θα είχε παραλύσει εδώ και εβδομάδες και θα ήταν κοντά σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου. Η Δεξιά θα είχε κηρύξει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και θα είχε στείλει τον στρατό να χτυπήσει τους διαδηλωτές, ενώ η Αριστερά, ως συνήθως, θα είχε δώσει πολυδάπανες υποσχέσεις για κοινωνικές παροχές και αυξήσεις μισθών, τις οποίες δεν μπορεί να τηρήσει, διότι εδώ και πολύ καιρό της Γαλλίας της λείπουν τα αντίστοιχα χρήματα. Κανένα από τα προβλήματα που κινούν αυτή τη διαμαρτυρία δεν θα λυνόταν, ούτε στη μια, ούτε στην άλλη περίπτωση [...]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Enrico Berlinguer (1981):

Enrico Berlinguer (1981):
Η ηθική διάσταση στην κρίση της πολιτικής

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Wolfgang Münchau

Wolfgang Münchau
Ο συντάκτης οικονομικών θεμάτων Βόλφγκανγκ Μύνχάου (Financial Times - Der Spiegel)

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Christopher Lasch

Christopher Lasch
Ο Φρανκφουρτιανός από τη Νεμπράσκα: Δικαιοσύνη & ελπίδα απέναντι στην ιδιοτέλεια των ελίτ

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Βαλκανική Χερσόνησος, η όμορφη

Βαλκανική Χερσόνησος, η όμορφη
Όριο της Ευρώπης, οριακή Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Στον καιρό των τσιγγάνων και της μικρής Μαρίας

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1821 1968 αειφορία αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια Ευρωκομμουνισμός ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καζαντζάκης Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κινηματογράφος Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πολωνία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Ulrike Guérot Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Ισραήλ - Παλαιστίνη: Στο τέλος της γης

Ισραήλ - Παλαιστίνη: Στο τέλος της γης
Νταβίντ Γκρόσμαν: Το πένθος του πατέρα και της Ιστορίας

Κουνκούς ή Δίας, ένας λευκός γάτος απο τη Μοσούλη

Κουνκούς ή Δίας, ένας λευκός γάτος απο τη Μοσούλη
Μια ιστορία προσφυγιάς, στη Λέσβο και στη Νορβηγία

Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής

Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Erik Stokstad («Science»): New rice variety could feed the planet without warming it

Μανιτάρια, ένα σύγχρονο ελληνικό θαύμα

Μανιτάρια, ένα σύγχρονο ελληνικό θαύμα
Τα μικροκλίματα της Ελλάδας, εξασφαλίζουν μεγάλη βιοποικιλότητα μανιταριών (Βασιλική Χρυσοστομίδου, «Καθημερινή», αναδημοσίευση «Δασαρχείο»)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Οι φλαμουριές ανθίζουν στο Σεράγεβο

Οι φλαμουριές ανθίζουν στο Σεράγεβο
Η λογοτεχνική δημοσιογραφία στα καλύτερά της - Azra Nuhefendić

Jürgen Habermas

Jürgen Habermas
¨Ολα τα κείμενα από το περιοδικό "Blätter für deutsche und internationale Politik"
(pdf, Γερμανικά)

Ρούντι Ντούτσκε, Ραλφ Ντάρεντορφ (Φράϊμπουργκ, 1968 - H «επί της στέγης του αυτοκινήτου συνομιλία»)

Ρούντι Ντούτσκε, Ραλφ Ντάρεντορφ (Φράϊμπουργκ, 1968 - H «επί της στέγης του αυτοκινήτου συνομιλία»)
Ο ήπιος επαναστάτης χωρίς δόγμα με τον φιλελεύθερο υποστηρικτή της κοινωνικής δικαιοσύνης και του Κέϋνς - Υπερβάσεις «φραγμάτων» σε μια εποχή που η Πολιτική γραφόταν με κεφαλαίο «Π»

The Roosevelt Institute

The Roosevelt Institute
Ελεωνόρα και Φραγκλίνος Ρούσβελτ - Πολιτική για καιρούς οικονομικής κρίσης

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ο εκ των υστέρων αποχαιρετισμός στον Λουκάνικο, κατά κόσμον Θόδωρο
(πέθανε τον Μάïο του 2014)

Ο εκ των υστέρων αποχαιρετισμός στον Λουκάνικο, κατά κόσμον Θόδωρο <br>(πέθανε τον Μάïο του 2014)
Ο σκύλος - σύμβολο μιας σκληρής εποχής, η προσωπικότητα του 2011 (Time)

Φιλιά εις τα παιδιά

Φιλιά εις τα παιδιά
Ένα κομμάτι Θεσσαλονίκης του χθές και του σήμερα

Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης:
Γιατί μεγαλώνει διαρκώς η κοινωνική ανισότητα

Christopher Lasch

Christopher Lasch
Ο καταναλωτισμός υπονομεύει τις αξίες της σταθερότητας και της αφοσίωσης, προπαγανδίζει
την καταστροφή της οικογενειακής ζωής

Jürgen Habermas - αφιέρωμα στο περιοδικό Esprit, 8/9-2015 (γαλλικά)

Jürgen Habermas - αφιέρωμα στο περιοδικό Esprit, 8/9-2015 (γαλλικά)
Βλέπει τον εαυτό του ως κοινωνιολόγο κυρίως, όμως είναι και ο «τελευταίος φιλόσοφος» ή μάλλον κάνει φιλοσοφική κοινωνιολογία και κοινωνιολογική φιλοσοφία- τι ζητά η φιλοσοφία σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς;

Ενρίκο Μπερλινγκουέρ

Ενρίκο Μπερλινγκουέρ
Hθικολόγος, συντηρητικός, εργατιστής, προπαγανδιστής της λιτότητας;¨Η επικριτής του καταναλωτισμού και της σπατάλης, για μια άλλη πολιτική ηθική, υπέρ του «μικρού» πολίτη;

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι