Το λάθος της ΝΔ, το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ και το λάθος της Δημοκρατίας !

του Γιάννη Μεϊμάρογλου

δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Μεταρρύθμιση (19 Σεπτεμβρίου 2013)

Η Νέα Δημοκρατία ανέπτυξε και στήριξε την πολιτική της αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ στην θεωρία των δύο άκρων. Η πολιτική αυτή δεν ήχησε ποτέ πειστικά στʼ αυτιά της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, γιατί δεν μπορεί ποτέ να παλαντζάρουν στη ζυγαριά, μια επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας εξαγγελόμενη οικονομική - και όχι μόνο - πολιτική ή η στήριξη παράνομων ενεργειών, όπως οι καταλήψεις και τα διάφορα "δεν πληρώνω", με τις δολοφονικές ενέργειες των μαχαιροβγαλτών του υποκόσμου.

Το χειρότερο απʼ όλα όμως είναι ότι εξισώνοντας τα δύο άκρα, η ΝΔ δεν κράτησε και ίσες αποστάσεις απʼ αυτά. Αντίθετα, με την πολιτική ατζέντα που σταδιακά υιοθέτησε, με την όλη συμπεριφορά και τη φρασεολογία της, έδειχνε συνεχώς να κλείνει με νόημα το μάτι προς τους ακροδεξιούς.

Θες γιατί θεώρησε ότι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής προέρχονται από τα δικά της σπλάχνα και αποτελούν, στην πλειοψηφία τους, ένα από τα κομμάτια που τη χωρίζουν από την αυτοδυναμία της, θες γιατί σταδιακά έχει απορροφήσει ήδη ένα στελεχικό κομμάτι το ακροδεξιού χώρου, θες γιατί συνέβαλαν και τα αντιαριστερά απωθημένα των - πάλαι ποτέ - αριστερών της ηγετικής της ομάδας...

Αποδεικνύεται, κάθε μέρα που περνάει, ότι η ΝΔ έκανε λάθος στην επιλογή της πολιτικής αυτής, ένα λάθος που το πληρώνει σήμερα - και θα το πληρώσει ακριβά και στο μέλλον - και η ίδια και κυρίως η χώρα !

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέπτυξε και στήριξε την πολιτική του αντιπαράθεση με την κυβέρνηση στη θεωρία του διαχωρισμού των Ελλήνων πολιτών σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Αγνόησε - πρωτοφανές στα χρονικά αριστερού κόμματος - την γραμμή ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερά ή, πιο σωστά, τα όρια ανάμεσα στην πρόοδο και την συντήρηση.

Το χειρότερο απʼ όλα όμως είναι ότι, καταργώντας τις υπάρχουσες διαχωριστικές γραμμές και επιδιώκοντας αντιμνημονιακές συμμαχίες - οι συναντήσεις με τον Καμμένο και οι συχνές συμπτώσεις είναι χαρακτηριστικές - άμβλυνε τα αντανακλαστικά των οπαδών του απέναντι ακόμη και στην ακροδεξιά, μια και, έστω και σιωπηλά, αποτελούσε μέλος της αντιμνημονιακής πλειοψηφίας που ήθελε να εμφανίσει.
Το μέτωπο ήταν και είναι αλλού στραμμένο...
Ο απολιτικός... μνημονιακός διαχωρισμός είναι ένα μεγάλο πολιτικό λάθος που το θα το πληρώσουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο τόπος!

Η Δημοκρατία μας - οι θεσμοί της, η πολιτεία και τα κόμματα - εμφανίστηκε με την απόλυτη σιγουριά της σταθερής μεταπολιτευτικής της πορείας και κινήθηκε με βάση το δόγμα: "Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα".

Στη Δημοκρατία όμως, δεν υπάρχουν αδιέξοδα μόνον όταν όλοι ψάχνουν να βρουν μια δημοκρατική διέξοδο! Δεν μπορεί να αναγνωρίσει η Δημοκρατία τις νεοναζιστικές και ρατσιστικές απόψεις σαν... ιδεολογικό ρεύμα, συστατικό κομμάτι και παράγοντα της θεσμικής της λειτουργίας. Και δεν μπορεί να επιτρέψει στους φορείς τους να λειτουργούν με στόχο την κακοποίηση και την ανατροπή της.

Η Δημοκρατία μας - όλοι εμείς - κάναμε λάθος να πιστέψουμε ότι είμαστε καλύτεροι και ότι θα συντρίψουμε... ιδεολογικά τις συμμορίες των τραμπούκων!

Ένα λάθος που, αν δεν το διορθώσουμε άμεσα, θα το πληρώσουμε - και μεις και οι επόμενες γενιές - πολύ πιο ακριβά απʼ όσο μπορούμε σήμερα να φαντασθούμε...

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης της «Μεταρρύθμισης»

Οι Έλληνες γνωρίζουν τι εστί Χρυσή Αυγή - του Νίκου Χρυσολωρά ("Καθημερινή" 18. 9. 2013)

			«...Δεν φταίει η λιτότητα του Μνημονίου για την εκτίναξη των ποσοστών των νεοναζιστών. Ανάλογα ποσοστά ανεργίας υπάρχουν και στην Ισπανία, σκληρή λιτότητα εφαρμόζεται και στην Πορτογαλία, αλλά Χ.Α δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Δεν γίνεται κανείς φασίστας σε δύο χρόνια, αν δεν το έχει ήδη μέσα του. Ούτε η λαθρομετανάστευση και η εγκληματικότητα είναι η ρίζα του προβλήματος. Τα ποσοστά εγκληματικότητας στην Ελλάδα, παρά την πρόσφατη αύξησή τους, παραμένουν από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, ενώ η Χ.Α θερίζει και στην επαρχία, όπου δεν υπάρχουν γκέτο λαθρομεταναστών. Χ.Α ψηφίζουν και στην πατρίδα μου, τη Σέριφο, όπου τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι επί χρόνια μηδενικά.  Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι αυτοί οι φασίστες υπήρχαν και πριν την κρίση, μόνο που ήταν κρυμμένοι μέσα στα άλλα κόμματα, τα οποία τους τάιζαν με θέσεις στο δημόσιο και άλλες διευκολύνσεις. Τώρα που δεν υπάρχουν τα λεφτά να ταϊσουμε τα φίδια, αυτά λύσαξαν και δαγκώνουν. Και τα φίδια είναι πολλά, όπως αποδεικνύεται. Δικαιολογίες ότι ο πολύς κόσμος που δηλώνει ότι θα ψηφίσει αυτό το κόμμα δεν συμμερίζεται τον αντισημιτισμό και τον φασισμό του, δεν βασίζονται σε πραγματικά εμπειρικά δεδομένα, αλλά μάλλον αποτελούν ευσεβείς πόθους. Αυτός ο πολύς κόσμος μόνο για φτύσιμο είναι, κανένα ελαφρυντικό δεν υπάρχει...»

Update 20 Σεπτεμβρίου 2013: 
Η υπαρξιακή κρίση της ελληνικής νεοδεξιάς - Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

«...Η παράταξη που επαίρονταν για τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της, έχει σήμερα να αντιμετωπίσει το εκλογικό της ακροατήριο, το οποίο διακρίνεται για τις αντιευρωπαϊκές, αντιαμερικανικές και εν γένει, αντιδυτικές του διαθέσεις και απόψεις. Την ίδια στιγμή, στο μεγάλο σχηματισμό της δεξιάς, συνυπάρχουν, η πολιτική έκφραση εκείνων που πιστεύουν στους εναέριους ψεκασμούς και οι οπαδοί της ωμής, πρωτόγονης βίας. Η κοινή ιδεολογική τους καταγωγή, δημιουργεί ένα ακόμη πρόβλημα στη σημερινή νεοδεξιά. Πλαγιοκοπούμενη από τα άκρα της παράταξής της, διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο σε αυταρχικές αντιλήψεις και πρακτικές. Έτσι όμως, αποξενώνεται διαρκώς από το τμήμα εκείνο του εκλογικού της ακροατηρίου που γαλουχήθηκε με τις ιδέες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και του δυτικού πολιτισμού.
Δεν είναι τυχαίο ότι με αφορμή τη δημοσιονομική αλλά και δομική κρίση του υπάρχοντος μοντέλου, η ελληνική νεοδεξιά βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστη απέναντι στις προκλήσεις και τις προσκλήσεις της εποχής. Υιοθετώντας έναν πρωτόγονο «αντιμνημονιακό» λόγο εξ αρχής, μετατράπηκε γρήγορα σε παρία στις συγκεντρώσεις των Ευρωπαίων ομοϊδεατών της. Προτείνοντας πολιτικές λύσεις που κυμαίνονταν από τα όρια του ανέφικτου, στα όρια του γελοίου, προσπάθησε να προσποριστεί πολιτικά οφέλη, μα το γυαλί της επικοινωνίας με τα παραδοσιακά συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας, είχε διαρραγεί. Άλλωστε, από τα σπλάχνα της βγήκαν άλλοι, που μπορούσαν με μεγαλύτερη άνεση να επικοινωνούν με το ακροατήριο αυτό, υποσχόμενοι είτε τη βίαιη εκκαθάριση των «διαφθαρμένων» πολιτικών, είτε τα λιντσαρίσματα των πολιτικών τους αντιπάλων.
Ταλαντευόμενη ανάμεσα στον πολιτικό πρωτογονισμό των δεξιών εμφυλιοπολεμικών ανακλαστικών και την αδήριτη ανάγκη να βρει έναν κώδικα επικοινωνίας με τους συγκαιρινούς, η ελληνική νεοδεξιά πάσχει από αυτή τη διπολική διαταραχή και αναζητάει τη θεραπεία σε «παλιές», «καλές», «δοκιμασμένες» συνταγές άλλων εποχών. Για το λόγο αυτό και θα συνεχίσει αυτήν την επαμφοτερίζουσα πολιτική συμπεριφορά, με το ένα πόδι στον ανατολίτικο Βαλκανικό οντά και το άλλο στο κατώφλι της εισόδου υπηρεσίας της Δυτικής πολυκατοικίας».

Update 2 - 30 Σεπτεμβρίου 2013, μετά τις συλλήψεις, πρωί Σαββάτου, των ηγετών της ΧΑ. 

Η αντίθετη άποψη: Υποστηρίζει ότι ο Ελληνικός καπιταλισμός ζεί και "πήρε το μάθημά του":  

Ο Ελληνικός καπιταλισμός σκότωσε το φίδι - Λεωνίδας Καστανάς
 

«...Η ΧΑ φιλοδοξούσε να γίνει η Ελληνική μαφία με άμεση πολιτική εκπροσώπηση και όχι έμμεση όπως γίνεται στην Ιταλία ή στη Ρωσία και παλιότερα στις ΗΠΑ. Ο Ελληνικός καπιταλισμός ταλαντεύτηκε μπροστά σ’ αυτό το εγκληματικό - οικονομικό project. Η ταλάντευση εμφανίστηκε ως φόβος μιας πιθανής  δημοσκοπικής έκρηξης που θα συνόδευε τα κατασταλτικά μέτρα εναντίον της. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να την προσεταιριστεί, να την χρησιμοποιήσει στις μη συστημικές και παράνομες εμπορικές δραστηριότητες. Αλλά αυτό θα ήταν μια διευρυμένη αναπαραγωγή του υπάρχοντος Ελληνικού καπιταλιστικού μοντέλου, που ήδη πνέει τα λοίσθια.
Η Ελλάδα αν θέλει να σωθεί δεν πρέπει απλά να διευρύνει την παραγωγική της βάση, αλλά και να την αλλάξει, με τη καθοδήγηση των δανειστών. Η τρόικα δεν αστειεύεται και οι εγχώριες ελίτ την έχουν ανάγκη. Έτσι μοιραία, ο ελληνικός καπιταλισμός έβαλε μπροστά το σχέδιο καταστροφής της ΧΑ. Ο φόνος του Παύλου Φύσσα προσέφερε το κατάλληλο timing, αλλά οι αποφάσεις είχαν ήδη ληφθεί. Το αποδεικνύει η μεθοδική προεργασία...
...Ο Ελληνικός καπιταλισμός έστριψε αριστερά με τη συντριβή της ΧΑ, αλλά τόχει στο πρόγραμμα να στρίψει και δεξιά. Δεν θα επιτρέψει σε άλλες Κερατέες και άλλες Σκουριές να του καθορίζουν την επενδυτική πολιτική. Στην όποια συντεχνία να του ρυθμίζει τη διοικητική μεταρρύθμιση...
...Ο ελληνικός καπιταλισμός αντεπιτίθεται μέσω της ισχυροποίησης της αστικής Δημοκρατίας. Δεν θα εκσυγχρονιστεί μονομιάς αλλά θα δώσει τη μάχη τόσο με τις φίλιες όσο και τις αντίπαλες δυνάμεις. Στην επίθεση αυτή η παρωχημένη Αριστερά της μεταπολίτευσης δεν έχει καμιά απάντηση. Θα υπερασπιστεί τις καταλήψεις, δηλαδή την παράγκα του Καραγκιόζη, διατυπώνοντας ριζοσπαστικά φληναφήματα. Τα εκλογικά οφέλη του Σαμαρά δεν έχουν και τόση σημασία, όσο η πολιτική του ηγεμονία στο επίδικο που είναι η οικονομική ανάταξη της χώρας.
Αν υπάρχει μια ελπίδα απάντησης στις επιλογές των δεξιών ελίτ, αυτή βρίσκεται στα σωθικά της Σοσιαλδημοκρατίας. Μόνο που και αυτή πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να βρει και να αναδείξει νέες φωνές. Είναι προς το παρόν λίγες αλλά υπάρχουν. Αλλά και τα παλαιό πολιτικό προσωπικό της κεντροαριστεράς μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, αρκεί βέβαια να απεκδυθεί τον πελατειακό - κρατικιστικό μανδύα και να ενστερνιστεί φιλελεύθερες και αριστερές πολιτικές ιδέες. Δεν είναι τυχαίο ότι το γερασμένο δυναμικό της Ανανεωτικής Αριστεράς αρνείται ακόμα και τη συμμετοχή στις συζητήσεις που δρομολογούνται. Πράττει σοφά γιατί το οδηγεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Διαβλέπει και αυτό το δικό του πολιτικό τέλος. Και δεν έχει άδικο...»