Σβεν Γκίγκολντ: Ο Μακρόν αντέταξε στους ακροδεξιούς την ενότητα της Ευρώπης, όμως η κοινωνική Ευρώπη του είναι απατηλή ετικέτα

© Süddeutsche Zeitung - Sven Giegold im Gespräch: «Macrons soziales Europa hat sich bislang als Etikettenschwindel entpuppt», 10.5.2018

 
Μια συζήτηση του Sven Giegold με τον Stefan Braun της Süddeutsche Zeitung
  
[...] Επειδή ο πιο ισχυρός αντιλαϊκιστής στην ΕΕ σήμερα, ο Μακρόν, σκέφτεται έτσι, οι λαϊκιστές προχωρούν ακάθεκτοι προς έναν αποκρουστικό θρίαμβο. Ο Μακρόν που ηγείται τις προσπάθειας εξόντωσής τους, τους θρέφει προτείνοντας στους νέους της πατρίδας του να γίνουν με κέφι σερβιτόροι αντί να παραπονιούνται για την ανεργία. Ο πιο φλογερός ευρωπαϊστής των ημερών μας, παθιασμένος πολέμιος της ακροδεξιάς, εκφράζει το πιο κυνικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο. Ενοχοποιεί τα θύματα της κρίσης, αντιμετωπίζει με συγκατάβαση τους ασθενέστερους και προτείνει μια κοινωνία στην οποία όποιος δεν μπορεί να αντέξει στον σκληρό ανταγωνισμό, μένει πίσω και μόνος. Επειδή ο Μακρόν είναι ο καλύτερος που έχουμε στην από εδώ πλευρά, οι απέναντι ανοίγουν το βήμα τους.

Η μεγάλη δύναμη των λαϊκιστών είναι η αδυναμία των εχθρών τους απέναντι στις ελίτ. Όσο πιο απόλυτη γίνεται η παράδοσή τους στις αγορές, στις τράπεζες, στους μεγαλοπαράγοντες, στους χρηματοδότες τους, τόσο πιο δυνατά ακούγονται οι Σαλβίνι του παρόντος και, μάλλον, του μέλλοντός μας  (Αγγελική Σπανού, «Νυχτώνει στην Ευρώπη» - Athens Voice, 5.11.2018)

*

Τον Μάιο του 2018 ο Εμμανουέλ Μακρόν τιμήθηκε με το «Διεθνές Βραβείο Καρλομάγνου» (Karlspreis, Διεθνές Βραβείο Καρλομάγνου της Πόλης του Άαχεν), που απονέμει κάθε χρόνο από το 1950 η πόλη του Άαχεν - Aix-la-Chapelle, πρωτεύουσα του μεσαιωνικού Φράγκου βασιλιά, σε άτομα που συνεισφέρουν στην ιδέα της Ευρώπης και στην ειρήνη στην ήπειρό μας. Ο Σβεν Γκίγκολντ (Sven Giegold), Γερμανός ευρωβουλευτής του κόμματος των Πρασίνων και πρόσφατα ψηφισμένος ως επικεφαλής υποψήφιος για τις ευρωεκλογές του 2019, με αφορμή τη βράβευση Μακρόν στο Άαχεν έδωσε τότε έγκαιρα και με σαφήνεια την δική του απάντηση στο ερώτημα «τί είναι και τί θέλει ο Εμμανουέλ Μακρόν»: «Στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας ο Mακρόν θριάμβευσε προβάλλοντας [...] ένα πνεύμα αισιοδοξίας για μια πιο δημοκρατική και πιο κοινωνική Ευρώπη, ένα πάθος για την κοινή μας δύναμη· και μάλιστα προέβαλε όλα αυτά με τρόπο αποφασιστικό ως θετική εναλλακτική λύση στις καταστρεπτικές διασπαστικές δυνάμεις των εθνικισμών [...] Αυτό το μετρώ στα πολύ θετικά του [...] δίκαια λαμβάνει το “Βραβείο Καρλομάγνου” [..] με το οποίο τιμώνται προσωπικότητες που έχουν προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες στην ενότητα της Ευρώπης» [...] Όμως «η “κοινωνική Ευρώπη” του Μακρόν αποδείχθηκε απατηλή ετικέτα. Στη Γαλλία προωθεί μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα μεταρρυθμίσεων με περικοπές στους πιο αδύναμους, ενώ οι πλουσιότεροι επωφελούνται από τη μείωση του φόρου περιουσίας» [...], έλεγε ο Γκίγκολντ σ΄εκείνη τη συνέντευξη, την οποία δημοσιεύουμε μεταφρασμένη στα Ελληνικά. 
Εν τω μεταξύ, ο Μακρόν και το πολιτικό κίνημά του «En Marche», μετά από άκαρπες προσπάθειες για σύμπηξη ευρύτερου συνασπισμού ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων για τις προσεχείς  ευρωεκλογές, τελικά μάλλον θα συμπράξουν μόνον με τη Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη του Γκι Φερχόφστατ (Guy Verhofstadt), που είναι άλλωστε ο πιο κοντινός πολιτικός χώρος. Αλλά οι δημοσκοπήσεις στη Γαλλία δείχνουν κατάρρευση της υποστήριξης των πολιτών στο κίνημά του (19 % στις αρχές Νοεμβρίου, σύμφωνα με το Institut Français d' Opinion Publique - Ifop) ενώ το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν λαμβάνει 21 % έναντι 17 % στα τέλη Αυγούστου και για πρώτη φορά μετά τις εκλογές του 2017 ξεπερνά το κόμμα Μακρόν. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της παραδοσιακής Δεξιάς υποχωρεί από το 15 % στο 13 %, ενώ το κόμμα της εθνικιστικής αριστεράς «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λικ Μελανσόν από 14 % πέφτει στο 11 %.  Ό,τι απέμεινε από το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει υποστήριξη σαφώς μικρότερη του 10 %. Αλλά και η δημοτικότητα του Μακρόν ως πολιτικού δεν βρίσκεται σε καθόλου καλά επίπεδα σύμφωνα με το Ifop· έχασε  8 εκατοστιαίες μονάδες μέσα σε 2 μήνες.

Εν όψει ευρωεκλογών, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ο Μακρόν μπορεί να έχει στη Γαλλία την ίδια τύχη με το κόμμα της Μέρκελ και με τους Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία - φυσικά, στο δρόμο της φθοράς προηγήθηκαν τα 2 παραδοσιακά κόμματα της Γαλλίας, το Ρεπουμπλικανικό και το Σοσιαλιστικό. Όμως (αντίθετα με τα συμβαίνοντα τελευταία στη Γερμανία) - η άνοδος της Ακροδεξιάς στη Γαλλία συνεχίζεται. Ενώ ανατολικώς του Ρήνου το κόμμα των Πρασίνων - και όχι η Ακροδεξιά AfD -  απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των εκλογέων που «εκρέουν» από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες, στη Γαλλία δεν υπάρχει τέτοιο πολιτικό κόμμα  - υποδοχέας απεγκλωβισμένων πολιτών και από τη φθορά επωφελείται μόνον το ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρίν Λε Πεν. 
Άν δεν σταματήσει η τωρινή τάση, πολλά προοιωνίζουν ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην κρίσιμη χώρα Γαλλία, ίσως θα είναι πολύ καταστροφικό για την πορεία της Ευρώπης.

Γ. Ρ.

SZ: Σήμερα, ο Εμμανουέλ Μακρόν βραβεύευαι με το «Διεθνές Βραβείο Καρλομάγνου της Πόλης του Άαχεν. Το γιορτάζετε μαζί του; 
Sven Giegold: Ναι, ο Μακρόν δίκαια λαμβάνει το Βραβείο Καρλομάγνου. Με το βραβείο αυτό τιμώνται προσωπικότητες που έχουν προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες στην ενότητα της Ευρώπης. Ούτε που θέλω να φανταστώ πώς θα ήταν η Ευρώπη σήμερα εάν ο Mακρόν δεν είχε νικήσει την Μαρίν Λε Πεν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Η ενότητα της Ευρώπης θα διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο, εάν δεν ήταν ήδη ιστορία του παρελθόντος.
 
SZ: Είναι ο Μακρόν ο πολιτικός που ήρθε στην κρίσιμη ώρα για την Ευρώπη;
S.G.: Μετά από πολύ καιρό ατολμίας και μικροψυχίας, ο Mακρόν έβγαλε την Ευρώπη στην επίθεση. Έθεσε το ζήτημα της Ευρώπης όχι μόνον στα μυαλά των ανθρώπων, αλλά και στις καρδιές. Ενώ στο δημοψήφισμα για την Brexit οι Βρετανοί υποστηρικτές της Ευρώπης μάταια προσπάθησαν να αντλήσουν υποστήριξη με μια νηφάλια «ανάλυση κόστους-οφέλους», στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας ο Mακρόν θριάμβευσε τονίζοντας ένα φιλο-ευρωπαϊκό συναίσθημα, ένα πνεύμα αισιοδοξίας για μια πιο δημοκρατική και πιο κοινωνική Ευρώπη, ένα πάθος για την κοινή μας δύναμη· και μάλιστα προέβαλε όλα αυτά με τρόπο αποφασιστικό ως θετική εναλλακτική λύση στις καταστρεπτικές διασπαστικές δυνάμεις των εθνικισμών. Με λίγα λόγια: Ο Mακρόν δημιούργησε ένα πάθος για την Ευρώπη. Αυτό το μετρώ στα πολύ θετικά του.

SZ: Στη Γερμανία ο Μακρόν φαίνεται σαν μια σύγχρονη και θαρραλέα εναλλακτική λύση στην Γερμανίδα Καγκελάριο. Συμφωνείτε; 
S.G.: Η Γαλλία παρουσίασε πρόσφατα τις πιο εκτεταμένες προτάσεις για μεταρρυθμίσεις στη ζώνη του ευρώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως όλον. Η Άνγκελα Μέρκελ θα μπορούσε να δανειστεί λίγο από αυτό το θάρρος για την Ευρώπη. Όμως συμβαίνει κάτι εξωφρενικό: Η Γερμανία είναι η χώρα που ωφελήθηκε πιο πολύ από όλες με την εφαρμογή του κοινού νομίσματος, όμως σήμερα είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο που φρενάρει την ζώνη του ευρώ. 
 
SZ: Τι εννοείτε; 
S.G.: Διαρκώς μεγαλώνει η λίστα εκείνων των γαλλικών μεταρρυθμιστικών προτάσεων που παρεμποδίζονται στις Βρυξέλλες από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας: Το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, ο κοινός Υπουργός Οικονομικών της ΕΕ, η συλλογική ευρωπαϊκή ασφάλιση των τραπεζικών καταθέσεων, ο κοινός προϋπολογισμός της ευρωζώνης, τα κοινά ψηφοδέλτια στις χώρες-μέλη της ΕΕ για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η φορολογική διαφάνεια για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Είναι ειρωνία το γεγονός ότι την πολιτική ομιλία στην τελετή απονομής του Βραβείου Καρλομάγνου στο Άαχεν στο Άαχεν θα την κάνει η Μέρκελ. Έχω μεγάλη περιέργεια άν στην ομιλία της αυτή στο Δημαρχείο του Άαχεν, η Μέρκελ θα παρουσιάσει στον Μακρόν μια δική της εποικοδομητική πρόταση για το πώς η Γερμανία σκοπεύει να προωθήσει την Ευρώπη. Διότι εκτός από το γεγονός ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας δεν βοηθά καθόλου τον Μακρόν στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, υπάρχει και το τεράστιο πλεόνασμα της Γερμανίας στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, το οποίο επηρεάζει άμεσα και δυσμενώς την Γαλλία. 

SZ: Η Γερμανία είναι πρόβλημα για την Ευρώπη; 
S.G.: Τα γερμανικά προϊόντα εκτοπίζουν τη γαλλική παραγωγή, συνεπώς στη Γαλλία χάνονται θέσεις εργασίας. Κανείς στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας δεν θέλει να λάβει υπόψη τις τεράστιες ζημίες που προκάλεσε η γερμανική οικονομική πολιτική στο σύνολο σχεδόν της Ευρώπης. Επίσης, περισσότερες επενδύσεις και υψηλότεροι μισθοί, ιδίως για το μεγάλο πλήθος των επισφαλώς εργαζομένων, θα ήταν προς το συμφέρον και της ίδιας της Γερμανίας,  ενώ ταυτόχρονα ένα από τα παράπλευρα αποτελέσματά τους θα ήταν η μείωση των ακραία υπερβολικών εξαγωγικών της πλεονασμάτων.

 

SZ: Στην εκστρατεία για την εκλογή του Προέδρου της Γαλλίας, ο Μακρόν κατάφερε κάτι που πολλοί θεωρούσαν αδύνατο: Νίκησε με μια φιλοευρωπαϊκή γραμμή. Ο Μακρόν είναι πρότυπο στον αγώνα κατά των δεξιών λαϊκιστών;

S.G.: Αυτό που μπορεί να διδαχτεί κανείς από τον Mακρόν είναι το εξής: Στον αγώνα εναντίον του δεξιού λαϊκισμού χρειάζεται μια θετική αντιπρόταση. Όποιος υιοθετεί τις θέσεις των δεξιών λαϊκιστών και τις προβάλλει με πιο μετριοπαθή τρόπο, υποτίθεται για να αποσπάσει ψήφους που αλλιώς θα πήγαιναν σ' αυτούς, το μόνο που καταφέρνει είναι να ωφελεί τους δεξιούς λαϊκιστές· αυτό κάνουν στη Γερμανία όλο και περισσότερο τα κόμματα των Ελευθέρων Δημοκρατών (FDP) και της Χριστιανικής Ένωσης (CDU/CSU), και βλέπετε το αποτέλεσμα. Στο τέλος αυτοί οι ψηφοφόροι επιλέγουν το πρωτότυπο. Σε ορισμένα θέματα, η πολιτική συζήτηση έχει μετακινηθεί προς τα δεξιά τόσο πολύ, ώστε μόνον μια σαφής θέση από αριστερά μπορεί να αποκαταστήσει την ισορροπία.

SZ: Πιο συγκεκριμένα; 
S.G.: Πάντα και τώρα, για μια ακόμη φορά, πρέπει να πούμε χωρίς να αφήνουμε περιθώρια αμφιβολίας: Χρειαζόμαστε την Ευρώπη και θέλουμε την Ευρώπη. Γιατί μόνον μια ενωμένη Ευρώπη μπορεί να προσφέρει προστασία στους πρόσφυγες που υποφέρουν από έκτακτες καταστάσεις ανάγκης και να απαλύνει τις αιτίες που δημιουργούν την προσφυγιά. Μόνον μαζί μπορούμε να εξαναγκάσουμε τις μεγάλες εταιρείες να καταβάλουν τη δίκαιη φορολογική τους εισφορά και να κάνουμε μια αρχή για να θεσμοθετηθεί η προστασία των δεδομένων σε παγκόσμια κλίμακα. Τίποτε από αυτά δεν έχει γίνει πράξη ακόμη, ωστόσο η Ευρώπη μπορεί να τα επιτύχει. Όποιος κηρύσσει την επιστροφή των διαδικασιών λήψης αποφάσεων αποκλειστικά στο εθνικό κράτος, έχει ήδη εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να εκδημοκρατιστεί ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός. Εν ολίγοις, η εξουσία να ερμηνεύουμε την κατάσταση και να ορίζουμε την πολιτική κατεύθυνση μπορεί να ανακτηθεί μόνον με το να προβάλλουμε μια δική μας ερμηνεία και να καταθέτουμε μια δική μας δράση.
 
SZ: Εν τω μεταξύ, στην ίδια τη Γαλλία ο Μακρόν αντιμετωπίζει μεγάλη αντίσταση, επειδή πολλοί επικρίνουν τις μεταρρυθμίσεις του ως αντικοινωνικές. Πώς μπορεί να ταιριάξει αυτό με την εικόνα του Μακρόν που επικρατεί στην υπόλοιπη Ευρώπη;
S.G.: Ο Mακρόν αντιμετωπίζεται πιο ευνοϊκά στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή διότι οι πολίτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών δεν είναι αυτοί που θα αναγκαστούν να υποστούν τις συνέπειες των μεταρρυθμίσεων που προωθεί μέσα στη Γαλλία. Η κριτική εναντίον των μεταρρυθμίσεών του στη Γαλλία είναι εν μέρει πολύ δικαιολογημένη. Οι ομιλίες του Mακρόν που ακόγονται ευχάριστα στα αυτιά θα είναι χρήσιμες μόνον εάν ακολουθήσουν και οι αντίστοιχες πράξεις. Εδώ, ακριβώς στην κοινωνική πολιτική του Mακρόν, υπάρχει πασίδηλο χάσμα ανάμεσα στην ρητορική εξαγγελία του για μια πιο κοινωνική Ευρώπη και στην πραγματικότητα του μεταρρυθμιστικού του προγράμματος. Και είναι ιδιαίτερα πικρό το εξής: Σε αντίθεση με τις ανθρωπιστικές του θέσεις για την πολιτική στο προσφυγικό ζήτημα, ο Μακρόν χρησιμοποιεί βάρβαρα μέσα εναντίον των προσφύγων, όπως την καταστροφή των αντίσκηνων τους και των υπνόσακων. Και δεν βλέπω κάποια αξιοσημείωτη αλλαγή στις θλιβερές πολιτικές της Γαλλίας στις αφρικανικές πρώην αποικίες της. Η πραγματική στάση μας στα θέματα της κοινωνίας φαίνεται στο πώς αντιμετωπίζουμε τους πιο αδύναμους.

SZ: Και ο Μακρόν, όπως και άλλοι, στην προεκλογική του εκστρατεία τόνιζε με έμφαση ότι δεν ανήκει στο κλασικό πολιτικό κατεστημένο. Όμως ανήκει σ' αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε ελίτ της ελίτ. Είναι αυτό που πολλοί - και στη Γερμανία - θα ήθελαν να βλέπουν στον Μακρόν, ένας Ευρωπαίος υπέρ της κοινωνικής Ευρώπης; 

S.G.: Η κοινωνική Ευρώπη του Μακρόν αποδείχθηκε απατηλή ετικέτα. Στη Γαλλία προωθεί ένα πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων. Βεβαίως, το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα, η διοίκηση και τμήματα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας χρειάζονται μεταρρυθμίσεις. Όμως, αντί να ζητήσει από όλες τις μερίδες της γαλλικής κοινωνίας να συνεισφέρουν κάτι με δίκαιο τρόπο γι' αυτές τις διαδικασίες ανανέωσης, ο Μακρόν, μέχρι στιγμής έχει επιβάλει ένα είδος γαλλικής «Ατζέντας 2010». Αυτό σημαίνει κυρίως περικοπές για τους πιο αδύναμους, ενώ οι πολύ πλούσιοι επωφελούνται από τη μεγάλη μείωση του τέλους περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και από την κατάργηση του τέλους που καταβάλλουν όσοι μεταφέρουν την φορολογική τους έδρα εκτός Γαλλίας. Εν ολίγοις, οι αναπροσαρμογές στην κοινωνία γίνονται με τον τρόπο που είχαν γίνει στη Γερμανία επί καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ (Gerhard Schröder), δηλαδή κατά κύριο λόγο εις βάρος των πιο αδύναμων, αντί να ζητηθεί συμβολή από όλους ανάλογα με τη δύναμή τους. Αλλά και από τις υποσχέσεις για έναν νέο πιο δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης και για μεγαλύτερη πολιτική συμμετοχικότητα στο κίνημα του En Marche, δεν έχουν απομείνει πολλά. Οι πραγματικές αποφάσεις λαμβάνονται από αυτόν και μια μικρή ομάδα συμβούλων.

SZ: Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, πολλοί ανάμεσα στους  Πράσινους εξακολουθούν να προτείνουν τη στήριξη του Μακρόν για να σωθεί η Ευρώπη. Γιατί εσείς είστε πιο επιφυλακτικός; 
S.G.: Φυσικά οι προτάσεις του Μακρόν στο πεδίο της ευρωπαϊκής πολιτικής φαίνονται ελκυστικές άν συγκριθούν με τον παραλυτικό τρόπο που πολιτεύεται στη Γερμανία ο Μεγάλος Κυβερνητικός Συνασπισμός (GroKo) των κομμάτων της Χριστανικής Ένωσης και των Σοσιαλδημοκρατών. Είναι δική μας δουλειά, ως φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης στη Γερμανία, να σπρώχνουμε προς αλλαγή κατεύθυνσης  την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας χρησιμοποιώντας τον Μακρόν. Όμως μιλάω πολύ με τους Γάλλους εταίρους μας και διαπιστώνω ότι η κοινωνία των πολιτών που τον κρίνει και οι Πράσινοι της Γαλλίας βλέπουν τον Μακρόν με πολύ περισσότερο σκεπτικισμό σε σύγκριση με εμάς στη Γερμανία. Ο ίδιος ο Μακρόν αρέσκεται να μιλά για «l' Europe qui protegé» - «την Ευρώπη που προστατεύει». Δυστυχώς, μερικές από τις μεταρρυθμίσεις του είναι ακριβώς το αντίθετο: Δημιουργούν ακόμη περισσότερη κοινωνική ανισότητα και ανασφάλεια, ιδίως για τους πιο αδύναμους και ευάλωτους στη χώρα του.

SZ: Τι συνέπειες έχει αυτό;
S.G.: Έτσι ο Μακρόν κάνει ευάλωτη και έκθετη σε επιθέσεις τόσο τη δική του πολιτική, όσο και την Ευρώπη. Εάν στη μεσοπρόθεσμη χρονική κλίμακα η Ευρώπη δεν καταφέρει να εξασφαλίσει στους πολίτες εκείνο το επίπεδο προστασίας έναντι των αρνητικών κοινωνικών επιπτώσεων της παγκοσμιοποίησης και της ψηφιοποίησης, το οποίο εδώ και καιρό δεν μπορεί πιά να τους προσφέρει από μόνο του το εθνικό κράτος, τότε θα είναι όλο και πιο δύσκολο να γίνει υποστηρίξιμη θέση το μοίρασμα της εθνικής κυριαρχίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η από κοινού άσκησή της. Ήδη από τώρα, ο Μακρόν βρίσκεται υπό πίεση στη Γαλλία. «Εάν αυτή είναι η κοινωνική σου Ευρώπη, τότε καλύτερα να μας λείπει», του απαντούν όλο και πιο δυνατά μερικές αριστερές οργανώσεις, οι αντιευρωπαϊκές θέσεις των οποίων δεν διαφέρουν και πολύ από της Ακροδεξιάς.

Kehl, Γερμανία/Ρήνος, απέναντι απο το Στρασβούργο - Pulse of Europe, 9.4.2017 (© Badische Zeitung)

SZ: Σ' ένα χρόνο έχουμε ευρωεκλογές. Τι πρέπει να γίνει ώστε αυτή η εκλογική αναμέτρηση να μην καταλήξει σε καταστροφή για τους φιλελεύθερους, τους ανοιχτούς στον κόσμο και τους δημοκράτες με κοινωνικό τρόπο σκέψης;
S.G.: Η Ευρώπη χρειάζεται ενότητα, ακριβώς στο πνεύμα που μας υπενθυμίζει και το «Βραβείο Καρλομάγνου». Ενότητα υπό δύο έννοιες: Αφενός, μέσω μεταρρυθμίσεων της ΕΕ, που θα μας εξοπλίσουν με τα κατάλληλα εργαλεία για την επόμενη κρίση και θα κάνουν την Ευρώπη πιο δημοκρατική. Συζητάμε εδώ και χρόνια για τέτοιες μεταρρυθμίσεις, αλλά θα φτάσουμε σε τούτες τις ευρωπαϊκές εκλογές χωρίς αποτέλεσμα· και αυτό οφείλεται στα εμπόδια που θέτει η πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Γερμανίας. Αυτή η η αποτυχία είναι η καλύτερη βοήθεια για την προεκλογική εκστρατεία των εχθρών της Ευρώπης. Από την άλλη πλευρά, χρειαζόμαστε περισσότερη ενότητα υπό την έννοια της κοινωνικής ισότητας. Εάν εξακολουθήσει να υπάρχει το μεγάλο κοινωνικό χάσμα που διασχίζει κάθε επιμέρους ευρωπαϊκή κοινωνία, αλλά και χωρίζει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες μεταξύ τους, τότε θα υπάρχει πάντα ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων που θα λέει: Η Ευρώπη σας, σε μένα δεν προσέφερε τίποτε. Χρειαζόμαστε μια κοινωνική Ευρώπη που θα ενδυναμώνει την κοινωνική εξασφάλιση και θα μειώνει τον φόβο του κοινωνικού υποβιβασμού.
  
SZ: Πώς σκοπεύετε να το πετύχετε αυτό; 

S.G.: Για τον σκοπό τούτο, χρειαζόμαστε ευρωπαϊκές επενδύσεις που θα φτάσουν και στους ανθρώπους των περιοχών που βγήκαν χαμένες από τις εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών. Μερικά παραδείγματα: Erasmus για όλους τους νέους, στήριξη των νεοσύστατων επιχειρήσεων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και ολοκληρωμένη ψηφιακή υποδομή, ιδίως σ' εκείνους τους τόπους που η οικονομία της αγοράς τους έχει ξεγραμμένους, διότι δεν αποδίδουν κέρδος. Τούτες οι επενδύσεις μπορούν να χρηματοδοτηθούν από ένα κοινό ευρωπαϊκό ταμείο για το μέλλον, στο οποίο θα συγκεντρώνεται ένα μέρος των εσόδων από μια κοινή ευρωπαϊκή καταπολέμηση της φορολογικής εγκληματικότητας και της φοροαποφυγής.

Ο Sven Giegold σπούδασε πολιτική οικονομία, μακροοικονομικά και μικροοικονομικά στα πανεπιστήμια του Λύνεμπουργκ, της Βρέμης και του Μπέρμινχαμ. Ευρωβουλευτής από τη Βόρεια Ρηνανία / Βεστφαλία της Γερμανίας, είναι ο μέχρι τώρα εκπρόσωπος της ομάδας των Πρασίνων / EFA Greens στο ευρωκοινοβούλιο για την χρηματοπιστωτική και οικονομική πολιτική. Έχει μακροχρόνια δράση στο οικολογικό κίνημα, συμμετείχε σε ιδρυτικές ή υπεύθυνες θέσεις στα κινήματα Attac, Tax Justice Network, Friends of the Earth, BUND καθώς και στο προεδρείο της γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας. Στο πρόσφατο (Νοέμβριος 2018) συνέδριο του κόμματος των Πρασίνων της Γερμανίας εκλέχθηκε μαζί με την Σκα Κέλλερ στη θέση του επικεφαλής υποψηφίου του κόμματος για τις ευρωεκλογές του 2019.

  

Ο προσωπικός ιστότοπος του Σβεν Γκίγκολντ
  
Ευρωπαικό Κοινοβούλιο - Ο ευρωβουλευτής Sven Giegold (ελληνικά)

 

Αρθρογραφία του Σβεν Γκίγκολντ στον ιστοχώρο Μετά την Κρίση :

Sven Giegold: Ελλάδα - ΕΕ: Συμφωνία ανάστροφης κοινωνικής αναδιανομής, χωρίς μεταρρυθμίσεις και χωρίς επανεκκίνηση της οικονομίας  (Μάιος 2017)
  

Franziska Brantner, Sven Giegold: Μόνον μαζί μπορούμε να μεταρρυθμίσουμε την Ευρώπη -Γάλλοι και Γερμανοί για καλύτερη Ευρώπη  (Απρίλιος 2017)
  

 

Gerhard Schick, Sven Giegold: Οι κεντρικές τράπεζες θα αυξήσουν τα βασικά επιτόκια μόνον όταν επανενεργοποιηθούν οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία (Σεπτέμβριος 2015)

 

Sven Giegold - Anton Hofreiter: Πράσινοι - Θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ για λόγους ηθικούς, πολιτικούς, οικονομικούς - Η Ελλάδα χρειάζεται αέρα για να αναπνεύσει και αλλαγή της οικονομίας της (Φεβρουάριος 2015)