Πράσινοι: Θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ για λόγους ηθικούς, πολιτικούς, οικονομικούς - Η Ελλάδα χρειάζεται αέρα για να αναπνεύσει και αλλαγή της οικονομίας της

Η Ελλάδα χρειάζεται αέρα για να αναπνεύσει

  
του Σβεν Γκίγκολντ


“Griechenland braucht wieder Luft zum Atmen“ - Συνέντευξη με τον ευρωβουλευτή των Πράσινων και αρμόδιο για θέματα οικονομίας Sven Giegold  (03.02.2015)

                   
Στο περιοδικό Der Spiegel κάποιοι αποκάλεσαν τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα «οδηγό που οδηγεί ανάποδα στο ρεύμα κυκλοφορίας» και «Εφιάλτη στην Ευρώπη». Πόσο επικίνδυνος στην πραγματικότητα είναι αυτός ο άνθρωπος; 

Έχω την εντύπωση ότι αντιπροσωπεύει ταυτόχρονα μια ευκαιρία και μια διακινδύνευση. Από τη μία πλευρά είναι επικίνδυνο το γεγονός ότι διέδωσε στην Ελλάδα την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να λυθεί ένα μεγάλο μέρος από προβλήματά της, άν φορτώσει το βάρος αυτών των προβλημάτων σε άλλες χώρες. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το ενδεχόμενο ότι ο Τσίπρας θα βοηθήσει για να αλλάξει η λανθασμένη ευρωπαϊκή πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Επιδιώκει μιαν άλλη ευρωπαϊκή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική. Επιδιώκει επίσης να φορολογήσει τους πλούσιους στην Ελλάδα και να διασφαλίσει ότι θα σταματήσει η αυτοεξυπηρέτηση προνομιούχων κοινωνικών μερίδων σε βάρος του πληθυσμού. 

  

Παράλληλα, τίθεται το ερώτημα τι είδους αριστερός είναι ένας αριστερός πολιτικός που σχηματίζει κυβερνητικό συνασπισμό με δεξιούς λαϊκιστές; 

Πράγματι, δεν βλέπω με ικανοποίηση το συνασπισμό του αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα με το δεξιό λαϊκίστικο κόμμα των ΑΝΕΛ. Ωστόσο, είναι φανερό ότι ο Τσίπρας δεν μπορούσε να δει καμία άλλη επιλογή, προκειμένου να μπορεί να ακολουθήσει τη σκληρή γραμμή του ενάντια στην τρόικα, την αποτελούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τώρα βρίσκεται σε κυβερνητική συμμαχία με ένα κόμμα με το οποίο συμφωνεί μόνο σε ένα σημείο: στην απόρριψη της πολιτικής της τρόικας. 

Επικρίνεις τις μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών. Ωστόσο, άλλοι βλέπουν τα πρώτα επιτυχή αποτελέσματά τους. Τι έχει αλλάξει συγκεκριμένα - και θετικά και αρνητικά;
Ως προς τα θετικά, είναι βέβαιο ότι σε πολλούς τομείς έχει γίνει πολύ πιο εύκολη η δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Πολλοί τομείς αναδιοργανώθηκαν με βάση την οικονομία της αγοράς, πράγμα που στο τέλος θα αποφέρει και περισσότερες θέσεις εργασίας. Ήταν όμως αντιπαραγωγικό, ότι βαθιά μέσα στην κρίση έγινε πιο μεγάλη εξοικονόμηση από ό, τι ήταν πραγματικά απαραίτητο. Ως αποτέλεσμα η ανεργία έχει αυξηθεί δραματικά. Το γεγονός είναι ότι η σημερινή πολύ χαμηλή ανάπτυξη δεν είναι αρκετή για να μειώσει την ανεργία. Η κρίση δεν έχει ακόμη τελειώσει, έστω και αν η Άνγκελα Μέρκελ θα ήθελε να το πιστέψουμε. Για να το θέσω σαφώς: Η καταστροφική λιτότητα πρέπει να σταματήσει - διαφορετικά, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία δεν θα την αντέξουν πολιτικά και κοινωνικά.
   
Δεν θα ήταν λοιπόν η έξοδος από τη ζώνη του ευρώ το πιο συνεπές;
Όχι, σε καμμιά περίπτωση. Πρώτα απ' όλα, η έξοδος από την ευρωζώνη δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα της Ελλάδας. Μόλις η Ελλάδα εξέλθει από τη ζώνη του ευρώ, όλα τα χρέη θα ανατιμηθούν αυτόματα σε σχέση με το νέο της πιο φτηνό νόμισμα και τότε η αναγκαία περικοπή του χρέους θα πρέπει να είναι ακόμη πιο βαθιά. Αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει επίσης το επίπεδο των επιτοκίων σε άλλες οικονομικά προβληματικές χώρες, διότι η έξοδος μιας χώρας θα έδινε το σαφές μήνυμα ότι το ευρώ δεν είναι μη αναστρέψιμο. Το κόστος για το σύνολο της ΕΕ θα ήταν σημαντικό. Αυτό δεν είναι προς το συμφέρον κανενός. Πέρα απο αυτά, θεωρώ ότι όλη αυτή τη συζήτηση μάταιη, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θέλει να εγκαταλείψει το ευρώ. 
  
Όμως υπάρχει στην Ελλάδα μεγάλη πικρία απέναντι στην πολιτική της Τρόικας και ειδικότερα εναντίον της Άνγκελα Μέρκελ. Γιατί;  
Η Άνγκελα Μέρκελ έχει εκφρασθεί πολύ αλαζονικά, ιδίως στην αρχή της κρίσης της ευρωζώνης. Οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, όπως η εικασία πως στην Ελλάδα δεν δουλεύουν σκληρά, ακούστηκαν εκεί πολύ έντονα. Αυτό θεωρήθηκε ιδιαίτερα κυνικό και υπεροπτικό, τη στιγμή μάλιστα που ζητήθηκε από τον ελληνικό λαό να πληρώσει ακόμη και για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Και είναι γεγονός ότι και γερμανικές τράπεζες είχαν προηγουμένως παραχωρήσει πιστώσεις στη Νότια Ευρώπη πέρα απο κάθε λογικό όριο. Αυτά τα δάνεια βρίσκονται τώρα σε δημόσια χέρια και εξυπηρετούνται με συνέπεια από τους λαούς της Νότιας Ευρώπης και της Ιρλανδίας. Η Γερμανία δεν υφίσταται κάτι δυσάρεστο από αυτό. Το γεγονός ότι αυτό δεν εκτιμάται, αλλά αντίθετα το χρησιμοποιεί η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση για να τροφοδοτεί με συντηρητικές προκαταλήψεις τις καφενειακές συζητήσεις, αυτό το παρατηρούν και το καταγράφουν ο άνθρωποι στην Ελλάδα. Επίσης, σκόπιμα αποκρύπτεται ότι η Γερμανία είναι η χώρα που έχει επωφεληθεί στο έπακρο από τη ζώνη του ευρώ, ότι έχει επωφεληθεί ακόμη και από την κρίση, ωστόσο υπαγορεύει στους άλλους το τι πρέπει να κάνουν. Αυτή η αλαζονεία με ενοχλεί. 
  
Ωστόσο, δεν είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα έχει δανειστεί πολλά χρήματα από τη Γερμανία και ότι η νέα κυβέρνηση δεν θέλει να αποπληρώσει τα δάνεια; 
Κατανοώ ότι πολλοί άνθρωποι στη Γερμανία το θεωρούν αυτό απαράδεκτο. Στο κάτω-κάτω, η γερμανική κυβέρνηση ανέλαβε υψηλούς κινδύνους, προκειμένου να σταθεροποιηθούν τα δημόσια οικονομικά άλλων χωρών. Ωστόσο, πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Άς γίνει σαφές, άλλη μια φορά: Η Γερμανία δάνεισε στους δανειολήπτες της Νότιας Ευρώπης έσοδα που αποκόμισε από το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου με τις εξαγωγές της, ενώ ήταν γνωστό ότι δεν είχαν την ικανότητα να εξυπηρετήσουν εξ ολοκλήρου τα δάνεια. Το αποτέλεσμα ήταν να χρηματοδοτηθεί μια φούσκα, να αυξηθούν υπερβολικά οι τιμές και ορισμένες χώρες να χάσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Η Γερμανία διεύρυνε επιδέξια τις εξαγωγές της, πράγμα που δημιούργησε πολλές νέες θέσεις εργασίας. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, ορισμένες εξαγωγικές δραστηριότητες πραγματοποιήθηκαν μέσω της διαφθοράς, για την οποία κανείς δεν καταδικάστηκε στη Γερμανία. Τώρα οι δανειολήπτες αποπληρώνουν αυτά τα δάνεια στους επίσημους οφειλέτες, γερμανικές ασφαλιστικές εταιρείες και τράπεζες, ενώ το γερμανικό κράτος σταθεροποιεί τα δικά του δημοσιονομικά, βοηθούμενο από τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού που προέκυψαν μέσω της κρίσης. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος.

Άς υποθέσουμε ότι είστε ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε και κάθεστε απέναντι στον Τσίπρα. Τι προσφορά θα του κάνατε; 
Θα ήθελα να υποστηρίξω με την πρότασή του για μια Διάσκεψη της Ζώνης του ευρώ, προκειμένου να γίνουν διαπραγματεύσεις για μια νέα Συμφωνία για την Ευρώπη, μετά από τη μεγάλη συστημική κρίση. Αυτά που χρειάζεται η Ευρώπη είναι, αφενός μια κοινή οικονομική, δημοσιονομική και φορολογική πολιτική, με πραγματικά δικαιώματα εμπλοκής των Κοινοτικών οργάνων σε περίπτωση που κάποιες χώρες δεν τηρήσουν τις πολιτικές τους για σταθεροποίηση των προϋπολογισμών τους και αφετέρου, μια κοινή κοινωνική - οικολογική πολιτική επενδύσεων. Αυτό το μοίρασμα της εθνικής κυριαρχίας, που παραδοσιακά και ανεξάρτητα από το ποιά κόμματα κυβερνούν, πάντα υποστήριζε η Γερμανία, θα πρέπει να είναι το αντάλλαγμα για μια ελάφρυνση των βαρών του χρέους. Αυτό θα ήταν το μεγάλο σχέδιο για μια Πράσινη Νέα Συμφωνία (Green New Deal) στην Ευρώπη.

Και τι θα του ζητούσατε; 
Πολύ με ενόχλησε που ο Τσίπρας προχωρεί σε επαναπροσλήψεις στο δημόσιο. Ένα πράγμα είναι σαφές: ο δρόμος για νέες θέσεις απασχόλησης στην Ελλάδα δεν είναι η εκ νέου διόγκωση του γραφειοκρατικού μηχανισμού, αλλά οι επενδύσεις και να υπάρξει ένα πλαίσιο πιό ευνοϊκό για την οικονομία. Έχω δει ένα μακρύ κατάλογο με προγραμματισμό νέων δαπανών από τη νέα κυβέρνηση, ένα μέρος από τις οποίες είναι δικαιολογημένες ως ανθρωπιστικά και κοινωνικά μέτρα έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο δεν έχω δει κανένα σχέδιο για το πως θα οικοδομηθεί μια νέα εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία. Αντί να γίνει αυτό, ήδη από τις πρώτες ημέρες, η νέα κυβέρνηση κατέστρεψε με αδέξιο τρόπο αρκετή ποσότητα της λίγης και εύθραστης υπάρχουσας εμπιστοσύνης. 

Μιλήσατε για μια «ελάφρυνση των βαρών του χρέους»: Υποστηρίζουν οι Πράσινοι τη διαγραφή του χρέους; 
Όχι. Κατά την άποψή μου, το κούρεμα δεν είναι υποχρεωτικά απαραίτητο. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Ασφαλώς η Ελλάδα δεν μπορεί να αναχρηματοδοτήσει το υψηλό χρέος με προσφυγή στις χρηματαγορές. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολίτες με πολύ μεγάλα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία. Αυτά πρέπει να φορολογούνται και τα έσοδα να χρησιμοποιούνται, τουλάχιστον εν μέρει, για να μειωθούν τα επίπεδα του δημόσιου χρέους. Δεν είναι επιτρεπτό να φορτώνεται ο βάρος της κρίσης μόνον στους εύθραυστους ώμους του απλού λαού και στο εξωτερικό. Επιπλέον, ένα ευρωπαϊκό ταμείο απόσβεσης του χρέους μπορεί να βοηθήσει με χαμηλά επιτόκια για να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Οι Έλληνες εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τα χρέη τους. Πρέπει όμως να κάνουμε αυτά τα χρέη τους υποφερτά με μια αναδιάρθρωση και να μη τους εξαναγκάζουμε σε λιτότητα καταστροφική. Ωστόσο, η επιβάρυνση με τόκους είναι σήμερα πολύ χαμηλή, δηλαδή λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ της χώρας. 

Τι σκοπεύει να κάνει λοιπόν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας; 
Στο θέμα αυτό η Άνγκελα Μέρκελ είναι εντελώς αντιφατική, επειδή δεν θέλει ούτε το ένα, ούτε το άλλο: Δεν θέλει ούτε την περικοπή του χρέους, ούτε χαμηλά επιτόκια για όλους και για μακροπρόθεσμη περίοδο. Έτσι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να υπεκφεύγει από το πρόβλημα. Θα έπρεπε να είναι σαφές ότι δεν μπορείς να διατηρείς καμία χώρα δέσμια των χρεών της. Απαιτούμε: Η Ελλάδα χρειάζεται αέρα για να αναπνεύσει και πάλι και χρειάζεται δυνάμεις για να μετασχηματίσει την οικονομία της με τρόπο κοινωνικό και οικολογικό. Η κυνική πολιτική της καταστροφικής λιτότητας που ακολλούθησε η Μέρκελ απέτυχε. Θέτει σε κίνδυνο το σύνολο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ο Sven Giegold σπούδασε πολιτική οικονομία και οικονομικά (πανεπιστήμια Λύνεμπουργκ, Βρέμης και Μπέρμινχαμ). Είναι ευρωβουλευτής από τη Βόρεια Ρηνανία / Βεστφαλία της Γερμανίας, συντονιστής της ομάδας Greens / EFA Greens στο ευρωκοινοβούλιο για οικονομικά - νομισματικά θέματα. Έχει μακροχρόνια δράση στο οικολογικό κίνημα, συμμετείχε σε ιδρυτικές ή υπεύθυνες θέσεις στα κινήματα Attac, Tax Justice Network, Friends of the Earth, BUND και στο προεδρείο της γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας.
 
Ο προσωπικός ιστότοπος του Σβεν Γκίγκολντ
  
Ευρωπαικό Κοινοβούλιο - Sven Giegold (ελληνικά)
    

Θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ για λόγους ηθικούς, πολιτικούς και οικονομικούς

 
του Άντον Χόφράϊτερ

  Finanzhilfen für Griechenland  - Ομιλία του Dr. Anton Hofreiter στην Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας, στη συνεδρίαση για έγκριση της επέκτασης της συμφωνίας -  27.02.2015

  

Dr. Anton Hofreiter (BÜNDNIS 90/DIE GRÜNEN):

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε! Αγαπητοί Συνάδελφοι! Αν οι Έλληνες ολιγάρχες λεηλατούν τη χώρα τους και τοποθετούν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, τότε αυτό είναι και ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Άν από την άλλη πλευρά, τεχνοκράτες  ακραία ριζοσπαστικοί υποστηρικτές της αγοράς, εξαναγκάζουν την Ελλάδα να πουλήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις ενέργειας και τα λιμάνια της, ακόμη και αυτά που είναι κερδοφόρα, σε χαμηλότατες τιμές, τότε αυτό είναι ένα πρόβλημα στην Ελλάδα. Στο τέλος όμως θα γίνει και ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Αν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες έβγαλαν στο παρελθόν υψηλά κέρδη, δανείζοντας την Ελλάδα με επιχειρηματικές αποφάσεις που φάνηκε στην πράξη η αμφίβολη σοβαρότητά τους, και στο τέλος η ευθύνη για τους κινδύνους φορτώνεται στον Ευρωπαίο φορολογούμενο, τότε φυσικά αυτό είναι σε πρώτη ματιά πρόβλημα για την Ελλάδα, αλλά στο τέλος γίνεται και πρόβλημα για την Ευρώπη.
Αν αυτή την κρίση την χρησιμοποιούν λαϊκιστές όλων των ειδών, τόσο λαϊκιστές της ακραίας δεξιάς, όσο και προερχόμενοι από μερικά κυβερνητικά κόμματα ή και από μέσα μαζικής ενημέρωσης - βλέπετε τι έχει σήμερα η εφημερίδα Bild -, προκειμένου να επωφεληθούν από εθνικιστικές προκαταλήψεις, αυτό δεν είναι πια μόνον ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά ξεκάθαρα κάτι το καταστροφικό για την Ευρώπη.
Στο θέμα αυτό, η νέα ελληνική κυβέρνηση παίζει σε μερικές περιπτώσεις έναν ρόλο καθόλου αξιέπαινο· και αυτό δεν εντοπίζεται μόνον στο γεγονός ότι σ΄ αυτήν συμμετέχουν δεξιοί λαϊκιστές. Είναι βέβαια δεξιοί λαϊκιστές που προέρχονται από διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας [που είναι στο ΕΛΚ το αδελφό κόμμα των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών], ωστόσο πρόκειται για δεξιούς λαϊκιστές και αυτό δεν θα πρέπει να αποσιωπάται σε καμμιά περίπτωση. Επίσης όμως δεν πρέπει να αποσιωπάται τι προβάλλει η ελληνική κυβέρνηση και ειδικά το μεγαλύτερο κυβερνητικό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ: Οι αντι-γερμανικές γελοιογραφίες και μερικά κείμενα στην κομματική εφημερίδα τους είναι σαφώς αηδιαστικές και πρέπει να απορρίπτονται απερίφραστα.
Από την άλλη πλευρά πρέπει βέβαια να πούμε το εξής: Μερικές φορές προκύπτει η εντύπωση ότι ότι παρακολουθούμε μια θορυβώδη θεατρική σκηνή: η εντύπωση ότι ο κ. Τσίπρας καταφεύγει σ' αυτή τη θορυβώδη θεατρική σκηνή για ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους του.
Αν παρατηρήσουμε πως αντιδρούν μερικά από τα μέλη κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU/CSU τις τελευταίες ημέρες, προκύπτει η εντύπωση ότι οι δηλώσεις τους δεν αντικατοπτρίζουν γνώση της πραγματικότητας, αλλά προέρχονται από πανικό, από τον φόβο τους μήπως τυχόν περισσότεροι ψηφοφόροι τους κινηθούν προς την ευρωσκεπτικιστική Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία (AfD). Και τα δύο είναι ανευθυνότητα! 
Πρέπει να δούμε τι πραγματικά διακυβεύεται σ' αυτή τη σύγκρουση. Συχνά, κάποιοι νομίζουν ότι σ' αυτή τη σύγκρουση στέκονται ως αντίπαλοι, ο ένας απέναντι στον άλλο, ο μέσος Γερμανός και ο μέσος Έλληνας. Αυτό είναι εντελώς λάθος! Το πραγματικό ζήτημα - τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη - είναι τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάποιων λίγων εις βάρος του κοινού καλού.

Αν δει κανείς στη λεπτομέρειά τους τα πακέτα διάσωσης, στην πραγματικότητα επικεντρώνονται στα συμφέροντα λίγων μεγάλων τραπεζών σε βάρος των συμφερόντων των φορολογουμένων της Ευρώπης.
Στην πραγματικότητα, το θέμα είναι τα συμφέροντα λίγων υπερ-πλουσίων ενάντια στα συμφέροντα των απλών πολιτών στην Ελλάδα. Αυτή είναι η σύγκρουση συμφερόντων! Δεν τίθεται θέμα εθνικών συμφερόντων, αλλά πρόκειται για συγκρούσεις συμφερόντων τελείως διαφορετικής φύσης! 
Αγαπητοί συνάδελφοι, όταν βλέπω κάποιες δημοσκοπήσεις, βλέπω ότι στην Πολωνία, στη Γαλλία και στην Ισπανία, μόνο το 40 % των ανθρώπων έχουν ακόμη εμπιστοσύνη στην Ευρώπη. Μάλιστα στην Ιταλία είναι μόνον 27 %. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάτι εναντίον της αλληλεγγύης στην Ευρώπη ή ότι θα ήθελαν να υψωθούν και πάλι στην Ευρώπη συνοριακοί σταθμοί ή κλειστά σύνορα. Αυτά τα ανησυχητικά στοιχεία αποτελούν έκφραση του γεγονότος ότι η ευρωπαϊκή πολιτική των τελευταίων ετών έχει αποτύχει, ότι η και ευρωπαϊκή πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης - της κυβέρνησης Μέρκελ και Σόιμπλε - έχει εντελώς αποτύχει τα τελευταία χρόνια σ' αυτό το θέμα.
Χρειαζόμαστε μιαν ευρωπαϊκή πολιτική που δεν θα οδηγείται από την υπόθεση ότι μια χώρα μπορεί να κερδίσει μόνο εάν μια άλλη χάσει. Αυτό δεν αποδίδει. Χρειαζόμαστε μιαν ευρωπαϊκή πολιτική με αλληλεγγύη!
Όποιος παίρνει στα σοβαρά τις ευρωπαϊκές αξίες - για κάποιους είναι ταυτόσημες με τις χριστιανικές αξίες - πρέπει να έχει ενδιαφέρον για την καταπολέμηση της φτώχειας στην Ελλάδα και για να έχουν και πάλι οι άνθρωποι στην Ελλάδα ένα καλύτερο μέλλον.
Αλλά νομίζω ότι κι εμείς έχουμε πολύ μεγάλο δικό μας συμφέρον να δούμε έτσι τα πράγματα: γιατί σ' εμάς, στη Γερμανία, τα πράγματα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά και στο μέλλον, μόνον άν πηγαίνουν καλά στα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ.
Έχοντας κατά νου ότι είμαστε ένα εξαγωγικό κράτος, αναρωτιέμαι: Σε ποιούς θα εξάγουμε τα προϊόντα μας; Θα τα εξάγουμε πιο εύκολα σε χώρες που ευημερούν και όχι σε χώρες που είναι φτωχές.
Ας δούμε λοιπόν τις χώρες της Ευρώπης: Η Ιταλία φυσικά είναι πολύ μικρή για να επηρεάσει την παγκοσμιοποίηση ασκώντας διαμορφωτικό ρόλο. Η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ολλανδία είναι επίσης πολύ μικρές. Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς: Αν λάβουμε υπόψη τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, βλέπουμε ότι ακόμη και η Γερμανία είναι πολύ μικρή για να την επηρεάσει καθοριστικά. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να βασιστούμε σε μιαν Ευρώπη που θα λειτουργεί αποτελεσματικά και με συνοχή. 
Αγαπητοί συνάδελφοι - κυρίως της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU/CSU), θέλετε να δημιουργήσετε το εξής φόβητρο: είτε να εφαρμόζουν τους κανόνες σας ή δεν θα ισχύουν καθόλου κανόνες. Παριστάνετε τον σκληρό παιδαγωγό. Ας δούμε όμως τα αποτελέσματα της πολιτικής σας από το 2010, από το πρώτο πακέτο διάσωσης. Ας δούμε τι επέτυχε η πολιτική σας και η πολιτική του αδελφού σας συντηρητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα: Το ακαθάριστο εθνικό προϊόν έχει μειωθεί κατά 20 %, ενώ αντίθετα ο λόγος του χρέους ως προς το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 25 %. Η ανεργία έχει αυξηθεί στο 26 %.
Εν όψει αυτής της εξέλιξης, δεν θα ήταν σκόπιμο να εξετασθεί η αλλαγή των όρων του πορογράμματος; Το θέμα δεν είναι να μην υπάρχουν καθόλου όροι, τίθενται όμως τα εξής ερωτήματα: Επέτυχαν οι μέχρι τώρα όροι αυτό που θέλαμε να πετύχουν; Κατάφεραν να βελτιώσουν τη βιωσιμότητα του χρέους; Βοήθησαν να βγει η Ελλάδα από τη δύσκολη κατάστασή της; Έχουν ως αποτέλεσμα καλύτερη κατάσταση για τους ανθρώπους; Όχι, τίποτε απο αυτά δεν κατάφεραν. Κατά συνέπεια, θεωρούμε πολύ σωστό να ξανασκεφτούμε όλα αυτά και να επιδιώξουμε να διαμορφωθούν έτσι οι όροι, ώστε η Ελλάδα και οι Έλληνες να βρεθούν και πάλι σε μια καλύτερη κατάσταση.
Νομίζω ότι θα πρέπει να συμφωνήσουμε απόλυτα: Αν η Ελλάδα ευημερήσει και πάλι, υπάρχει πιθανότητα να αποπληρώσει τουλάχιστον ένα μέρος του χρέους που χρωστά στην Ευρώπη.
Θέλουμε η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ. Αυτό είναι το σωστό απο ηθική άποψη: γιατί δεν θέλουμε μια φτωχή χώρα στην Ευρώπη. Από δημοσιονομική άποψη είναι επίσης το σωστό, γιατί προσφέρει μια πιθανότητα να μπορούν να αποπληρωθούν τα δάνεια. Επίσης, είναι το σωστό ως προς την πολιτική ασφάλειας: πρέπει να μας είναι σαφές σε ποιά ιδιαίτερα φορτισμένη περιοχή βρίσκεται η Ελλάδα και τι συμβαίνει κοντά στην Ελλάδα. Τότε θα καταλάβουμε ότι έχουμε τεράστιο συμφέρον για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας, να παραμένει η Ελλάδα σταθερή και μέλος της ζώνης του ευρώ. 
Φυσικά, αναμένουμε από τη νέα κυβέρνηση να καταπολεμήσει της διαφθορά, φυσικά αναμένουμε από τη νέα κυβέρνηση να φροντίσει επί τέλους για την οικοδόμηση ενός υγιούς αποτελεσματικού κράτους. Όλα αυτά τα αναμένουμε από τη νέα κυβέρνηση. Ωστόσο, με δεδομένο ότι η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση και άλλες επέδειξαν προχειρότητα επί πενταετία και ο κ. Σόιμπλε αντιμετώπισε πολύ γενναιόδωρα το αδελφό κόμμα της CDU, αναμένουμε να δοθεί στη νέα κυβέρνηση τουλάχιστον μια μικρή ευκαιρία. Όμως το γνωρίζουμε, ήδη από τώρα, ότι υπάρχει ενδεχόμενο για τρίτο πακέτο χρηματοδότησης σύντομα. Θα πρέπει να μιλήσουμε γι' αυτό με ειλικρίνεια και προς το συμφέρον της Ευρώπης: Πως αντιμετωπίζουμε αυτό το τρίτο πακέτο; Πώς θα διαμορφώσουμε αυτό το πακέτο, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, ώστε στο τέλος να προκύψει μια σταθερή και ευημερούσα Ελλάδα που θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα χρέη της και να εκπληρώσει τα καθήκοντα της προς το λαό της;

Ο Dr. Anton Hofreiter είναι συμπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πράσινων (Bündnis 90/Die Grünen) στη γερμανική Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή (Bundestag) και βουλευτής απο το 2005. Ειδικοί τομείς αρμοδιότητας οι μεταφορές, αστικές κατασκευές και πολεοδομία. Βιολόγος του Πανεπιστημίου Ludwig-Maximilian (Μόναχο) με ειδίκευση στη Συστηματική Βοτανική. Δραστηριοποιήθηκε σε περιβαλλοντικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις (Bund Naturschutz, NaturFreunde, Landesbund Vogelschutz, ver.di, VCD) καθώς και στην τοπική αυτοδιοίκηση (δημοτικό συμβούλιο Μονάχου). 
     
Ο προσωπικός ιστότοπος του βουλευτή Άντον Χόφράιτερ
   
Anton Hofreiter Ein Mann wie ein Fluss (FAZ)

Η ρητορική του μίσους στη Γερμανία - 
o λάθος κυβερνητικός συνασπισμός στην Ελλάδα

    

του Γιούργκεν Τριττίν

   

"Ein richtiges Klima der Verhetzung"- συνέντευξη του Jürgen Trittin στην Barbara Schmidt-Mattern

(© Γερμανική Ραδιοφωνία - Deutschlandfunk, 1.3.2015) - μετάφραση μερους από τον Κ. Συμεωνίδη στον ιστότοπο της Deutsche Welle : "«Ρατσιστική & απεχθής η εικόνα των «άπληστων Ελλήνων»"

 

Η πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ για τη σταθεροποίηση στη ζώνη του ευρώ έχει αποτύχει, σύμφωνα με τον πολιτικό των Πράσινων Jürgen Trittin. Αυτό δεν φαίνεται μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας. Και όταν επιχειρείται να δημιουργηθεί κλίμα μίσους εναντίον αυτής της χώρας, όπως από την εφημερίδα «Bild», αυτό είναι «βαθιά ρατσιστικό και κατάπτυστο».

Schmidt-Mattern: Kύριε Trittin, την Παρασκευή το γερμανικό κοινοβούλιο στο Βερολίνο ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία την επέκταση του προγράμματος βοήθειας για την Ελλάδα. Ψηφίσατε και εσείς «ναι», αν και οι χρηματοδοτήσεις είναι μέτρο αρκετά αμφιλεγόμενο, όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και στη γερμανική κοινή γνώμη. Όταν γίνεται λόγος δισεκατομμύρια προς την Ελλάδα, κάποιοι μιλούν για «βαρέλι δίχως πάτο». Γιατί, παρ' όλα αυτά, υπερψηφίσατε την επέκταση αυτού του προγράμματος - που για πρώτη φορά πρόκειται απλά για επέκταση; 

Trittin: Υπερψήφισα επειδή έχω εγκρίνει και τα προηγούμενα πακέτα διάσωσης, επειδή νομίζω ότι θα ήταν λάθος να οδηγήσουμε την Ελλάδα - μια χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ - σε κρατική χρεοκοπία, πράγμα που θα κόστιζε πολύ ακριβά και στο Γερμανό φορολογούμενο. Και κάποτε θα πρέπει να απασχολήσει και εμάς αυτό που προκαλεί τόσο έντονες αντιδράσεις στη Γερμανία, δηλαδή το ζήτημα της μείωσης του χρέους. Από αυτήν την άποψη, νομίζω ότι η υπερψήφιση δίνει και ένα ρεαλιστικό μήνυμα στους ανθρώπους. 

Schmidt-Mattern:  Ο ίδιος ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ Βαρουφάκης επανέφερε αυτή την εβδομάδα στη συζήτηση το θέμα της μείωσης του χρέους. Επανέρχεται επίσης ζήτημα διακοπής των ιδιωτικοποιήσεων. Στις τάξεις των Γερμανών βουλευτών, ιδιαίτερα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU/CSU), υπάρχουν πολλές αμφιβολίες αν μπορεί να συνεχίζεται αυτό για τόσο καιρό, να στηρίζεται η Ελλάδα με διαρκώς ανανεούμενα πακέτα διάσωσης. Είναι δικαιολογημένες οι ενστάσεις αυτές ή όχι;  

Trittin: Όχι. Βλέπουμε τώρα στη Γερμανία ένα πραγματικό κλίμα ρητορικής του μίσους. Την εξαπολύει η εφημερίδα «Bild» του Kai Diekmann και σχηματοποιείται στην εικόνα των «άπληστων Ελλήνων». Αυτό είναι βαθιά ρατσιστικό - και θα το πω πολλές φορές - είναι κατάπτυστο. Που βλέπουν την απληστία, όταν σήμερα ένα εκατομμύριο Έλληνες είναι χωρίς ασφαλιστική κάλυψη υγείας; Μπροστά μας βρίσκεται κάτι εντελώς διαφορετικό: έχουμε να αντιμετωπίσουμε το προφανές γεγονός, ότι η πολιτική της οικονομικής σταθεροποίησης στις χώρες του Νότου, όπως την είχε φανταστεί η κα Μέρκελ, έχει αποτύχει. Με άλλα λόγια, περικοπές δαπανών που δεν συνοδεύονται ταυτόχρονα από επενδύσεις, από προσπάθεια για ανάπτυξη, οδηγούν τις οικονομίες σε καταστροφή. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κ. Ραχόυ στην Ισπανία δεν έχει καμία πιθανότητα να επανεκλεγεί στην κυβέρνηση και κατά πάσα πιθανότητα θα προκύψει στην Ισπανία μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή του κόμματος Podemos, ίσως μάλιστα ο επικεφαλής της θα προέρχεται από το Podemos. Επίσης κατά πάσα πιθανότητα και η συντηρητική κυβέρνηση στην Πορτογαλία θα απομακρυνθεί απο την εξουσία. Πράγμα που σημαίνει πως σε όλη στην Ευρώπη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ίδια κατάσταση: ότι η πολιτική της λιτότητας θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια πολιτική έξυπνων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, σε συνδυασμό με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία. Για να γίνει αυτό, η Ευρώπη πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη, και αυτό προς το παρόν σκοντάφτει ακόμη στις αντιρρήσεις της Γερμανίας. 

   
Περισσότερες επενδύσεις  

Schmidt-Mattern: Κύριε Trittin, ενώ επικρίνετε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ότι δεν ενθαρρύνει αρκετά τις επενδύσεις στην Ελλάδα, ωστόσο και το κόμμα σας στην Bundestag ακολουθεί την μέχρι τώρα γραμμή, δηλαδή να στηρίζεται η Ελλάδα με οικονομική βοήθεια. Απαιτείτε να γίνουν περισσότερες επενδύσεις, όμως αυτό δεν γίνεται πραγματικότητα. Είστε πραγματικά ευχαριστημένοι με την δράση σας ως αντιπολίτευση; 

Trittin: Ναι, είμαστε. Ο κύριος Σόιμπλε είχε δίκιο, όταν είπε την Παρασκευή: «Θα πρέπει πάντα να αναρωτιέται κανείς, τι θα συμβεί αν η πλειοψηφία συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρεται ο ίδιος». Θα πρέπει λοιπόν πάντα να αναρωτιόμαστε τι θα προκύψει ως αποτέλεσμα άν η πλειοψηφία συμπεριφερθεί έτσι. Νομίζω ότι είναι ένα καλό μέτρο κρίσης. Αν το γερμανικό Κοινοβούλιο είχε ενεργήσει έτσι, απορριπτικά, η Ελλάδα θα είχε καταλήξει σε χρεοκοπία. Αυτό θα είχε πολύ μεγάλο κόστος για τη Γερμανία και ακόμη πιο μεγάλο κόστος για τους Έλληνες. 

Schmidt-Mattern: Η πολιτική των πακέτων διάσωσης, θα πρέπει ίσως να σταματήσει anhalten. Το καλοκαίρι θα πρέπει να εγκριθεί ένα τρίτο πακέτο δισεκατομμυρίων. Βλέπετε ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε τότε σε μια κόκκινη γραμμή και να έλθει η ώρα της "Grexit", δηλαδή για έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ;

Trittin: Τα αρμόδια θεσμικά όργανα - αυτά που ονομαζόταν προηγουμένως Τρόικα - έχουν πιστοποιήσει ότι με τα μέτρα που λαμβάνει τώρα, η Ελλάδα θα επιτύχει τη βιωσιμότητα του χρέους. Για πρώτη φορά έχουν δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα. Το πλεόνασμα δεν μπορεί να ανέρχεται συνεχώς αυτό το επίπεδο - αυτό όλοι το γνωρίζουν, όσοι είναι ρεαλιστές. Γι αυτό ακριβώς δεν βρίσκω κανένα λόγο να σκεφτούμε αυτό το ζήτημα: διότι είναι βέβαιο, ότι στις χώρες της κρίσης η κατάσταση έχει γίνει καλύτερη όσον αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους τους. Ωστόσο θεωρώ ως επείγον, άν θέλουμε πράγματι να βγούμε από την κρίση, αφενός ότι πρέπει να γίνουν περισσότερες επενδύσεις σ' όλες αυτές τις χώρες και αφετέρου, ότι η διαφορά των ελλειμμάτων και των πλεονασμάτων τρεχουσών συναλλαγών εντός της ζώνης του ευρώ πρέπει να συμπιεσθεί σε στενότερο εύρος. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η ζώνη του ευρώ, άν δεν περιοριστούν αυτά τα ελλείμματα και πλεονάσματα.

  

Schmidt-Mattern: Δεν σας ανησυχεί μήπως αυτή η συνέχιση της πολιτικής για την Ελλάδα στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, ενισχύσει κόμματα όπως η Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία (AfD), που πολιτεύονται πάντα με λαϊκίστικο τρόπο; Από την άλλη πλευρά υπάρχει και σε άλλες χώρες, της Νότιας Ευρώπης, η τάση να ενισχύονται όλο και περισσότερο τα ακραία κόμματα. Είναι αυτή μια σωστή πορεία; 

Κόμματα που θέλουν να συμμέχουν και πάλι οι πολίτες στην πολιτική

Trittin: Δεν ξέρω αν αρκεί η περιγραφή με τη λέξη «ακραία»: άν ακολουθούσαμε την πολιτική της AfD, αυτό θα κόστιζε στους φορολογούμενους τρομακτικά πολλά χρήματα. Ποιος θα ήθελε να «κάψει» η Γερμανία 60 δισεκατομμύρια ευρώ σε εγγυήσεις και δάνεια, σε περίπτωση που ακολουθούσαμε τη συμβουλή του κ Lucke [ο επικεφαλής της AfD, που υποστηρίζει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη]. Παρατηρούμε...

   

Schmidt-Mattern:… άν η Ελλάδα αποχωρήσει τώρα. 

Trittin: Ναι. Απέναντι στην πολιτική της λιτότητας, δεν αναπτύσσεται μόνον η αντίδραση του «δεξιού λαϊκισμού», αλλά επίσης κινήματα και κόμματα που μας υπενθυμίζουν και πάλι μιαν αξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης: δηλαδή μια πολιτική που θα επιτρέπει στους ανθρώπους να συμμετέχουν στα πράγματα της Ένωσης. «Να επιτύχουμε τη συμμετοχή των πολιτών»: αυτό ήταν κάποτε η υπόσχεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η παραβίαση αυτής της αξίωσης για συμμετοχή, με την άσκηση μιας άκρως επιθετικής πολιτικής της λιτότητας που δημιουργεί μαζική ανεργία, αυτό το γεγονός δημιούργησε τις προυποθέσεις για τα κινήματα αυτά. Όμως αυτά δεν είναι αντι-ευρωπαϊκά - σε αντίθεση με τους δεξιούς λαϊκιστές, αλλά θέλουν ουσιαστικά να επαναφέρουν και πάλι την υπόσχεση μιας ενωμένης Ευρώπης, η οποία ήταν μια υπόσχεση για δημοκρατία, για ειρήνη και για συμμετοχή των πολιτών. Να επαναφέρουν αυτή την τριάδα ως όλον. Γι' αυτό το λόγο, νομίζω ότι δεν είναι σωστό να ταυτίζουμε τέτοια κινήματα και κόμματα με τους «δεξιούς», ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη βλακεία να πάρει μαζί του στην κυβέρνηση ένα δεξιό λαϊκίστικο κόμμα. Θα τους συμβούλευα να επέλεγαν έναν άλλο κυβερνητικό συνεταίρο, που εκτός των άλλων, δεν έχει διαπλοκή με το παλιό σύστημα, αντίθετα από τον σημερινό τους συνεταίρο στον κυβερνητικό συνασπισμό.

Jürgen Trittin (imago / IPON)

Ο Jürgen Trittin είναι βουλευτής των Πράσινων στη γερμανική Ομοσπονδιακή βουλή, αρμόδιος για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Διετέλεσε ομοσπονδιακός υπουργός Περιβάλλοντος στον κοκκινοπράσινο συνασπισμό SPD-Grünen (1997-2005).