(Β)ραδύνοες - όπως (Β)αρσοβία και (γ)εμάτοι προκαταλήψεις - όπως (γ)κέττο

του Γιώργου Σιακαντάρη
    

από την © Athens Voice (15.3.2015): Γιώργου Σιακαντάρη - Όχι και έτσι σύντροφε Φλαμπουράρη
αναδημοσίευση Πολιτική Επιθεώρηση
 

Εθνικο«λαϊκοί» βάκιλλοι και αέρια από την ψεκαστική τρόμπα αρχίζουν να επιτίθενται στη «μνήμη» που διατηρεί ενεργή τη δημοκρατική αλφαβήτα και σε κύτταρα με ρόλο και ιστορία στον κόσμο της αριστεράς. Το ανοσοποιητικό της σύστημα πρέπει να αντιδράσει, πριν θρηνήσουμε μεταλλάξεις στο DNA της και Καμμένο εγκέφαλο.

Γ. Ρ.

    

Είχε ήδη δημοσιευτεί αυτό το άρθρο όπου στηριγμένος στο βιβλίο του Ρίτσαρντ Έβανς Το Γ’ Ράιχ στον πόλεμο (Αλεξάνδρεια, μτφ. Ελένη Αστερίου) έκανα μια μικρή αναφορά στις θυσίες του πολωνικού λαού κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής της χώρας, όταν άκουσα για τις δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας κ. Φλαμπουράρη. Αυτός φέρεται να δήλωσε ότι «εκτός Πολωνών και Αυστριακών που ήταν σύμμαχοι των ναζί, όλη η Ευρώπη υπέφερε». Θα ευχόμουν να μην είχαν γίνει ποτέ αυτές οι δηλώσεις, αλλά δυστυχώς έγιναν. Αν πω ότι δεν πίστευα σ’ αυτά που διαβάζω, θα ήταν λίγο. Να πω ότι αγανάκτησα, θα ήταν ψέματα. Γιατί τέτοια «μπαρούφα» δεν αξίζει τίποτα παρά μόνο μια βαθύτατη περιφρόνηση. Τότε γιατί κάθομαι να απαντήσω και δεν το αφήνω να χαθεί στα βάθη της ανθρώπινης ανοησίας; Γιατί ντρέπομαι. Ντρέπομαι επειδή δίνεται σήμα στους Ευρωπαίους λαούς ότι οι Έλληνες σκέπτονται έτσι. Αν και η πολωνική κυβέρνηση δεν θα κάνει διάβημα για τέτοιες ανοησίες, αν μη τι άλλο κάποιος από την κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τον πολωνικό λαό. 

Βαρσοβία, 1945

Marek Edelman, ο πολεμιστής του γκέττο

   











Εδώ θα μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά, κάτι που κατά τα άλλα αποφεύγω. Σχεδόν πριν 30 χρόνια οι πολιτικές μου ανησυχίες είχαν διασταυρωθεί με αυτές του Αλέκου Φλαμπουράρη, όπως και με πολλούς από τους παλιούς της παρέας της Αίγινας. Οι δρόμοι μας χώρισαν νωρίς, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν θα ξεχάσω το ήθος και την αγωνία για γνώση μερικών απ’ αυτή την παρέα του ΚΚΕ εσΑΑ, από την παρέα του αείμνηστου Γιάννη Μπανιά, ενός ανθρώπου που τίμησε την πολιτική. Αν δεν ήταν ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ίσως θα ήμουν πολύ καιρό ακόμη με αυτόν τον άνθρωπο. Μόνο και μόνο γιατί ήταν πολιτικός με ήθος.
Δεν θα πίστευα, λοιπόν, πως παρά τα κενά μερικών απ’ αυτούς, όσον αφορά τη γνώση της ιστορίας των λαών που στέναξαν κάτω από τον κομμουνισμό, ο τότε σύντροφός μου Αλέκος Φλαμπουράρης θα τολμούσε να πει κάτι τέτοιο. Μπορεί να μπερδεύτηκε και να νόμιζε ότι οι Πολωνοί ήταν σύμμαχοι των ναζί, επειδή η πολωνική αντίσταση αποτελούνταν στη τεράστια πλειοψηφία της από ανθρώπους που ήσαν με τη δυτική Μεγάλη Βρετανία και όχι με την κομμουνιστική Ρωσία και όπως θεωρεί μια δική μας ανάγνωση της ιστορίας, αυτής της περιόδου, αυτό που δεν ήταν κομμουνιστικό δεν μπορεί να ήταν αντιστασιακό. 

Μια τέτοια σύγχυση δεν κάνει λιγότερο ασύγγνωστο το λάθος του συντρόφου Αλέκου. Ίσως κάνει τα πράγματα χειρότερα. Γιατί στην άγνοια προστίθεται και η εμπάθεια και επιτέλους, σύντροφοι και συντρόφισσες του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα κυβερνάτε και δεν παλεύετε να πάρετε το 0,5% όπως κάναμε το 89. Κατανοείτε τι σημαίνει μια τέτοια δήλωση; Μπορεί όμως, θα ισχυριστεί κάποιος, να είναι και καλό που έγινε αυτή η δήλωση, γιατί πλέον οι εταίροι μας θα καταλάβουν πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτισμικό και παιδευτικό. Ίσως τότε να κατανοήσουν πολλά από τα προβλήματά μας και να είναι πιο επιεικείς.

Τα γεγονότα βεβαίως είναι γνωστά στους περισσότερους, αλλά ας μου επιτραπεί να παραθέσω κάποια αποσπάσματα από το προαναφερθέν βιβλίο του Έβανς. 

 

Για να θυμηθούμε τη σχέση του πολωνικού λαού με τον κομμουνισμό, ξεκινώ από εδώ, «ο Χίτλερ είχε εξασφαλίσει τη παρέμβαση του Ρώσου δικτάτορα Στάλιν… με τις μυστικές ρήτρες του γερμανοσοβιετικού συμφώνου οι οποίες ρύθμιζαν τον διαμελισμό της Πολωνίας από δύο κράτη κατά μήκος μιας συμφωνημένης γραμμής οριοθέτησης» (σελ 6, όλες οι αναφορές στο εξής είναι από το ίδιο βιβλίο). Ο Γερμανός Σίρερ έγραφε στο ημερολόγιό του, «δεν βρήκα μέχρι τώρα κάποιον Γερμανό, ακόμη και μεταξύ εκείνων που δεν συμπαθούν το καθεστώς, ο οποίος να θεωρεί άδικη την καταστροφή της Πολωνίας από τη Γερμανία»(8). Ο Χίτλερ έλεγε στον Γκαίμπελς ότι οι Πολωνοί ήταν «μάλλον ζώα παρά άνθρωποι, βραδύστροφοι και άξεστοι…Η βρωμιά των είναι απερίγραπτη»(12). «Η κατεχόμενη Πολωνία θα γινόταν πεδίο δοκιμών για τη δημιουργία μιας νέας φυλετικής τάξης πραγμάτων στην ανατολικοευρωπαϊκή Ευρώπη, πρότυπο για όλα όσα επιδίωκε ο Χίτλερ να εφαρμοστούν στην υπόλοιπη περιοχή»(13). Να και μια δήλωση του Χίτλερ, «πρέπει να εμποδίσουμε την πολωνική ιντελιγκέντσια να μετατραπεί σε άρχουσα τάξη ( για το ίδιο φρόντιζε και ο Στάλιν εκκαθαρίζοντας στο Κάτιν τον ανθό της πολωνικής στρατιωτικής αλλά και πνευματικής ελίτ) και συνεχίζοντας «το επίπεδο διαβίωσης στη χώρα πρέπει να παραμείνει χαμηλό. Γι’ εμάς είναι χρήσιμη μόνο ως δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού»(14). Ο δε υπασπιστής του Χίμλερ τόνιζε, «να είστε ανηλεείς και να εξαφανίσετε οτιδήποτε (στην Πολωνία) δεν είναι γερμανικό» (14). Και το έκαναν. Ήδη πριν τον πόλεμο είχαν συγκεντρώσει τα ονόματα 60.000 Πολωνών επιστημόνων και διανοουμένων για εκκαθάριση (16).Φυσικά οι ναζί φρόντισαν αμέσως μετά την εισβολή της 1ης Σεπτεμβρίου του 1939 να εκτελέσουν αυτή την εντολή. Όπως βεβαίως ενάμιση μήνα μετά την εισβολή είχαν ήδη καταστρέψει ολοσχερώς 521 χωριά και κωμοπόλεις και είχαν εκτελέσει 16.376 Πολωνούς στρατιωτικούς και πολίτες (20).

Το σύνολο των θυμάτων, όλα τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, όπου υπήρξαν και δυο εξεγέρσεις αυτή του γκέτο των Εβραίων το 43 και αυτή της Βαρσοβίας το 44, με τους Ρώσους απέξω να περιμένουν την εξόντωση των «συμμάχων» των Γερμανών, είναι το λιγότερο 4.8 εκατομμύρια Πολωνοί. Ένας σύμμαχος που οι Γερμανοί αποκαλούσαν «φρικτό όχλο». Δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα. Ο σύντροφος Φλαμπουράρης καλείται να διαβάσει αυτό το βιβλίο, αλλά ίσως και πολλά άλλα. Πού χρόνος όμως τώρα!!! 

Επαναλαμβάνω όμως, σύντροφοι, σήμερα κυβερνάτε και αυτές οι δηλώσεις ντροπιάζουν πρώτα τον ελληνικό λαό, και μετά εσάς.

* Update 28.3.2015
Για τη συνέχεια στο περιστατικό αυτό και τις εξηγήσεις του Α. Φλαμπουράρη, πρέπει να προστεθεί και το παρακάτω υστερόγραφο του Γ. Σιακαντάρη στην Athens Voice 
   
Υ.Γ. Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα στηλιτεύσει την αναφορά του Υπουργού Επικρατείας κ. Φλαμπουράρη σχετικά με τη «συμμαχία» της Πολωνίας με τους ναζί. Εν τω μεταξύ προέκυψε μια Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον κ. Υπουργό, Πολωνών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, αλλά και Ελλήνων πολιτών. Βεβαίως η επιστολή στάλθηκε από μέλη της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι από την Πρεσβεία, όπως κακώς γράφηκε στο πάντα πρόχειρο διαδίκτυο. Απλώς η Επιστολή κοινοποιούνταν στην Πρεσβεία καθώς και στον ραδιοφωνικό Σκάι, υπόψη του κ. Τσίμα, στην εκπομπή του οποίου έγιναν οι δηλώσεις.

Στην απάντηση του ο κ. Υπουργός, παρά τις όποιες αμφισημίες περί «συμμαχιών μεταγενέστερων εποχών», παραδέχεται πως η αναφορά του «πλήττει βάναυσα την αλήθεια εκείνης της μαύρης εποχής». Μια απάντηση πολιτικού πολιτισμού, αλλά και μια απάντηση που συνάδει με το ήθος της Ανανεωτικής Αριστεράς από την οποία προέρχεται και θέλω να πιστεύω ανήκει ακόμη ο κ. Φλαμπουράρης, αλλά και πολλοί άλλοι που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Ήθος και ύφος που σίγουρα πρέπει να ασφυκτιά, όταν βλέπει όλα αυτά τα κατά Παπαδημούλη εθνικιστικά «ταρατατζούμ» του Υπουργείου Άμυνας και της Περιφέρειας Αττικής. Υπάρχει πολιτική ελπίδα. 

Επίσης αξίζει να αναφερθώ και στην εκ μέρους του κ. Τσίμα δημόσια παραδοχή του πως απορεί που λόγω της πίεσης της «επόμενης ερώτησης», δεν αντέδρασε ο ίδιος σε μια τέτοια «εξωφρενική» δήλωση. Υπάρχει και δημοσιογραφική ελπίδα.

Αρκεί να αντιμετωπίσουμε με φανατισμό τους εθνικιστικούς φανατισμούς.

Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Σόφιας. Σήμερα είναι τακτικός αρθρογράφος της "Εφημερίδας των Συντακτών" & των περιοδικών "Μεταρρύθμιση", Athens Voice", "The Books' Journal".
  
 Αρθρογραφία του Γιώργου Σιακαντάρη στην "Εφημερίδα των Συντακτών"
 
Αρθρογραφία του Γιώργου Σιακαντάρη στην Athens Voice

Umberto Eco:
Ο πρωτο-φασισμός και τα σημάδια του

Η διαδικασία εκφασισμού κατά τον Νίκο Πουλαντζά

Ο Μάρεκ Έντελμαν, η εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας και το σοσιαλιστικό κίνημα Bund

Διαβάστε περισσότερα:

Ο Μάρεκ Έντελμαν, η εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας και το σοσιαλιστικό κίνημα Bund

Διαβάστε περισσότερα:

Ο Μάρεκ Έντελμαν, η εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας και το σοσιαλιστικό κίνημα Bund

Διαβάστε περισσότερα:

Μάρεκ Έντελμαν 1919-2009 του Γιώργου Μητραλιά

Διαβάστε περισσότερα:

Μάρεκ Έντελμαν 1919-2009 του Γιώργου Μητραλιά

Διαβάστε περισσότερα:

Μάρεκ Έντελμαν 1919-2009 -  του Γιώργου Μητραλιά

Ο Μάρεκ Έντελμαν, η εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας και το σοσιαλιστικό κίνημα Bund

 

(από την ιστοσελίδα της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό)

Καλά, ο υπουργός δεν ήξερε (και δεν ρώταγε). 
Ο έγκριτος δημοσιογράφος, που δεν διόρθωσε, δεν ντρέπεται;
 
Μπεάτα Ζουλκίεβιτς:  Διά βίου μαθήματα Ιστορίας

 

«Είμαστε όλοι Πολωνοί» λέγαμε την εποχή της Solidarność και του πραξικοπήματος των Μπρεζνιεφικών - το ξαναλέμε τώρα