Δύο κείμενα - έγκαιρες προειδοποιήσεις, με παραλήπτες κάθε αρμόδιο και καθέναν που τον αφορά η δημοκρατία - των Κώστα Ρεσβάνη και Κώστα Καρακώτια
Το δίδυμο Καμμένου - Ήσυχου: Επικίνδυνα παιχνίδια
Δεν
χρειάζεται εμπειρία πολιτικού αναλυτή για να αποτυπωθεί η νέα τακτική
της συγκυβέρνησης: Καθώς καταλαβαίνει ότι το Κούγκι δεν τρομάζει τους
εταίρους και η μόνη διέξοδος είναι το παιχνίδι με προσυμφωνημένους
κανόνες, βγάζει από την αποθήκη όπλα παλιά, όχι για να τρομάξει την
Ευρώπη, αλλά για να θαμπώσει τους ιθαγενείς.
Αυτό που σχεδίασε, με επιτυχία ομολογώ, από το 2012 έως τις εκλογές, την εθνοκτόνο διχαστική πολιτική δηλαδή (μνημονιακοί, γερμανοτσολιάδες - αντιμνημονιακοί πατριώτες), συνεχίζεται σήμερα με το κυνήγι γερμανίδων μαγισσών αφού είναι φανερό πως το σκισμένο Μνημόνιο και τα χαστούκια στη τρόικα ήταν απλώς ένα διεγερτικό για το θυμικό ενός μέρους της κοινωνίας.
Αυτό που σχεδίασε, με επιτυχία ομολογώ, από το 2012 έως τις εκλογές, την εθνοκτόνο διχαστική πολιτική δηλαδή (μνημονιακοί, γερμανοτσολιάδες - αντιμνημονιακοί πατριώτες), συνεχίζεται σήμερα με το κυνήγι γερμανίδων μαγισσών αφού είναι φανερό πως το σκισμένο Μνημόνιο και τα χαστούκια στη τρόικα ήταν απλώς ένα διεγερτικό για το θυμικό ενός μέρους της κοινωνίας.
 |
Ο Joachim von Ribbentropp καλοσωρίζει τον Βιάτσεσλαβ Μολότωφ
στο Βερολίνο (Νοέμβριος 1940) |
Χθες βράδυ στη Βουλή ο πρωθυπουργός σε «ιστορική συνεδρίαση» προσπάθησε με αδέξιο τρόπο και διαφανή κίνητρα να συνδέσει τις γερμανικές κτηνωδίες των ναζί του B' Παγκόσμιου Πολέμου και τις πολεμικές επανορθώσεις με την, όπως είπε, «αφ' υψηλού ηθική διδασκαλία» των σημερινών Γερμανών εταίρων. Να γαργαλίσει, δηλαδή, τα αντιγερμανικά αντανακλαστικά προσφεύγοντας στην Ιστορία. Ας το πω καθαρά: Η χθεσινή ημερησία διάταξη της Βουλής, που επέβαλε η Πρόεδρός της σε συνεργασία με τον πρωθυπουργό, ήταν ένα κακοπαιγμένο θεατρικό έργο που θέλησε να ανεβάσει επί σκηνής η κυβέρνηση, δείχνοντας τους σημερινούς Γερμανούς εταίρους σαν εχθρούς, που κουβαλάνε ακόμα τα εγκλήματα των ναζί προγόνων τους! Τι άλλο μπορεί να είναι όταν σήμερα «κατά προτεραιότητα» ασχολούνται με ένα θέμα αβέβαιης κατάληξης, που για να ανακινηθεί και μόνο θα περάσουν χρόνια, όπως έχουν αποδείξει παρόμοιες προσπάθειες; Πώς να εξηγηθεί διαφορετικά όταν την ίδια στιγμή που αναφέρονται σε πραγματικούς ελληνικούς ηρωισμούς του παρελθόντος, η πλειοψηφία των Ελλήνων κρατάει την ανάσα της για το γκρίζο σήμερα. Μακάρι κάποτε να τελειώσει με ευτυχή κατάληξη για τη χώρα μας η ιστορία των πολεμικών αποζημιώσεων, αλλά μήπως ας πούμε το θέμα των μισθών και συντάξεων του Απριλίου είναι περισσότερο επείγον;
Το ολισθηρό για τη χώρα έδαφος ωστόσο είχε προλειανθεί από τη Δευτέρα με τις ευλογίες ενός ακροδεξιού συγκυβερνήτη, του Καμμένου και ενός αν. υπουργού θαυμαστή του Τσάβες και του Μαδούρο, του Κώστα Ήσυχου. Μάζεψαν στρατιωτικούς, συνδικαλιστές, εκπροσώπους υπουργείων, κ.α. «σε μια γενική συστράτευση» για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Ξαναζεσταμένο φαΐ θα πείτε. Ναι, αλλά αυτή η έμπνευση ήταν αρκετή για να προγραμματίσουν ενέργειες στρατοκρατικής αντίληψης που έχουμε να απολαύσουμε από τον καιρό της χούντας!
Στόχος, η δημιουργία λαϊκών εκδηλώσεων (από ποιους; με ποιο περιεχόμενο;) σε όλη την Ελλάδα και, διαβάστε: «Η όλη προώθηση του στόχου για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα συνδέεται άμεσα και με μια παράλληλη εκστρατεία αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και αντιναζιστικής-αντιφασιστικής θωράκισης της νέας γενιάς τόσο στα σχολεία όσο και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ως πρώτο βήμα για αυτό τον σκοπό εξετάζεται η έκδοση και διανομή σε σχολεία και στρατόπεδα ειδικού εντύπου».
Το δίδυμο Καμμένου - Ήσυχου προσπαθεί με πρόσχημα τις αποζημιώσεις να επιτύχει κάτι που ταιριάζει στην ιδεολογία τους: Να βάλει τις Ένοπλες Δυνάμεις από την πίσω πόρτα στη κεντρική πολιτική σκηνή. Να τους δώσει αρμοδιότητες που δεν έχουν εδώ και σαράντα χρόνια. Να δημιουργήσει μιαν εθνικιστική κουλτούρα στους μαθητές και στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Να υποδαυλίσει το μίσος κατά του μεγαλύτερου εταίρου μας, με αρωγό βεβαίως και την Κωνσταντοπούλου που υποδέχτηκε στα λημέρια της με ένα ανεκδιήγητο ταρατατζούμ.
Εδώ όμως το παιχνίδι γίνεται επικίνδυνο για την Ελληνική Δημοκρατία.
Το ολισθηρό για τη χώρα έδαφος ωστόσο είχε προλειανθεί από τη Δευτέρα με τις ευλογίες ενός ακροδεξιού συγκυβερνήτη, του Καμμένου και ενός αν. υπουργού θαυμαστή του Τσάβες και του Μαδούρο, του Κώστα Ήσυχου. Μάζεψαν στρατιωτικούς, συνδικαλιστές, εκπροσώπους υπουργείων, κ.α. «σε μια γενική συστράτευση» για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Ξαναζεσταμένο φαΐ θα πείτε. Ναι, αλλά αυτή η έμπνευση ήταν αρκετή για να προγραμματίσουν ενέργειες στρατοκρατικής αντίληψης που έχουμε να απολαύσουμε από τον καιρό της χούντας!
Στόχος, η δημιουργία λαϊκών εκδηλώσεων (από ποιους; με ποιο περιεχόμενο;) σε όλη την Ελλάδα και, διαβάστε: «Η όλη προώθηση του στόχου για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα συνδέεται άμεσα και με μια παράλληλη εκστρατεία αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και αντιναζιστικής-αντιφασιστικής θωράκισης της νέας γενιάς τόσο στα σχολεία όσο και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ως πρώτο βήμα για αυτό τον σκοπό εξετάζεται η έκδοση και διανομή σε σχολεία και στρατόπεδα ειδικού εντύπου».
Το δίδυμο Καμμένου - Ήσυχου προσπαθεί με πρόσχημα τις αποζημιώσεις να επιτύχει κάτι που ταιριάζει στην ιδεολογία τους: Να βάλει τις Ένοπλες Δυνάμεις από την πίσω πόρτα στη κεντρική πολιτική σκηνή. Να τους δώσει αρμοδιότητες που δεν έχουν εδώ και σαράντα χρόνια. Να δημιουργήσει μιαν εθνικιστική κουλτούρα στους μαθητές και στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Να υποδαυλίσει το μίσος κατά του μεγαλύτερου εταίρου μας, με αρωγό βεβαίως και την Κωνσταντοπούλου που υποδέχτηκε στα λημέρια της με ένα ανεκδιήγητο ταρατατζούμ.
Εδώ όμως το παιχνίδι γίνεται επικίνδυνο για την Ελληνική Δημοκρατία.
Καλώς ήλθατε στην αντιμνημονιακή αρένα
Ο
κ. Τσίπρας ανακοίνωσε επιτέλους τις πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις της
κυβέρνησης και τις προτεραιότητές της. Ανάμεσά τους περίοπτη θέση
κατέχει η συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για το Μνημόνιο. Η κυβέρνηση,
αφού ήρθε σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο κατά τη διάρκεια της
διαπραγμάτευσης, έστω και με τις πιρουέτες του κ. Βαρουφάκη, είδε ότι ο
πολλαπλά υπεσχημένος «άρτος» δεν υπάρχει για να μοιραστεί στον λαό.
Ετσι, όπως κάθε τυπική εξουσία, καταφεύγει στο «θέαμα». Το Μνημόνιο,
εξάλλου, με όσα πραγματικά ή φανταστικά σημαίνει, προσφέρεται γι' αυτό.
Οι «προδότες» και «ξενόδουλοι» πολιτικοί πρέπει να πληρώσουν και να οδηγηθούν, αν όχι στο πραγματικό ικρίωμα, τουλάχιστον σε εκείνο της δημόσιας και τηλεοπτικής διαπόμπευσης, επενδυμένης μάλιστα με το κύρος της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής. Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου πιστεύει ότι το Μνημόνιο ήταν αποτέλεσμα κάποιας σκοτεινής πολιτικής και συμφεροντολογικής συνωμοσίας και όχι αδήριτη ανάγκη που επέβαλε η οικονομική πραγματικότητα. Στη διαμόρφωση αυτής της αντίληψης συνέβαλαν διάφορα μέσα ενημέρωσης και πολλοί δημαγωγοί πολιτικοί, οι οποίοι επένδυσαν στον λεγόμενο αντιμνημονιακό λόγο και έστησαν καριέρες και κόμματα. Συνέβαλε όμως και η καταφανώς ανορθολογική και αντιμαρξιστική ερμηνεία της κρίσης από την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε να αναλύσει υλιστικά τον τρόπο αναπαραγωγής της εγχώριας κοινωνίας. Δεν εκτίμησε τον ρόλο του εξωτερικού δανεισμού σε μια οικονομία που χαρακτηριζόταν από την εξαιρετικά αδύναμη και ολοένα μειούμενη παραγωγική βάση, από την κυριαρχία της εσωτερικής ανταλλαγής υπηρεσιών και από την υπερπληθώρα παροχών και προνομίων σε πολλές συντεχνίες και τις εκτεταμένες προσοδοθηρικές σχέσεις προσώπων και κοινωνικών ομάδων με το κράτος.
Ολα αυτά έφεραν την κρίση και την αποσάθρωση του μέχρι τώρα τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Αυτήν την κρίση επιχείρησε να αντιμετωπίσει το Μνημόνιο και επιπλέον να αναδιατάξει τις οικονομικές κοινωνικές δομές. Ανεξάρτητα δε από το εάν ήταν λανθασμένος ή όχι ο τρόπος του, εκτός από αυτό, δεν υπήρξε ούτε διατυπώθηκε κάποια άλλη πρόταση για την εγχώρια κρίση, συνοδευόμενη μάλιστα και από την αναγκαία χρηματοδότηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να προσπαθήσει να κατανοήσει την κατάσταση των πραγμάτων, επέλεξε την ευκολία της δημαγωγικής καταγγελίας, η οποία βέβαια φούσκωσε τα πανιά του και τον έφερε στην εξουσία. Τώρα, μπροστά στη διαφαινόμενη διάψευση των υπερβολικών προσδοκιών που καλλιέργησε, προσχωρεί στο πολιτικό και πολιτισμικό όραμα των ΑΝΕΛ και ρίχνει στην αρένα για αντιπερισπασμό «μνημονιακό αίμα». Ακόμα και στις αρένες όμως, ο λαός μερικές φορές αντιδρούσε διαφορετικά.
Οι «προδότες» και «ξενόδουλοι» πολιτικοί πρέπει να πληρώσουν και να οδηγηθούν, αν όχι στο πραγματικό ικρίωμα, τουλάχιστον σε εκείνο της δημόσιας και τηλεοπτικής διαπόμπευσης, επενδυμένης μάλιστα με το κύρος της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής. Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου πιστεύει ότι το Μνημόνιο ήταν αποτέλεσμα κάποιας σκοτεινής πολιτικής και συμφεροντολογικής συνωμοσίας και όχι αδήριτη ανάγκη που επέβαλε η οικονομική πραγματικότητα. Στη διαμόρφωση αυτής της αντίληψης συνέβαλαν διάφορα μέσα ενημέρωσης και πολλοί δημαγωγοί πολιτικοί, οι οποίοι επένδυσαν στον λεγόμενο αντιμνημονιακό λόγο και έστησαν καριέρες και κόμματα. Συνέβαλε όμως και η καταφανώς ανορθολογική και αντιμαρξιστική ερμηνεία της κρίσης από την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε να αναλύσει υλιστικά τον τρόπο αναπαραγωγής της εγχώριας κοινωνίας. Δεν εκτίμησε τον ρόλο του εξωτερικού δανεισμού σε μια οικονομία που χαρακτηριζόταν από την εξαιρετικά αδύναμη και ολοένα μειούμενη παραγωγική βάση, από την κυριαρχία της εσωτερικής ανταλλαγής υπηρεσιών και από την υπερπληθώρα παροχών και προνομίων σε πολλές συντεχνίες και τις εκτεταμένες προσοδοθηρικές σχέσεις προσώπων και κοινωνικών ομάδων με το κράτος.
Ολα αυτά έφεραν την κρίση και την αποσάθρωση του μέχρι τώρα τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Αυτήν την κρίση επιχείρησε να αντιμετωπίσει το Μνημόνιο και επιπλέον να αναδιατάξει τις οικονομικές κοινωνικές δομές. Ανεξάρτητα δε από το εάν ήταν λανθασμένος ή όχι ο τρόπος του, εκτός από αυτό, δεν υπήρξε ούτε διατυπώθηκε κάποια άλλη πρόταση για την εγχώρια κρίση, συνοδευόμενη μάλιστα και από την αναγκαία χρηματοδότηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να προσπαθήσει να κατανοήσει την κατάσταση των πραγμάτων, επέλεξε την ευκολία της δημαγωγικής καταγγελίας, η οποία βέβαια φούσκωσε τα πανιά του και τον έφερε στην εξουσία. Τώρα, μπροστά στη διαφαινόμενη διάψευση των υπερβολικών προσδοκιών που καλλιέργησε, προσχωρεί στο πολιτικό και πολιτισμικό όραμα των ΑΝΕΛ και ρίχνει στην αρένα για αντιπερισπασμό «μνημονιακό αίμα». Ακόμα και στις αρένες όμως, ο λαός μερικές φορές αντιδρούσε διαφορετικά.
Ο  |
| Βοïδοδρομίες στη Βαυαρία |
«Έξω πάμε καλά». Μέσα;
“...Το παλιό πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να οδηγήσει τη χώρα στον ευρωπαϊκό δρόμο. Καμιά φορά μπερδευόμαστε με τα «μνημονιακά και αντιμνημονιακά» μέτωπα, με την κομματική αντιπαράθεση, τις κομματικές ταμπέλες.
Ξεχνάμε ότι ο «αρχιτέκτονας του αντιμνημονιακού μετώπου» ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Ότι στην κυβέρνηση, στο νέο σύστημα εξουσίας, αντιπροσωπεύονται οι πιο δεξιοί από τους δεξιούς βουλευτές της ΝΔ, οι σύμβουλοι του Γ. Παπανδρέου, βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, οι πράσινοι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, τα πρώην στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος, ακόμα και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Κάποτε χαριτολογώντας λέγαμε ότι ΠΑΣΟΚ είναι όλη η Ελλάδα. Τώρα αυτό έγινε απόλυτο, ολόκληρη η Ελλάδα κυβερνάει.
Το θέμα είναι αν η Ελλάδα μπορεί και θέλει να αλλάξει”.
“...Τι να μάθουν περισσότερο δηλαδή οι μαθητές από αυτά που διδάσκονται στα βιβλία της Ιστορίας, μαζί με τα άλλα παιδιά της Ευρώπης; Μόνο σε μας έγιναν οι θηριωδίες των Ναζί και όχι στους υπόλοιπους Ευρωπαίους;
Είναι φανερό ότι σταδιακά προετοιμάζεται ένα σχέδιο προπαγάνδας που θα απομονώσει τη χώρα ακόμα περισσότερο. Κάποιοι οραματίζονται μια «εθνολαϊκή» δημοκρατία με θύματα εκμετάλλευσης οργισμένες και θυματοποιημένες μάζες, που θα αισθάνονται πάντα αδικημένες και απροστάτευτες σε μια εχθρική παγκόσμια πραγματικότητα.
Αλλά στο ΥΠΕΘΑ πρέπει να καταλάβουν ότι τα σχολεία στον δυτικό κόσμο, και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, δεν είναι χώροι άσκησης εθνικής πολιτικής. Οι νέοι άνθρωποι δέχονται ερεθίσματα για να γίνουν ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από μίσος, ρατσιστικές αντιλήψεις και μισαλλοδοξία. Έχει δικαίωμα κάθε κυβέρνηση να καθορίζει την ιδεολογική βάση της εξωτερικής της πολιτικής αλλά όχι να χρησιμοποιεί τους μαθητές.
Ελπίζω η ανάμιξη των σχολείων να αποτελεί μόνο ένα από τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα του Υπουργού. Όπως φαντάζομαι ότι δεν θα επιτραπεί από το Υπουργείο Παιδείας μια τέτοια προπαγανδιστική και επικίνδυνη κίνηση εις βάρος των μαθητών.
Είναι βέβαιο ότι έχουμε να δούμε πολλά ακόμα. Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται ψυχραιμία και προσοχή. Αν, όμως, ξεπεραστούν τα όρια, θα πρέπει να υπάρξει αντίδραση. Και πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί που θα χάσουν την αίσθηση του μέτρου και του σεβασμού, ότι θα βρουν απέναντί τους μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που ακόμα μένει μουδιασμένο και δεν αντιδρά.
Δεν θα γυρίσουμε τη χώρα στον Μεσαίωνα επειδή μαστίζεται από την οικονομική κρίση. Δεν θα επιτρέψουμε σε ανεύθυνους να δηλητηριάσουν όλους τους Έλληνες και ειδικά τα σχολεία. Ανεχτήκαμε πολλά μέχρι τώρα (θρησκευτικές προπαγάνδες, ιστορικές ανακρίβειες στα βιβλία κ.λπ), αλλά όχι και οργανωμένα σχέδια μίσους στις ψυχές και στις συνειδήσεις των νέων παιδιών”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου