Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Ο Σολωμός, ο Παλαμάς και η Ευρώπη

του Παντελή Μπουκάλα

© «Καθημερινή»:  Ο Σολωμός, ο Παλαμάς και η Ευρώπη, 24.3.2015

Μέρες επετειακές, που τις ορίζει η αυριανή εθνική εορτή, αλλά και μέρες αναστοχασμού για τις σχέσεις Ελλάδας και Ευρώπης, για το τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και σε τι πρέπει να μετεξελιχθεί, αν πια το μπορεί κι αν δεν ήταν εξαρχής ουτοπία η πολιτική της ενοποίηση. Και μέρες μνήμης, όπως εξαιρετικά την υπηρετεί ένας κατεξοχήν μνημονικός πυκνωτής: η ποίηση. Δύο στίχοι του Διονύσιου Σολωμού, οι εναρκτήριοι ενός οκτάστιχου αποσπάσματος από άγνωστο ποίημά του που ο Ιάκωβος Πολυλάς το τύπωσε με τον τίτλο «Η Ελλάδα», ηχούν σαν να συνοψίζουν ό,τι συνέβη πολλές φορές, επί Τουρκοκρατίας και στην ελεύθερη Ελλάδα, και ό,τι συμβαίνει τώρα.
Το σολωμικό δίστιχο: 
«Η Ευρώπη την κοιτάει πως θε να πράξει·
της Ευρώπης κοιτάει κατά τα μέρη».
Η εικόνα μιας αμφίπλευρης στάσης αναμονής. Με μια σοβαρή διαφορά. Η Ευρώπη είναι πάντα η ισχυρή και, σε όποιο διευθυντήριο κι αν υπακούει κάθε φορά, αναβλητική· ο χρόνος είναι μονίμως με το μέρος της, γι’ αυτό και δυσφορεί, ενοχλείται, βαργεστεί. Το αντίθετο συμβαίνει με τον δεύτερο πόλο του άνισου ζευγαριού: η Ελλάδα, αδύναμη, προσδοκά συνδρομή. Και άλλοτε εκλιπαρεί να της δοθεί, άλλοτε την αξιώνει, συνήθως με τη ρομαντική και τελικά αυτοπαγιδευτική πεποίθηση ότι «τη δικαιούται για ιστορικούς λόγους».
Ιωάννης- Ιάκωβος Μάγερ (1798-1826), ο Ελβετός, ο αντιμοναρχικός
ο εκδότης και συντάκτης της πρώτης ελληνικής εφημερίδαςΕλληνικά Χρονικά»)
Στο σολωμικό απόσπασμα η ευρωπαϊκή απάντηση είναι ένα 
« Α κ α ρ τ έ ρ ε ι » : 
«χωρίς όψη το πρόσωπο ν’ αλλάξει
απάνου εις τη ρομφαία βάνει το χέρι
βασιλικά, και με πολέμιαν τάξη
έκαμε νεύμα, οπού έλεγε: Α κ α ρ τ έ ρ ε ι.
Και κατά την Ασία φριχτογυρίζει,
το δάχτυλο κινάει και φοβερίζει».
Θα μπορούσε να θεωρηθεί παραμυθητικό το νεύμα αυτό, αν δεν ξέραμε από τον «Υμνο εις την ελευθερίαν» με πόση πίκρα νοηματοδοτεί το «ακαρτέρει» ο Σολωμός: η έκτη στροφή 
(«Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι
από την απελπισιά»)
 είναι το προοίμιο της σκηνής με την Ελλάδα ικέτιδα, 
«να γυρεύει εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά», 
να παίρνει μοναχή τον δρόμο και μοναχή να επιστρέφει.
  
Μα θα ’ταν ανιστόρητο να ειπωθεί πως αυτή η εθνική «μοναξιά» ήταν συνεχής. Και μόνο το Ναβαρίνο αρκεί για να ανασκευάσει έναν τέτοιον ισχυρισμό, όποιες κι αν είναι οι ενστάσεις για τα συμφέροντα που κινητοποίησαν τις Δυνάμεις. Το Ναβαρίνο αλλά και το Μεσολόγγι. Εδώ, ένας άλλος ποιητής, ο Κωστής Παλαμάς, με το ποίημα «Ο Βούλγαρος» του 1885, αποδίδει δικαιοσύνη και τιμά όσους υπεράσπισαν το «αλωνάκι»:
«Πρώτ’ η Αγγλία έτρεξε το Μπάιρον να μας φέρει,
ολόφωτη ελπίδα,
και με το Μάγερ έστειλε κοντύλι και μαχαίρι
του Τέλλου η πατρίδα.
   
Δίνει τραγούδια, χρήματα και χέρια η Γαλλία.
Κι οι Γερμανοί ξεχνούνε
τα γαλανά κορίτσια των και τα σοφά βιβλία
κι εδώ μ’ Εσέ πεινούνε.
  
Ο Ιταλός της σκλάβας του πατρίδος την αγκάλη
την παραιτεί για Σένα:
“Εχετε γεια του τόπου μου κιτριές, νεράκια, κάλλη
μυριοτραγουδισμένα!”
   
Παραιτημένη από παντού στου Ρώσου τη μανία
δε βρίσκει έν’ αντιστύλι,
μα βρίσκει λίγα της παιδιά κι η έρμ’ η Πολωνία
στο χώμα σου να στείλει». 
Μέρες που είναι, ας θυμόμαστε ότι το σύνδρομο του ανάδελφου και του διαρκώς αδικημένου είναι μία από τις αιτίες της εθνικής μας τύφλωσης.
Ο Παντελής Μπουκάλας (1957 Λεσίνι Μεσολογγίου), σπούδασε στην Οδοντιατρική Αθηνών. Είναι συγγραφέας, ποιητής, αρθρογράφος, μεταφραστής, επιμελητής και διορθωτής εκδόσεων. Από το 1980 έχει δημοσιεύσει βιβλία ποίησης, ένα τόμο δοκιμίων και βιβλιοκριτικών. Έχει μεταφράσει τις Τρωάδες του Ευριπίδη, Πίνδαρο, τον ελληνιστικό "Επιτάφιο Αδώνιδος" του Βίωνος του Σμυρναίου και τα ποιήματα του τόμου "Επιτάφιος λόγος: αρχαία ελληνικά επιτύμβια επιγράμματα". Από τους ξεχωριστούς συνεργάτες του περιοδικού "Ο Πολίτης".  
   
Το 2010 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή "Ρήματα". Από το 1989 αρθρογραφεί ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Καθημερινή", όπου επιμελείται την σελίδα του βιβλίου και δημοσιεύει επιφυλλίδες κοινωνικού και πολιτικού σχολιασμού.
 
  
 
http://aftercrisisblog.blogspot.com/2013/02/blog-post_8.html
Ελλάδα, Ευρώπη και πατριωτισμός
 
Η χώρα ως θύμα και η αυτοκαταστροφική ιδεοληψία
 
Το ταπεινό, λαμπρό κομμάτι Ευρώπης που μας έλαχε: Για την εκλογή της Κωνσταντίνας Κούνεβα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 
 
Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα: πολυεθνική, δημοκρατική, φιλελεύθερη - του Αριστόβουλου Μάνεση


Μεσολόγγι: Μια πόλη της Ευρώπης (από τον ιστότοπο Η καλύβα ψηλά στο βουνό - από τον οποίο προέρχονται και οι εικόνες στη συνέχεια)
Κι εσύ Γουσταύε Αδόλφε, Φινλανδέ,
εδώ, στο χώμα του Μεσολογγίου;
Το Μνημείο για τους 19 Γάλλους
Για τους 5 Κύπριους
«Υπέρ Ελλάδος και Πολωνίας...»
Προς τιμήν των Ρώσων που έδωσαν τη ζωή τους
Κλαδί δάφνης για τους Γερμανούς πεσόντες













Το λιτό Μνημείο των Ιταλών
Για τους 2 Σουηδούς: 
λίγος γρανίτης από την πατρίδα













Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι