Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Οι υπνοβάτες και ο βαρώνος Μινχάουζεν - πολιτικό λάθος και σωστό δημοψήφισμα

Το δημοψήφισμα αποφασίστηκε γιατί ο πρωθυπουργός ήταν βέβαιος πως οποιαδήποτε συμφωνία με τους εταίρους, είτε με βάση το σχέδιο των θεσμών, είτε το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης (άλλωστε μικρές διαφορές είχαν), δεν θα περνούσε στη Βουλή με πλειοψηφία βουλευτών του κυβερνητικού συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τόσο απλός ήταν ο βασικός λόγος.
Ήταν όμως και κάτι άλλο, σε δεύτερο πλάνο, «κάτι πιο βαθύ που λέρωνε» ήδη την αστραφτερή, δημοφιλή εικόνα του: Ο κ. Τσίπρας ήξερε πως ακόμη και άν περνούσε στη Βουλή κάποια συμφωνία, στη συνέχεια, αυτός και η κυβέρνησή του έπρεπε κάτι να εφαρμόσουν στην πράξη  - και κυρίως να αποφασίσουν για μερικές κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στον παραγωγικό ιστό της χώρας και στις κοινωνικές της ισορροπίες, είτε αυτές προβλέπονταν είτε όχι από τη συμφωνία. Αυτή τη φορά, έπρεπε αναγκαστικά να κυβερνήσουν. Αν αποδέχονταν τυπικά τη συμφωνία, χωρίς στη συνέχεια κάτι να πράξει, σε ένα ή δύο χρόνια θα κατατάσσονταν και αυτός στη σειρά των αποτυχημένων τέως πρωθυπουργών της κρίσης που κυβέρνησαν κυττώντας άπρακτοι τον καιρό να περνά: Κ. Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου, Α, Σαμαράς, Α. Τσίπρας...
Γνώριζε επίσης πως με αυτή την κυβερνητική σύνθεση, μ' αυτά τα κυβερνητικά κόμματα, με αυτό το πολιτικό και υπηρεσιακό προσωπικό, δημιουργικές πολιτικές και διακυβέρνηση για επανεκκίνηση και για κοινωνική συνοχή είναι αδύνατες.
Και οι εταίροι; Οι εκπρόσωποί τους, δηλαδή η κυβερνώσα σήμερα πολιτική ελίτ της ΕΕ, στους 5 μήνες της εικονικής διαπραγμάτευσης, συνέχισαν αυτό που γίνεται ήδη από το 2010. Συνέχισαν να περπατούν στην κρίση σαν υπνοβάτες, συντηρώντας το βαθύ δημοκρατικό έλλειμμα, χειριζόμενοι την Ευρώπη ως «ένα ελιτίστικο εγχείρημα αποκομμένο από τους πολίτες της» (Χάμπερμας). Πολιτικοί αυτοϋποβαθμισμένοι σε ταμίες, σε αναλυτές δημοσκοπήσεων και σε νομικούς συμβούλους τραπεζών, αυτό μπορούν να κάνουν, τίποτε περισσότερο.
Έτσι, σε μια μακρά διαπραγμάτευση - οπερέττα, είδαμε από τη μια πλευρά το κακό πολιτικό μείγμα, την πολιτική απειρία και ανεπάρκεια των νεοφώτιστων της Αθήνας, με αιθεροβάμονες φαντασιώσεις, κακές ανδρεοπαπανδρεϊκές μιμήσεις (χωρίς έλεγχο του κόμματος) και αδυναμία να εκτιμηθεί η συγκεκριμένη κατάσταση, ενώ από την άλλη τους «πολιτικούς-ζόμπι» στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Το πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα της οπερέττας ήταν η ακόμη μεγαλύτερη διάλυση της πραγματικής οικονομίας στην Ελλάδα και η πτώση της αξιοπιστίας της Ένωσης στο βαθύτερο σημείο της: όλος ο πλανήτης σήμερα αναρωτιέται άν και πότε θα συμβεί Grexit και Brexit. 
Γι' αυτό το συνονθύλευμα από πολιτικούς χωρίς όραμα και τελικά χωρίς πολιτική στην Βρυξέλλες και από μαθητευόμενους μάγους στην Αθήνα, το δράμα της φτώχειας και της ανεργίας και οι χαμένες γενιές στην «ιδιόμορφη» Ελλάδα, αλλά και η αποτυχία (μέχρι τώρα) της ευρωπαϊκής παραγωγικής οικονομίας να επωφεληθεί ουσιαστικά από την προσφορά χρήματος της ΕΚΤ, είναι τόσο λίγο σημαντικά όσο και η ιστορική κοινή μοίρα των ευρωπαϊκών εθνών. Μια αποτυχία σε όλα αυτά τους φαίνεται παράπλευρη απώλεια. Αυτό που υπολογίζουν οι μεν είναι η ευρωστία της χρηματοπιστωτικής, εικονικής οικονομίας και των ολιγομελών κοινωνικών στρωμάτων που επωφελούνται από αυτήν. Αυτό που υπολογίζουν οι δε, είναι να διατηρηθεί το αποτυχημένο μετεμφυλιακό (και κυρίως το μεταπολιτευτικό) κοινωνικό συμβόλαιο στην Ελλάδα, του πελατειακού κράτους και των εξασφαλισμένων πελατών του.
Το δημοψήφισμα ήρθε πολύ αργά. Έπρεπε να είχε αποφασιστεί και να γίνει έγκαιρα, Φεβρουάριο ή Μάρτιο, και να είχε καθαρό ερώτημα προς τους Έλληνες πολίτες: Ποιά Ελλάδα θέλουμε; Να συνεχίσουμε, έστω «με δάκρυα και ιδρώτα» (Βαρουφάκης), την επίπονη κοινή πορεία με την κοινή συντροφιά, αλλάζοντας όμως ως κοινωνία τον κρατικό «κακό εαυτό μας», απορρίπτοντας επιτέλους τις κληρονομιές του μακροχρόνιου Οθωμανισμού και φροντίζοντας για κοινωνική συνοχή αντί για εγωϊσμό και για λάϊφ-στάϊλ; Ή ν' ανοίξουμε πανιά για άγνωστες θάλασσες, μοναχικοί, αδιόρθωτοι και πτωχαλαζονικοί; 
Ωστόσο ακόμη και τώρα, ακόμη και έτσι που προέκυψε, με τον κ. Τσίπρα την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενον, η απόφασή του είναι στην πράξη σωστή, ανεξάρτητα από τα κίνητρα.
Μετά τις 5 Ιουλίου η Ελλάδα δεν θα είναι ίδια με πριν. Ούτε η λοιπή Ένωση. Η κίνηση αυτή, άν και μοιάζει με ζαριά ζαλισμένων απο τους καπνούς τζογαδόρων, έρχεται σαν μια εξαγνιστική νεροποντή που ταράζει όλο τον βάλτο, ελληνικό και ευρωπαϊκό, τον πλημμυρίζει και μετατρέπει τα στάσιμα νερά του σε κινούμενα. 
Όσοι πολίτες έχουμε βιώσει και γνωρίζουμε τον τόπο μας και πού ανήκει, τη θέση μας μέσα στη σκληρότατη ελληνική κοινωνία του όψιμου καπιταλισμού και την διαδρομή μας, θα επιλέξουμε να συνεχίσουμε «με δάκρυα και ιδρώτα» την επίπονη κοινή πορεία. Μαζί με τους εργαζόμενους της λοιπής Ευρώπης, από κρίση σε κρίση, άν έτσι το θέλει η ιστορία. Είμαστε πολλοί και δεν είμαστε αυτόχειρες.  
Ο κ. Τσίπρας μοιάζει εκ πρώτης όψεως με τον βαρώνο Μινχάουζεν που κόλλησε στο βάλτο και για να μη πνιγεί κέντρισε το άλογο και πιάστηκε από τα μαλλιά του. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι αυτό που μας αφηγείται: ο ίδιος δεν θα σηκωθεί λίγο ψηλότερα. Ομως ο βάλτος κινείται, κι έτσι ο πρωθυπουργός προσφέρει υπηρεσία και γράφει ιστορία, γιατί αυτή η «απρόβλεπτη» πολιτική επίπτωση είναι που μετράει στην πράξη. 
   
Γιώργος Β. Ριτζούλης



 

2 σχόλια:

  1. καλέ μου φίλε με 140 χαρακτήρες.... :

    Βασιλική Κ. Σιάπκα ‏@vasilikisiapka 18 λεπτάΠριν από 18 λεπτά Ελλάς
    με 51% ΝΑΙ τα δύο κείμ. γίνονται νόμος, ο AT παραιτείται, εκλογές, ξαναβγαίνει ο ΑΤ, καταργεί το νόμο, νέα διαπραγμάτευση, σοβαρολογούμε;;!!
    0 retweets 0 favorites
    Απάντηση Κοινοποίηση Αγαπημένο
    Περισσότερα

    Προσωπικά θα ψήφιζα όχι, αλλά δεν βγαίνει να κατέβω Γιάννενα δυό φορές μέσα σε ένα μήνα (τέλη του μήνα πρέπει να είμαι κάτω οπωσδήποτε).
    Ελπίζω να βγεί έστω με 51% το όχι, ελπίζω να παραμείνει ο σύριζα να υλοποιήσει τα μέτρα, όχι άλλο άδωνη, όχι άλλο μίλτο, όχι άλλο μαυρουδή, όχι νέα τιποταμίσια φρόκαλα, δεν την παλεύουμε πλέον με αυτόν τον συρφετό...
    αν υπάρχει περίπτωση κάποιος να συμμαζέψει αυτό το κράτος είναι και ΠΡΕΠΕΙ να είναι ο Σύριζα... ειδάλλως θα είναι οι χρυσαυγίτες.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Enrico Berlinguer (1981):

Enrico Berlinguer (1981):
Η ηθική διάσταση στην κρίση της πολιτικής

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Wolfgang Münchau

Wolfgang Münchau
Ο συντάκτης οικονομικών θεμάτων Βόλφγκανγκ Μύνχάου (Financial Times - Der Spiegel)

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Christopher Lasch

Christopher Lasch
Ο Φρανκφουρτιανός από τη Νεμπράσκα: Δικαιοσύνη & ελπίδα απέναντι στην ιδιοτέλεια των ελίτ

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Βαλκανική Χερσόνησος, η όμορφη

Βαλκανική Χερσόνησος, η όμορφη
Όριο της Ευρώπης, οριακή Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Στον καιρό των τσιγγάνων και της μικρής Μαρίας

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1821 1968 αειφορία αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια Ευρωκομμουνισμός ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καζαντζάκης Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κινηματογράφος Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πολωνία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Ulrike Guérot Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Ισραήλ - Παλαιστίνη: Στο τέλος της γης

Ισραήλ - Παλαιστίνη: Στο τέλος της γης
Νταβίντ Γκρόσμαν: Το πένθος του πατέρα και της Ιστορίας

Κουνκούς ή Δίας, ένας λευκός γάτος απο τη Μοσούλη

Κουνκούς ή Δίας, ένας λευκός γάτος απο τη Μοσούλη
Μια ιστορία προσφυγιάς, στη Λέσβο και στη Νορβηγία

Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής

Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Erik Stokstad («Science»): New rice variety could feed the planet without warming it

Μανιτάρια, ένα σύγχρονο ελληνικό θαύμα

Μανιτάρια, ένα σύγχρονο ελληνικό θαύμα
Τα μικροκλίματα της Ελλάδας, εξασφαλίζουν μεγάλη βιοποικιλότητα μανιταριών (Βασιλική Χρυσοστομίδου, «Καθημερινή», αναδημοσίευση «Δασαρχείο»)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Οι φλαμουριές ανθίζουν στο Σεράγεβο

Οι φλαμουριές ανθίζουν στο Σεράγεβο
Η λογοτεχνική δημοσιογραφία στα καλύτερά της - Azra Nuhefendić

Jürgen Habermas

Jürgen Habermas
¨Ολα τα κείμενα από το περιοδικό "Blätter für deutsche und internationale Politik"
(pdf, Γερμανικά)

Ρούντι Ντούτσκε, Ραλφ Ντάρεντορφ (Φράϊμπουργκ, 1968 - H «επί της στέγης του αυτοκινήτου συνομιλία»)

Ρούντι Ντούτσκε, Ραλφ Ντάρεντορφ (Φράϊμπουργκ, 1968 - H «επί της στέγης του αυτοκινήτου συνομιλία»)
Ο ήπιος επαναστάτης χωρίς δόγμα με τον φιλελεύθερο υποστηρικτή της κοινωνικής δικαιοσύνης και του Κέϋνς - Υπερβάσεις «φραγμάτων» σε μια εποχή που η Πολιτική γραφόταν με κεφαλαίο «Π»

The Roosevelt Institute

The Roosevelt Institute
Ελεωνόρα και Φραγκλίνος Ρούσβελτ - Πολιτική για καιρούς οικονομικής κρίσης

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ο εκ των υστέρων αποχαιρετισμός στον Λουκάνικο, κατά κόσμον Θόδωρο
(πέθανε τον Μάïο του 2014)

Ο εκ των υστέρων αποχαιρετισμός στον Λουκάνικο, κατά κόσμον Θόδωρο <br>(πέθανε τον Μάïο του 2014)
Ο σκύλος - σύμβολο μιας σκληρής εποχής, η προσωπικότητα του 2011 (Time)

Φιλιά εις τα παιδιά

Φιλιά εις τα παιδιά
Ένα κομμάτι Θεσσαλονίκης του χθές και του σήμερα

Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης:
Γιατί μεγαλώνει διαρκώς η κοινωνική ανισότητα

Christopher Lasch

Christopher Lasch
Ο καταναλωτισμός υπονομεύει τις αξίες της σταθερότητας και της αφοσίωσης, προπαγανδίζει
την καταστροφή της οικογενειακής ζωής

Jürgen Habermas - αφιέρωμα στο περιοδικό Esprit, 8/9-2015 (γαλλικά)

Jürgen Habermas - αφιέρωμα στο περιοδικό Esprit, 8/9-2015 (γαλλικά)
Βλέπει τον εαυτό του ως κοινωνιολόγο κυρίως, όμως είναι και ο «τελευταίος φιλόσοφος» ή μάλλον κάνει φιλοσοφική κοινωνιολογία και κοινωνιολογική φιλοσοφία- τι ζητά η φιλοσοφία σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς;

Ενρίκο Μπερλινγκουέρ

Ενρίκο Μπερλινγκουέρ
Hθικολόγος, συντηρητικός, εργατιστής, προπαγανδιστής της λιτότητας;¨Η επικριτής του καταναλωτισμού και της σπατάλης, για μια άλλη πολιτική ηθική, υπέρ του «μικρού» πολίτη;

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι