Πηγές: nooz.gr, «Καθημερινή» (Σωτήρης Νίκας: Απώλεια ελέγχου στην οικονομία, βουτιά στα έσοδα, εκτόξευση των οφειλών του Δημοσίου)
* Η ανάλυση του Joseph Schumpeter για τις αναπόφευκτες κυκλικές κρίσεις στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής εμπεριείχε την περίφημη έκφραση για «δημιουργική καταστροφή», δηλαδή για καταστροφή πλεονάζοντος κεφαλαίου (αυτού που έμενε ανενεργό, αυτού που είχε επενδυθεί σε υπερεπενδυμένους τομείς της οικονομίας ή σε απαξιωμένη τεχνολογία κτλ). Μέσω της καταστροφής αυτής, προκύπτει κατά τον αντιφατικό και ελάχιστα δημοκρατικό Σουμπέτερ χώρος για «νέα» καπιταλιστική ανάπτυξη από τις καινοτομικές μερίδες του κεφαλαίου με τελική κατάληξη έναν παγερό «σοσιαλισμό» με καπιταλιστικές επιχειρήσεις υπό κεντρικό έλεγχο. Όσο δεν συνειδητοποιείται σε πόσο δυσαρμονική κοινωνία και σε τι αποτυχημένο κράτος εξελίχτηκε υπό την καθοδήγηση των κοινωνικών και πολιτικών ελίτ της η μετεμφυλιακή Ελλάδα και δεν αντλούνται τα αναγκαία συμπεράσματα για δράση, η κρίση δεν μπορεί να περιέχει καμμιά ευκαιρία, ούτε καν για μια οδυνηρή αλλά «δημιουργική» καταστροφή. Είμαστε ως χώρα συνεχώς κολλημένοι στο βάλτο μιας ακόμη πιο σκληρής, της μη δημιουργικής καταστροφής, με εμμονή στη διατήρηση του μή βιώσιμου και αυταπατώμαστε διακομματικώς με τις αφηγήσεις του βαρώνου Μινχάουζεν.
* Η ανάλυση του Joseph Schumpeter για τις αναπόφευκτες κυκλικές κρίσεις στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής εμπεριείχε την περίφημη έκφραση για «δημιουργική καταστροφή», δηλαδή για καταστροφή πλεονάζοντος κεφαλαίου (αυτού που έμενε ανενεργό, αυτού που είχε επενδυθεί σε υπερεπενδυμένους τομείς της οικονομίας ή σε απαξιωμένη τεχνολογία κτλ). Μέσω της καταστροφής αυτής, προκύπτει κατά τον αντιφατικό και ελάχιστα δημοκρατικό Σουμπέτερ χώρος για «νέα» καπιταλιστική ανάπτυξη από τις καινοτομικές μερίδες του κεφαλαίου με τελική κατάληξη έναν παγερό «σοσιαλισμό» με καπιταλιστικές επιχειρήσεις υπό κεντρικό έλεγχο. Όσο δεν συνειδητοποιείται σε πόσο δυσαρμονική κοινωνία και σε τι αποτυχημένο κράτος εξελίχτηκε υπό την καθοδήγηση των κοινωνικών και πολιτικών ελίτ της η μετεμφυλιακή Ελλάδα και δεν αντλούνται τα αναγκαία συμπεράσματα για δράση, η κρίση δεν μπορεί να περιέχει καμμιά ευκαιρία, ούτε καν για μια οδυνηρή αλλά «δημιουργική» καταστροφή. Είμαστε ως χώρα συνεχώς κολλημένοι στο βάλτο μιας ακόμη πιο σκληρής, της μη δημιουργικής καταστροφής, με εμμονή στη διατήρηση του μή βιώσιμου και αυταπατώμαστε διακομματικώς με τις αφηγήσεις του βαρώνου Μινχάουζεν.
Κ.Π. Αναγνωστόπουλος - Αυτό είναι σοβαρό
(από το "books' journal", αναδημοσίευση "μη μαδάς τη μαργαρίτα")
Η κατάληξη του άρθρου, εν είδει υστερόγραφου:
Διακινδυνεύω μια πρόβλεψη. Όταν καταλαγιάσουν τα πράγματα και αποτιμηθεί ψύχραιμα το πεντάμηνο αυτής της θορυβώδους, αλαλουμοειδούς και επώδυνης για τη χώρα διαπραγμάτευσης, οι πολέμιοι της λιτότητας θα καταλογίσουν μεγάλες ευθύνες στον κ. Βαρουφάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ για υπονόμευση της αξιοπιστίας των πολιτικών κατά της λιτότητας. Εννοώ σοβαρούς μελετητές εντός και εκτός Ελλάδας. Όχι τους αιθεροβάμονες εντός και εκτός Ελλάδας. Η απουσία ενός στοιχειώδους σχεδίου με συγκεκριμένες, μη μαξιμαλιστικές προτάσεις υποκαταστάθηκε από ανοησίες (τζιχαντιστές), απειλές (Κούγκι), το «μια έτσι, μια αλλιώς» (θα πληρώνουμε στο διηνεκές το ΔΝΤ και δεν το πληρώνουμε).
Είναι απίστευτο ότι ούτε μια νέα ιδέα δεν ακούστηκε από ένα κίνημα που αυτοπροσδιορίζεται ως ριζοσπαστικό και προοδευτικό και ήθελε να αλλάξει την Ελλάδα και τη Ευρώπη.
Κ.Π. Αναγνωστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου