Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Μύνχάου: Το λάθος της Μέρκελ, το λάθος του Τσίπρα και η χαμένη ευκαιρία της Σοσιαλδημοκρατίας

του Βόλφγκανγκ Μύνχάου
  
© Der Spiegel: Wolfgang Münchau, Griechenland-Politik: Die verpasste Chance der SPD 8.6.2015

   
Κατά τον Μύνχάου, είναι μεγάλο ιστορικό λάθος της Μέρκελ να μη κατανοήσει την κρίση στη ζώνη του ευρώ ως ευκαιρία για εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης. Αντ΄ αυτού επέμενε σε μη ρεαλιστικές ρυθμίσεις, κανόνες και Κοινοτικές Συνθήκες. Τώρα, σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας, κινδυνεύει «να της έρθει ο λογαριασμός». 
Αντίστοιχα, το μεγάλο λάθος του Τσίπρα είναι η αδυναμία του να αναπτύξει απέναντι στην ανορθολογική εμμονή των δανειστών για περαιτέρω λιτότητα, ένα δικό του καλό σχέδιο, με το οποίο θα μπορούσε να προσελκύσει πολλούς φίλους από την Ευρώπη.
Ωστόσο, άν τώρα ο Αλέξης Τσίπρας «σπάει τα νεύρα» ακόμη και πολλών Σοσιαλδημοκρατών, αυτό είναι λάθος δικό τους, λέει ο γνωστός συντάκτης των FT και του Spiegel. Από την κρίση στη ζώνη του ευρώ θα εξαρτηθούν πολλά και για το μέλλον της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Και σε κάθε περίπτωση, οι Σοσιαλδημοκράτες μπορούν να βοηθήσουν για να αλλάξει η μή ρεαλιστική πολιτική της υπαγορευμένης λιτότητας.
   
Είναι φανερό και δεν χρειάζεται να κάνουμε  βαθειές αναλύσεις για το πως  σκέφτεται σήμερα για την Ελλάδα η κοινοβουλευτική ομάδα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU/CSU). Όμως, άν είναι πράγματι αλήθεια ότι το ελληνικό πρόβλημα σπάει τώρα και τα νεύρα πολλών Σοσιαλδημοκρατών, όπως είπε τόσο κοφτά ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz, τότε είναι πιθανό ότι σύντομα έρχεται η Grexit - το τέλος της συμμετοχής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.
Η κατάσταση των πνευμάτων μέσα στο Μεγάλο κυβερνητικό Συνασπισμό της Γερμανίας εξαρτάται από το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD). Η Μέρκελ μπορεί βέβαια να επιβάλλει μια συμβιβαστική λύση  για το ελληνικό πρόβλημα ακόμη και ενάντια στην πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του δικού της κόμματος. Αλλά όταν και οι Σοσιαλδημοκράτες κλείνονται στο καβούκι τους, τότε αυτό γίνεται πιο δύσκολο. Η στάση των Σοσιαλδημοκρατών είναι σημαντική.
Το μέλλον της Ελλάδα, βέβαια, δεν εξαρτάται πρωτίστως από τους Σοσιαλδημοκράτες. Το κρίσιμο ζήτημα είναι άν οι θέσεις του Αλέξη Τσίπρα και των κρατών-δανειστών της Ελλάδας μετακινηθούν ώστε να προσεγγίσουν μεταξύ τους.
Την περασμένη εβδομάδα τα μέτωπα σκλήρυναν σημαντικά. Για τον Jean-Claude Juncker ειπώθηκε πως ούτε καν απάντησε σε μια τηλεφωνική κλήση του Τσίπρα. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα γίνουν περαιτέρω συνομιλίες μέχρι να παρουσιάσει ένα νέο σχέδιο ο Τσίπρας. Αυτό θα πρέπει να γίνει την Τετάρτη. Αν ο Τσίπρας δεν κινηθεί μέχρι τότε, τα περιθώρια θα στενέψουν. Μετά θα επίκειται η χρεοκοπία της χώρας μέσα σε λίγες εβδομάδες. Αν συμβεί αυτό, η έξοδος της χώρας από τη ζώνη του ευρώ θα είναι ενδεχόμενη, αλλά σε καμμιά περίπτωση υποχρεωτικό ενδεχόμενο. 
Αυτά ως προς την κατάσταση. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται στο δρόμο προς την απώλεια μιας μοναδικής πολιτικής ευκαιρίας. Το μεγάλο, ιστορικό λάθος της Μέρκελ ήταν η αδυναμία της να κατανοήσει την κρίση στη ζώνη του ευρώ ως ευκαιρία για εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης. Αντ' αυτού, επέμενε σε μη ρεαλιστικές ρυθμίσεις, κανόνες και Κοινοτικές Συνθήκες.
Χωρίς αμφιβολία, το ευρώ γεννήθηκε πρόωρα. Το μεγάλο δίδαγμα αυτής της κρίσης είναι ότι μια νομισματική ένωση για να λειτουργεί σωστά χρειάζεται είτε κράτη-μέλη που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, όπως λόγου χάρη η Γερμανία και η Αυστρία, είτε μια πολιτική ένωση σε υψηλότερο επίπεδο από τα κράτη-μέλη. Η νομισματική ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα χωρίς πολιτική ένωση.
Το δεύτερο λάθος της Μέρκελ ήταν η επιμονή της για τις πολιτικές λιτότητας, η οποία βύθισε την Ελλάδα σε ύφεση που διαρκεί πέντε χρόνια. Γνωρίζουμε από την οικονομική ιστορία τι συμβαίνει σε χώρες που επιμένουν στη λιτότητα εν μέσω ύφεσης: συμβαίνει αυτό ακριβώς που έχει συμβεί στην Ελλάδα.
Τώρα οι δανειστές ζητούν περαιτέρω εξοικονομήσεις. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι παράλογο και ανορθολογικό, όπως σωστά δήλωσε ο Τσίπρας στη Βουλή των Ελλήνων. Σ' αυτό το σημείο έχει δίκιο. Το μεγάλο λάθος του είναι η αδυναμία να αναπτύξει ένα δικό του καλό σχέδιο, με το οποίο θα μπορούσε να προσελκύσει στο πλευρό του τους δυνητικούς φίλους που έχει στην Ευρώπη, ή τουλάχιστον μερικούς από αυτούς - λόγου χάρη κάποιους Σοσιαλδημοκράτες.
Δεν γκρινιάζουν μόνο στη Γερμανία 
Οι πιθανότητες για μια συμφωνία είναι σήμερα λιγότερες σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα. Για να καταλήξουν στο τέλος σε συμφωνία, θα πρέπει και οι δύο πλευρές να μετακινηθούν αρκετά. Ο Τσίπρας θα πρέπει να «καταπιεί» αρκετά δυσάρεστα πράγματα και οι δανειστές θα πρέπει να αναγνωρίσουν τουλάχιστον αυτό: ότι δεν πρέπει να σφίξουν και άλλο τη θηλειά της λιτότητας γύρω απο την Ελλάδα. Επίσης, να αναγνωρίσουν ότι στο τέλος, ένα μέρος του χρέους δεν θα εξοφληθεί.
Και οι δύο πλευρές, ελληνική κυβέρνηση και κυβερνήσεις των χωρών-δανειστών, θα δυσκολευτούν να κάνουν αποδεκτή τη συμφωνία στις χώρες τους. Δεν γκρινιάζουν μόνο στη Γερμανία αλλά και στη Φινλανδία, στη Σλοβενία, στη Σλοβακία και στα τρία κράτη της Βαλτικής. Και κανείς δεν ξέρει αν θα συμφωνήσουν η Ισπανία ή η Πορτογαλία. Έχουν εφαρμόσει τα μέτρα λιτότητας που τους ζητήθηκαν. Ειδικά η Ισπανία έχει και αυτή ένα ανερχόμενο αριστερό κόμμα, το Podemos,  που μοιάζει με τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά σημεία.
Είναι σαφές για μένα ότι η πολιτική της Μέρκελ για τη ζώνη του ευρώ είναι δημοφιλής στους Γερμανούς, και μάλιστα σε πολλούς αναγνώστες αυτής της στήλης. Όμως είμαι βέβαιος ότι αυτό θα αλλάξει, άν έλθει στους πολίτες ο λογαριασμός. Αυτό θα συμβεί σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας. Σε  τέτοια περίπτωση, η πολιτική της Μέρκελ θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση απώλεια ενός σχεδόν τριψήφιου αριθμού δισεκατομμυρίων ευρώ - και κανείς δεν ξέρει ποιά θα είναι τα επακόλουθα και παράπλευρα κόστη.
Θα συνιστούσα στους Σοσιαλδημοκράτες να χειριστούν την πολιτική της καγκελαρίου γα την Ελλάδα ως το σημείο θραύσης του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, αντί να ενισχύουν την πολιτική της Μέρκελ με λόγια και με έργα. Φοβάμαι ότι οι Σοσιαλδημοκράτες αφήνουν να χαθεί μέσα από τα χέρια τους μια μοναδική πολιτική ευκαιρία.
O Wolfgang Münchau είναι συντάκτης των Financial Times και του Spiegel

 

    
 

Στην Ελλάδα δεν έχουν Σχέδιο Β ούτε και Σχέδιο Α
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι