Μετά την Κρίση
επειδή κρίση είναι το άλλο όνομα του καιρού μας
Σάββατο 27 Απριλίου 2024
Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2023
This site has moved tο → Κρίση και Κριτική
Τετάρτη 3 Μαΐου 2023
Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, εμπορικό ισοζύγιο και Ελληνικοί παραμυθιόμυθοι περί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ
Κυριακή 12 Μαρτίου 2023
Παραπλανητικoί χειρισμοί (false flag operations)* σε διεκδικήσεις εγκυρότητας των αξιών - Αγώνες για αναγνώριση σε εποχή αποτυχίας - (Μέρος 3ο)
Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023
Αποδέσμευση και παρεμποδισμένες επικοινωνίες: Αγώνες
για αναγνώριση σε εποχή αποτυχίας - Ποια δικαιώματα
είναι έγκυρα, τί λογής αξίες, ποιών αξίες; (Μέρος 2ο)
H αστική πολιτική σκέψη άφησε πίσω της τις επιταγές των απαρχών της, τουλάχιστον εκείνες που είχαν εμφανιστεί στην ηπειρωτική Ευρώπη (στην εποχή του Καντ, του Τοκβίλ αλλά και του Χέγκελ). Οι αρχές της δέσμευσης («να πράττουμε έτσι ώστε οι αρχές που διέπουν τις πράξεις μας να θέλουμε να μπορούν να γίνουν κανόνες καθολικής ισχύος») έμοιαζαν τώρα άβολα εμπόδια για την έφοδο προς τον ουρανό. Οι φιλελεύθερες ιδέες για αυτοπροσδιορισμό του ανθρώπου, για ελευθερίες και για ατομικά δικαιώματα άρχισαν τώρα να αποδεσμεύονται από φυσικούς και κανονιστικούς περιορισμούς και όλα αυτά να γίνονται αντιληπτά, κυρίως και πρώτα-πρώτα, ως εργαλεία για επίτευξη στόχων υποκειμενικών, δηλαδή σε τελευταία ανάλυση απολιτικών. Στο έργο της αποδέσμευσης συνεργάστηκαν ανταγωνιστικά και οι τότε νεοφώτιστοι αντίπαλοι της αστικής τάξης. Ολόκληρη η πολιτική και ηθική σκέψη εισήλθε σε μια τρικυμιώδη φάση. Γύρω στο 1840, οι λεγόμενοι Νεαροί Εγελιανοί προσπάθησαν να βγάλουν από το φιλοσοφικό σύστημα του δασκάλου τους το απόλυτο πνεύμα (δηλαδή τον Θεό)· όμως, μην αντέχοντας τη θέση του κενή από έλλογο ον, εισήγαγαν λάθρα στη θέση αυτή μια φαντασίωση, έναν άνθρωπο με θεϊκές ιδιότητες. Αλλά ήταν οι ιδιότητες ενός Θεού λογικά ακατανόητου, Θεού απομακρυσμένου από τον «κτιστό κόσμο», Θεού του Καλβίνου και όχι των ρεαλιστών του μεσαιωνικού Αριστοτελισμού. Στον άνθρωπο αποδίδονταν ιδιότητες ενός νομιναλιστικού Θεού της γυμνής βούλησης και της αυθαιρεσίας.
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2022
Αγώνες για αναγνώριση σε εποχή κρίσης και αποτυχίας:
Σε ποιους αναγνωρίζονται αξίες και δικαιώματα; Τί λογής αξίες, ποια δικαιώματα; (Μέρος 1ο)
«[...] I do not mean that our times are particularly corrupt; all times are corrupt. I mean that Christianity, in spite of certain local appearances, is not, and cannot be within measurable time, ‘official.’ The World is trying the experiment of attempting to form a civilized but non-Christian mentality. The experiment will fail; but we must be very patient in awaiting its collapse; meanwhile redeeming the time: so that the Faith may be preserved alive through the dark ages before us; to renew and rebuild civilization, and save the World from suicide».T.S. Eliot (1931)
Αυτό που λέει ο πιστός Χριστιανός Έλιοτ, εκ πρώτης όψεως φαίνεται να εκπηγάζει από τις μεταφυσικές του πεποιθήσεις, οι οποίες αποκλείουν κάθε δυνατότητα αυτο-λύτρωσης του ανθρώπου ή κατάκτησης του «βασιλείου της ελευθερίας» αποκλειστικά με δικές του δυνάμεις. «Όλες οι εποχές είναι διεφθαρμένες». Τη δική του δεν τη βλέπει ως εξαίρεση. Αλλά για ό,τι αφορά τους τρέχοντες καιρούς και το εγχείρημα πολιτισμού και νοοτροπιών που επιχειρείται, ο Έλιοτ λέει κάτι πολύ συγκεκριμένο και είναι κατηγορηματικός: Μακροπρόθεσμα «αυτό το πείραμα θα αποτύχει».
Όμως αυτός ο ισχυρισμός του υπερβαίνει κατά πολύ το θρησκευτικό του πιστεύω. Μπορεί να διεκδικεί εγκυρότητα και χωρίς αυτό.
Ποιες μπορεί να είναι αιτίες μιας τέτοιας αποτυχίας εντός της ιστορίας; Πολύ συγκεκριμένες: Είτε μια ριζική ασυμβατότητα του «πειράματος» με αντικειμενικά ή οντολογικά δεδομένα όπως «η φύση του ανθρώπου» ή η φύση εν γένει (πράγμα που μπορεί και να δηλώνει ενδεχoμένως κακή διάγνωση ή αξιολόγηση εκ μέρους δρώντων ιστορικών παραγόντων που το προωθούν ενεργά, ή κακή εκτίμηση των ίδιων πόρων και δυνάμεων τους), είτε ασυμβατότητα μέσων και σκοπών· είναι λοιπόν φανερό ότι ο ισχυρισμός του Έλιοτ μπορεί να σταθεί και χωρίς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του, αλλά και δεν είναι μόνον ένα ηθικό-πολιτικό απόσταγμα της βιωμένης εμπειρίας του, όπως θα υπέθετε κανείς σκεπτόμενος ότι αυτά λέγονται στο Μεσοπόλεμο. Αυτό που μπορεί να οδηγεί σε τέτοια ιστορική αποτυχία είναι μη λειτουργικότητα, αποτυχία εντός του υλικού κόσμου. Αυτό που εννοεί πίσω από τις λέξεις και τις γραμμές, δεν είναι εύκολο να παρανοηθεί, παρεκτός κι αν θέλει κανείς να αποφύγει το πρακτικό νόημα της ετυμηγορίας του Έλιοτ: Τούτη η πολιτισμική τάξη πραγμάτων και οι επικρατούσες νοοτροπίες, τούτος ο τρόπος ζωής, όπως διαρκώς μεταλλάσσονται και ανασχηματίζονται μαζί με τις υλικές δυνάμεις του ισχύοντος παραγωγικού μοντέλου, δεν λειτουργούν. Δεν είναι βιώσιμα, επειδή «δεν στέκονται καλά» μέσα στα εγκόσμια.
Τούτοι εδώ είναι «σκοτεινοί χρόνοι», λέει, όπως ήταν άλλοι που προηγήθηκαν και πέρασαν. Θα πάρει καιρό μέχρι να περάσουν και αυτοί, ας είμαστε λοιπόν υπομονετικοί και «ας τους εξαγοράζουμε»· ας τους λυτρώνουμε από τη δουλεία σε «ανοίκειους θεούς», για να θυμηθούμε τον αλληγορικό τίτλο μιας διάλεξης του από το έτος 1933 (After Strange Gods), η οποία «δεν ήταν εγχείρημα λογοτεχνικής κριτικής». Και όπως έγραψε ο ίδιος στον πρόλογο, όταν εκείνη η διάλεξη δημοσιεύτηκε ως δοκίμιο, ο Έλιοτ «σε ρόλο μόνον ηθικού στοχαστή» («moralist»), μέσω
της ενασχόλησης με το έργο σύγχρονων συγγραφέων λογοτεχνίας είχε ως «στόχο του
ενδιαφέροντος συγκεκριμένες ιδέες». Ούτε και το ζητούμενο, το δέον γενέσθαι («να ανανεώσουμε και να ξαναχτίσουμε τον πολιτισμό, να σώσουμε τον κόσμο από την αυτοκτονία»), φαίνεται να το έβλεπε ως νεοφανές. Το έργο τούτο συνηθίζει να το ανεβάζει σε πολλές μορφές η ιστορία· κι όπως συνέβη πολλές φορές πριν, τώρα ξέρουμε ότι συνέβη μια ακόμη φορά μετά τα λόγια αυτά του Έλιοτ. Το 1945 απέχει μόνον 14 χρόνια από το 1931.
Όμως για μας, το σημαντικό είναι ότι ο Έλιοτ που μιλά το 1931 ακούγεται σαν να μιλά το 2022. Δεν ήταν στιγμιαία φωτογράφηση, αλλά ευρεία επισκόπηση καιρών που ήταν οι δικοί του και είναι οι δικοί μας.
Ωστόσο, αμέσως μετά, μπορεί να τεθεί το ερώτημα: Τι είναι αποτυχημένο ιστορικό πείραμα και τί επιτυχημένο; Τί είναι λειτουργική κοινωνία και τί δυσλειτουργική;
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022
Το φυσικό αέριο, οι τιμές, η κερδοσκοπία, η εισβολή στην Ουκρανία, η πανδημία - Τα δεδομένα και οι μύθοι
Αμέσως με την έναρξη της εισβολής (δηλαδή στο τέλος Φεβρουαρίου έως τις αρχές Μαρτίου 2022), και πριν την επιβολή κυρώσεων κατά του καθεστώτος στη Ρωσία, η τιμή αυτή κινήθηκε απότομα προς τα άνω και έφθασε μέχρι και ~340 €/ MWh. Μετά έπεσε το ίδιο απότομα στο επίπεδο των ~ 100 €/ MWh. Στην ίδια τιμή ~340 €/ MWh έφτασε για δεύτερη φορά τον Αύγουστο του 2022. Σε όλη την περίοδο από τον Ιούλιο του 2022 έως τον Οκτώβριο του 2022, με τις αβεβαιότητες γύρω από τους αγωγούς, τους προμηθευτές και τις προμήθειες φυσικού αερίου, η τιμή αυτή παρέμενε ψηλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, και μάλιστα πάνω από τα ~ 200 €/ MWh
Σημειωτέον ότι τιμή συμβολαίων αγοράς ~185 €/ MWh καταγράφηκε και πολύ πριν την εισβολή στην Ουκρανία, στην όψιμη περίοδο της πανδημίας Covid (συγκεκριμένα στις 20 Δεκεμβρίου 2021).