Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μετά τη νίκη του στο δημοψήφισμα (προσωπική του επιτυχία σε μεγάλο βαθμό) βρίσκεται μπροστά στην εξής παράδοξη κατάσταση:
Από καθαρά πολιτική άποψη, μέσα στην
Ελλάδα, τόσο στο όλο πολιτικό σκηνικό όσο και ειδικά μέσα στο κόμμα του,
είναι παντοδύναμος και αδιαφιλονίκητος. Χωρίς
αντίπαλο. Στο ζενίθ της πολιτικής διαδρομής του.
Στο ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο είναι πολύ αδύναμος. Χωρίς ισχυρούς συμμάχους (τι να σου κάνει μόνον η υποστήριξη του Ποδέμος και του αυστριακού σοσιαλιστή καγκελάριου Φάϊμαν;). Κυρίως, χωρίς λεφτά. Με τράπεζες και κράτος κουφάρια. Με την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι του ως το φάσμα μιας καταστροφής που συμ-προκάλεσε ο ίδιος, δηλαδή ως ξεφτίλα του αιώνα. Στο ναδίρ της πορείας του.
Πως θα επιβιώσει μέσα σ' αυτή την παράδοξη ανισορροπία και ασυμμετρία ισχύος; Υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές λύσεις και οι συνδυασμοί τους. Χρειάζεται μόνον κλασική πολιτική τακτική. Ίσως με ενισχυμένη δόση μακιαβελισμού, ξέροντας ότι τη στιγμή του κινδύνου και της μεγάλης ανάγκης, ο μεσοβέζικος δρόμος, ο συμβιβασμός με τις ανασταλτικές δυνάμεις της παρακμής οδηγεί συνήθως στη μεγάλη καταστροφή. Λόγου χάρη (γραμμένα εδώ με σκόπιμα προκλητικό τρόπο):
1. Αυτό που υπονόησε ο Γιόζεφ Γιόφφε της εφημερίδας «Die Zeit»: «Άνγκελα, Φρανσουά, πως θα ξεφορτωθειτε το πτώμα μου; Ξέρω, ούτε της Κύπρου το μικρό πτωματάκι δεν σας βάστηξε να ξεφορτωθείτε».
2. Υποχώρηση με «επιθετικό ελιγμό», δηλ. άμεσες καταιγιστικες μεταρρυθμίσεις (πραγματικές μεταρρυθμίσεις όπως π.χ. αυτές που συνιστά ο Νιλς Καντρίτσκε και όχι νεοφιλελεύθερη «μεταρρυθμιστική» ρητορεία). Πότε θα μπορέσει, άν όχι τώρα;
3. Μια «Νύχτα Μεγάλων Μαχαιριών» εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της ελληνικής κυβέρνησης. Προς παραδειγματισμόν όσων επιμένουν σε προσωπική ή φραξιονιστική ατζέντα. Μια επίδειξη δύναμης εκεί όπου μπορεί, ενδεχομένως για να καλύψει την υποχώρηση έξω.
Στο ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο είναι πολύ αδύναμος. Χωρίς ισχυρούς συμμάχους (τι να σου κάνει μόνον η υποστήριξη του Ποδέμος και του αυστριακού σοσιαλιστή καγκελάριου Φάϊμαν;). Κυρίως, χωρίς λεφτά. Με τράπεζες και κράτος κουφάρια. Με την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι του ως το φάσμα μιας καταστροφής που συμ-προκάλεσε ο ίδιος, δηλαδή ως ξεφτίλα του αιώνα. Στο ναδίρ της πορείας του.
David Tibet - Great and the Small |
David Tibet - Uwe Henneken:
The bad stars prepare for bloodface
|
Πως θα επιβιώσει μέσα σ' αυτή την παράδοξη ανισορροπία και ασυμμετρία ισχύος; Υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές λύσεις και οι συνδυασμοί τους. Χρειάζεται μόνον κλασική πολιτική τακτική. Ίσως με ενισχυμένη δόση μακιαβελισμού, ξέροντας ότι τη στιγμή του κινδύνου και της μεγάλης ανάγκης, ο μεσοβέζικος δρόμος, ο συμβιβασμός με τις ανασταλτικές δυνάμεις της παρακμής οδηγεί συνήθως στη μεγάλη καταστροφή. Λόγου χάρη (γραμμένα εδώ με σκόπιμα προκλητικό τρόπο):
1. Αυτό που υπονόησε ο Γιόζεφ Γιόφφε της εφημερίδας «Die Zeit»: «Άνγκελα, Φρανσουά, πως θα ξεφορτωθειτε το πτώμα μου; Ξέρω, ούτε της Κύπρου το μικρό πτωματάκι δεν σας βάστηξε να ξεφορτωθείτε».
2. Υποχώρηση με «επιθετικό ελιγμό», δηλ. άμεσες καταιγιστικες μεταρρυθμίσεις (πραγματικές μεταρρυθμίσεις όπως π.χ. αυτές που συνιστά ο Νιλς Καντρίτσκε και όχι νεοφιλελεύθερη «μεταρρυθμιστική» ρητορεία). Πότε θα μπορέσει, άν όχι τώρα;
3. Μια «Νύχτα Μεγάλων Μαχαιριών» εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της ελληνικής κυβέρνησης. Προς παραδειγματισμόν όσων επιμένουν σε προσωπική ή φραξιονιστική ατζέντα. Μια επίδειξη δύναμης εκεί όπου μπορεί, ενδεχομένως για να καλύψει την υποχώρηση έξω.
…..υπάρχουν και άλλες διαθέσιμες τακτικές κινήσεις.
Όπως η συντριπτική εσωκομματική ήττα του Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με το 40 % της διαφωνούντες ή με το αποτρεπτικό για συμφωνία κείμενο των 49 βουλευτών «εξαερώθηκε» και μετετράπη σε νίκη Τσίπρα με το δημοψήφισμα, έτσι και η διαφαινόμενη υποχώρηση και ήττα στην ΕΕ, λόγω της ασυμμετρίας εξωτερικής και εσωτερικής ισχύος μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε μια ακόμη νίκη εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Όπως η συντριπτική εσωκομματική ήττα του Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με το 40 % της διαφωνούντες ή με το αποτρεπτικό για συμφωνία κείμενο των 49 βουλευτών «εξαερώθηκε» και μετετράπη σε νίκη Τσίπρα με το δημοψήφισμα, έτσι και η διαφαινόμενη υποχώρηση και ήττα στην ΕΕ, λόγω της ασυμμετρίας εξωτερικής και εσωτερικής ισχύος μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε μια ακόμη νίκη εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Ποιός θα μπορέσει να του αντισταθεί τώρα, με τρόπο πειστικό και δημοκρατικά υποστηρίξιμο, άν επιτέλους εισαγάγει, λόγου χάρη, ειδική νομοθεσία που καθιστά
τη διαφθορά στον κρατικό μηχανισμό και τη μεγάλη φοροδιαφυγή «ιδιώνυμα
αδικήματα»; Οι ηττημένοι διαπλεκόμενοι καναλάρχες – εθνικοί προμηθευτές
και οι εφοπλιστές; Άλλοι ολιγάρχες, Έλληνες, λοιποί Ευρωπαίοι ή Ρώσοι; Η Αριστερή Πλατφόρμα; Η ισοπεδωμένη Νέα Δημοκρατία; Θεσμικοί παράγοντες, από πρώην πρωθυπουργούς μέχρι την Πρόεδρο της Βουλής;
Ασφαλώς ο Τσίπρας τώρα μπορεί. Σύντομα θα δούμε και άν θέλει.
Ασφαλώς ο Τσίπρας τώρα μπορεί. Σύντομα θα δούμε και άν θέλει.
Γ. Ρ.
Update 10.7.2015
Μετά το δημοψήφισμα: Η ελληνική πρόταση για τη διαπραγμάτευση και σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) - 10.7.2015, "Ναυτεμπορική" - pdf, ολόκληρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου