Στο δεύτερο μνημόνιο προβλέπεται άμεση νομοθέτηση από τη Βουλή του εγγυημένου κατώτερου εισοδήματος σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ειδικά στο θέμα αυτό - και ανεξαρτήτως όλων των άλλων - κοινωνικά ευαίσθητο είναι το μνημόνιο και κοινωνικά αναίσθητη η παρούσα κυβέρνηση (όσο και η προκάτοχός της των Σαμαροβενιζέλων) που αρνείται ή καθυστερεί να ανακουφίσει κάπως τους ασθενέστερους των ασθενέστερων.
Γιατί αρνήθηκαν και αρνούνται «να ζυμώσουν», και, το πολύ-πολύ, «σαράντα μέρες κοσκινίζουν» με δήθεν πιλοτικές εφαρμογές; Είναι απλό. Διότι οι άνθρωποι που δικαιούνται αυτά τα στοιχειώδη, μεταξύ αυτών και οι πραγματικοί άνεργοι (το 90 % των πραγματικών ανέργων δεν λαμβάνουν επίδομα ανεργίας), συχνά δεν ψηφίζουν. Και σε κάθε περίπτωση, αυτοί δεν είναι ή δύσκολα γίνονται κομματικοί πελάτες. Ενώ οι συνταξιούχοι συνήθως ψηφίζουν.
Προτιμά λοιπόν η κυβέρνηση - όπως επιχείρησε και η προηγούμενη με το περιβόητο «κοινωνικό μέρισμα» σε συνταξιούχους «ειδικών μισθολογίων» κτλ - να δίνει έκτακτες, εφάπαξ παροχές στους δυνητικούς ψηφοφόρους, ώστε να τους δεσμεύει πελατειακά, δηλαδή «να της χρωστάνε χάρη» κάποιοι πολίτες, αντί να δημιουργήσει έναν αναγκαίο μόνιμο θεσμό του κράτους πρόνοιας.
Η «παροχή» δημουργεί δυνητικούς κομματικούς πελάτες. Ο μόνιμος θεσμός δεν «υποχρεώνει» κανέναν: Με την νομοθέτηση του γίνεται αυτομάτως ένα αυτονόητο του κράτους πρόνοιας και της δημοκρατίας.
Για τον ίδιο λόγο καθυστερεί - σκόπιμα ή από αδιαφορία, λίγο διαφέρει ως αποτέλεσμα - η υπεσχημένη στους πολίτες υποχρέωση να συνταχθεί περιουσιολόγιο. Με το περιουσιολόγιο συν καλό συντονισμό των φορολογικών βάσεων δεδομένων, που σημαίνει διαφανή εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, το ποιοί χρειάζονται πιο πολύ την στοχευμένη συνδρομή του κράτους πρόνοιας και ποιοί όχι, θα γίνει πιο διαφανές. Και όσο πιο διαφανές, τόσο πιο δύσκολο γίνεται το ψάρεμα πελατών και δυνητικών ψηφοφόρων μέσω αδιαφανών «παροχών» σε αδύναμους ή όχι και τόσο αδύναμους.
Για τον ίδιο λόγο καθυστερεί - σκόπιμα ή από αδιαφορία, λίγο διαφέρει ως αποτέλεσμα - η υπεσχημένη στους πολίτες υποχρέωση να συνταχθεί περιουσιολόγιο. Με το περιουσιολόγιο συν καλό συντονισμό των φορολογικών βάσεων δεδομένων, που σημαίνει διαφανή εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, το ποιοί χρειάζονται πιο πολύ την στοχευμένη συνδρομή του κράτους πρόνοιας και ποιοί όχι, θα γίνει πιο διαφανές. Και όσο πιο διαφανές, τόσο πιο δύσκολο γίνεται το ψάρεμα πελατών και δυνητικών ψηφοφόρων μέσω αδιαφανών «παροχών» σε αδύναμους ή όχι και τόσο αδύναμους.
Τίποτε παράδοξο. Το ελληνικό πελατειακό κράτος (που είναι κατά πρώτο λόγο παρεοκρατικό και επακόλουθο αυτού είναι ο κομματικός φεουδαρχισμός), έχει τεράστιες δυνάμεις αυτοσυντήρησης. Ποιοί δεν το ήξεραν;
Γ. Ρ.
Δύο άρθρα - της Κάθι Γουήκς και της Αλίσσα Μπατιστόνι (© Dissent Magazine): Βασικό εισόδημα εγγυημένο για όλους: κοινωνικά δίκαιο, οικολογικά ευεργετικό, πολιτικά καινοτόμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου