Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Έκτακτες πελατειακές «παροχές» σε συνταξιούχους και άλλους ή εγγυημένο κατώτερο εισόδημα, μόνιμος θεσμός του κράτους πρόνοιας;

Στο δεύτερο μνημόνιο προβλέπεται άμεση νομοθέτηση από τη Βουλή του εγγυημένου κατώτερου εισοδήματος σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ειδικά στο θέμα αυτό - και ανεξαρτήτως όλων των άλλων - κοινωνικά ευαίσθητο είναι το μνημόνιο και κοινωνικά αναίσθητη η παρούσα κυβέρνηση (όσο και η προκάτοχός της των Σαμαροβενιζέλων) που αρνείται ή καθυστερεί να ανακουφίσει κάπως τους ασθενέστερους των ασθενέστερων.
Γιατί αρνήθηκαν και αρνούνται «να ζυμώσουν», και, το πολύ-πολύ, «σαράντα μέρες κοσκινίζουν» με δήθεν πιλοτικές εφαρμογές; Είναι απλό. Διότι οι άνθρωποι που δικαιούνται αυτά τα στοιχειώδη, μεταξύ αυτών και οι πραγματικοί άνεργοι (το 90 % των πραγματικών ανέργων δεν λαμβάνουν επίδομα ανεργίας), συχνά δεν ψηφίζουν. Και σε κάθε περίπτωση, αυτοί δεν είναι ή δύσκολα γίνονται κομματικοί πελάτες. Ενώ οι συνταξιούχοι συνήθως ψηφίζουν.
Προτιμά λοιπόν η κυβέρνηση - όπως επιχείρησε και η προηγούμενη με το περιβόητο «κοινωνικό μέρισμα» σε συνταξιούχους «ειδικών μισθολογίων» κτλ - να δίνει έκτακτες, εφάπαξ παροχές στους δυνητικούς ψηφοφόρους, ώστε να τους δεσμεύει πελατειακά, δηλαδή «να της χρωστάνε χάρη» κάποιοι πολίτες, αντί να δημιουργήσει έναν αναγκαίο μόνιμο θεσμό του κράτους πρόνοιας.
Η «παροχή» δημουργεί δυνητικούς κομματικούς πελάτες. Ο μόνιμος θεσμός δεν «υποχρεώνει» κανέναν: Με την νομοθέτηση του γίνεται αυτομάτως ένα αυτονόητο του κράτους πρόνοιας και της δημοκρατίας.
Για τον ίδιο λόγο καθυστερεί - σκόπιμα ή από αδιαφορία, λίγο διαφέρει ως αποτέλεσμα - η υπεσχημένη στους πολίτες υποχρέωση να συνταχθεί περιουσιολόγιο. Με το περιουσιολόγιο συν καλό συντονισμό των φορολογικών βάσεων δεδομένων, που σημαίνει διαφανή εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, το ποιοί χρειάζονται πιο πολύ την στοχευμένη συνδρομή του κράτους πρόνοιας και ποιοί όχι, θα γίνει πιο διαφανές. Και όσο πιο διαφανές, τόσο πιο δύσκολο γίνεται το ψάρεμα πελατών και δυνητικών ψηφοφόρων μέσω αδιαφανών «παροχών» σε αδύναμους ή όχι και τόσο αδύναμους. 
Τίποτε παράδοξο. Το ελληνικό πελατειακό κράτος (που είναι κατά πρώτο λόγο παρεοκρατικό και επακόλουθο αυτού είναι ο κομματικός φεουδαρχισμός), έχει τεράστιες δυνάμεις αυτοσυντήρησης. Ποιοί δεν το ήξεραν;
Γ. Ρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι