Χάννα Άρεντ: Γέννηση, άνθρωπος, κόσμος

Αντρέι Ρουμπλιόφ, Η Γέννηση (1405, Καθεδρικός Ναός του Ευαγγελισμού,

Κρεμλίνο, Μόσχα): Ο Παράδεισος μέσα στη σπηλιά

Το θαύμα που διασώζει τον κόσμο, την σφαίρα των ανθρώπινων υποθέσεων, από την αναμενόμενη, «φυσική» του κατάρρευση, είναι σε τελευταία ανάλυση το γεγονός της γέννησης, πάνω στο οποίο θεμελιώνεται οντολογικά η ικανότητα της πράξης. Είναι, με άλλους λόγους, η γέννηση των νέων ανθρώπων και το καινούργιο ξεκίνημα, η πράξη για την οποία είναι ικανοί χάρη στην γέννησή τους. Μόνον η ολοκληρωμένη βίωση αυτής της ικανότητας μπορεί να αποδώσει στις ανθρώπινες υποθέσεις πίστη και ελπίδα, τα δύο αυτά θεμελιώδη χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης, τα οποία η ελληνική αρχαιότητα αγνόησε παντελώς, υποτιμώντας την διατήρηση της πίστης ως μια ασυνήθιστη και όχι πολύ σπουδαία αρετή και συμπεριλαμβάνοντας την ελπίδα μεταξύ των κακών της αυταπάτης μέσα στο κουτί της Πανδώρας. Αυτή ακριβώς η πίστη στον κόσμο και η ελπίδα για τον κόσμο βρίσκουν την πιο μεγαλειώδη και σαφή έκφρασή τους στα λίγα λόγια, με τα οποία τα Ευαγγέλια αναγγέλουν τα «καλά νέα» τους: «Παιδίον εγεννήθη ημίν».

 

Χάννα Άρεντ: Vita Activa (ελλ. έκδοση: Η Ανθρώπινη Κατάσταση, μετάφραση Στέφανου Ροζάνη, Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου, εκδ. «Γνώση», 1986)

  

 

Στον ιστότοπο Μετά την Κρίση:
  

Γιάκομπ Άουγκστάιν: Η θρησκεία ως κοινωνική ουτοπία: Η εναλλακτική λύση του Ιησού
 
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι - Στάνισλαβ Λέμ: «Σολάρις» ή πώς η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου
 
Ρότζερ Κίμπαλλ: Η σκοτεινή νύχτα της ψυχής. Για την «Εξέγερση των Ελίτ και την Προδοσία της Δημοκρατίας» (για τον Christopher Lasch)
 
Πηγές της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη στον κλασικό Χριστιανισμό (από την Επί του Όρους Ομιλία)
 
Τόμας Στερνς Έλιοτ: Από την Τετάρτη των Τεφρών