Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Η Ευρώπη δυσκολεύεται, ο περίγυρος καταρρέει. Διαρκώς. Όλο και πιο κοντά, όλο και πιο επίφοβα

 (Με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση στην Τουρκία)
Αλεξάντερπλατς, Βερολίνο
Πρίν από ένα χρόνο (Τρίτη, 9 Σεπτεμβρίου 2014, Η παλιά Ευρώπη αγκομαχά στον κατήφορο. Όμως ο περίγυρος καταρρέει), στον ιστότοπο αυτό γράφονταν πράγματα όπως αυτά:
Η ΕΕ και η ζώνη του ευρώ εξακολουθούν να πορεύονται διαμέσου της κρίσης που δεν νικήθηκε και παίρνει νέες μορφές: η κρίση εξαπλώνεται τώρα σαν βάλτος και προς τον πυρήνα, όχι μόνον στην περιφέρεια...
 ... Όμως η ΕΕ παραμένει περιοχή σχετικής ηρεμίας: εδώ συμβαίνει επίπονη αλλά ειρηνική σύγκρουση αντίπαλων κοινωνικών συμφερόντων και διαφορετικών ιδεών, ωστόσο και αναζήτηση κοινών διεξόδων, την ώρα που ο περίγυρος καταρρέει στο χάος πολεμικών συγκρούσεων χωρίς διέξοδο, από την Λιβύη, την Παλαιστίνη, το Ισραήλ και το Ιράκ, μέχρι τα σύνορα της Ουκρανίας με τη Ρωσία.
Ως πότε θα αυτοκαταστρέφεται ο αραβικός κόσμος, από το Μαγκρέμπ μέχρι το Ιράκ; Προφανώς το μεγάλο πρόβλημά του δεν είναι [όπως μερικοί νομίζουν] το Ισραήλ με το δικό του μερίδιο σε μια αδιέξοδη πολιτική. Η απόλυτη αυτοκαταστροφή στο Ιράκ και στη Συρία, ο θλιβερός δρόμος της Αιγύπτου από την αδιέξοδη εξέγερση της πλατείας Ταχρίρ στη στρατιωτική δικτατορία, η ουσιαστική διάλυση της Λιβύης, [...] “ο καθένας εναντίον των άλλων και ο Αλλάχ εναντίον όλων”, ελάχιστη σχέση έχουν με την Ισραηλινή πολιτική μυωπία.
Ως πότε το “ενδιάμεσο μαξιλάρι” της Τουρκίας, υβρίδιου του ισλαμικού και του ευρωπαϊκού κόσμου, θα αντέχει και θα μπορεί να απορροφά τους Μεσανατολικούς κραδασμούς που έρχονται από κοινωνίες ολικά κατεστραμμένες, και να εμποδίζει έτσι να γίνει μετάσταση του Αραβικού χάους και σε έδαφος ευρωπαϊκό;
Από τότε, η κατάρρευση του περίγυρου, με επίκεντρο των δονήσεων τη Μέση Ανατολή και τις αφροασιατικές ακτές της Μεσογείου, συνεχίζει να παίρνει όλο και πιο καταστροφικές μορφές. Εν μέσω της τεράστιας προσφυγικής κρίσης, που θέτει σε πρωτόγνωρη δοκιμασία τα συστήματα διακυβέρνησης στην ηπειρωτική Ευρώπη, αποκτώντας διαστάσεις Μεγάλης Μετανάστευσης των Λαών (ως προς τα μεγέθη του διακινούμενου πλήθους αρχίζει να θυμίζει εκείνη που σημάδεψε το τέλος της αρχαίας περιόδου της ιστορίας και την είσοδο στη μεσαιωνική), φτάσαμε στη μεγάλη τρομοκρατική επίθεση στην Άγκυρα με τους 100 σχεδόν νεκρούς, σε περίοδο προεκλογική για την Τουρκία. 
Άγκυρα 14.10.2015, διαμαρτυρία για την απαγόρευση ενημέρωσης
Το δολοφονικό γεγονός υπογραμμίζει με έντονο και πικρό τρόπο αυτό το αγωνιώδες ερώτημα για την κοντινή γειτονιά μας. Το σύννεφο της πραγματικής καταιγίδας πλησιάζει πολύ κοντά, οι βροντές ακούγονται δίπλα μας. 
Ως χώρα και ως ενοποιούμενη Ευρώπη, τα προηγούμενα επτά χρόνια μοιάζαμε κάπως με τον  άμυαλο βοσκό, που βλέποντας τις φοβερές σκιές της οικονομικής πτώσης φώναζε «λύκος, λύκος». Αν τώρα το ελληνικό και το ευρωπαϊκό «μαντρί» εκτεθούν σε πολύ πιο θανάσιμους κινδύνους, θα έχουν άραγε οι άμυαλοι βοσκοί και τα αργόστροφα άν και καλοθρεμμένα μαντρόσκυλα της Αθήνας, των Βρυξελλών (και της Ουάσιγκτων, με τα τερατώδη λάθη της στη διεθνή πολιτική κατά την περίοδο πρίν τον Ομπάμα), την ευφυία και την υπευθυνότητα που χρειάζεται για να μπορούν να το υπερασπιστούν; Πώς; Πρώτα-πρώτα και πάνω απ' όλα, βάζοντας τα δυνατά τους για να ειρηνεύσει κάπως ο απειλητικός περίγυρος και για να σωθούν ζωές και ελπίδες για το μέλλον. Να υπάρξουν ελπίδες για μέλλον ακόμη και εκεί, στους τόπους του ζόφου. Για Άραβες, Τούρκους, Κούρδους, Μουσουλμάνους, Χριστιανούς, Εβραίους ή άλλους.
Για μας μιλά ο μύθος, φυσικά και για τους «βοσκούς της συμφοράς». Ήδη πριν ένα χρόνο, οι ικανότητές τους δεν φαίνονταν λαμπρές:
Μπορεί άραγε αυτό το πολιτικό προσωπικό, μια ολόκληρη πολιτική τάξη των σημερινών 40ρηδων έως 70ρηδων πολιτικών, επιχορηγούμενη από ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που όταν έρχονται τα δύσκολα δεν μπορεί να σταθεί όρθιο στον ιδιωτικό τομέα (και χρειάζεται το δημόσιο θησαυροφυλάκιο, δηλαδή τεχνητή αναπνοή από τους φορολογούμενους), να έλθει σε σύγκρουση με τα ωμά συμφέροντά του, τα προσωπικά και συλλογικά ως ομάδα, και να κυττάξει μέσα στο βάραθρο που άνοιξε; 
Η όποια αισοδοξία μπορεί να έλθει κυρίως από την ίδια σταθερή και αξιόπιστη πηγή, αυτήν που είχε πάντα:
Ο αποφασιστικός παράγοντας για το τί μέλλει γενέσθαι είναι σε τελευταία ανάλυση οι συνήθεις πολίτες της Ευρώπης, οι μη ευκατάστατοι: οι οποίοι, αντίθετα από τους κομματικούς πολιτικούς και τις ιδιοτελείς ελίτ που αντιμάχονται μεταξύ τους για απόλυτη συγκέντρωση χλιδής και πλούτου, δεν είναι απέναντι στις κυβερνήσεις ή τις αντιπολιτεύσεις· είναι αποκάτω (Ντάνιλο Κις). Θα μπορέσουν αυτοί οι πολίτες (και πότε;) να δείξουν την δική τους δύναμη, να αντιστρέψουν πάλι την αναποδογυρισμένη πολιτική σοφία, να την ξαναστήσουν με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω; Θα καταφέρουν να εξαναγκάσουν τους πολιτικούς να λένε πάλι, όπως παλιά, το χρήμα πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς;  
Όπως στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του σοφού Τόλκιν, η σωτηρία, όταν είναι να έλθει, έρχεται από «τους κάτω», από τους ταπεινούς και αδύναμους. Το μόνο όπλο που χρειάζονται αυτοί, είναι το θάρρος του ενεργού πολίτη, το αλλού λεγόμενο civil courage.
Γ. Ρ.
Άγκυρα, 10.10.2015


Μετά την Κρίση: 
   
Χένρικ Μύλλερ: Κόσμος χωρίς σύνορα, ψευδαισθήσεις στα εθνικά κράτη
  
  
Ευαγγελία Μπίφη : Ο τρίχρονος Αϊλάν στοιχειώνει την Ευρώπη -  Mια θάλασσα στην Ευρώπη:  Αιγαίο, o μύθος πέθανε, ξεβράζει νεκρά παιδιά
     
 
   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι