Κοινωνική ανισότητα στην Ελλάδα: Όπως στις ΗΠΑ, λίγο χειρότερα. «Μήνυμα» από την Morgan Stanley. Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό και οι εγχώριες ελίτ ακούν;

MS: Inequality in the US is about the same as Portugal, Italy, Greece and Spain

Here is Morgan Stanley's new ranking of the most-equal, and least-equal, rich countries: Inequality in the US is about the same as Portugal, Italy, Greece and Spain

  

Morgan Stanley: Στο «Top 3» των ανεπτυγμένων οικονομιών με τις μεγαλύτερες ανισότητες η Ελλάδα.

Στη νότια Ευρώπη (μαζί με τις ΗΠΑ) βρίσκονται οι οικονομίες του ανεπτυγμένου κόσμου όπου παρατηρούνται οι μεγαλύτερες ανισότητες, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την τρίτη θέση πίσω από την Πορτογαλία και την Ιταλία, σύμφωνα με έκθεση της Morgan Stanley.

Η Morgan Stanley προειδοποιεί ότι η επίμονη ανισότητα πλήττει την οικονομική ανάπτυξη μακροπρόθεσμα. 

(Ναυτεμπορική)

Αλέξανδρος Αυλωνίτης («Έθνος»): Και οι λίστες της φοροδιαφυγής θέλουν τον... Γερμανό τους

Εναντίον της μελαγχολίας των αριστερών -3. Μαρσέλ Γκωσέ: Για την αναβίωση της Αριστεράς

Ο Adam Puchejda (Kultura Liberalna, Βαρσοβία) συζητά με τον Marcel Gauchet
   

© Kultura Liberalna 241 (34/2013): Zygmunt Bauman, Krzysztof Pomian, Marcel Gauchet, Michael Kazin: The 21st Century. A World Without The Left? - 20.8.2013

   

A.P.: Πως βλέπετε την Αριστερά του μέλλοντος; Ως κοινωνική πρωτοπορία, πράσινη, προσανατολισμένη πιο πολύ προς τα ανθρώπινα δικαιώματα παρά προς την αναδιανομή, όπως π.χ. προτείνεται από τον Jacques Julliard; Ή μήπως πιο συντηρητική από κοινωνική σκοπιά, επικεντρωμένη στην οικονομία και επιφυλακτική προς την ευρωπαϊκή ενότητα;
    
M.G.: Αναπόφευκτα θα έχει λίγα από όλα αυτά τα στοιχεία, όπως τα περιγράφει ο Julliard. Σήμερα κανένα κόμμα δεν μπορεί να κάνει χωρίς την οικολογία. Φυσικά η Αριστερά θα συνεχίσει, αν και σε μικρότερο βαθμό, να υποστηρίζει την οικονομική αναδιανομή. Θα συνεχίσει να εμπνέεται από το ενδιαφέρον για την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν μπορούν να γίνουν πράξη νέα πράγματα με κάποιο θαυματουργικό τρόπο. Δεν θα υπάρξει νέα Αριστερά εντελώς διαφορετική από την παλιομοδίτικη Αριστερά. Πιστεύω ότι η Αριστερά θα δώσει κυρίως έμφαση στην αλλαγή κατεύθυνσης για ό,τι αφορά τη μείωση του ρυθμού της οικονομικής ανάπτυξης: για την απομάκρυνση από την ανάπτυξη ως φετίχ. Με δεδομένο το επίπεδο πλούτου και κατανάλωσης στις κοινωνίες μας, αυτό το φετίχ της ανάπτυξης καταντά σκέτος παραλογισμός. Το βλέπουμε πια καθαρά: Ο πλούτος δεν είναι αυτοσκοπός. Αν η Αριστερά κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, έχει κατά τη γνώμη μου πολλές αρετές: Αντικατοπτρίζονται και συνοψίζονται στις ιδέες της για την κοινωνία.

Εναντίον της μελαγχολίας των αριστερών - 2. Μάικλ Κέιζιν: Οι αριστερές ιδέες είναι ακόμη ζωντανές

Ο Adam Puchejda (Kultura Liberalna, Βαρσοβία) συζητά με τον Michael Kazin

  

© Kultura Liberalna 241 (34/2013): Zygmunt Bauman, Krzysztof Pomian, Marcel Gauchet, Michael Kazin : The 21st Century. A World Without The Left? - 20.8.2013

       
   
Μια Αριστερά που δεν θα έχει τις ρίζες της μέσα στα κοινωνικά κινήματα, παλιά, νέα, ή σ' αυτά που μέλλει να γεννηθούν, δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά “une gauche caviar”: μια αριστοκρατική Αριστερά «του χαβιαριού και της σαμπάνιας».
  

Παρατηρούμε τον συνεχιζόμενο κατακερματισμό αυτού του συνόλου ανθρώπων που θεωρείται ότι ανήκει στην Αριστερά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλοί από εκείνους που ενδιαφέρονται σε βάθος για την οικολογία, για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή για την αναδιανομή, ούτε καν βλέπουν τους εαυτούς τους ως αριστερούς και προτιμούν κάποιο άλλο όρο. Αυτό συμβαίνει εν μέρει, επειδή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συχνά περιγράφουν ως «Αριστερά» την επικρατούσα τάση του Δημοκρατικού Κόμματος, το οποίο, κατά τους ριζοσπάστες διαφόρων αποχρώσεων, θεωρείται ως αναπόσπαστο μέρος του «κατεστημένου».

Fot_Chris Jones_Źródło Flickr

Εναντίον της μελαγχολίας των αριστερών - 1. Ζίγκμουντ Μπάουμαν: Πως θα είναι η Αριστερά του μέλλοντος;

Ο Adam Puchejda (Kultura Liberalna, Βαρσοβία) συζητά με τον Zygmunt Bauman © Kultura Liberalna 241 (34/2013): Zygmunt Bauman, Krzysztof Pomian, Marcel Gauchet, Michael Kazin: The 21st Century. A World Without The Left? - 20.8.2013

Τί λογής θα είναι, κατά τη γνώμη σας, η Αριστερά του μέλλοντος; Συντηρητική όσον αφορά τις κοινωνικές νοοτροπίες, με έμφαση στην ανακατανομή του πλούτου και δύσπιστη προς την Ευρώπη; Ή μήπως μια παράταξη με πρωτοποριακές θέσεις, με ριζοσπαστικές οικολογικές απόψεις και μαχητική υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τα χαρακτηριστικά που αναφέρατε δεν περιλαμβάνουν όλη την πολυπλοκότητα που περιέχεται στην έννοια της σύγχρονης Αριστεράς. Επί πολύ καιρό είχαμε δύο προσεγγίσεις για την οικοδόμηση της Αριστεράς, που είναι δυστυχώς και οι δύο λανθασμένες. Ακόμη και τώρα ασκεί μεγαλύτερη επιρροή η ιδέα να δημιουργηθεί η Αριστερά καθ' εικόνα και ομοίωση της Δεξιάς, προσθέτοντας βέβαια την υπόσχεση ότι θα κάνουμε ό,τι κάνει και η Δεξιά, απλώς θα το κάνουμε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά. Ας ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι πιο δραστικές κινήσεις για την διάλυση του κοινωνικού κράτους έλαβαν χώρα υπό σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι η προφήτισσα και η ιεραπόστολος της νεοφιλελεύθερης θρησκείας ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ, αυτός που έκανε τη θρησκεία αυτή κρατική θρησκεία ήταν ο Τόνι Μπλερ, ένα μέλος του Εργατικού Κόμματος.  

Παρίσι, Αιγαίο, Άγκυρα, Αίγυπτος, Δαμασκός...

Α. Ιδεολογίες.

Στην εποχή που συνέβαιναν και στην Ελλάδα πραγματικές ιδεολογικές διαμάχες, όποιος αποκαλούσε ψευδή συνείδηση την εμμονή σε ιδεολογίες άκαμπτες και ανεπίδεκτες επικοινωνίας με την πραγματικότητα, γνώριζε γιατί είναι ψευδής: επειδή, εκτός των άλλων, είναι «συνείδηση» που δεν έχει συνείδηση του εαυτού της και δεν θέλει ή δεν μπορεί να αποκτήσει. Λόγου χάρη, υπάρχουν ιδεολογίες που προπαγανδίζουν πως θέλουν να καθαρίσουν τον κόσμο από το κακό, δεν συνειδητοποιούν όμως ότι στην πράξη οι ίδιες αντιπροσωπεύουν το κακό. Μυρίζουν καμένο ανθρώπινο κρέας. 

Δυστυχώς είναι πολλές. Μια προφανής είναι το κακό που αντιμετωπίζουμε τώρα, ο στρατευμένος, φανατικός πολιτικός ισλαμισμός. Άλλη, με πιο διακριτικό και εκλεπτυσμένο αλλά εξίσου ανορθολογικό τρόπο, είναι ο (δυτικός ή άλλος) αντι-ισλαμισμός. Αυτός εφαρμόζει την αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης και θεωρεί  τα παιδάκια που πνίγονται στις σάπιες βάρκες της μετανάστευσης ως συνυπεύθυνα για τα εγκλήματα κάποιων συμπατριωτών τους ή «ομόθρησκων» (τι θρησκεία μπορεί να έχει άραγε ένα παιδί;). Βέβαια, από την ίδια αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης απορρέουν και οι πιο άκακοι ανορθολογισμοί, όπως π.χ. εκείνων που θεωρούν την Άνγκελα Μέρκελ (η οποία γεννήθηκε το 1954) συνυπεύθυνη για τα εγκλήματα των Ναζί.

Petrarcameister: Πόλεμος των Χωρικών, Γερμανία, 15ος αιώνας

Βόρνεο και Σουμάτρα, Ινδονησία: Εμπρησμοί στον Παράδεισο και το ταραγμένο κλίμα της Γης

New York Times • News.com.au • Jakarta Post • Der Spiegel  • Borneo Orangutan Survival Foundation

Umweltkatastrophe in Indonesien: Ein Land ringt nach Luft, 31.10.2015

Οι εμπρησμοί δασών και η ξηρασία έχουν προκαλέσει στην Ινδονησία τεράστια καταστροφή στα τροπικά δάση, που ίσως θα έχει επιπτώσεις στο κλίμα όλου του πλανήτη. Εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από το πυκνό νέφος καπνού, σπάνια είδη άγριων ​​ζώων κινδεύουν, σπάνια είδη φυτών ίσως χάνονται για πάντα.

  

Από το τέλος Αυγούστου, περισσότερα από 250 εκατομμύρια ανθρώπων σ' ολόκληρη την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας υποφέρουν εξαιτίας των συνεπειών του καταστροφικού συνδυασμού μιας μακροχρόνιας ξηρασίας και πολυάριθμων εμπρησμών τροπικού δάσους με σκοπό τη δημιουργία νέων καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Με περισσότερες από 100.000 εστίες πυρκαϊών μόνο στην Ινδονησία, είναι μία από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία της νησιωτικής αυτής χώρας.

Νεοφιλελευθερισμός, εδώ στο Νότο - Για την τοπική, ιδι- αίτερη & ιδιόμορφη ιστορία μιας παγκόσμιας πολιτικής

Από το τέλος της δεκαετίας του 1970 και μετά, παντού στον τότε ανεπτυγμένο κόσμο της Βορείου Αμερικής και της Ευρώπης, ο νεοφιλελευθερισμός προωθήθηκε με ενεργό συμμετοχή του κράτους και της πολιτικής - παρόμοια όπως εναργέστατα περιγράφηκε από τον Karl Polanyi (Ο Μεγάλος Μετασχηματισμός») η «σχεδιασμένη» προέλαση («planned lessaiz-faire») ανεξέλεγκτων μορφών καπιταλισμού που συνέβη σε προηγούμενες εποχές. Ωστόσο ο νεοφιλελευθερισμός δεν εμφανίστηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη με την ίδια μορφή. Ούτε εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα αργότερα από τις άλλες χώρες της Ευρώπης ή σε «αραιωμένη» και «ήπια» μορφή, όπως ισχυρίζονται πολλοί εντός της εγχώριας Αριστεράς, ακόμη και της ακραίας. Το αντίθετο. Ήταν και εδώ - όπως και στη λοιπή Ευρώπη (πλην Σκανδιναβικών χωρών) - παρών από τα πρώτα ιδρυτικά του χρόνια των αρχών της δεκαετίας του 1980.

Χειρόγραφα 1844 - Ιστορία και Ταξική Συνείδηση: Τα πρώιμα έργα των Μαρξ και Λούκατς. Αλλοτρίωση, πραγμοποίηση και η Σχολή της Φρανκφούρτης

του Άντριου Φίνμπεργκ

     

© Verso - Andrew Feenberg: Lukacs' theory of reification & contemporary social movements, 7.10.2015

     
Από την εισαγωγή στη νέα έκδοση του βιβλίου του Andrew Feenberg, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser του Βανκουβερ (Καναδάς), The Philosophy of Praxis: Marx, Lukács and the Frankfurt School. Το βιβλίο αποτελεί επανεπεξεργασία της πρώτης δημοσίευσης του, υπό τον τίτλο Lukács, Marx and the Sources of Critical Theory (1981)

      
Το γεγονός ότι τόσο ο Μαρξ όσο και ο Λούκατς δεν μπόρεσαν να αποτιμήσουν σωστά την αξία των δικών τους πρώιμων έργων, είναι μία από τις μεγάλες ειρωνείες της ιστορίας του πνεύματος. Τα Χειρόγραφα του Μαρξ γράφτηκαν το 1844, αλλά χρειάστηκε να περιμένουν σχεδόν 100 χρόνια για να δουν το φως της μέρας. Όμως μετά τη δημοσίευσή του, αυτό το πρώιμο και ημιτελές έργο κατέληξε να γίνει ανταγωνιστής του Κεφαλαίου ως κείμενο αναφοράς για τους μαρξιστές και άλλους ενδιαφερόμενους για τον μαρξισμό. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού αιώνα μετά τη δημοσίευση του βιβλίου Ιστορία και Ταξική Συνείδηση, το έργο αυτό του Λούκατς, άν και αποκηρύχτηκε από τον συγγραφέα του και ήταν γνωστό μόνο σε λίγους Ευρωπαίους μελετητές, μεταξύ των οποίων και οι φιλόσοφοι της Σχολής της Φρανκφούρτης, κατέληξε τελικά να γίνει ένα «απόκρυφο» κλασικό έργο. 

H κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα - Updated 2017Άλλαξε ο ουραγός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς;

Τι άλλαξε το 2017 ;→ Η μελέτη (αγγλικά): Social Justice in the EU – Index Report 2017 ←
(Aφιερωμένη, όπως και πέρισυ, στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό, το σημερινό 
και κυρίως των προηγούμενων δεκαετιών )

 

2016, Updated

 

Η ταπείνωση του αλαζόνα: Συνηθίζονταν και συνηθίζεται στις ελληνικές ελίτ (πολιτικές, μιντιακές, ακαδημαϊκές - «δεξιές» και «αριστερές»), να καταφρονούν την Βουλγαρία, την Ρουμανία και άλλες γειτονικές χώρες επειδή είναι «Βαλκανικές» - λες και η Ελλάδα είναι χώρα γειτονική της Γροιλανδίας, λες και όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, σε αντίθεση με αυτά τα κεχρισμένα ανώτερα πλάσματα, είμαστε από τη φύση μας παρίες. Και κάνουν πώς δεν πρόσεξαν, ότι εδώ και καιρό, πολύ πριν την κρίση και τα μνημόνια, ως προς την κοινωνική ανισότητα η Υποσαχάρια Αφρική έχει επεκταθεί και σε μια γωνιά της βόρειας ακτής της Μεσογείου. Ίσως δεν κάνει να βλέπουν τι γίνεται δίπλα αλλά μόνον πέρα μακριά, επειδή τα αφεντικά τους έγιναν πιά Παναμέζοι και Κεϋμανέζοι. Και από τότε τους χαρτζηλικώνουν πιό γενναιόδωρα.

Ούτε καν αναφέρουν τη Μελέτη τα περισσότερα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης. Αναμενόμενο. Το να τρώς τη σκόνη ακόμη και εκείνων που τόσο καταφρονείς είναι αποπνικτικό. Δεν σ΄αφήνει να αρθρώσεις ούτε λέξη.

Το προφίλ της χώρας σύμφωνα με τη μελέτη του 2016 [→ μετάφραση]
Greece ranks as the worst-performing country in terms of social justice. The country fnds itself among the bottom five in all six dimensions that comprise our index, ranking very last in two of these dimensions (labor market access and intergenerational justice). Regarding this edition’s special subindex on children and youth, Greece comes in at place 23 with a score of 4.37. 
The crisis has had a devastating efect on poverty and social exclusion. The bailout package measures have aggravated existing social problems. The share of people threatened by poverty or social exclusion remains extraordinarily high: 35.7 percent of the total population is now at risk of poverty or social exclusion (2015).
The rate for children is 37.8 percent and for older people 22.8 percent. The gap between old and young in terms of poverty have strongly increased over the last years with young people harder hit by poverty and social exclusion. Moreover, the share of children living under conditions of severe material deprivation has more than doubled from 10.4 percent in 2008 to 25.7 percent in 2015.
A thriving and socially just economy requires high employment rates in good, well-paying jobs. Greece, however, falls dauntingly far of the mark. Its score of 3.32 in the area of labor market access places it last among the 28-member EU. In 2015, only 50.8 percent of working-age Greeks were employed, the lowest rate in our sample. While the rate of employment has been moderately improving since 2014, it is still 10 percentage points lower than the rate seen in 2008. Older Greek workers, those 55 to 64, have the lowest incidence of employment in the EU, just 34.3 percent were employed. The ratio of women to men active in the labor force is likewise low (0.72 in 2015, rank 27). Looking at the Greek labor market from the perspective of the unemployed, it becomes clear how much must still be done. The overall unemployment rate, 25.1 percent in 2015, is the highest in the EU. Again, a moderate improvement can be seen since the peak in 2013, but the number of unemployed is still more than 15 percentage points higher than it was in 2008 and far higher than the EU average of 9.8 percent. The share of the long-term unemployed, those out of work for a year or more, has also moderately improved but remains alarmingly high: 18.3 percent. These long-term unemployed are at greater risk of poverty and social exclusion. In addition, many of those who are employed find themselves in temporary employment. Indeed, 83.3 percent of Greeks in temporary work could not find a permanent placement. Likewise, young Greek workers face an uncertain future. The unemployment rate of these 15-to-24-year-olds has more than doubled since 2008 to 49.8 percent.
Greek policies are also failing to adequately ensure social cohesion and non discrimination. In terms of the Gini coefcient, a measure of income inequality, Greece ranks 21st. In addition, Greece has the second-highest NEET rate in the EU. In 2015, 26.1 percent of 20-to-24-year-old Greeks were neither employed nor participating in education or training. This rate has continued to decline since peaking at 31.3 percent in 2013, but remains distressingly far from the 15.8 percent seen in 2008. If unresolved, this high incidence of inactive young adults threatens to seriously destabilize the country over the long term. Given these already poor indications, it may come as little surprise that the government’s social inclusion policies were assessed by the SGI researchers to be the worst-performing in the EU (receiving a score of 3 out of 10). The experts determine that “past governments’ negligence in anti-poverty measures and social exclusion policymaking have left those most vulnerable in Greek society unprepared to sustain the efects of the economic crisis.”101
“All in all, it seems that successive governments either did not have a comprehensive plan to fight poverty or deferred to react to increasing social exclusion.”102 Social assistance NGOs and the Orthodox Church have
intensifed their charity work and “the traditional extended Greek family, often including family members over three generations who pool resources, has served as a solution of last resort for the poor and the socially excluded.”103
Greece’s nondiscrimination policies fared only somewhat better, placing 19th with a score of 6. The experts point out that, though protections have been enacted both domestically and at the EU level, “legislation against discrimination has rarely been implemented.”104 There is, however, reason for optimism, with “the rise to power of a strong left-wing party, Syriza, … the opposite of racist discrimination, namely tolerance, solidarity and support of foreigners, was observed in the summer and the fall of 2015, when Greece received a vast infow of refugees from Syria, Iraq and Afghanistan (210,000 refugees arrived in and passed through Greece in the month of October alone).”105
Greece also ranks at the bottom in terms of intergenerational justice. The country is one of the demographically “oldest” countries in the EU and also carries the highest public debt (178.4% of GDP). Although budget defcits have been scaled back through the implementation of harsh austerity policies, the debt level remains dauntingly high. The fscal burdens for today’s young people as well as future generations are thus immense. At the same time, investment in research and development – vital for future economic growth – is very low (0.8% of GDP).

Σημειώσεις:
101 Sotiropoulos, Featherstone, and Karadag (2016), available at www.sgi-network.org.
102 Ibid.
103 Ibid.
104 Ibid.
105 Ibid. 

→ Ελληνική μετάφραση ←

* 

Η προϊστορία 

   Τα συμπεράσματα (pdf, αγγλικά) για το προηγούμενο έτος 2015 :
Social Justice in the EU – Index Report 2015
Social Inclusion Monitor Europe (sim EU)

Η κατάταξη της Ελλάδας στη βαθμολογία της ΕΕ (και το σκορ της) ήταν περίπου ίδια και προ κρίσης (2008):

Πρόσφυγες: Τεστ κόπωσης που δοκιμάζει την κοινωνική συνοχή - Μετανάστευση των λαών, εκδοχή 3

του Ραλφ Φυκς
  

© Der Spiegel: Ralf Fücks - Flüchtlinge: Stresstest für den Zusammenhalt, 28.10.2015
 

Χρειάζεται κάτι παραπάνω από καλή θέληση και ευγενή αισθήματα: Ο Ralf Fücks, επικεφαλής του Ινστιτούτου Heinrich Böll, επιχειρηματολογεί για το πώς η πολιτική μπορεί να ανακτήσει την ικανότητά της να δρα αποτελεσματικά στην κρίση των προσφύγων: Δράσεις συλλογικές της ΕΕ και όχι μονομερείς των κρατών-μελών, για αξιοπρεπή ένταξη των προσφύγων στην Ευρώπη αλλά και για βελτίωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. Πολιτικός πολιτισμός της φιλοξενίας, γαλήνια δύναμη με κοινωνική συνοχή και δημοκρατικό έλεγχο.

   

Η προσφυγική κρίση έχει όλα όσα χρειάζονται για να καταλήξει σε μια επίπονη, διχαστικη δοκιμασία. Από τη μια πλευρά αναπτύσσεται ένα κύμα προθυμίας για βοήθεια, ενώ απέναντι του βλέπουμε δεξιά λαϊκιστικά κινήματα και ξενοφοβικά αισθήματα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να έχει παραλύσει, οι εθνικοί εγωισμοί παίρνουν το πάνω χέρι. Η εμπιστοσύνη στην ικανότητα της πολιτικής εξαφανίζεται. Ο δημόσιος διάλογος κινείται σαν εκκρεμές ανάμεσα στο «κλείστε καλά τους φράχτες» και στο «ανοικτά σύνορα για όλους». Και τα δύο είναι εξωπραγματικά, μη ρεαλιστικά, όμως υποστηρίζονται από ισχυρά συναισθήματα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ΕΕ - Μετανάστευση των λαών, εκδοχή 2

Quando cadet Roma, cadet et mundus 
 «Άν πέσει η Ρώμη, θα πέσει και ο κόσμος» *

 

του Ραλφ Μπόλμαν
  

 © F.A.Z. - Ralph Bollmann:  Die Völkerwanderung 1.11.2015

 

Ξαφνικά,  η φράση «Μετανάστευση των Λαών» ακούγεται πολύ επίκαιρη. Πώς έγινε τότε, πριν από 1.500 χρόνια; Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επικρατούσε ευημερία και καλή ζωή. Όμως, όταν οι αυτόχθονες έχασαν την ψυχραιμία τους και παραδόθηκαν στο μίσος εναντίον των προσφύγων, η αυτοκρατορία διαλύθηκε. 

  

Ακούγεται παντού αυτή η φράση, η σχεδόν ξεχασμένη ακόμη και από τους ειδικούς, τους ιστορικούς. Αναφέρεται σε γεγονότα που συνέβησαν περίπου 1.500 χρόνια πριν, ωστόσο ακούγεται εξαιρετικά επίκαιρη: Μετανάστευση των Λαών ή κατ' άλλους «βαρβαρικές επιδρομές». Όταν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες βγαίνουν στο δρόμο, τότε αυτός ο παραλληλισμός φαίνεται σχεδόν ακριβής. Ισχύει ακόμη περισσότερο όταν μας το θυμίζουν οι χάρτες με τα γραφικά, μ΄ αυτά τα μεγάλα βέλη των διαδρομών στα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές, ίδια μ' αυτά που κάποτε συμβόλιζαν τις διαδρομές των αρχαίων γερμανικών λαών στα σχολικά βιβλία. 

Μεταναστεύεις των Λαών στο τέλος των αρχαίων χρόνων (© F.A.Z).

Μεγάλη Μετανάστευση των λαών, εκδοχή 1: Το λάθος της Μέρκελ - ανήθικη πολιτική για την προσφυγική κρίση

του Βόλφγκανγκ Μύνχάου

  

©Der Spiegel: W. Münchau - Einwanderung: Merkels unmoralische Flüchtlingspolitik, 30.10.2015

Η Άνγκελα Μέρκελ επαινείται για την ανθρωπιστική στάση της στην προσφυγική κρίση. Αλλά γιατί; Η καγκελάριος συνεχίζει την ίδια μέθοδο πολιτικής, όπως και στην κρίση της ευρωζώνης: αναβάλλει τα πάντα για αύριο και δεν λύνει κανένα πρόβλημα.

Η ηθική αξιολόγηση της πολιτικής για τους πρόσφυγες της Άνγκελα Μέρκελ θα εκκρεμεί για ένα διάστημα. Όταν έλθει η ώρα, δεν θα αξιολογηθεί με το κριτήριο του κατά πόσον η πολιτική αυτή ήταν καλοπροαίρετη, αλλά αν ήταν σε θέση να συνδυάσει το καλό και το εφικτό.

Ακόμη και τώρα, υπάρχει κάτι που τραβά την προσοχή. Η πολιτική για τους πρόσφυγες της Μέρκελ έχει σαφείς αναλογίες με την πολιτική της για τη διάσωση της ευρωζώνης. Και στο πλαίσιο της συζήτησης για το ενιαίο νόμισμα, η Μέρκελ επέμενε σε μια βασική αρχή: το ευρώ πρέπει να σωθεί πάση θυσία, γιατί αν αποτύχει το ευρώ, τότε θα αποτύχει η Ευρώπη.