Η εμπειρία από την κρίση του 1929 : Το Civilian Conservation Corps ή «Στρατός των Δένδρων του Ρούσβελτ». Καταπολέμηση της ανεργίας στις ΗΠΑ

The Civilian Conservation Corps, από τον αμερικανικό εκπαιδευτικό ιστότοπο Public Broadcasting Service (PBS) - American Experience

Προγράμματα εναντίον της ανεργίας, για την απασχόληση των νέων και αδύναμων, υπέρ της κοινωνικής συνοχής, στην «άλλη κρίση» της δεκαετίας του 1930. Που ήταν επίσης, υποδειγματικά προγράμματα για προστασία του περιβάλλοντος, πρίν ακόμη η λέξη «οικολογία» γίνει γνωστή στους πολίτες. Συγκρίνοντάς τα με τους τρόπους που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες και η πολιτική την σημερινή κρίση, είναι φανερό σε τι κοινωνίες ιδιοτέλειας και πλεονεξίας ζούμε τώρα. Φανερή και η παρακμή των ελίτ της πολιτικής και της κοινωνίας: Μια εγωιστική παραίτηση πλούσιων, ανελέητων γερόντων και μεσηλίκων, από ιδέες και σχέδια για το μέλλον.

Το Μάρτιο του 1933, λίγες εβδομάδες από την ορκωμοσία του, ο Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ υπέβαλε στο Κογκρέσσο για έγκριση μια νομοθετική πρόταση με στόχο την προστασία των ανέργων Αμερικανών εργατών. Πρότεινε την ίδρυση του Πολιτικού  Σώματος Διατήρησης (Civilian Conservation Corps, CCC), προκειμένου να προσφέρει θέσεις εργασίας για την προστασία των φυσικών πόρων. Κατά την επόμενη δεκαετία, το CCC πρόσφερε απασχόληση σε περισσότερα από τρία εκατομμύρια νέους ανθρώπους, για εργασία στους εθνικούς δρυμούς και εθνικά πάρκα, που περιλάμβανε φύτευση δένδρων, κατασκευή αντιπλημμυρικών φραγμάτων, καταπολέμηση των πυρκαγιών, συντήρηση δρόμων και μονοπατιών, για τη διατήρηση τόσο της ιδιωτικής όσο και της Ομοσπονδιακής γής.

Εθνικό Πάρκο Yosemite, εργάτες CCC

Μετά από μια δεκαετία εθνικής ευημερίας των Roaring Twenties, [η παραφουσκωμένη δεκαετία του 1920 με το «θορυβώδες μαρσάρισμα»] οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν μια εθνική κρίση μετά το κραχ του 1929. Στη Μεγάλη Ύφεση, το ποσοστό ανεργίας ανέβηκε πάνω από 25 % στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Τα ποσοστά εγκληματικότητας στις πόλεις ανέβηκαν στα ύψη, και η κυβέρνηση δεν είχε συγκεκριμένα σχέδια για να παρέμβει και να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Την ίδια στιγμή στις Μεσοδυτικές πολιτείες, τα εννέα χρόνια ξηρασίας που θα γίνουν αργότερα γνωστά ως Dust Bowl, μόλις άρχιζαν. Οι αγρότες αγωνιζόταν να κρατήσουν ζωντανές τις καλλιέργειές τους και τα ζώα τους, την ώρα που η πιο πολύτιμη φυτική γη χανόταν κάθε μέρα από τις ανεμοθύελλες.

Ανεμοθύελλα σκόνης πλησιάζει το Stratford, Texas, 1935

Το CCC ήταν η απάντηση του προέδρου Ρούζβελτ στις περιβαλλοντικές και οικονομικές προκλήσεις που αντιμετώπίζε η χώρα. Προσέλαβε 250.000 εργαζόμενους μέσα σε μόλις δύο μήνες. Το CCC ήταν ένα φιλόδοξο εγχείρημα που έθεσε σε συνεργασία και κοινή προσπάθεια πολλές κυβερνητικές υπηρεσίες. Το Υπουργείο Εργασίας (Department of Labor) προσλάμβανε άνδρες ηλικίας 18 έως 25 ετών. Το τότε Υπουργείο Πολέμου (Department of War) χορηγούσε ρούχα εργασίας και τους εκπαίδευε για δύο εβδομάδες, και το Υπουργείο Γεωργίας (Department of Agriculture) σχεδίαζε και διαχειριζόταν τις συγκεκριμένες αναθέσεις εργασίας. 
Εκτελώντας έργα σε κάθε Πολιτεία και εδαφικό διαμέρισμα των ΗΠΑ, οι απασχολούμενοι στον «Στρατό των Δένδρων του Ρούσβελτ» («Roosevelt's Tree Army») ζούσαν σε καταυλισμούς υπό οιονεί στρατιωτική πειθαρχία και λάμβαναν μισθό  $ 30 ανά μήνα, από τα οποία τα $ 25 όφειλαν να στέλνουν στο σπίτι, στις οικογένειές τους. Συνήθως τα αγόρια σηκώνονταν νωρίς για πρωινό στην καντίνα πριν ξεκινήσουν για 8 ώρες χειρωνακτικής εργασίας. Το γεύμα συχνά προσφερόταν στο χώρο εργασίας. Τα βράδια, 90 % των απασχολουμένων εκμεταλλεθόταν την ευκαιρία των μαθημάτων που προσφέρονταν, με θέματα που εκτείνονταν από τη λογοτεχνία μέχρι την συγκόλληση μετάλλων - μαθήματα τα οποία, για πάνω από εννέα χρόνια, εκτός των άλλων, δίδαξαν σε 40.000 αναλφάβητους άνδρες γραφή και ανάγνωση. 

Εργάτες του CCC, Εθνικό Πάρκο Everglades, Φλόριντα

Αφού φύτευσε 3 δισεκατομμύρια δέντρα μέσα σε εννέα έτη υπηρεσίας, η CCC διαλύθηκε τον Ιούλιο του 1942. Καθώς η οικονομία άρχισε να βελτιώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1930, οι νέοι άνδρες έβρισκαν υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, και ο αριθμός των στρατοπέδων του CCC σε όλη τη χώρα άρχισε να φθίνει. Η προσπάθεια του προέδρου Ρούζβελτ να τη μετατρέψει σε μόνιμη υπηρεσία απέτυχε. Μετά το βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ από το Ιαπωνικό ναυτικό και αεροπορία, και την επακόλουθη εμπλοκή των ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η χρηματοδότηση και τα περιουσιακά στοιχεία του CCC κατευθύνθηκαν προς άλλους στόχους, καθώς η προσοχή του έθνους μετατοπίστηκε προς την πολεμική προσπάθεια.

Η κληρονομιά του CCC συνεχίζει να ζει στις εκατοντάδες κατασκηνωτικών εγκαταστάσεων, μονοπατιών για πεζοπορία και και μικρών λιμνών για κολύμβηση, που εξακολουθούν να απολαμβάνουν και σήμερα οι Αμερικανοί.