Βίνφρηντ Κρέτσμαν, ο Πράσινος πρωθυπουργός: Κοινωνική συνοχή, απομόνωση ακροδεξιών, καινοτομία, ψηφιακή επανάσταση στη βιομηχανία

© Frankfurter Allgemeine Zeitung - Winfried Kretschmann: „Wer ,Ausländer raus‘ ruft, ist auch nicht integriert“, 12.05.2016 - η συνέντευξη δόθηκε στους Rüdiger Soldt και Julian Staib 

  

Η Βάδη-Βυρτεμβέργη, ομόσπονδη χώρα («κρατίδιο») της Γερμανίας 13 εκατομμυρίων, τρίτη σε μέγεθος μετά τη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία και τη Βαυαρία, κυβερνήθηκε επί δεκαετίες από τους κεντροδεξιούς Χριστιανοδημοκράτες (CDU). Στις εκλογές του 2011 οι συσχετισμοί ανατράπηκαν και σχηματίστηκε κυβέρνηση του κόμματος των Πρασίνων υπό τον πρωθυπουργό Βίνφρηντ Κρέτσμαν σε συμμαχία με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD). Στις εκλογές του Μαρτίου 2016, το πρώτο σε δύναμη Πράσινο κόμμα ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο, μειώθηκε όμως η δύναμη των Σοσιαλδημοκρατών. Αυτή η αλλαγή, μαζί με την ορμητική είσοδο στη Βουλή του αντιμεταναστευτικού και αντιευρωπαϊκού λαϊκιστικού κόμματος AfD, κατέστησε αριθμητικά αδύνατη τη συνέχιση του συνασπισμού Πρασίνων - SPD. Η νέα κυβερνητική «σύμπραξη του ακτινίδιου» (πράσινη σάρκα με μαύρους σπόρους!) συγκροτήθηκε από τους Πράσινους αυτή τη φορά με το δεύτερο, επίσης πολύ εξασθενημένο κόμμα CDU. Που βαδίζει λοιπόν η ομόσπονδη γερμανική χώρα με την πιό σύγχρονη, τεχνολογικά προηγμένη βιομηχανία της Γερμανίας, με τις πιο δυναμικές και διατηρήσιμες τάσεις στην οικονομία; Με μια κυβέρνηση από αταίριαστους πολιτικούς εταίρους;

Στη συνέντευξη του Κρέτσμαν ηχεί πολιτικός λόγος με άλλο λεξιλόγιο, χωρίς τις συνήθεις τοπολογικές αναγωγιστικές αναφορές για το πολιτικό φάσμα - δεξιά, αριστερά ή κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, κέντρο και άκρα. Και χωρίς τις οικείες, συγκλίνουσες κοινοτοπίες του φιλελευθερισμού των αγορών αφενός και του «τρίτου δρόμου» της μετά το 1990 Σοσιαλδημοκρατίας αφετέρου. Είναι λόγος ιδιαίτερα ανοίκειος για τους εθισμένους στον δικό μας, διαταραγμένο διπολικό πολιτικό λόγο, που ζουν ακόμη τους μύθους τους στην Ελλάδα ως σύγχρονους: οι μεν τον «νέο» φιλελευθερισμό της Θάτσερ και του Ρέηγκαν και το «όχι στο κράτος-επιχειρηματία», οι δε το «αντιστασιακό πνεύμα» των Μακρυγιάννηδων και Βελουχιώτηδων, ή σε νεότερη μεταπολιτευτική έκδοση, «την Ελλάδα στους ΄Ελληνες».
Με ακόμη πιό ανοίκειο τρόπο για μάς, επίκεντρο της προσοχής του Κρέτσμαν γίνονται οι προγραμματικοί και όχι «ιδεολογίζοντες» όροι: όροι περί την κοινωνία, τις κοινωνικές δυνάμεις, την κοινωνική συνοχή, την ένταξη του ατόμου ως πολίτη στο βασικό συνταγματικό πλαίσιο. Συν πολιτική πίεση στον επιχειρηματικό κόσμο για καινοτομία. Όμως, πίσω από αυτά, διακρίνεται απειλητικό και εδώ το φάσμα του ανερχόμενου στον ευρωπαϊκό Βορρά δεξιού λαϊκισμού. Υπό τα σημερινά δεδομένα προκαλεί ανησυχία σε όλους η συρρίκνωση σε όλη την Ευρώπη των δύο μεγάλων παραδοσιακών κομμάτων (μετριοπαθής Συντηρητισμός και Σοσιαλδημοκρατία), η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν αυτά την καταστροφή της κοινωνικής συνοχής και να προωθήσουν ή προστατεύσουν την «ολοένα στενότερη Ευρωπαϊκή Ένωση», όπως επιτάσσουν οι Συνθήκες.

Γ. Ρ. 

  

Κύριε Πρωθυπουργέ, τις τελευταίες ημέρες επανειλημμένα μας υπενθυμίσατε το ποσοστό 5,3 %, με το οποίο το κόμμα σας, οι Πράσινοι, μπήκαν για πρώτη φορά το 1980 στο κοινοβούλιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Τώρα είστε η ηγέτιδα δύναμη μιας κυβερνητικής συνεργασίας με ελάσσονα εταίρο το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU). Είναι αυτή η μεγαλύτερη πρόκληση για την τόσο προσηλωμένη σε στόχους πολιτική σας σταδιοδρομία; 

Θα δείξει. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν το 2011: τότε, μετά από 30 χρόνια στην αντιπολίτευση, σχηματίσαμε την πρώτη κυβέρνηση με ηγέτιδα δύναμη το κόμμα των Πρασίνων. Τώρα, με τους Χριστιανοδημοκράτες ως νέο ελάσσονα κυβερνητικό εταίρο, πράγμα που φυσικά σημαίνει για τη Βάδη-Βυρτεμβέργη έναν παράγοντα διαφορετικό από τους Σοσιαλδημοκράτες που είχαμε εταίρους ως τώρα, η πρόκληση είναι και πάλι μεγάλη. Ασφαλώς όμως δεν είναι η μεγαλύτερη.

Ο Βίνφρηντ Κρέτσμαν και τα εκλογικά αποτελέσματα (Μάρτιος 2016)

Πώς θα μπορέσει η Πράσινη-Μαύρη κυβερνητική συνεργασία να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε βάθος χρόνου;

Το πιο σημαντικό είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη των δύο κομμάτων, καθώς και η ικανότητα να κινούνται όντως τα πράγματα προς τα εμπρός με το κυβερνητικό έργο. Θέλουμε να διατηρήσουμε αυτή τη χώρα στην κορυφή των ομόσπονδων χωρών της Γερμανίας και να την εκσυγχρονίσουμε ακόμη περισσότερο. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, η εφαρμογή της ψηφιακής επανάστασης είναι τόσο σημαντική και είναι θέμα βαρύνουσας σημασίας. Οι τοπικοί βιομηχανικοί κλάδοι μας, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, ο κλάδος κατασκευής μηχανολογικού εξοπλισμού, η ιατρική τεχνολογία και οι αναδυόμενοι κλάδοι που συνδέονται με τις βιολογικές επιστήμες, βρίσκονται στο επίκεντρο ενός παγκόσμιου ανταγωνισμού τεραστίων μεγεθών. Καθήκον μας είναι να εισαγάγουμε την ψηφιακή επανάσταση και σε όλο το εύρος της μεσαίου και μικρού μεγέθους βιομηχανίας μας. Καμμιά χώρα στον κόσμο δεν έχει βιομηχανίες τόσο διαφοροποιημένες ως προς τα μεγέθη τους και ως προς το εύρος των κλάδων που την αποτελούν, όσο η Βάδη-Βυρτεμβέργη. Ως ομάδα παίζουμε στην Champions League. Αλλά αν δεν αντέξουμε στον ανταγωνισμό της ψηφιακής επανάστασης, μπορεί και να υποβιβαστούμε.

  

Θα είναι πιο εύκολο να το πετύχετε αυτό συνεργαζόμενοι με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU), παρά με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD);

Είναι ευκολότερο με τους Χριστιανοδημοκράτες από την άποψη ότι αυτό το κόμμα έχει πάρα πολύ βαθείς και παλιούς δεσμούς με τον επιχειρηματικό κόσμο, που δεν τους είχαν οι Σοσιαλδημοκράτες.

  

Έχετε πεί ότι η Πράσινη-Μαύρη κυβερνητική σύμπραξη προσφέρει στους Χριστιανοδημοκράτες την «ευκαιρία για να εκσυγχρονισθούν». Τι σημαίνει όμως αυτό για τους Πράσινους; 

Εάν το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα εκσυγχρονισθεί, οι διαφορές του από εμάς θα γίνουν κάπως λιγότερες. Τότε, για μας τους Πράσινους, η πίεση του πολιτικού ανταγωνισμού θα γίνει μεγαλύτερη σε σύγκριση με το παρελθόν και το παρόν. Όμως αυτό είναι και κάτι καλό. Όταν δεν υπάρχει σκληρός πολιτικός ανταγωνισμός, τείνουμε να σκεφτόμαστε σαν εκείνους που όλα τους τα «υπάρχοντα» τα έχουν κληρονομήσει. Πρέπει να δουλεύουμε σκληρά, ο ανταγωνισμός στην πολιτική καινοτομία μόνον καλό μπορεί να κάνει.

 

Και ο κίνδυνος να σας ξεπεράσουν; 

Ακόμη και αυτός ο κίνδυνος κάνει καλό στο να προσπαθούμε περισσότερο. Τον βλέπω λοιπόν με ψυχραιμία.

Ο Βίνφρηντ Κρέτσμαν θεωρείται σήμερα ο πιο σημαντικός πολιτικός στη Γερμανία 

(δημοσκόπηση Απριλίου 2016) - δεξιά ο εκλογικός χάρτης της Βάδης-Βυρτεμβέργης

Ο Πράσινος-Μαύρος κυβερνητικός συνασπισμός στη Βάδη-Βυρτεμβέργη είναι στην πραγματικότητα ένας Μεγάλος Συνασπισμός: μια κυβέρνηση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων [όπως είναι στο επίπεδο της Ομοσπονδίας η κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών]. Ως γνωστόν, οι Μεγάλοι Συνασπισμοί ενισχύουν τις ακραίες πολιτικές δυνάμεις. Πώς θα εμποδίσετε την ενίσχυση της [δεξιάς λαϊκιστικής] Εναλλακτικής πρότασης για τη Γερμανία (AfD); 

Βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Για παράδειγμα, η Πράσινη-Μαύρη κυβενητική σύμπραξη δεν είναι συγκρίσιμη με τον Μεγάλο Συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών στην Αυστρία. Αυτός είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για κυβερνητικούς συνασπισμούς που θέλουν να έχουν στερεές βάσεις στον κεντρικό κορμό της κοινωνίας. Στην Αυστρία υπήρχε διαρκώς για πολλά χρόνια ένας κυβερνητικός συνασπισμός του ελάχιστου κοινού παρονομαστή. Στη δική μας περίπτωση, αυτό δεν το θέλουμε. Στις διαπραγματεύσεις για την συγκρότηση του κυβερνητικού συνασπισμού, επιμείναμε από την αρχή να μην υποβιβαστούν τα πάντα στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή μέσω ενός διαπραγματευτικού παζαριού, όπου κάθε πλευρά μένει άκαμπτη στα δικά της όρια και κόκκινες γραμμές. Οι Πράσινοι και η Χριστιανοδημοκρατία προέρχονται από διαφορετικά στρατόπεδα, αυτό είναι σαφές. Όμως επιτρέψαμε στους Χριστιανοδημοκράτες να χειρίζονται με μεγάλη ελευθερία ορισμένα κυβερνητικά θέματα όπως, λόγου χάρη, η εσωτερική ασφάλεια. Αυτοί, από την πλευρά τους, αποδέχθηκαν την δική μας ελευθερία χειρισμών για άλλα θέματα, όπως είναι ο οικολογικός εκσυγχρονισμός. Ελπίζω ότι σ' αυτόν τον κυβερνητικό συνασπισμό θα υπάρχει δημιουργική ένταση.

      
Το Υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων είναι τώρα υπό την αρμοδιότητα του κόμματος των Πρασίνων. Ποια η συγκεκριμένη προσέγγιση των Πρασίνων για τα θέματα κοινωνικής πολιτικής; 

Στο επίκεντρο της προσοχής μας δεν είναι η δικαιοσύνη μέσω «παροχών», αλλά η δικαιοσύνη στις προσφερόμενες δυνατότητες. Φυσικά, ο μακροχρόνια άνεργος θα πάρει το [μικρό] επίδομα ανεργίας για μακροχρόνια ανέργους [Harz IV], όπως προβλέπουν οι ομοσπονδιακοί νόμοι. Αλλά αυτό δεν τον ενσωματώνει στην κοινωνία. Αισθάνεται κανείς ως ενταγμένο μέλος της κοινωνίας, ως πολίτης, απλά και μόνον επειδή παίρνει αυτό το επίδομα ανεργίας; Μέχρι στιγμής αυτό δεν λειτουργεί καθόλου καλά. Αυτά τα κοινωνικά στρώματα είναι εξαιρετικά ευπρόσβλητα από τον λαϊκισμό. Συμπεριλαμβανομένου αυτού του πολύ παράξενου είδους, του λαϊκισμού με κοινωνικό προσωπείο. Οπότε, βλέπουν «προς τα κάτω» ως αντιπάλους εκείνους που είναι ακόμη πιο αδύναμοι, για παράδειγμα τους πρόσφυγες. Συμμετοχή στην κοινωνία είναι κάτι διαφορετικό από το να αποφεύγεται απλά η διολίσθηση στον πάτο της κοινωνίας. Γι΄ αυτό το λόγο, το Υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων θα προτιμούσα να ονομάζεται Υπουργείο για την Κοινωνία. 
   
Από τη μία πλευρά, μια μεγάλη πλειοψηφία εκλέγει ως πρωθυπουργό κάποιον που προέρχεται από τη «γενιά του 1968», ενώ από την άλλη ο ομοσπονδιακός συμπρόεδρος του κόμματος των Εναλλακτικών (AfD) Γεργκ Μόιτεν (Jörg Meuthen), στο συνέδριο στη Στουτγάρδη, μιλά για μια «αριστερή-Κοκκινο-Πράσινη ακάθαρτη Γερμανία της γενιάς του 1968». Βλέπουμε εδώ ένα πολιτισμικό ρήγμα να χωρίζει την κοινωνία; 

Νομίζω πως όχι. Η AfD λειτουργεί με κλισέ και απλουστεύσεις. Εμείς δεν θα σταματήσουμε τον εκσυγχρονισμό και την εξατομίκευση της κοινωνίας· ίσως η «γενιά του 1968» να έδωσε μια ώθηση σ' αυτή την εξέλιξη, αλλά δεν ήταν αυτή που την προκάλεσε. Είναι μια τάση των ελεύθερων κοινωνιών, δεν μπορεί κανείς να την ανακόψει. Και φυσικά, στον πυρήνα της περιέχει και κάτι καλό. Πρέπει όμως να προσέξουμε μην χάσει η κοινωνία μας τη συνοχή της και παύσουν οι άνθρωποι να αισθάνονται ότι υπάρχουν δεσμοί που τους συνδέουν.

Τα κόμματα (εκλογές Μαρτίου 2016) - η νεοεμφανιζόμενη δύναμη της δεξιολαϊκιστικής AfD

Όμως το ερώτημα παραμένει. Η AfD ήδη συμμετέχει σε μερικά κοινοβούλια ομόσπονδων χωρών. Πώς θα την αντιμετωπίσετε πολιτικά; 
Πάντως όχι με το να αποδεχτούμε τις θέσεις τους. Κάτι τέτοιο, το μόνο που καταφέρνει στο τέλος είναι να νομιμοποιεί την κατεύθυνση προς την οποία θέλει να μας τραβήξει η AfD. Αντίθετα, εμείς με αποφασιστικό τρόπο θα φροντίζουμε για την συμπερίληψη όλων στο κοινωνικό πλαίσιο. Για να δείξουμε ότι όλοι ανήκουν στην κοινωνία, ακόμη και οι ψηφοφόροι της AfD. Μόνον αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως αντίθετη στρατηγική. Είναι αδύνατο να αποδιώξουμε εντελώς την αίσθηση που διαδίδεται στην κοινωνία, το «αυτοί εκεί πάνω, εμείς εδώ κάτω». Όμως, όλοι όσοι έχουν την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν βαδίζουν στη σωστή κατεύθυνση, θα πρέπει να εντάσσονται στο κοινωνικό πλαίσιο. Ο όρος «ένταξη στην κοινωνία», όπως συνήθως χρησιμοποιείται με την στενή του σημασία στον πολιτικό λόγο, αφορά μόνον τους μετανάστες. Όμως όποιος φωνάζει το σύνθημα «έξω οι ξένοι», είναι και αυτός μη ενταγμένος. Η ένταξη είναι πάντα καθήκον για την πολιτική· τώρα με τους μετανάστες, απλά τίθεται με πιο πιεστικό τρόπο στην ημερήσια διάταξη. Ειδικά στις σύγχρονες κοινωνίες, οι οποίες συναποτελούνται από πολλές επιμέρους πολιτισμικές ομάδες, η ένταξη είναι καθήκον που απαιτεί τη συνεχή προσπάθεια. Για παράδειγμα, με τη βοήθεια κοινών αξιών πρέπει να δημιουργούνται δεσμοί μεταξύ των θρησκευόμενων και των μη θρησκευόμενων ανθρώπων. Η AfD επιδρά αποσυνθετικά στην κοινωνία, πράγμα που φαίνεται πιο ξεκάθαρα στη στάση τους απέναντι στη θρησκεία. Από την αρχή μέχρι το τέλος είναι λάθος. Η πολιτισμική και θρησκευτική ανοχή είναι μέρος της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, βρίσκεται στα γονίδια του πολιτισμού μας. Η AfD εγκαταλείπει εντελώς αυτό το πλαίσιο, όταν λέει ότι το κράτος ξέρει ποιά θρησκεία είναι σωστή και ποιά όχι.

 

Ορισμένοι πολιτικοί των Πρασίνων αλλά και άλλοι πολιτικοί, από όλα τα άλλα καθιερωμένα κόμματα, έχουν την τάση να δαιμονοποιούν το κόμμα των Εναλλακτικών. Μήπως αυτή η δαιμονοποίηση ωφελεί την AfD αντί να την βλάψει;

Πρέπει να παύσουμε να είμαστε διαρκώς αναστατωμένοι, αγανακτισμένοι για την AfD. Πρέπει να βλέπουμε με διαφοροποιημένο τρόπο τους εκλογείς που ψηφίζουν το κόμμα αυτό. Ένα μέρος τους είναι ακροδεξιοί, αυτούς πρέπει όντως να τους δαιμονοποιούμε, όμως άλλοι δεν είναι. Και φυσικά πρέπει και εμείς οι Πράσινοι να διδαχτούμε μερικά πράγματα. Εδώ τίθεται ζήτημα για μια αντίληψη περί κοινωνίας, η οποία βασίζεται στην υπόθεση ότι το μόνο που χρειάζεται για να έχουμε πλειοψηφία, είναι να αθροίζονται οι μειοψηφίες. Όμως υπάρχει ένα κέντρο βάρους της κοινωνίας, μια συγκεκριμένη πτυχή της ιδιότητας του πολίτη και αυτό είναι το Σύνταγμά μας, η συνταγματική τάξη πραγμάτων μας, γύρω από την οποία ομαδοποιούνται τα πάντα. Η ουσία της ελευθερίας είναι η διαφορά, αλλά αυτή δεν πρέπει να συγχέεται με την αυθαιρεσία. Οι Χριστιανοδημοκράτες τονίζουν περισσότερο από εμάς τον σεβασμό των κανόνων και αυτό το προβάλλουν στη δημόσια σφαίρα· και από αυτό, μπορεί να προκύψει μια ακόμη δημιουργική ένταση.
 

Την προηγούμενη χρονιά στηρίξατε σθεναρά την πολιτική της καγκελαρίου για τους πρόσφυγες. Τώρα οι μετανάστες πρέπει να επιστρέφονται πίσω στην Τουρκία, εκτός από λίγους Σύρους που θα γίνονται δεκτοί στη Γερμανία. Οι επικριτές της συμφωνίας βλέπουν το τέλος του ατομικού δικαιώματος του ασύλου. Προσεύχεστε ακόμη για την κυρία Μέρκελ;

Είχα πει ότι προσεύχομαι να είναι καλά στην υγεία της, θέλοντας να τονίσω ότι δεν βλέπω αυτή τη στιγμή κανέναν άλλο αρχηγό κράτους που να μπορεί να κρατήσει την Ευρώπη ενωμένη. Κατά κάποιο τρόπο, η κ. Μέρκελ είναι τώρα υπαρξιακά αναγκαία. Όμως δεν είμαι και τόσο καλός στις προσευχές. Για να το διατυπώσω αντίστροφα, εμείς, στην διάλεκτο της πατρίδας μου, στα Σουαβικά (Schwäbisch), λέμε το εξής: Da hilft koi Bete, da muss Mischt na [Εδώ οι προσευχές δεν βοηθούν, χρειάζονται πράξεις]. Αλλά δεν θέλουμε να πάμε πιο βαθειά σ΄ αυτό το θέμα. Η κ. Μέρκελ εργάζεται για τη διαδικασία επανασυσπείρωσης της Ευρώπης. Αν βάζουμε διαρκώς πολύ ψηλά τον πήχυ, δεν πρόκειται ποτέ να κάνουμε στην πράξη βήματα προς τα εμπρός. Είναι μια διαδικασία που οδηγεί τα κράτη της ΕΕ προς μια κατεύθυνση συνεργασίας και άν πετύχει θα είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα προόδου. Σ΄ αυτό η καγκελάριος θα έχει την υποστήριξή μου. Αλλά ποιός έχει καλή γνώμη για τον Ερντογάν ή γι' αυτά που συμβαίνουν τώρα στην Τουρκία; Η Ευρώπη πρέπει να επαναξιολογήσει τα συμβαίνοντα. Δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε συναίνεση [των χωρών της ΕΕ] για κλείσιμο των συνόρων και απομόνωση, ούτε όμως σε συναίνεση για ανοιχτά σύνορα. Ποιά θα είναι η ενδιάμεση λύση; Εδώ, οι απόψεις μέσα στην ΕΕ διαφέρουν κατά πολύ.

Αλλαγές της δύναμης των κομμάτων μετά το 1950 - ψήφος κατά κατηγορία απασχόλησης τον Μάρτιο 2016

Έκανε λάθη  η καγκελάριος στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης; 
Τα λάθη έγιναν στο παρελθόν, πολύ καιρό πρίν. Ένα λάθος ήταν ότι αντιμετώπισε προηγουμένως με πλήρη αδιαφορία την Ιταλία ως χώρα υποδοχής μεγάλου ρεύματος προσφύγων από την Μεσόγειο. Μερικές φορές η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στερείται εντελώς της προληπτικής πολιτικής.  Δεν αρκεί ο  Καρλ Πόπερ (Karl Popper), δεν αρκεί μια αποσπασματική «πολιτική τεχνολογία». Λέω αυτό παρά τον σεβασμό μου για την καγκελάριο. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε σε μεγάλες γραμμές, μακροπρόθεσμα και σε ευρύ πεδίο. Έχω την εντύπωση, ότι αυτό δεν είναι το δυνατό σημείο της καγκελαρίου. Στο θέμα αυτό έχει μείνει στον Πόπερ. 
  
Είπατε πρόσφατα, ότι αν δεν υπάρχουν θεμελιώδεις νομικές και συνταγματικές αντιρρήσεις, θα συμφωνούσατε να συμπεριληφθούν και οι χώρες του Μαγκρέμπ στην κατηγορία των «ασφαλών χωρών καταγωγής», στις οποίες μπορούν να επιστρέφονται μετανάστες. Στο κόμμα σας υπάρχουν ακόμη σοβαρές ανησυχίες. 

Οι ανησυχίες είναι δικαιολογημένες και πρέπει να τις αξιολογούμε. Το ερώτημα είναι κατά πόσον η σχεδιαζόμενη επέκταση των «ασφαλών χωρών καταγωγής», ώστε να συμπεριλάβει και άλλα κράτη, πληροί τις απαιτήσεις του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου. Τη δικαιοδοσία για να το αξιολογήσει αυτό την έχει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Δεν έχω στην κυβέρνησή μου Υπουργείο Εξωτερικών, ούτε έχουμε πρεσβευτές. Μπορώ μόνον να ελέγξω άν είναι εύλογη η δική τους αξιολόγηση. 

Ο Κρέτσμαν με τον πρόεδρο των προηγούμενων κυβερνητικών εταίρων (SPD) ανταλλάσσουν σακκίδια με τα χρώματα των κομμάτων τους

Το Χριστιανικό Κοινωνικό Κόμμα της Βαυαρίας (CSU) θέλει να συμπεριλάβει στην κατηγορία των «ασφαλών χωρών καταγωγής» πολύ περισσότερα κράτη. Τη Νιγηρία, λόγου χάρη. Αν αίφνης αρχίσουν να έρχονται και απο εκεί πολλοί μετανάστες και να αιτούνται άσυλο, θα είστε υπέρ της αποδοχής τους;

Στην προγραμματική συμφωνία της δικής μας κυβέρνησης συνασπισμού αναφέρονται οι χώρες του Μαγκρέμπ. Αυτό δεν είναι μια γενική διατύπωση. Και υπάρχει λόγος. Τα αιτήματα παροχής ασύλου πρέπει να εξετάζονται κατά περίπτωση. Αυτό που έκανε ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Χορστ Ζέεχόφερ (Horst Seehofer), με την πρόταση να συμπεριληφθούν 17 χώρες, είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτό. Θα ήμουν όμως πρόθυμος να συζητήσω άλλες ιδέες. Υπάρχουν σχετικές προτάσεις.
  

Η Διάσκεψη Πρωθυπουργών των ομόσπονδων χωρών έχει συμφωνήσει για μια μεταρρύθμιση του ομοσπονδιακού συστήματος δημοσιονομικής ανακατανομής. Το οριζόντιο σύστημα δημοσιονομικής ανακατανομής εντός της Γερμανικής Ομοσπονδίας πρέπει να καταργηθεί. Ο Ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει κάνει τώρα μια δική του πρόταση. Θεωρεί τη συμβιβαστική λύση της Διάσκεψης των Πρωθυπουργών ως μη διαφανή και δεν θέλει να «τροφοδοτούνται»  οι ομόσπονδες χώρες μόνον από τον κεντρικό προϋπολογισμό της Ομοσπονδίας.
H θέση του μου φαίνεται ακατανόητη. Η πρόταση των πρωθυπουργών είναι ιδιαίτερα προσεκτική στο να μην εξαρτώμαστε οικονομικά οι ομόσπονδες χώρες από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Υπάρχει ζήτημα με την κατανομή των φορολογικών εσόδων, και εδώ εμπλέκονται τόσο η ομοσπονδιακή όσο και οι τοπικές κυβερνήσεις. Όμως αυτό δεν έχει καμμία σχέση με «τροφοδοσία» από την Ομοσπονδία. Η ανακατανομή των δημόσιων πόρων μετατοπίζεται στην ανακατανομή του φόρου προστιθέμενης αξίας. Αυτό απλοποιεί το σύστημα. Σαφώς χαιρετίζω αυτή την αλλαγή, επειδή το παλιό σύστημα δημοσιονομικής ανακατανομής οδηγεί αναγκαστικά μόνον σ' αυτά που ήδη έχουν ειπωθεί: Κάποιες ομόσπονδες χώρες απαλλάσσουν από βάρη τον δικό τους πληθυσμό (δεν εισπράττουν, λόγου χάρη, τέλη για τα νηπιαγωγεία), επειδή παίρνουν πολλά χρήματα από άλλες ομόσπονδες χώρες. Τώρα, άν λείψει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ένα δισεκατομμύριο ευρώ, αυτό δεν είναι σοβαρό πρόβλημα. Νομίζω ότι είναι τώρα εντελώς αδύνατο να επανεξετάσουμε αυτό το συναινετικό πακέτο.

Ο Winfried Kretschmann (1948) είναι Πρωθυπουργός της Βάδης-Βυρτεμβέργης από τις 12 Μαΐου 2011, ο πρώτος Πράσινος πρωθυπουργός ομόσπονδης χώρας στην ιστορία της Γερμανικής Ομοσπονδίας. Από το 1980 μέλος της τοπικής βουλής της Βάδης-Βυρτεμβέργης στη Στουτγκάρδη ως εκπρόσωπος της εκλογικής περιφέρειας του Nürtingen.Μέχρι το 1995 διετέλεσε καθηγητής Βιολογίας και Χημείας σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης πολλών πόλεων (σπούδασε τις αντίστοιχες επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Hohenheim). Από τον Απρίλιο του 2016, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι ο πρώτος σε δημοτικότητα πολιτικός της Γερμανίας.

Ο Rüdiger Soldt είναι ανταποκριτής της FAZ στη Βάδη - Βυρτεμβέργη για πολιτικά θέματα 

Ο Julian Staib είναι πολιτικός συντάκτης της FΑΖ
 
 
 

  

Στον ιστότοπο Μετά την Κρίση:
 

Χέριμπερτ Πραντλ: Μαθήματα από τις εκλογές στη Γερμανία: Ο ακροδεξιός εθνικολαϊκισμός αντιμετωπίζεται μόνον με ήρεμη αποφασιστικότητα και με πολιτικές κοινωνικής συνοχής
 

Τζων Κουίγκιν: Προς ένα πολιτικό σύστημα τριών «κομμάτων» στις αγγλόφωνες και όχι μόνον χώρες;
  

Γιαν Βέρνερ Μύλλερ: H νέα Δεξιά στη Γερμανία και οι διανοούμενοί της
  
Χέλμουτ Ντούμπιελ: Λαϊκισμός στη σύγχρονη δημοκρατία. Η ώρα του γητευτή με τον μαγικό αυλό