Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Κρυμμένα μυστικά και αυταπάτες - στη ριζοσπαστική Αριστερά και στους επίδοξους Έλληνες Σοσιαλδημοκράτες

Στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν προειδοποιηθεί από καιρό και έγκαιρα, ακόμη και από ανθρώπους τότε και τώρα φιλικά διακείμενους. Αλλά συστηματικά απέφευγαν να προσέξουν τη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων. Επέμεναν σε κεκτημένα γνώριμα, δυστυχώς ανθεκτικά στην πολιτική μας παράδοση. Φορέθηκε πολύ μετά το 2009 η σκληρή πανοπλία του νεοελληνικού πολιτικαντισμού. Τα αυτιά ετερόκλητων ομάδων πιθανών ψηφοφόρων χαϊδεύτηκαν από όλες τις αταίριαστες υποχέσεις που θα ήθελαν να ακούσουν, χρησιμοποιήθηκε πάλι από Συριζαίους και Νεοδημοκράτες ως επιθετικό κομματικό όπλο ο παλιός συνοδός του κομματικού μας συστήματος, ο διπολισμός. Στην οικεία του πολιτικού μας προσωπικού γλώσσα, που μετατρέπει τον κάθε αντίπαλο του πολιτικού αγώνα σε εχθρό εμπόλεμης κατάστασης, ο κλασικός πλούτος του δεξιο-κεντρώου παλαιοκομματισμού αναμείχθηκε με παλαιο-αριστερά αποθέματα από πολύ περασμένες δεκαετίες, με άφθονες αναδρομές στον Εμφύλιο. Συμβαίνει πάντως και στις ΗΠΑ, με τον δικό τους, πιο παλιό Εμφύλιο.
Από το μείγμα δεν έλειψαν ψήγματα μεταμοντέρνου αριστερισμού και ανορθολογικές θεωρίες - αυταπάτες. Λόγου χάρη, ότι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι ο δήθεν αδύνατος κρίκος της λεγόμενης ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, στην ευρωζώνη ή και στον πλανήτη ολόκληρο. Τροφοδότησαν ψευδαισθήσεις για τη «ρήξη» εδώ και τώρα: μερικοί τη φαντάστηκαν σαν πυροκροτητή που θα μπορούσε να συγκλονίσει τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό ή τουλάχιστον την ΕΕ. Η «ρήξη» έγινε φετίχ. Όχι έλλογη πολιτική, αλλά σύμβολο που ένωνε διάφορες αποσχιστικές νοοτροπίες.
Paul Klee, Πίνακες

Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

Πρόσφυγες, μετανάστευση και η ενοχή της Ευρώπης

του Μάρκους Μπέκερ
  
© Der Spiegel, Markus Becker (Βρυξέλλες): Flüchtlingsmisere: Europas Schuld, 29.08.2015
  
Η Ευρώπη προτιμά να κρατά αποστάσεις από τους πολέμους, όμως εκμεταλλεύεται τις φτωχές χώρες, τσιγκουνεύεται στην αναπτυξιακή βοήθεια και γίνεται έτσι συνυπεύθυνη για το δράμα των προσφύγων.
  
Φανταστείτε πως ζείτε σε μια πόλη με 50.000 κατοίκους. Η διοίκηση του δήμου προθυμοποιείται να φιλοξενήσει στην πόλη τέσσερις πρόσφυγες. Αμέσως ξεσπάει άγρια διαμάχη για το πώς θα κατανεμηθούν οι τέσσερις πρόσφυγες στις συνοικίες της πόλης. Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων συμφωνούν επιτέλους, αλλά μόνον για τη στέγαση των τριών προσφύγων. Για τον τέταρτο θα συνεχίσουν να διαπραγματεύονται μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Σας φαίνεται παράλογο; Όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα 28 κράτη-μέλη της συμφώνησαν τον Ιούνιο να μοιραστούν μεταξύ τους 40.000 πρόσφυγες που αποβιβάστηκαν στην Ελλάδα και στην Ιταλία μετά από επικίνδυνα και αγωνιώδη ταξίδια. Οι 40.000 είναι κάτι λιγότερο από ποσοστό δέκα τοις χιλίοις των περίπου 507 εκατομμυρίων πολιτών της ΕΕ. Ούτε καν γι' αυτό το μικρό ποσοστό δεν μπορεί να συμφωνήσει η Ευρώπη. Μέχρι τώρα, μόνον για 32.000 περίπου πρόσφυγες βρέθηκε τόπος διαμονής. 
Γευγελή, στα κλειστά τρένα. Επόμενοι σταθμοί Σερβικά σύνορα,
Ουγγαρία, Βιέννη, Βερολίνο, Κοπεγχάγη...

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Μύθοι που υποστηρίζουν την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ. Η αποδόμησή τους

του Φώτη Λυσάνδρου
   
Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα τι πρέπει να κάνει τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένο είναι ένα: πρέπει να καταστήσει σαφές στον ελληνικό λαό, ότι το να κρατήσει και τα δύο σκέλη της προεκλογικής της υπόσχεσης ήταν αδύνατο. 'Εχει όμως μπροστά της δύο δρόμους για να συνεχίσει:
(α) Να προχωρήσει και σε περαιτέρω συμβιβασμούς με την τρόικα και έτσι να το κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη, ή (β) να απορρίψει οποιουσδήποτε περαιτέρω συμβιβασμούς και να αποσύρει την Ελλάδα από την ευρωζώνη. 
Piet Mondrian, Μηλιά

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Κίνα: Σκάει η τρίτη φούσκα; Τέλος οι ψευδαισθήσεις και τα χρόνια της αφθονίας;

του Βόλφγκανγκ Μύνχάου
 
© Der Spiegel - Wolfgang Münchau: Kursrutsch an den Weltbörsen: Das war's mit Illusion Nummer drei  24.08.2015
   
Χρηματοπιστωτική κρίση, κρίση της ευρωζώνης και τώρα χρηματιστηριακή κρίση. Τα χτυπήματα έρχονται το ένα μετά το άλλο, όλο και πιο γρήγορα. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Όσο για τη νομισματική μας ένωση, η τωρινή στρατηγική της βασίζεται στην υπόθεση ότι στον υπόλοιπο κόσμο η οικονομία θα ανθεί και θα αγοράζει τις εξαγωγές μας. Όμως αυτό δεν ισχύει πια. 
  
Αυτό που βιώνουμε τούτες τις μέρες είναι το τέλος της τρίτης μεγάλης φούσκας στην παγκόσμια χρηματοοικονομική μας κρίση, μετά την κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ και την κρίση στη ζώνη του ευρώ. Ως προς τα βασικά, οι τρείς ιστορίες είναι αλληλένδετες. 
Όλες αυτές οι κρίσεις έχουν το κοινό χαρακτηριστικό, ότι εκρήγνυνται τοπικά, σ' ένα συγκεκριμένο σημείο, αλλά επιδρούν παγκόσμια. Στις ΗΠΑ, αυτό που οδήγησε στην κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης (subprime) και συνακόλουθα στην χρηματοπιστωτική κρίση, ήταν η πολιτική που επιχειρούσε να κάνει όλους τους Αμερικανούς ιδιοκτήτες ακινήτων. Εδώ, στη ζώνη του ευρώ, αυτό που πυροδότησε αρχικά τη γενική αναστάτωση σ' ολόκληρη τη νομισματική ένωση, ήταν η υπερχέωση του κράτους στην Ελλάδα. Όσο για την Κίνα, εκεί υπάρχει μια περιφερειακή φούσκα ιδιωτικού χρέους που προκαλεί τώρα έναν παγκόσμιο σεισμό στις χρηματιστηριακές αγορές. Η οικονομία μας διδάσκει ότι όλες οι φούσκες κάποτε σκάνε, παντού στον κόσμο, ακόμη και στην Κίνα. 

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Στην εποχή του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού και της συστημικής διεθνοποίησης: Γιατί κοιλοπονάει η Σοσιαλδημοκρατία;

του Κωνσταντίνου Μ. Σοφούλη
  
  
Εμφανώς στην «ιδιόμορφη περίπτωση» της Ελλάδας αλλά όχι μόνον, η πολιτική και οι πολιτικές δυνάμεις εντός του κράτους μοιάζουν σήμερα να χάνουν το περιεχόμενό τους και να απομένουν άδεια κελύφη και ετικέττες. Κόμματα και πολιτικοί αντιμάχονται, διεκδικούν με αμφιλεγόμενα μέσα την ψήφο ή την ανοχή των πολιτών αλλά δεν φαίνεται να «κάνουν πράγματα». Τα πραγματικά γεγονότα διαδραματίζονται σε διεθνικό και υπερεθνικό επίπεδο: Στις αμοιβαίες σχέσεις των χωρών της Δύσης μεταξύ τους και με ισχυρές αναδυόμενες χώρες όπως η Κίνα, διαδραματίζονται ως ανεξέλεγκτες ροές κεφαλαίων και ως συστημικές πιέσεις ή κρίσεις ενός χρηματοικονομικού καπιταλισμού που δεν γνωρίζει σύνορα. Σε ασταθείς ζώνες, όπως στη Μέση Ανατολή, ως εξεγέρσεις, πολεμικές συγκρούσεις ή έξωθεν επεμβάσεις, που μετατρέπουν ολόκληρους πληθυσμούς σε πρόσφυγες χωρίς πατρίδα.  
Το κλίμα είναι συγκρουσιακό. Αλλά η ίδια η δημοκρατική διαπάλη όπως την ξέραμε και μας ήταν οικεία, η μέσα στα όρια του κράτους, μοιάζει απλησίαστη για τους πολλούς πολίτες· αδιαφανής, συχνά μάταιη. «Tόσο πολλή πολιτική», που εκφυλίζεται όμως σε «εγχείρημα των μειοψηφικών ελίτ» και γυρίζει άσκοπα σαν ρόδα στον αέρα, δεν καλεί σε συμμετοχή αλλά φέρνει κορεσμό. Αύριο ίσως φέρει πλήρη αδιαφορία. Κυρίως έτσι απαξιώνονται παντού πολιτικοί και κόμματα, δεξιά, αριστερά ή κεντρώα, αποτρέπεται το ενδιαφέρον και η κινητοποίηση του λαού. Η αποτυχία της πολιτικής, των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα της κρίσης είναι μόνον ακραία εκδήλωση. Τίθεται όμως το ερώτημα άν είναι κορυφή ενός παγόβουνου που απειλεί το δημοκρατικό περιεχόμενο της πολιτικής σ' όλο τον Δυτικό κόσμο ή εκδήλωση μιας μεταβατικής εποχής, μιας «εποχής των τεράτων», πριν η πολιτική αναζωογονηθεί, αποκτώντας πραγματικές ικανότητες για δράση και στο επίπεδο όπου «γίνονται πράγματα» τώρα: πέραν του εθνικού κράτους
Ως παράδειγμα, ο Κ. Μ. Σοφούλης εξετάζει την κρίση ενός πολιτικού χώρου, της Σοσιαλδημοκρατίας. «Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός κοιλοπονάει εδώ αλλά και διεθνώς», λέει. «Ο τοκετός θα είναι δύσκολος και για την μάνα και για το παιδί». Η πρόγνωσή του είναι συγκρατημένα αισιόδοξη. Πάντως ένα είναι σίγουρο: Κρίση ή μετασχηματισμός όπως της Σοσιαλδημοκρατίας, δοκιμάζει όλους τους καθιερωμένους πολιτικούς χώρους, αριστερούς και δεξιούς. Στις Δυτικές κοινωνίες του 21ου αιώνα, ίσως δοκιμάζει την πολιτική ως εν γένει δραστηριότητα, ανθρωπολογικού επιπέδου με την Αριστοτελική έννοια.
Γ. Ρ. 
     
Οι εκδοχές του σοσιαλισμού - η χρυσή εποχή της Σοσιαλδημοκρατίας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα  
Ο σοσιαλισμός υπήρξε το οικουμενικότερο όραμα για έναν κόσμο ανθρώπινης ευτυχίας μετά το όραμα της αστικής δημοκρατίας που κυοφόρησε ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός με την Γαλλική επανάσταση. Πολύ σύντομα έγινε ισχυρό πολιτικό εργαλείο για την αντιμετώπιση του αρχέγονου καπιταλισμού, ο οποίος, ενώ απελευθέρωσε τεράστιες ανθρώπινες και τεχνολογικές δυνάμεις, είχε υποδουλώσει ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας σε ζωή σκλάβου για την συντήρηση και επέκτασή του. Η βιομηχανική επανάσταση στηρίχθηκε σε μια εργασιακή σκλαβιά την ίδια στιγμή που δυνητικά διεύρυνε επαναστατικά τις υλικές δυνατότητες ανθρώπινης ευτυχίας και ευζωίας. Η υπόσχεση μιας πιο ανθρώπινης διανομής του κοινωνικού προϊόντος θέρμανε τις καρδιές εκατομμυρίων σκληρά εργαζομένων και ενέπνευσε διανοούμενους για να στηρίξουν ένα αντίστοιχο όραμα με ισχυρά επιχειρήματα και με μία απόπειρα επιστημονικής πρόγνωσης μιας ευνοϊκής γι' αυτούς νομοτέλειας της Ιστορίας.
Anders Nilsen: Last Remnant, After the End of the World (2007)

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Μαθήματα από την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ: για μια διαφορετική Ευρώπη χρειάζεται και ιδεολογία και πολιτικές ικανότητες

του Κας Μούντε
   
 
Την ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσπαθούσε να περάσει την σχεδόν καθολικά αντιδημοφιλή Συμφωνία από το Κοινοβούλιο χωρίς να διαλυθεί το δικό του κόμμα, ο όλο και περισσότερο αταίριαστος με το όνομά του Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είχαν αρχίσει ήδη να γράφουν την ιστορία της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ οι απογοητευμένοι πρώην και νυν υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι ανακουφισμένες ελίτ οι φιλικές προς την ΕΕ. Και ενώ ο πρώτοι εμμονικά επιχειρούν να μεταθέσουν και να «εξαγάγουν» την ενοχή, προβάλλοντας το τοξικό επιχείρημα περί «εκβιασμού» και «ταπείνωσης» ή ποικίλες θεωρίες συνωμοσίας τύπου #ThisIsACoup, οι δεύτερες υποστηρίζουν ότι έφταιξε κυρίως η φύση και ο χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ, ο «ριζοσπαστικά αριστερός», ο «λαϊκίστικος», ο «ιδεολογικός». Επιμένουν ότι αυτά τον οδήγησαν στην αποτυχία, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα παρόμοια ιδεολογικά εγχειρήματα είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Υποτίμηση του νομίσματος της Κίνας, η Ευρώπη, οι ΗΠΑ

του Κριστιάν Μαράτσι
  
© Il Manifesto - συνέντευξη στον Marazzi: Chinadown, lo choc globale 14.8.2015
αναδημοσiευση (ιταλικά) στo EuroΝomade
    
Η Ευρώπη μπορεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που προσφέρει η μείωση της εξαγωγικής δρστηριότητας και η νομισματική υποτίμηση στην Κίνα, για να εγκαταλείψει τις πολιτικές της λιτότητας. Για τον οικονομολόγο Christian Marazzi η υποτίμηση του γιουάν στο Πεκίνο μπορεί να ανοίξει την πόρτα για να αναβιώσουν πιο επεκτατικές οικονομικές πολιτικές στην Ευρωζώνη. Κατά τον συγγραφέα  των βιβλίων E il denaro va (Το χρήμα φεύγει - Bollati Basic Books) και Diario della crisi (Ημερολόγιο της κρίσης Ombre Corte), «περιορίζεται η δυνατότητα της Γερμανίας να εξάγει βιομηχανικά προϊόντα στην Κίνα, πράγμα που ίσως την παρακινήσει να αναζωογονήσει την εγχώρια ζήτηση· να εγκαινιάσει μια νέα φάση πέρα από τη λιτότητα».
     
Η Γερμανία πλήττεται εδώ και ένα χρόνο από τη μείωση της ζήτησης (βιομηχανικών) προϊόντων στην Κίνα, αλλά η κυβέρνησή της δεν φαίνονται διατεθειμένη να αλλάξει στάση.
Στην πραγματικότητα είμαστε αντιμέτωποι με ένα ορντο-φιλελεύθερο φανατισμό που γίνεται όλο και περισσότερο πολιτικός. Συνεχίζουν να επιδεικνύουν ηγεμονική ακαμψία στο πρόβλημα της Ελλάδας. Αλλά η νέα κατάσταση που δημιούργησε η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας (BPC) δεν είναι συμβατή με την ακαμψία του Σόιμπλε. Με τον περιορισμό της γερμανικής εξαγωγικής δύναμης προς την Ανατολή, δεν βλέπω πως θα συνεχίσει να λειτουργεί αυτή η επίμονη πολιτική της λιτότητας. Μπορώ πια να φανταστώ ακόμη και την παραίτησή του ή μια σοβαρή κυβερνητική κρίση στη Γερμανία.
 

Χ. Λάσκος, Γ. Μηλιός, Ε. Τσακαλώτος: Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ - «Να βγεί κανείς ή να μη βγεί;»

Κρίση της Ελλάδας και της ευρωζώνης, διλήμματα των κομμουνιστών (2012)
    
Workers' Liberty : «Displacing class struggle»? Syriza's argument against the «euro-exit» strategy - Communist Dilemmas on the Greek Euro-Crisis: To Exit or Not to Exit? 30.7. 2012 - Σε μορφή pdf

  
των Χρήστου Λάσκου, Γιάννη Μηλιού και Ευκλείδη Τσακαλώτου
      
Το άρθρο αυτό (αγγλική και γερμανική δημοσίευση Ιούνιος 2012) πιθανώς δεν υπάρχει στα ελληνικά. Ίσως οι συγγραφείς απέφευγαν τότε να οξύνουν τις εντάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ - αυτοπεριορισμός που αποδείχτηκε εντέλει επιζήμιος, συμβάλλοντας και αυτός στην πολιτική σύγχυση του κόμματος. Οι συγγραφείς από την ιδιαίτερη μαρξιστική σκοπιά τους ασκούν κριτική σε παράγοντες των «φιλο-δραχμικών» τάσεων του σημερινού κυβερνητικού κόμματος που επικαλούνται τις άνισες σχέσεις της Ελλάδας με τις οικονομίες των βόρειων χωρών (π.χ. Κ. Λαπαβίτσας, στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας»). Μεταξύ άλλων, τους καταλογίζουν αναβίωση του σχήματος «κέντρου-περιφέρειας» που υποστήριζε το ΠΑΣΟΚ του 1980. Πέρασαν 3 χρόνια και καθένας από τους τρεις συγγραφείς συνεχίζει την ιδιαίτερη πολιτική διαδρομή του εντός ή εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο τώρα το θέμα «καίει». Γι΄ αυτό - και για «ιστορικούς» λόγους - η εκ των υστέρων δημοσίευση στα ελληνικά έχει την αξία της.*
Γ. Ρ. 
   
1. Η κρίση στην ευρωζώνη συναντά το φάντασμα της θεωρίας της εξάρτησης: Ένα ψευδοδίλημμα;
Επηρεασμένες από τους αντι-αποικιακούς αγώνες, πολλές νεο-μαρξιστικές προσεγγίσεις για τον ιμπεριαλισμό στη μεταπολεμική περίοδο, στηρίζονταν στην ιδέα ότι οι πρώην αποικίες και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες ήταν υποταγμένες στις ιμπεριαλιστικές χώρες μέσω σχέσεων εξάρτησης. Αυτή η έννοια της εξάρτησης, μαζί με σχετικές αντιλήψεις για τον παγκόσμιο καπιταλισμό, διαμόρφωσε τις θεωρίες κέντρου-περιφέρειας, οι οποίες αντιλαμβάνονται τις παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις ως σχέσεις εκμετάλλευσης και πόλωσης μεταξύ χωρών, με ένα ανεπτυγμένο ιμπεριαλιστικό «κέντρο» και μια εξαρτημένη «περιφέρεια» καθώς και μια «ημι-περιφέρεια» μεταξύ αυτών των δύο μεγάλων πόλων. Η αντίληψη αυτή είχε μεγαλύτερη επιρροή στη δεκαετία του 1970 και έπαιζε σημαντικό ρόλο στον τρόπο σκέψης που επικρατούσε στο ΠΑΣΟΚ της αρχικής ριζοσπαστικής φάσης του, πριν από την άνοδό του στην εξουσία το 1981 [3].
Από το φιλμ Στάλκερ του Αντρέι Ταρκόφσκι

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Από τη «φούσκα» της περιφέρειας στις διασώσεις. Μύθοι και πραγματικότητες στη ζώνη του ευρώ

του Νίκου Καϊμάκη
     
© Αναζητήσεις για την Αριστερά - Νίκος Καϊμάκης: ΟΝΕ μέρος ΙΙ, 8 Αυγούστου 2015
   
Στο κείμενο Μύθοι και πραγματικότητες της ΟΝΕ (Μέρος Ι), ο Νίκος Καϊμάκης αναφέρεται στη δημιουργία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, στην κυκλοφορία του ευρώ και στα απαραίτητα στοιχεία για μια βέλτιστη νομισματική ζώνη, σύμφωνα με τη θεωρία. Περιγράφει τα μειονεκτήματα και τα δομικά ελαττώματα της ζώνης του ευρώ, αναφέρεται στην ανεπάρκεια των σημερινών ευρωπαικών ελίτ να προχωρήσουν στην ολοκλήρωσή της. Εδώ περιγράφει τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών και πως προετοιμάστηκε η κρίση με τις φούσκες ακινήτων, κατανάλωσης και χρηματοπιστωτικού τομέα, Καταλήγει στο πως απέτυχαν τα προγράμματα διάσωσης για την Ελλάδα.
    
√ Εισαγωγή II
Η νοοτροπία της «ευρωευφορίας» που επικράτησε στα δέκα πρώτα χρόνια στις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης, λειτούργησε αμφίσημα. Προκάλεσε από τη μία τα «θαύματα», των χαμηλών επιτοκίων, τον απλόχερο δανεισμό και τη βροχή των €, με συνέπεια την πρόσκαιρη μεγέθυνση των οικονομιών των χωρών του Νότου και από την άλλη εξαφάνισε κάθε πιθανή διάθεση στις χώρες τις περιφέρειας του Νότου να βελτιώσουν την αποδοτικότητα, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα της οικονομίας τους και κυρίως το χάσμα ανάπτυξης με τις Βόρειες ευρωπαϊκές χώρες. Εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια αναδιάρθρωσης των αγορών τους, που παρέμειναν στις ξεπερασμένες καπιταλιστικές δομές τους στάσιμες και άκαμπτες, με τη δικαιολογία της πίεσης των συνδικάτων, και συνέχισαν να λειτουργούν στις νέες πλήρως παγκοσμιοποιημένες οικονομικές δομές εντός και εκτός της ΟΝΕ, με τους περιορισμούς και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, τα κλειστά επαγγέλματα, τις ρυθμισμένες συντεχνιακά αγορές, υπό τη σκέπη μιας ανίκανης, διεφθαρμένης και τελείως αντιπαραγωγικής δημόσιας διοίκησης. Αναφύονται όμως εδώ κρίσιμα ερωτήματα. Τι έκανε για όλα αυτά η άρχουσα ευρωπαϊκή ελίτ αλλά και οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών; Γιατί δεν παρενέβησαν εγκαίρως;
Europe Under Construction

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

Ευρώ, δραχμή και παραμύθια που κοιμίζουν - ενώ ο πλούτος μετατοπίζεται προς τον Ειρηνικό και η μπουκιά της Ευρώπης μικραίνει

του Γιώργου Παπανικολάου
      
© EURO2day  - Το ευρώ, η δραχμή και τα παραμύθια που μας κοιμίζουν, 28.7.2015
αναδημοσίευση στον ιστότοπο Ανέστιος
    
Πάνω από πέντε χρόνια τώρα, όλα τα πολιτικά κόμματα κρύβουν την αλήθεια από τον λαό. Τελευταία επινόηση το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, που κι αυτό τον κοιμίζει απέναντι στη μία και αναπόδραστη πραγματικότητα: εμείς πρέπει να αλλάξουμε, όποιο κι αν είναι το νόμισμα.
Το ευρώ είναι ένα ημιτελές νόμισμα, με πολλά προβλήματα, που προκύπτουν από το γεγονός ότι δεν συνοδεύεται από μια δημοσιονομική και πολιτική ένωση. Ως κοινό νόμισμα δε, ωφελεί κυρίως τις ισχυρές εξαγωγικά χώρες του Βορρά (και κυρίως τη Γερμανία), που αν είχαν το δικό τους, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το κόστος της ισχυρότερης ισοτιμίας.
Το γεγονός όμως ότι τα οικονομικά προβλήματα δεν εντοπίζονται πια μόνο στο Νότο αλλά κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους και στον πυρήνα της Ευρώπης, ακόμη δε και στο Βορρά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Φινλανδία,* δείχνει ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Στην ουσία αφορά όχι μόνον την Ευρώπη, αλλά συνολικά την αποκαλούμενη «Δύση».
Πεκίνο, Εθνικό Ολυμπιακό Στάδιο «Η Φωλιά του Πουλιού»

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Από τον Βαρουφάκη στον Τσακαλώτο: Ελλάδα, η επόμενη μέρα

του Andrew Stuttaford
     
© National Review / The Corner: Andrew Stuttaford - Greece: The Day After  6 Ιουλίου 2015
     
Η Ελλάδα συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς της ζώνης του ευρώ χωρίς τον Γιάνη Βαρουφάκη, μαρξιστή, ναρκισσευόμενο, κλόουν και μέχρι πρόσφατα υπουργό Οικονομικών της χώρας. Μια όχι και τόσο άμεμπτη Ιφιγένεια που θυσιάστηκε στους θεούς της ευρωζώνης, μιας και θεωρήθηκε πολύ συγκρουσιακός για να έχει οποιαδήποτε πιθανότητα να κλείσει συμφωνία. 
Ο εκδότης του είδε αμέσως την ευκαιρία και δεν την άφησε να χαθεί, όπως γράφει η Ματίνα Στέβη στην Wall Street Journal: 
Μόλις τρισήμισυ ώρες μετά την παραίτηση του αμφιλεγόμενου Έλληνα Υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, οι εκδότες των βιβλίων του που εδρεύουν στο Λονδίνο έστειλαν αμέσως ένα πληροφοριακό e-mail με αποσπάσματα από την νέα ενημερωμένη έκδοση του βιβλίου του, του Παγκόσμιου Μινώταυρου (Global Minotaur) μαζί με άλλο πληροφοριακό υλικό. Ο διευθυντής του τμήματος ενημέρωσης των Zed Books, του εκδοτικού οίκου των βιβλίων του κ Βαρουφάκη, απέστειλε στους ανταποκριτές των ΜΜΕ ένα email που περιγράφει τον κ Βαρουφάκη ως «τον πιθανώς πιο cool, χαρισματικό και  έξυπνο υπουργό Οικονομικών όλων των εποχών». Πρότεινε επίσης το hashtag: #MinisterofAwesome.
Ο μετα-κεϋνσιανός, ο μαρξιστής, οι οπαδοί του σχήματος «κέντρου-περιφέρειας»
Στην εφημερίδα Daily Telegraph, ο Ambrose Evans-Pritchard ρίχνει μια ματιά στο διάδοχό του, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο:
Προέρχεται από τη ριζοσπαστική μαρξιστική πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν συμμερίζεται ιδιαίτερα τον ευρωπαϊκό ιδεαλισμό του κ. Βαρουφάκη...

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι