Η Γερμανία στην ευρωπαϊκή κρίση : Ο καθοδηγούμενος ηγεμόνας

του Χανς Γιούργκεν Ούρμπαν

   

ένα κεφάλαιο από το κείμενο του Hans-Jürgen Urban - Stabilitätsgewinn durch Demokratieverzicht? Europas Weg in den Autoritarismus (δημοσίευση στο γερμανικό περιοδικό © Blätter für deutsche und internationale Politik και στη συνέχεια στον συλλογικό τόμο Demokratie oder Kapitalismus? Europa in der Krise, από τις εκδόσεις Blätter.

 

Το κείμενο αυτό είναι προδημοσίευση στην ελληνική έκδοση του βιβλίου Δημοκρατία ή καπιταλισμός; Η Ευρώπη σε κρίση (στις εκδόσεις © Επίκεντρο). Η συλλογική έκδοση πραγματεύεται την ευρωπαϊκή κρίση πολυεδρικά, από τη σκοπιά της οικονομίας, της κοινωνιολογίας, της πολιτικής επιστήμης και της ενεργού πολιτικής, της πολιτικής φιλοσοφίας, του διεθνούς και του συνταγματικού δικαίου.

Συμμετέχουν με κείμενά τους και με συζητήσεις, μεταξύ άλλων, οι Γιούργκεν Χάμπερμας, Κλάους Όφφε, Ούλριχ Μπεκ, Έλμαρ Άλτφάτερ, Βόλφγκανγκ Στρέεκ, Πωλ Κρούγκμαν, Γιόσκα Φίσερ, Πέτερ Μπόφινγκερ, Ούλρικε Γκερό, Χάουκε Μπρούνκχορστ, Ούλριχ Πρόϊς, Όσκαρ Νεγκτ. Η επιμέλεια της Ελληνικής έκδοσης είναι της δημοσιογράφου Ρούλας Γκόλιου και η μετάφραση του Γιώργου Β. Ριτζούλη.

Ποιος είναι ο ρόλος της Γερμανίας στα τεκταινόμενα της ευρωπαϊκής κρίσης; Σ' αυτό το πολυσυζητημένο ερώτημα, η απάντηση φαίνεται απλή: είναι εμφανέστατο ότι η κυβέρνηση Μέρκελ έβαλε τη σφραγίδα της στο εγχείρημα της αυταρχικής σταθεροποίησης. Σε έναν όχι πάντα αξιοσέβαστο συνασπισμό με τη Γαλλία, δεν παραλείπει να προστατεύει τα δικά της συμφέροντα. Ακόμη και φωνές προσεκτικές στις εκτιμήσεις τους, διέκριναν ενωρίς στην πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, «την κραυγαλέα προσπάθεια μιας ευρωπαϊκής Γερμανίας να ηγηθεί μιας γερμανικής Ευρώπης» (Jürgen Habermas, Ein Pakt für oder gegen Europa? (pdf) στην εφημερίδα „Süddeutsche Zeitung“, 7.4.2011).

Ιμμάνιουελ Βαλλερστάιν: “Το κέντρο δεν αντέχει”

“Οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι

Είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους”

  

Από τον προσωπικό ιστότοπο του © Immanuel Wallerstein - The Center Isn’t Holding Very Well 

Σχόλιο Νο. 377, 15. 5. 2014 

    

Μακραίνει ο κατάλογος των χωρών με εμφύλια σύγκρουση που διαρκεί και επιδεινώνεταi. Πριν από λίγο καιρό, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονταν στη Συρία. Τώρα στην Ουκρανία. Θα είναι αύριο η Ταϊλάνδη; Ποιος ξέρει; Η ποικιλία των ερμηνειών της αναστάτωσης και το πάθος τους είναι πολύ εντυπωσιακά.

Στο σύγχρονο παγκόσμιο σύστημά μας, υποτίθεται πως οι κατεστημένες ελίτ που κατέχουν τα ηνία της εξουσίας διαβουλεύονται μεταξύ τους και στη συνέχεια καταλήγουν σε  “συμβιβασμούς”, την εφαρμογή των οποίων μπορούν να εγγυηθούν οι ίδιες. Κανονικά αυτές οι ελίτ κατατάσσουν τους εαυτούς τους σε δύο βασικά στρατόπεδα: κεντρο-δεξιά και κεντρο-αριστερά. Υπάρχουν πραγματικές διαφορές μεταξύ τους, αλλά ως αποτέλεσμα αυτών των συμβιβασμών”, η όλη μεταβολή των πραγμάτων στο πέρασμα του χρόνου ήταν ελάχιστη.

Α' Παγκ. Πόλεμος: Στρατιώτες επιστρέφουν απο το μέτωπο

Οι εραστές της θητείας του κ. Σημίτη και οι ανέραστοι της Αριστεράς

Οι θεότυφλοι και ο μονόφθαλμος 

(με το μάτι που βλέπει, να πάσχει από αλλοιθωρισμό και “καταρράκτη”).

 
του Γιώργου Παπαμώκου 
   
δημοσιεύθηκε (13.6.2014) στον ιστότοπο μη μαδάς τη μαργαρίτα 
(Οι εραστές της θητείας του κ. Σημίτη και οι ανέραστοι της Αριστεράς) και στη Μεταρρύθμιση 

   

Η χώρα μας δεν αντιπροσωπεύεται σε πολιτικό επίπεδο πια στην Ευρώπη. Οι Έλληνες πολιτικοί δίνουν τις περισσότερες φορές εξετάσεις στην εφαρμογή του μνημονίου, αντί να συμμετέχουν ως ισότιμοι συνομιλητές στη διαμόρφωση κρίσιμων τομέων της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Η χώρα μας, με ευθύνη των κυβερνώντων, έχει αποφασιστεί να αποτελεί την ιδιαίτερη περίπτωση χώρας - μέλους της Ε.Ε., με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το επίπεδο παρέμβασης της Χώρας μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Και δυστυχώς, με σήματα σαν αυτά που έστειλε η αντικατάσταση Θεοχάρη (αν και με την κυβερνητική πολιτική την οποία εφάρμοζε διαφωνώ), αυτή η άποψη γίνεται μαθηματικό θεώρημα που αποδεικνύεται με πολλούς τρόπους.
Δεν ξέρω πόσοι καταλαβαίνουν τη σημασία της παραπάνω παραγράφου.

Μεγάλα Έργα - Ρίο - Αντίρριο: Γέφυρα απο το Τίποτε στο Πουθενά

Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ (1922 - 11 Ιουνίου 1984) εναντίον του καταναλωτισμού

 Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του

  
του Αλεσσάντρο Λεογκράντε
  
Alessandro Leogrande -  Berlinguer contro il consumismo © Lo Straniero (Νοέμβριος 2010)

Μερική μετάφραση - σχολιασμός απο τον Θανάση Γιαλκέτση ("Εφημερίδα των Συντακτών") 

   

Τον Ιανουάριο του 1977 ο Enrico Berlinguer εισήγαγε στην πολιτική συζήτηση της Ιταλίας μια πρόταση λιτότητας. Το έκανε σε δύο διάσημες ομιλίες, στη Ρώμη και το Μιλάνο. Στη Ρώμη, στο Teatro Eliseo, σε συνέδριο για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας και τους διανοούμενους. Στο Μιλάνο, στο Teatro Lirico, σε μια συνάντηση με τους κομμουνιστές εργάτες. Οι Edizioni del' Asino επανέκδοσαν to 2010 τις δύο αυτές παρεμβάσεις σε έναν μικρό τόμο (La via dell’austerità - Ο δρόμος της λιτότητας -  Προς ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, με πρόλογο του Salvatore Mannuzzu - περιέχεται στη νέα ελληνική έκδοση). Προηγουμένως το είχαν εκδόσει οι Editori Riuniti, αλλά η έκδοση εκείνη είναι εξαντλημένη. 
Αυτές οι δύο μεγάλης σημασίας ομιλίες, δέχθηκαν τότε πολλές επικρίσεις και επαίνους, σήμερα όμως είναι σχεδόν ξεχασμένες. Αξίζει όμως να ξαναδιαβαστούν και να αναλυθούν εκ νέου, γιατί πολλές απο τις ιδέες του ευρωκομμουνισμού, όπως η ρήξη με το Σοβιετικό σύστημα (που ήλθε πολύ καθυστερημένα), η κριτική εναντίον της διαφθοράς του κομματικού συστήματος ή αυτή η πρόταση της λιτότητας, υποδεικνύουν δρόμους διεξόδου από μια κρίση, που όπως φαίνεται, θα έχει «λαμπρό» μέλλον. Κρίση συστημική, κρίση του συνόλου της ιταλικής κοινωνίας και όχι μόνον του κομματικού συστήματος. 

Με την κόρη του Μπιάνκα

Το ιδιότυπο μάγμα του αντιευρωπαϊσμού

Ακροδεξιοί - Ευρωσκεπτικιστές - “Ρωσόφιλοι”,
 η ανάδευση του ιδεολογικού βυθού της παλιάς Ευρώπης
  

της Βασιλικής Γεωργιάδου και της Λαμπρινής Ρόρη

   

("Μεταρρύθμιση", 19.5.2014)  

    

Britannia ruling the waves - Μίττελοϊρόπα - Γαλλία της Παλινόρθωσης - (Νεο) Τσαρική Ρωσία;  

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, από τον 19ο αιώνα: Η “Ιερά Συμμαχία”. Όπως πολλοί αναλυτές επισημαίνουν, το άθροισμα ακροδεξιών και ευρωσκεπτικιστών που καταγράφηκε τις Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, δεν είναι απολύτως συμπαγές, ενώ κάθε ένα από τα δύο αυτά πολιτικά στρατόπεδα διατηρεί στο εσωτερικό του σημαντικές επιμέρους διαφορές. 

  

Αξίζει, ωστόσο, να τονιστεί ότι στην παρούσα συγκυρία, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή από το 1979, όταν έλαβαν χώρα οι πρώτες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συντελούνται διεργασίες σύγκλισης των δύο στρατοπέδων, με αποτέλεσμα μια πολιτική αριθμητική που αθροίζει ακροδεξιούς και ευρωσκεπτικιστές να μην προβάλει πια σαν ένα άτοπο και άστοχο εγχείρημα.

Πρίγκηψ Κλέμενς Βάτσλαβ φον Μέττερνιχ

Αλέξανδρος Ι, αυτοκράτωρ της Ρωσίας

Ένα αντίδοτο στον κυνισμό - Για τη «Γενιά του '30» και όχι μόνον

του Τάκη Θεοδωρόπουλου

 

© Καθημερινή  - Το αντίδοτο στον κυνισμό, 13.4.2014 (αναδημοσίευση "Πολιτική Επιθεώρηση")

 

Το πρόβλημα με όσους επιδίδονται στην αποδόμηση των εθνικών συλλογικών μύθων, με την ίδια ευκολία με την οποία άλλοι τούς υποστηρίζουν, είναι ότι στα ερείπιά τους δεν αναδύεται πάντα η λάμψη της αλήθειας. Το αντίθετο θα έλεγα, και αν κρίνουμε από την ιστορική μας πείρα, στα ερείπια των συλλογικών μύθων φύονται με τη μεγαλύτερη άνεση ο κυνισμός και η απαξίωση: δύο καταλυτικές «αρετές» της απομυθοποίησης. Απαξίωση και κυνισμός σαν αυτόν που επεδείκνυαν τα επαναστατημένα παιδιά του Μάη του ’68 όταν αποκαλούσαν τον πρύτανη της Ναντέρ φασίστα, παρά το γεγονός ότι αυτός ο «φασίστας» είχε συμμετάσχει στην Αντίσταση και είχε οδηγηθεί σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως επί γερμανικής κατοχής. Εμπειρία που ούτε τους περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσαν να τη ζήσουν τα παιδιά της σεξουαλικής απελευθέρωσης με τις επαναστατικές περγαμηνές της σφαλιάρας που τους έδωσε κάποτε κάποιος αστυνομικός.

Τόλκιν: «Δυστυχώς, δεν είμαι Εβραίος».Το βρετανικό φλέγμα σε ζοφερούς καιρούς

Η απαντητική επιστολή του J.R.R. Tolkien στους Γερμανούς εκδότες, που ήθελαν να τους διαβεβαιώσει για την άρια καταγωγή του 

 

του Colin Marshall 

  
από το Open Culture - δημοσιεύθηκε σε Ελληνική γλώσσα στον ιστότοπο dim/art - Μετάφραση Μαρία Τσάκος
 

Όπως θα περίμενε κανείς από τον άνθρωπο που δημιούργησε με τόση αγάπη και σε τέτοια υπέροχη λεπτομέρεια όλες εκείνες τις φυλές που κατοικούσαν στη Μέση Γη, ο J.R.R. Tolkien είχε πολύ λίγη ανοχή για τις φυλετικές διακρίσεις, και ιδιαίτερα για εκείνο το είδος ρατσισμού που μεσουρανούσε στις ημέρες του: τον αντισημιτισμό. Το πρώτο του μυθιστόρημα, το Χόμπιτ, προπομπός της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, κυκλοφόρησε το 1937, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα με αιχμή του δόρατος τον κατατρεγμό των Εβραίων, είχαν ήδη μεταμορφώσει την Ευρώπη σε μια δυστοπία που βρισκόταν στα πρόθυρα του πολέμου. Η μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το βιβλίο από την πρώτη στιγμή, είχε ως αποτέλεσμα ο εκδοτικός οίκος Rütten & Loening, με έδρα στο Βερολίνο, να εκδηλώσει άμεσα ενδιαφέρον για την έκδοση του βιβλίου στα γερμανικά. Πρώτα όμως - υπακούοντας προφανώς στις επιταγές του Τρίτου Ράιχ - ζήτησαν να λάβουν διαβεβαιώσεις για την «άρια καταγωγή»του Τόλκιν. Ο πεζογράφος συνέταξε δύο απαντήσεις, η μία - η λιγότερο πολιτισμένη από τις δύο - ήταν η ακόλουθη:

 

25 Ιουλίου 1938
20, Northmoor Road, Οξφόρδη

Αγαπητοί Κύριοι,

Σας ευχαριστώ για την επιστολή σας. Λυπάμαι αλλά δεν μου είναι διόλου σαφές τι ακριβώς εννοείτε με τον όρο «arisch».
Δεν είμαι Αρίας καταγωγής, ήτοι Ινδο-ιρανικής· εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω, κανείς από τους προγόνους μου δεν μιλούσε σανσκριτικά, περσικά, ρομανί ή άλλη συγγενική διάλεκτο. Εάν πάλι αυτό που εννοείτε με την ερώτησή σας είναι το εάν είμαι Εβραϊκής καταγωγής, η μόνη απάντηση που μπορώ να σας δώσω είναι πως, δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα, δεν είχα την τύχη να έχω προγόνους που να ανήκουν σε αυτόν τον προικισμένο λαό.