Τα όνειρα της Ευρώπης, βλέποντας από την Ουκρανία

Euromaidan ©Nick Andros

του Βλαδίμηρου Eρμολένκο
 

Το άρθρο του ©  Володимир Єрмоленко  (Volodymyr Yermolenko) 
από το περιοδικό © КРИТИКА (Κρίτικα): Мрії про Европу  (ουκρανικά)

στην αγγλική γλώσσα στο © Eurozine: Dreams of Europe  8.2.2014

Υπάρχουν δύο Ευρώπες, γράφει ο Βλαδίμηρος Eρμολένκο: μια Ευρώπη των κανόνων και των  κανονισμών, και μια Ευρώπη θεμελιωμένη στην πίστη στην Ευρωπαϊκή ιδέα. Και φυσικά, όπως δείχνουν τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία, η Ευρωπαϊκή ιδέα εκτείνεται πολύ πέρα ​​από τα επίσημα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συχνά γίνεται λόγος για «δύο Ουκρανίες». Μιλάμε για το πόσο συμβατές ή ασύμβατες είναι, πώς η αγάπη τις κρατά μαζί και πως η αμοιβαία δυσπιστία τις χωρίζει. Ωστόσο, σπάνια επισημαίνεται ότι και η Ευρώπη έχει δύο όψεις. Κυττάζουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις και μόνον περιστασιακά βλέπουν η μία την άλλη.

Η γεωπολιτική του σχίσματος στην Ουκρανία, η απόκλιση ΗΠΑ και «Γαλλο-Γερμανικού άξονα»

του Ιμμάνιουελ Βάλλερστάϊν 

από τον ιστότοπο του © Immanuel Wallerstein :  The Geopolitics of Ukraine’s Schism (15.2.2014) 

H Ουκρανία υποφέρει από ένα βαθύ εσωτερικό σχίσμα εδώ και αρκετό καιρό, που απειλεί να γίνει ένας από εκείνους τους άσχημους εμφύλιους πολέμους που συμβαίνουν σε όλο και περισσότερες χώρες. Μέσα στα όρια της σημερινής Ουκρανίας υπάρχει ένα ρήγμα ανατολής-δύσης, γλωσσικό, θρησκευτικό, οικονομικό και πολιτισμικό, με την κάθε πλευρά να είναι περίπου το 50 % του όλου της χώρας. 

Τη σημερινή κυβέρνηση (θεωρείται ότι κυριαρχείται από το ανατολικό μισό της χώρας), την κατηγορεί δημόσια η άλλη πλευρά για διαφθορά και απολυταρχισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι αλήθεια, τουλάχιστον εν μέρει. Ωστόσο, δεν είναι σαφές άν μια κυβέρνηση που θα κυριαρχείται από το δυτικό μισό, θα ήταν λιγότερο διεφθαρμένη και λιγότερο αυταρχική. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα τίθεται εσωτερικά σε γεωπολιτικούς όρους: Εάν η Ουκρανία πρέπει να είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή πρέπει να έχει ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία.

Ο βασιλιάς Κνούτ διατάζει την θάλασσα

Στο κράτος των προσοδούχων: Η Κλειώ, μούσα της ιστορίας, το παιχνίδι της ειρωνείας. Δυσφορία και κατανόηση

Α. Η Κλειώ και το παιχνίδι της ειρωνείας

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη
 
Από την σελίδα του ρ/σταθμού «Αθήνα 9.84 fm» ( Η Κλειώ και το παιχνίδι της ειρωνείας, 8.2.2014)
και το samizdat project самиздат проджект

Υπάρχει η παροιμία «βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε - δέκα» και απ’ ότι φαίνεται ανταποκρίνεται πλήρως στις διαθέσεις και τις πολιτικές που «οραματίζονται» και υλοποιούν διάφοροι φωστήρες του παλαιοκομματικού κατεστημένου που αργοπεθαίνει εδώ και μερικά χρόνια.
Εκπρόσωποι των μεν και των δε, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, με το πρόσχημα της κρίσης και των απαιτήσεων της δημοσιοοικονομικής προσαρμογής, έχουν πάρει σβάρνα θεσμούς και οργανισμούς, καταργώντας τους, χωρίς ιδιαίτερη μελέτη, αλλά με μοναδικό κριτήριο τον «αδύναμο κρίκο» του συστήματος. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μιας νέας γενιάς ανισοτήτων, με θύματα τους πλέον αδύναμους της κοινωνίας. 

Η Ουκρανία και το φάντασμα των Βαλκανίων

του Λούτσιο Καρατσιόλο
 

Lucio Caracciolo - L’Ucraina e il fantasma dei Balcani 

(εφημ. © La Republica, 21/02/2014, © Limes - Rivista italiana di geopolitica,  Europa a sinistra

Αν το Κίεβο γλυστρίσει σε εμφύλιο πόλεμο και διασπασθεί η Ουκρανία, μπορούν να προκύψουν πολλά μικρά κράτη, κινούμενες νάρκες στα σύνορα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας. Ο Ομπάμα και ο Πούτιν έχουν να σώσουν τους Ουκρανούς από τους εαυτούς τους - και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Η Ουκρανία αποσυντίθεται. Αυτή η μεγάλη Ευρωπαϊκή χώρα της οποίας τα δυτικά σύνορα είναι πιο κοντά στην πόλη της Τεργέστης απ' όσο η πόλη αυτή της Giulia [H Τεργέστη είναι η πρωτεύουσα της αυτόνομης Ιταλικής περιφέρειας Φρίουλι - Βενέτσια Τζούλια, που περιλαμβάνει τις ιστορικές γεωγραφικές περιοχές Φρίουλι και Ιουλιανή Βενετία] είναι κοντά στην Ιταλική πόλη Ρήγιο της Καλαβρίας [πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας Reggio Calabria], βυθίζεται σε εμφύλιο πόλεμο.

Ουκρανία: Ίσως η χώρα με τους πιό πολλους διερχόμενους αγωγούς 

υδρογοναναθράκων στον κόσμο (Limes - Rivista italiana di geopolitica)

Αγώνας για την Ουκρανία : Μια παρτίδα σκάκι σε ναρκοπέδιο

του Ούβε Κλούσμαν 

Uwe Klußmann - Kampf um die Ukraine: Schachspiel im Minenfeld  (© Der Spiegel, 20.2.2014) 

Η αιματηρή σύγκρουση στην Ουκρανία θα μπορούσε να γίνει ο καταλύτης μιας νέας αντιπαράθεσης Ανατολής και Δύσης. Το ζήτημα δεν αφορά πιά μόνο την ΕΕ, ή έναν ίσως διεφθαρμένο πρόεδρο, αλλά την κυριαρχία στην Ευρώπη. Η ίδια η Ουκρανία θα μπορούσε να διολισθήσει σε εμφύλιο πόλεμο.

Οδοφράγματα - © Zurab Kurtsikidze/EPA

Από τις ταραχές στο Κίεβο

Μια αξέχαστη φράση γράφτηκε στον Spiegel, και 33 χρόνια μετά, ακούγεται εξαιρετικά επίκαιρη: «Πρέπει να διασφαλίσουμε, ότι αν καταρρεύσει λόγω της δικών της εσωτερικών αντιφάσεων αυτή η σοβιετική αυτοκρατορία, να το κάνει με έναν λυγμό και όχι με ένα μεγάλο βρόντο» [λογοπαίγνιο με τους στίχους «This is the way the world ends / Not with a bang but a whimper»*, από το ποίημα του T. S. Eliot, The Hollow Men - Οι Κούφιοι Άνθρωποι]. Αυτό είχε δηλώσει ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Κάσπαρ Γουάινμπέργκερ [Caspar Weinberger] τον Σεπτέμβριο του 1981 σε μια συνέντευξη.

Η αθεΐα του άθεου και η αθεΐα του θεομπαίχτη

του Σωτήρη Μητραλέξη
 

δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο © KoolNews (Τί προτιμάμε, άθεους στο Όρος ή θεομπαίχτες στο ιερό; 15.2.2014) - αναδημοσίευση "Ιδιωτική Οδός - Ευσεβή πάθη, αδιάβλητοι πόθοι"

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας (για τον οποίον ο γράφων δεν τρέφει ιδιαίτερη πολιτική συμπάθεια: κάθε άλλο) είναι πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως της χώρας, κάτι που καθ’ αυτό συνιστά θεσμό. Ως εκ της θέσεως του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, είναι εφικτό και πιθανό να εκλεγεί (οψέποτε) πρωθυπουργός της χώρας. Τμήμα του ελληνικού κράτους, και δη αυτοδιοίκητο, με ιδιαίτερο καθεστώς, είναι το Άγιον Όρος. Αδιανόητο το να μην το έχει επισκεφθεί ένας πιθανός μελλοντικός πρωθυπουργός, να μην γνωρίζει από πρώτο χέρι την ιδιαιτερότητά του και τα ζητήματα τα σχετικά με αυτήν (μολαταύτα, ουκ ολίγοι επαγγελματίες της ευσέβειας εξελέγησαν πρωθυπουργοί της χώρας χωρίς να το έχουν επισκεφθεί ποτέ τους). 

Τα Γερμανικά ταμπού για την Ευρωζώνη θα πέσουν το ένα μετά το άλλο: Αρνητικά επιτόκια της ΕΚΤ και προγράμματα αγορών ομολόγων και δανείων;

του Βόλφγκανγκ Μύνχάου
 

το άρθρο του Wolfgang Münchau Ein deutsches Tabu nach dem anderen wird kippen, δημοσιεύθηκε στη στήλη του Der Spur des Geldes (Τα ίχνη του χρήματος), στο περιοδικό © Der Spiegel, 5.2.2014 
 

Αρνητικά επιτόκια και ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και δανείων: Η ΕΚΤ θα πρέπει να καταφύγει σε μη συμβατικά μέσα, για να περιορίσει την κρίση στην ευρωζώνη που σιγοκαίει. Το μόνο ερώτημα που απομένει, είναι πώς οι κεντρικοί τραπεζίτες θα μεθοδεύσουν επικοινωνιακά το γκρέμισμα των ταμπού. 

 

Αυτές τις εβδομάδες, φαίνεται στον ορίζοντα μια σημαντική διόρθωση στην ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική. Η ιστορία που διαδραματίζεται εδώ, είναι ένα καλό παράδειγμα του τι συμβαίνει, όταν οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να σπάσουν πολιτικά ταμπού. Ένα τέτοιο γκρέμισμα των ταμπού είναι πλέον προ των πυλών.

Ντράγκι - Τρισέ: «Ο νέος είναι ωραίος, ο παλιός είναι αλλοιώς»

Βοσνία & Ερζεγοβίνη: Κρίση του συστήματος εθνοτικής διαίρεσης και κοινωνία των πολιτών

του Αντρέα Ροσσίνι
 
 © Osservatorio Balcani e Caucaso, © Andrea Rossini, Bosnian systemic crisis (11.2.2014)

Τούζλα, διαδηλώσεις ανέργων

Τούζλα, παραδοσιακή πλατεία

Οι διαδηλώσεις, με την τοπική εξαίρεση της Τούζλα, μοιάζουν πάντα ανοργάνωτες ή οργανώνονται με εντελώς ανεπίσημο τρόπο, μέσω των κοινωνικών μέσων ή από στόμα σε στόμα. 

Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται κυρίως στις πόλεις της Ομοσπονδίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, και όχι τόσο της Republika Srpska [οι δύο συστατικές «οντότητες» της Β-Ε σύμφωνα με το Σύνταγμα που επιβλήθηκε με τη Συμφωνία του Dayton, η οποία τερμάτισε τον πόλεμο το 1995]. Τα κύρια αιτήματα των διαδηλωτών, παρά τις κάποιες διαφορές που σχετίζονται με τις τοπικές συνθήκες, είναι παραίτηση της κυβερνώσας πολιτικής τάξης, συγκρότηση «τεχνικής» κυβέρνησης [από μη κομματικά πρόσωπα] και απελευθέρωση των συλληφθέντων. Η διακήρυξη των εργαζομένων και των πολιτών του Καντονίου της Τούζλα, ζητούσε από τους διαδηλωτές να μην εγκαταλείψουν τους δρόμους, αλλά επίσης να διατηρούν τη δημόσια τάξη και να συνεργάζονται με την αστυνομία και με το σώμα Πολιτικής προστασίας (οι αστυνομικοί στην Τούζλα, σε ορισμένες περιπτώσεις, τάχθηκαν με τους διαδηλωτές). Ανάμεσα στα αιτήματα περιλαμβάνονται η ακύρωση των συμβάσεων ιδιωτικοποίησης 5 εταιρειών, η κατάσταση των οποίων είχε οδηγήσει στις διαμαρτυρίες (Dita, Polihem, Poliolhem, Gumara και Konjuh) και να «επιστραφούν τα εργοστάσια στους εργαζομένους, για επανεκκίνηση της παραγωγής όπου αυτό είναι δυνατόν».

Jasmila Zbanić, 

η πολυβραβευμένη νεαρή σκηνοθέτιδα από το Σεράγεβο

Το ουτοπικό πλεόνασμα Έρνστ Μπλόχ, Μίκης Θεοδωράκης...

του Αριστείδη Μπαλτά

από την εφημερίδα © "Αυγή", 9 Φεβρουαρίου 2014, αναδημοσίευση στο REDNotebook

Μάνος Κατράκης, Μίκης Θεοδωράκης, 

Γιάννης Ρίτσος, Οδυσσέας Ελύτης (1966)

Η ουτοπία συνιστά πάντοτε πλεόνασμα. Είναι το κάτι παραπάνω, που μας επιτρέπει να ζούμε με αίσια δόξα τις σχέσεις μας, τιμώντας το παρελθόν και αξιώνοντας ένα δικαιότερο μέλλον.  

Το βιβλίο του Ανδρέα Μαράτου, Ουτοπία κρυμμένη στο σώμα της πόλης: ο μουσικός κόσμος του Μίκη Θεοδωράκη και η εποχή του, Ianos, Θεσσαλονίκη, 2014, αναδεικνύει το πώς επεξεργάστηκε την έννοια της ουτοπίας ο Ερνστ Μπλοχ  [Ελληνικά - Αγγλικά]

Για τον Μπλοχ, η ουτοπία δεν παραπέμπει σε τόπους χλοερούς και τόπους αναψύξεως που παραμένουν αιώνια ανοιχτοί στους ουρανούς για να υποδέχονται τους ευσεβείς. Ούτε ονομάζει τους γενναιόδωρους τόπους που ζωγράφιζαν οι ουτοπικοί, λεγόμενοι, σοσιαλιστές του 19ου αιώνα, απλώς για να παρηγορήσουν, όπως κατηγορήθηκαν, την επί Γης χειμαζόμενη ανθρωπότητα.

O Rudi Dutschke με τον πρώτο του γιό και με τον Ernst Bloch

Βοσνία & Ερζεγοβίνη, ο λαός κατά της ανεργίας και της πολιτικής διαφθοράς, η αλληλεγγύη:«Σήμερα η Τούζλα. Αύριο το Βελιγράδι»

«Αυτοί που διαμαρτύρονται είναι προδότες» 

 της Μυρτώς Αρετάκη

 

© ThePressProject, Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

 

Οι περισσότερες, μαζικότερες και μαχητικότερες διαδηλώσεις της Βοσνίας συγκεντρώνονται στην επικράτεια της κροατομουσουλμανικής Ομοσπονδίας. Στην άλλη μεριά της χώρας, οι Σερβοβόσνιοι συμπάσχουν, αλλά δεν εξεγείρονται.

Διαβάζοντας την συνέντευξη του Aleksandar Trifunovic, αρχισυντάκτη του 6yka.com με έδρα τη Μπάνια Λούκα [πρωτεύουσα της Σερβοβοσνιακής συστατικής “οντότητας” της Βοσνίας & Ερζεγοβίνης Republica Srpska], νέα κομμάτια μπαίνουν στο παζλ της «βοσνιακής άνοιξης». 

Από διαδήλωση συμπαράστασης στη Σερβία (Βελιγράδι):
«Αλληλεγγύη στο λαό της Βοσνίας κ Ερζεγοβίνης - Σήμερα η Τούζλα. Αύριο το Βελιγράδι»

Υποψηφιότητες Καρυπίδη και Βουδούρη στον ΣΥΡΙΖΑ: Παθήματα - μαθήματα;

 του Γιώργου Σιακαντάρη

δημοσιεύθηκε στα "Νέα", 13.2.2014: Παθήματα - μαθήματα: Καρυπίδης, Βουδούρης: δύο υποψηφιότητες που στέλνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μηνύματα

αναδημοσίευση στους ιστοτόπους "Μεταρρύθμιση" και "Πολιτική Επιθεώρηση"

Το πρόβλημα με τις υποψηφιότητες των κυρίων Θ. Καρυπίδη και Ο. Βουδούρη για περιφερειάρχες Δυτικής Μακεδονίας και Πελοποννήσου αντίστοιχα, δεν είναι τόσο το κατά πόσο ο κ. Καρυπίδης είναι αντισημίτης ή το κατά πόσο ο κ. Βουδούρης νομιμοποιείται να πλασάρεται ως αντιμνημονιακός, αλλά το ότι και οι δύο αποτελούν απόρροια μιας συγκεκριμένης αντιπολιτικής πολιτικής ατμόσφαιρας. Οι δυο υποψηφιότητες είναι γέννημα- θρέμμα μιας αντίληψης για την πολιτική, σύμφωνα με την οποία η χώρα γεννήθηκε το 2010 (για τον Βουδούρη γεννήθηκε δυο χρόνια αργότερα), και από τότε χωρίζεται σε δυο μεγάλα στρατόπεδα, σ’ αυτούς που ασπάζονται το Μνημόνιο και σ’ αυτούς που το αντιμάχονται. Οι αιτίες που οδήγησαν σ’ αυτό είτε αποσιωπούνται είτε ακόμη χειρότερα προτείνονται ως λύσεις για την υπέρβαση του Μνημονίου.

Στην εποχή των τεράτων: Κομματικό σύστημα σε απόγνωση και σε αλλοπρόσαλλες κινήσεις - Updated

Η ταραχή με τις επιλογές προσώπων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές,  κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά κατά δεύτερο λόγο και της ΝΔ - π.χ. περίπτωση Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας), δεν είναι κάτι νέο ή απρόοπτο στο πολιτικό σκηνικό. Συνεχίζει τις αλλοπρόσαλλες επιλογές υποψηφίων εκ μέρους των κομμάτων, που πήρε μεγάλες διαστάσεις στις διπλές Βουλευτικές εκλογές του 2012, με αποτέλεσμα να έχουμε ίσως τη χειρότερη μεταπολεμική Βουλή. 

Η ταραχή σε άλλους πολιτικούς χώρους, με αφορμή τις επιλογές υποψήφιων ευρωβουλευτών, φαίνεται επίσης να προκύπτει από ζητήματα προσώπων. 

Αλλά στην πραγματικότητα, ούτε η μία ούτε η άλλη ταραχή δεν προκύπτει μόνον, ούτε κυρίως, από ζητήματα προσώπων. Από τη μία πλευρά, τα φτωχά ή αλλοπρόσαλλα προγραμματικά αποθέματα των κομμάτων, είναι ευνόητο να μη συναντούν  ένθερμες διαθέσεις για υποψηφιότητες. Αλλά μερικές επιλογές από τους κομματικούς μηχανισμούς, είναι και ενδείξεις προχωρημένης διάβρωσης του κομματικού συστήματος.

Η παγκοσμιοποίηση και οι συνέπειές της στο βάθος του ιστορικού χρόνου: Πλούτος και κρίσεις

του Αντώνη Τριφύλλη

"Τα Νέα" 16/01/2014: Πλούτος και κρίσεις: Η παγκοσμιοποίηση και οι συνέπειές της στο βάθος του ιστορικού χρόνου, αναδημοσίευση στη Μεταρρύθμιση

«Την επόμενη δεκαετία, η παγκόσμια οικονομία θα αναπτυχθεί με ετήσιους ρυθμούς 4,6%»

Willem Buiter and Ebrahim Rahbari
 

«Την επόμενη δεκαετία η ΕΕ θα υποχωρήσει στα επίπεδα του 1960 και θα αναπτυχθεί με ρυθμούς 1%, ενώ οι ΗΠΑ με 2,5%, εκτός εάν...»

Ευρωπαϊκή Επιτροπή
  

Υπάρχει μια σχολή Ιστορίας που ονομάζεται Παγκόσμια Ιστορία (Global History) ή, καλύτερα, Συγκριτική Παγκόσμια Ιστορία, με βασικό πόλο το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Τους τελευταίους μήνες, όσοι ενδιαφέρθηκαν, μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τις παραδόσεις του καθηγητή Άντελμαν στην ψηφιακή πλατφόρμα Coursera, που πρώτη άνοιξε τον δρόμο της νέας ψηφιακής διάδοσης των γνώσεων. Οι παραδόσεις ανέλυσαν την Ιστορία από το 1300 μ.Χ. μέχρι σήμερα.

Η ιδιαιτερότητα της Σχολής που λέγαμε, έγκειται στο ότι εξετάζονται τα βασικά ιστορικά ρεύματα στους πόλους της οικονομικής ισχύος κάθε εποχής, καθώς και οι μεγάλες μεταβολές που προκάλεσαν οι τεχνολογικές και οι οικονομικές εξελίξεις με βάση τις εμπορικές ανταλλαγές. 

Οι νέοι και η περιβόητη «γενιά του 1968»: Οι baby boomers κατέστρεψαν το μέλλον των παιδιών τους

του Μάρκ Μαζάουερ

το άρθρο του © Mark Mazower, «Baby boomers have blighted their children’s prospects»

δημοσιεύθηκε στους © Financial Times

Ελληνική μετάφραση: Πώς οι baby boomers… τρώνε τα παιδιά τους, 

στο EURO2day, από το οποίο αναδημοσιεύουμε με ορισμένες αλλαγές

Η Ελληνική μετάφραση αναδημοσιεύθηκε μεταξύ άλλων και στους ιστοτόπους:

Antinews (Πως οι baby boomers καταστρέφουν μια γενιά και οι πολιτικοί δεν δίνουν δεκάρα),

Πολιτική Επιθεώρηση, Εξαγόρευσις,  Livester

 

Οι κληρονόμοι της Χρυσής Εποχής συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν και 70χρονοι ροκ σταρ κλέβουν τα φώτα της δημοσιότητας. Την ίδια στιγμή μια ολόκληρη γενιά άνεργων νέων παρακολουθεί απελπισμένη, γράφει ο Mark Mazower. Οι πολιτικοί δεν δίνουν δεκάρα.

 

Σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, τα επίπεδα-ρεκόρ στην ανεργία των νέων διασπείρουν την αίσθηση της απελπισίας σε μια ολόκληρη γενιά. Και προκαλεί εξαιρετική εντύπωση ότι οι φορείς που διαμορφώνουν την πολιτική δείχνουν να μην δίνουν δεκάρα.

Το να παρατηρήσουμε ότι δεν υποφέρουν εξίσου όλοι, είναι μόνον ένα τμήμα της απάντησης. Για παράδειγμα, σε μεγάλο κομμάτι της πλούσιας βόρειας Ευρώπης, δεν υποφέρουν σχεδόν καθόλου. Όμως, άν και ισχύει το γεγονός, πως σε ορισμένες από τις χώρες που βρίσκονται τώρα σε μεγάλη κρίση, τα οικονομικά μεγέθη ήταν πολύ υψηλά επί πολλές δεκαετίες, η κρίση έχει χειροτερέψει υπερβολικά τα πράγματα. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι πολιτικό. Μια εποχή δύο περίπου αιώνων λήγει και οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι νέοι.

Κλαίω για τους Οικολόγους

Μια έντιμη, πολιτικά νοήμων έκφραση λύπης και δυσφορίας

του Χριστόφορου Κάσδαγλη

 από τον ιστότοπο © ThePressProject 10.2.2014

αναδημοσιεύθηκε στην καλύβα ψηλά στο βουνό
  

Δεν γίνεται να παραμείνεις αδιάφορος μπροστά στην περιπέτεια που ζει το κίνημα της πολιτικής οικολογίας στη χώρα μας, σε μια συγκυρία όπου θα ’πρεπε να αποτελεί ισχυρό πόλο αντίστασης και δεξαμενή γόνιμων ιδεών.
Παρακολουθώ τις εξελίξεις στο κόμμα των Οικολόγων Πράσινων και θέλω να κλάψω. Αν και δεν ανήκω σ’ αυτό το χώρο, πιστεύω ότι η ενδυνάμωσή του θα είχε ιδιαίτερη σημασία τόσο για την αναβάθμιση της κεντρικής πολιτικής σκηνής όσο και για την ενδυνάμωση κινημάτων που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος και την αλλαγή των παραγωγικών και των καταναλωτικών προτύπων, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα στην προσπάθειά της να βγει από την κρίση. 

Η εμπειρία από την κρίση του 1929 : Το Civilian Conservation Corps ή «Στρατός των Δένδρων του Ρούσβελτ». Καταπολέμηση της ανεργίας στις ΗΠΑ

The Civilian Conservation Corps, από τον αμερικανικό εκπαιδευτικό ιστότοπο Public Broadcasting Service (PBS) - American Experience

Προγράμματα εναντίον της ανεργίας, για την απασχόληση των νέων και αδύναμων, υπέρ της κοινωνικής συνοχής, στην «άλλη κρίση» της δεκαετίας του 1930. Που ήταν επίσης, υποδειγματικά προγράμματα για προστασία του περιβάλλοντος, πρίν ακόμη η λέξη «οικολογία» γίνει γνωστή στους πολίτες. Συγκρίνοντάς τα με τους τρόπους που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες και η πολιτική την σημερινή κρίση, είναι φανερό σε τι κοινωνίες ιδιοτέλειας και πλεονεξίας ζούμε τώρα. Φανερή και η παρακμή των ελίτ της πολιτικής και της κοινωνίας: Μια εγωιστική παραίτηση πλούσιων, ανελέητων γερόντων και μεσηλίκων, από ιδέες και σχέδια για το μέλλον.

Το Μάρτιο του 1933, λίγες εβδομάδες από την ορκωμοσία του, ο Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ υπέβαλε στο Κογκρέσσο για έγκριση μια νομοθετική πρόταση με στόχο την προστασία των ανέργων Αμερικανών εργατών. Πρότεινε την ίδρυση του Πολιτικού  Σώματος Διατήρησης (Civilian Conservation Corps, CCC), προκειμένου να προσφέρει θέσεις εργασίας για την προστασία των φυσικών πόρων. Κατά την επόμενη δεκαετία, το CCC πρόσφερε απασχόληση σε περισσότερα από τρία εκατομμύρια νέους ανθρώπους, για εργασία στους εθνικούς δρυμούς και εθνικά πάρκα, που περιλάμβανε φύτευση δένδρων, κατασκευή αντιπλημμυρικών φραγμάτων, καταπολέμηση των πυρκαγιών, συντήρηση δρόμων και μονοπατιών, για τη διατήρηση τόσο της ιδιωτικής όσο και της Ομοσπονδιακής γής.

Εθνικό Πάρκο Yosemite, εργάτες CCC